Dagblaðið Vísir - DV - 08.12.1990, Qupperneq 35

LAUGARDAGUR 8. DESEMBER 1990.
47

Helgar pop
Magnús Eiríksson um nýju Mannakornsplötuna, Samferða:
Best að vera sam-
ferða við fólk
„Ánægöur? Já, ég verö aö viður-
kenna að ég er mjög ánægöur meö
plötuna. Ég hef aldrei veriö almenni-
lega sáttur viö Mannakornsplötur
fyrr .... Jú, reyndar einnig með plöt-
una í gegnum tíöina," segir Magnús
Eiríksson. Hann og hitt Mannakorn-
ið, Pálmi Gunnarsson, voru að senda
frá sér nýja plötu í vikunni. Plötuna
Samferða.
Þar er aö flnna tíu lagasmíðar og
texta eftir Magnús. Allt nýtt efni.
Magnús hefur aldrei verið fyrir að
safna að sér lögum og nota svo næst
þegar vinna eigi plötu.
„Ég var svo sem hálfan mánuð á
undan vinnslunni. Það var nokkuö í
að ég semdi síðasta lagiö þegar það
fyrsta var hljóðritað," segir hann.
„Mér lætur best að semja undir
pressu.“
Liðsmenn Mannakorns eru aðeins
tveir, þeir Magnús og Pálmi. Dágóð-
ur hópur tónlistarfólks til viðbótar
kemur við sögu á nýju plötunni. Ey-
þór Gunnarsson og Karl Sighvatsson
sjá um hljómborðsleik ásamt Guð-
mundi Ingólfssyni sem fer höndum
um hljómborð harmóníkunnar að
þessu sinni auk þess að syngja svolít-
ið líka. Tryggvi Húbner leikur á gítar
í tveimur lögum, Gunnlaugur Briem
sér um trommuleikinn og Ellen
Kristjánsdóttir og Bubbi Morthens
syngja. Þar með upp talið nema hvað
Óskar Páll Sveinsson hljóðritaði lög-
in tíu.
Hraðar hendur
„Við vorum mjög snöggir að taka
upp að þessu sinni,“ segir Magnús
Eiríksson. „Vinnan tók ekki nema
einn og hálfan mánuð eða svo. Við
vorum heldur ekkert aö bardúsa með
tölvur að þessu sinni heldur spiluð-
um við þetta mestallt beint inn.“
Skyldi platan Samferða á einhvern
hátt skera sig frá fyrri Mannakorns-
plötum, eiga einhver séreinkenni?
Magnús er ekki frá því.
„Eg held ég geti fullyrt að ég standi
nær hinum venjulega manni í laga-
og textagerðinni nú en fyrr,“ segir
hann. „Að mínu mati gefst það tón-
listarmanninum best að vera alveg
samferða viö fólk í hversdagsleikan-
um. Mér 'finnst og ég vona aö það
hafi heppnast að þessu sinni.“
Gamall djass
Oft er talað um að íslenskir dægur-
lagahöfundar séu undir áhrifum
hver frá öðrum sem og erlendum
starfsbræörum. Frumlegir höfundar
séu sárafáir ... og einn þeirra heiti
Magnús Eiríksson. Hann segir að ef
svo sé geti hann þakkað það því að
hann sé samstiga viö allan almenn-
ing en sétji sig ekki á sérstakan stall.
„Svo hjálpar það kannski til,“ bæt-
ir hann við, „að ég er löngu hættur
að hlusta á nokkurn skapaðan hlut
ef ég frekast get komist hjá því. Ég
segi það kannski ekki alveg satt því
að ég hef gaman af djassi frá þriðja
og fjórða áratugnum. Svo hlusta ég
á Mozart þegar ég hef tíma til. Ég
hef bara aldrei tíma.“
-ÁT
Magnús Eiríksson, liðsmaður Mannakorns, með Pálma Gunnarssyni. Hann
er ánægður með nýju plötuna.
Fimmtíu og sjö lög
úr fortíðinni
Þá getur maður loksins eignast
frumupptöku Litlu flugunnar hans
Sigfúsar Halldórssonar aftur á
píötu. Sömuleiðis Möggu með Óðni
Valdimarssyni, Limbó, rokk, tvist
meö Ómari, Ég á mig sjálf sem
Þuríður Sigurðardóttir söng inn á
plötu og fleiri og fleiri lög frá sjötta,
sjöunda og áttunda áratugnum. Öll
þessi lög og 53 til viðbótar eru á
nýrri útgáfuröð frá Steinum hf.
sem nefnist Aftur til fortíðar.
Plöturnar eru þrjár. Á þeirri
fyrstu er sjötta áratugar tónhst.
Aratugnum á eftir eru gerð skil á
þeirri næstu og loks fær popp frá
áttunda áratugnum að hljóma á
þeirri þriöju. Allar eru þessar plöt-
ur sömuleiðis fáanlegar á geisla-
diskum og kassettum.
Jónatan Garðarsson og Trausti
Jónsson höfðu veg og vanda af að
velja lögin á plöturnar þrjár.
„Við byrjuðum á að gera óska-
lista hvor í sínu lagi,“ segir Jónat-
an. „Á honum voru um það bil
fimmtíu lög frá hvorum frá hverju
Kristin Ólafsdóttir er meðal þeirra
sem eiga lag á plötunum Aftur til
fortiðar, Ég einskis barn er.
tímabili. Strax frá upphafi vorum
við með þrjár plötur í huga. Síðan
síuðum við út það sem við vildum
helst hafa, uröum að taka mið af
því hvað var til á böndum og ef
sumt sem okkur fannst endilega
verða að vera með var ekki nógu
gott urðum við að grípa til annarra
laga sem höfðu lent í B-flokki.“
Með þessari aðferð, sem hér er
lýst í mjög grófum dráttum, tókst
Jónatani og Trausta að leggja
grunninn að tveimur næstu útgáf-
unum að Aftur til framtíðar. Þrjár
plötur til viðbótar eru væntanlega
með vorinu og sennilega fimm á
hausti komanda.
Hljómplötuútgáfan Steinar hefur
yfir að ráða megninu af því sem
gefið var út á hljómplötum fyrr á
árum, bæði á merki íslenskra tóna,
Fálkans og S.G. hljómplatna. Það
er þvi ljóst að á næstu árum verður
það ærið verkefni að endurútgefa
það sem heillegt er allt aftur til
ársins 1930. Jónatan Garðarsson
treystir sér ekki til að áætla hve-
nær allt verði komið út sem útgáfu-
hæft er en segir einn áratug ekki
síðri ágiskun en hverja aðra.

