Dagblaðið Vísir - DV - 30.12.1981, Blaðsíða 15

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. MIÐVIKUDAGUR 30. DESEMBER 1981.
15
Ja, hérna. Fékk ég þar ekki svo
stórmerkilegt bréf frá honum Helga
Seljan alþingismanni fyrir nokkru!
Hvorki meira né minna en kjallara-
grein í Dagblaðinu & Vísi! — Þetta
er satt að segja svo furðulegur sam-
ansetningur og erfitt að botna í hvað
aumingja manninum gengur til með
svona skrifum. Nema ef vera kynni
að gera ítarlega úttekt á gáfnafari
ntínu. Eiginlega má segja, að það sé
þekkingarskortur minn og fáviska,
sem hann er að berjast við frá
upphafi til enda þessa merkilega
bréfs.
Ritsmíðin hefst á hugdettu um að
ég sé því andvíg að hann skrifi grein
án stóryrða og sleggjudóma. Og segir
enn fremur, að þrátt fyrir móðurleg-
ar ábendingar mínar þar um skuli
hann í engu hlíta minni leiðsögn.
Ja, það var og. . . Ætlaði bara að
þrjóskast. — Ekki nema það þó! Það
er þá líkast til alveg eins gott fyrir mig
að leggja árar í bát eins og standa í
svo vonlausri baráttu.
En nú kom upp merkilegt atriði:
Makalausar fullyrðingar mínar, eins
og hann kemst að orði, um að ég
borgaði rafmagns- og hitunarreikn-
inga hans og Pálma Jónssonar. — Að
vísu minntist ég nú hvergi í umræddri
greina á að ég borgaði reikninga þess-
ara heiðursmanna. En einhverra
hluta vegna hefur alþingismanninn
langað til að bregða á leik. Hins veg-
ar munu að sjálfsögðu flestir hér bú-
ast við að verðjöfnunargjaldið sem
stendur á rafmagnsreikningum þeirra
greiði niður slík gjöld hjá lands-
byggðarfólki.— Eða vill alþingismað-
urinn meina, að það glatist í kerfinu?
Nú kemur langur raunalisti um þau
Svarað „ástar”-
bréfi þingmanns
lifandis ósköp sem hann þurfi að
borga fyrir rafmagn og upphitun
bæði austur á Reyðarfirði og hér í
Reykjavík og um þann mikla mun á
upphitunarkostnaði þar og hér. —
Síðan þetta athyglisverða innskot:
„Þú átt að vita hlutina áður en þú
ferð svona hrikalega rangt með ein-
faldar staðreyndir.” — Þá segist
hann borga þetta allt úr eigin vasa, en
hafa „heilaga” Aðalheiði grunaða
um að halda það sama og margir aðr-
ir, að þessir reikningar séu borgaðir
af opinberu fé. — Þarna leynir sér þó
naumast atvinnusjúkdómur alþingis-
mannsins.
Ekki ætla ég að rekja þessa furðu-
legu ritsmíð út til enda. Aðeins vil ég
minnast á það sem ég sagði um kaup-
hækkanir til alþingismanna í fyrra,
sem alþingismaðurinn telur að ég fari
rangt með. Ég vissi mjög vel, að
Kjaradómur ákvað kaupið. — En
það hlýtur Helgi Seljan að vita að
£ „En það hlýtur Helgi Seljan að vita, að
flokksbróðir hans, Ragnar Arnalds, taldi,
að aiþingismenn mundu hafna svo mikilli
hækkun ...” segir Aðalheiður Jónsdóttir,
sem svarar hér kjallaragrein Helga um kjör
þingmanna og landsbyggðarfólks.
Kjallarinn
Aðalheiður Jónsdóttir
flokksbróðir hans, Ragnar Arnalds,
taldi að alþingismenn mundu hafna
svo mikilli hækkun, enda hafði
hann nú varla staðist við öðru. Það
mikið hafði hann talað um að ekki
væri svigrúm til kauphækkana. En
ekki heyrðist talað um að einn ein-
asti alþingismaður hefði tekið það í
mál. — Svo að allt það er ég sagði um
þessi vinnubrögð þingmanna stendur
enn óhaggað. — En þú forðast, Helgi
Seljan, að minnast á til samanburðar
laun verkamanns á höfuðborgar-
svæðinu, sem hefði 4500 kr. mánað-
arlaun, en ætti að borga með ykkur
ýmis gjöld. En ég lái þér ekki, þó að
þig langi ekki að sýna samanburðar-
tölur. Enda segist þú ekki geta rætt
um laun ykkar á neinum vitrænum
grundvelli. Og býst ég við að það sé
ekki of mælt.
Einhvers staðar í þinu óviðjafnan-
lega bréfi stendur skrifað: Sælir eru
þeir sem trúa einhverju í einlægni, þó
á röngum forsendum sé trúin byggð.
— Athyglisvert lífsviðhorf. —
Kannski er ekki óeðlilegt að slík viska
geti framleitt eitthvað sérkennilegt.
Er þetta ekki trúarjátning þín, Helgi
Seljan? Kannski líka allra alþingis-
manna? Mér finnst eins og leggja fyr-
ir einhverjum alþingisþef af þessu
fyr irbæri. — Eða er þarna líka líf-
akkeri byggðastefnunnar ykkar sælu,
með sinn undarlega visandi áttavita?
Að síðustu vil ég óska þér góðs
gengis fyrir öll þín góðu orð. Megir
þú framvegis vinna að hagsmunamál-
um þíns kjördæmis, án þess að skaða
önnur. Megir þú öðlast skilning á því
að ekki þarf það að stjórnast af hatri,
þótt þolendur árása séu ekki alltaf
reiðubúnir að taka á móti þeim
möglunarlaust. — Megi þessar óskir
einnig ná til Alþingis.
16.12.
Aðalheiður Jónsdóttir
ISLAND FYRIRISLENDINGA
Ekki verður ofsögum sagt um
gæfuleysi Sjálfstæðisflokks og Al-
þýðuflokks hin síðari ár. Ýmsir þætt-
ir í starfi þeirra hafa orðið harla
afdrifaríRir fyrir íslenskaþjóðfélagið.
Vek ég sérstaklega athygli á samning-
um sem þessir flokkar undirrituðu
vegna álversins og þegar landhelgin
var færð út í tólf mílur.
Sjálfstæðisfl. og Aiþýðufl. undir-
rituðu samninga við álverið í
Straumsvík til tuttugu og fimm ára
án endurskoðunarákvæða. Þessir
samningar hafa reynst íslendingum
slíkur dragbítur að lengi verður
minnst sem formúlu um hvernig ekki
eigi að semja við erlenda auðhringa.
Þessir flokkar skrifuðu einnig undir
samninga við Breta og Þjóðverja um
að færa landhelgina ekki út fyrir 12
mílur nema meðsamþykki þeirra eða
að málinu yrði visað til alþjóðadóm-
stólsins í Haag. Þessi undirskrift
þýddi ekki aðeins að verið var að
færa hluta af islenskum auðlindum í
hendur erlendra auðhringa eða
landa, heldur hreinlega afsölun á vel-
ferð fslendinga um ókomna framtíð.
Framsóknarflokkur með Ólaf
Jóhannesson, einn fremstan stjórn-
lagafræðing þjóðarinnar, í farar-
broddi tók ákvörðun um að rifta
þessum samningum einhliða og mæta
ekki fyrir alþjóðadómstólnum í
Haag, einfaldlega vegna þess að
málið var svo mikilvægt framtíð
íslendinga að við gátum ekki hætt á
að tapa málinu fyrir dómstól. Fram-
sóknarmenn voru þeir einu sem gátu
gert þetta vegna þess að þeir undirrit-
uðu ekki þetta afsal á framtíð íslend-
inga og Alþýðubandalag hefði verið
virt að vettugi ef þeir hefðu lagt slíkar
tillögur fram þó ekki væri fyrir
annað en að þeir eru stimplaðir
kommúnistar. Ef Framsóknarmenn
hefðu ekki barist fyrir útfærslu land-
helginnar og háð því fram þá væri
ekki umæða nú um hvort virkja eigi
Blöndu eða Sultartanga því ísland
væri einn allsherjar sultartangi.
Hagvöxtur vegna
útfærsiu
landhelginnar
Hagfræðingar annarra landa hafa
ekki skilið hvernig íslendingar hafa
lifað af 10 ára óðaverðbólgu án þess
að til efnahagshruns hafi komið.