Rúnar Þór: Þegar farinn að bræða með sér næstu plötu.
Rúnar Þór með nýja plötu á markaðinum:
Hef alltaf verið hrif-
inn af bamakórum
Rúnar Þór segir skýringuna á því
einfalda hvers vegna nýja platan
hans hlaut nafnið Frostaugun. Eitt
lagið á plötunni heitir Frostaugun
og honum fannst það passa ágæt-
lega sem titillag. Flóknara var það
nú ekki!
Rúnar hefur áður sent frá sér
fjórar sólóplötur. Á þeirri nýjustu
er hann rólegri en nokkru sinni
fyrr og meira að segja kominn með
stúlknakór til að syngja með sér.
Stúlkur úr kór Kársnesskólans í
Kópavogi.
„Rétt er það, ég er rólegri á Frost-
augunum en á fyrri plötunum mín-
um og mig langar til að verða enn-
þá rólegri. Ég er eiginlega að þreifa
mig áfram,“ segir hann. „Lagið
Þögnin syngur á nýju plötunni er
dæmi um þann stíl sem ég gæti
hugsað mér að vinna heila plötu í.
Þetta er trúbadúrlag þótt á plöt-
unni sé búið að bæta á það strengj-
um og fleiru. Það skilar sér alveg
jafn vel þótt maður flytji það einn
við kassagítarundirleik.
Stúlknakórinn, já,“ bætir hann
við. „Ég fékk hann með mér fyrst
og fremst til að ná fram meiri
breidd á plötunni. Ég er með þaö
djúpa rödd sjálfur að ég á aldrei
eftir að fara þangað upp sem stúlk-
urnar eru. Það kom því af sjálfu
sér að fá háar raddir til að syngja
með svo það yrði ekki tómarúm
þarna uppi!
Nei, nei, ég get alveg viðurkennt
það nú að ég hef alltaf verið hrifmn
af barnakórum," heldur Rúnar Þór
áfram. Ég vildi bara ekki viður-
kenna það meðan ég var hvaö mest
í rokkinu. Nú passar barnakór-
söngur ágætlega við mig.“
Eittlag ósungið
Á plötunni Frostaugun eru tíu
lög. Öll eru þau ný af nálinni og
ekkert þeirra hefur heyrst opin-
berlega nema Svefnálfar svíkja.
Það söng Rúnar Þór í -beinni út-
sendingu Stöðvar 2 frá Landslags-
keppninni 1990. Flestir textar við
lög Rúnars eru eftir bróður hans,
Heimi Má. Bræðurnir eru skrifaðir
fyrir einum saman, Rúnar Þór fyr-
ir einum og faðir þeirra, Pétur Geir
Helgason, orti einn.
Umsjón:
Ásgeir Tómasson
Þá er það orðin hefð að á hverri
plötu Rúnars Þórs sé eitt ósungið
lag. Sú er einnig raunin nú. Lagið
heitir Kyrrö. Á geisladiskinum eru
einnig endurútgefin ósungnu lögin
af tveimur síðustu plötum, Haust
og 1.12.87.
„Ætli ég sé ekki að safna með
þessu móti efni á eina „instrument-
al“ plötu sem ég gef út þegar ég
verð eldri og latari," segir Rúnar
Þór þurrlega en glottir um leið.
„Nei, annars. Þessi lög hafa hitt í
mark. Þau falla inn í heildarmynd-
ina á plötunum mínum og þess
vegna hef ég þau meö.“
Óþreyttur
Fáir tónlistarmenn spila meira
en Rúnar Þór. Hann kemur að
meðaltali átján sinnum fram í mán-
uði. Með öðrum orðum um það bil
215 sinnum á ári. Þreyttur?
„Nehei. Þetta er það eina sem ég
geri. Maður spilar yfirleitt svo sem
tvo tíma á kvöldi þannig aö maður
þreytist varla á svona vinnu.“
í tríói Rúnars Þórs spila auk hans
Jón Ólafsson bassaleikari og Jónas
Björnsson á trommur. Þeir eru með
á nýju plötunni og auk þess koma
nokkrir aðrir við sögu. Má þar
nefna Sigurgeir Signrundsson, Ás-
geir Óskarsson og Kristin Svavars-
son.
Að lokum: Skyldi Rúnar Þór vera
farinn að huga að næstu plötu?
„Ekki laust við það,“ svarar
hann. „Ég er enn að velta því fyrir
mér hvort ég á að senda frá mér
trúbadorplötu, píanóplötu eða fara
til London og taka eina upp. Svo
langar mig til að vinna eina plötu
með Sinfóníuhljómsveit íslands.
Það er bara svo skrambi dýrt. Ætli
maður þuríí ekki að borga milljón
á lag. En það er allt í lagi að láta
sig dreyma. Auðvitað stefni ég á
að láta alla drauma mína rætast
einhvern tíma. Einnig þennan um
Sinfóniuna.“