Ástæðan og svarið er það að um leið
og verðbólgan hefur geisað þá á móti
Samningarnir um álverið eiga að verða víti til varnaðar, segir greinarhöfundur.
iðju. Með því drögumst við aftur úr
og verðum að lokum að fátækri
þjóð. Framsóknarfiokkur vill hins
vegar hraða uppbyggingu orkuvera
og stóriðju, þar sem íslendingar eiga
ekki aðeins óvirkan meirihluta í
fyrirtækjunum, heldur virkan meiri-
hluta eða allan hluta fyrirtækjanna
og hafi sérfróða menn til að fylgjast
með þróun og framleiðslu þeirra.
Stefna framsóknarmanna er að
íslendingar byggi upp sín fyrirtæki
með íhlutun í öllum eða sem flestum
þáttum framleiðslunnar þannig, að
ekki sé hægt að hlunnfara okkur á
ýmsum stigum framleiðslunnar eins
og upp hefur komið. Með þessu móti
tryggjum við okkur hagnað hvar sem
hann skilar sér í keðjunni.
Velferð
þjóðarinnar
Við megum ekki láta erlenda aðila
mergsjúga okkur eins og hverja aðra
nýlendu. Við megum heldur ekki láta
tækifærin sigla framhjá án þess að-
gera nokkuð.
Það er meira en alvara á ferðum
þegar stjórnvöld undirrita samninga
sem afsala í hendur útlendingum auð-
lindir íslands. Látum samninga
Alþýðuflokks og Sjálfstæðisflokks
verða okkur viti til varnaðar. Við
megum heldur ekki standa hjá og
vannýta tækifæri vegna orðhengils-
A .. því ísland væri einn allsherjar sultar-
tangi,” segir Einar G. Harðarson í grein
sinni, sem fjallar um stóriðju og hlutverk
F ramsóknarflokksins.
hefur komið framleiðniaukning í
sjávarútvegi með auknum skipastól
Kjallarinn
EinarG. Harðarson
og auknu aflamagni. Síðastliðin ára-
tug hefur hagvöxtur þjóðarinnar
numið tveimur og hálfu prósentustigi
á ári. Þrátt fyrir að allur íslenskur
iðnaður er að grotna niður og eigið
fé fyrirtækja hefur brunnið upp á
verðbólgubálinu.
Tímamót
íslenska þjóðin stendur nú á tima-
mótum vegna þess að við getum ekki
sífellt aukið aflamagn úr sjó. Fiski-
stofnunum eru takmörk sett eins og
öðrum auðlindum. Má nefna að lík-
legt er að loðnustofnin sé i mikilli
hættu, kvótakerfi sett á þorskveiðar
og fleiri álíka ráðstafanir eru í
vændum. Það er því mikilvægt að við
horfum fram á veginn, metum hvað
skuli taka við og hvernig að fram-
kvæmdum skuli staðið. Allir stjórn-
málaflokkar eru sammála um að nýt-
ing orkulinda okkar er það sem tekur
við. Leiðirnar skilja um hvernig eigi
að nýta orkuna. Sjálfstæðisflokkur
og Alþýðuflokkur vilja hafa hér
erlend stóriðjufyrirtæki sem kaupa
af okkur orku á lágu verði eða jafn-
vel að við borgum með henni eins og
til álversins í Straumsvík. í staðinn
fái íslendingar atvinnu í fyrirtækjun-
um með sæmileg laun, með öðrum
orðum að Ísland verði vinnumanna-
land erlendra ríkja. Alþýðubanda-
lagið vill fara hægt í virkjanir og upp-
byggingu orkuvera og er á móti stór-
háttar um kapítalisma eða ekki
kapítalisma og gleyma okkur í orða-
leik áalvörustundum.
Það er festan í stefnumörkun og
framkvæmdum varðandi velferð
þjóðarinnar sem gildir. Þannig blæs í
íslenskum stjórnmálum í dag, að
Framsóknarflokkurinn þarf nú að fá
sterkari stöðu en nokkru sinni fyrr til
að leiða íslensk þjóðmál.
EinarG. Harðarson
framkvæmdarstjóri.