Dagblaðið Vísir - DV - 07.12.1996, Blaðsíða 28

28
ienning
LAUGARDAGUR 7. DESEMBER 1996
Sigrún Sól lætur sig ekki muna um að stofna leikhús þegar hana vantar svið - enda er hún
gefin fyrir drama
þessi dama
Sigrún Sól Ólafsdóttir hefur unnið
það þrekvirki undanfamar vikur að
standa ein á sviði Höfðaborgarinnar í
hartnær þrjá klukkutíma (þó með
hléi) og leika til skiptis margar per-
sónur úr höfði Megasar í sýningunni
Gefin fyrir drama þessi dama (og öll-
um stendur svo innilega á sama). Við
hóuðum í Sigrúnu Sól til að forvitn-
ast um þessa reynslu - og líka um
nýjasta leikhús höfuðborgarinnar:
Höfðaborgina.
Þurftu mikið pláss
„Húsið sjálft, Hafnarhúsið, hefur
auðvitað staðið þama lengi og áður
verið nýtt sem leikhús," segir Sigrún,
„en ekki sama rými og við notum
heldur uppi á annarri hæð. Þar vora
settar upp minnisstæðar sýningar, til
dæmis Hræðileg hamingja undir
stjóm Hlínar Agnarsdóttur. En það
vora stök verkefni og þannig átti það
líka að vera núna. Við hefðum getað
fengið inni á nokkram stöðum með
öðrum, en við þurftum að vera sjálf-
stæð. Leikmyndin okkar er plássfrek
og hugmyndir okkar um útfærslu á
verkinu kölluðu á gott rými. Þegar
okkur hauðst salurinn í Hafnarhús-
inu gripum við hann fegins hendi og
hafnarstjóm hefur reynst okkur vel.
Hún vill fá menningarstarfsemi inn í
húsið. í salnum okkar var einu sinni
lager og þaö má opna geysistórar dyr
út í portið þannig að rýmið býður
upp á mikla möguleika.
En við berjumst í bökkum eins og
aðrir leikhópar. Gefin fyrir drama er
dýr og viðamikil sýning þó að ég sé
eini leikarinn. Við notum öll meðul
leikhússins. Reyndar eram við tvö þó
að Hörður Bragason sjáist ekki.
Hann gerir hljóðmyndina á staðnum,
situr uppi sveittur og spilar á ótal
hljóðfæri sem hann raðar í kringum
sig! Við höfum haldið áfram að þróa
sýninguna i samspili okkar á milli og
það er mjög gefandi."
Sigrún Sól - konur eru sterkar.
Starfsemin eykst
„Við tókum húsið á leigu í tvo
mánuði til reynslu," heldur Sigrún
áfram, „en sýningin gengur vel og nú
höfum við fengið húsið í allan vetur
og erum búin að taka aðra hópa inn.
Tvær aðrar sýningar eru þegar
komnar af stað í húsinu, Rúi og Stúi
og Safharinn. Nú erum við að reyna
að útvega fjármagn til að setja upp
fleiri sýningar. Mörg fyrirtæki sýna
listum skilning en auðvitað hlýtur að
vera þreytandi að fá í sífellu þessi
bónarbréf."
- En á sýning eins og þin enga
möguleika á að standa undir sér?
„Þetta er lítill salur, tekur sextíu
manns í sæti, og við getum ekki selt
miðana eins dýrt og stóru húsin en allur ann-
ar kostnaður er sá sami og hjá þeim. Það er
erfitt að láta svona hluti bera sig, hvað þá
skila gróða.“
- En af hverju era þeir þá gerðir?
„Það er nú það!“ segir Sigrún Sól og réttir
úr sér. „Er maður bara að gera þetta fyrir
sjálfan sig eða trúir maður því að maður sé að
gera eitthvað fyrir aðra, miðla öðram list? Ég
held að ef maður trúir á það sem maður er að
þeirra er samsett núna.“
- Af hverju ekki?
„Þetta er óhefðbundið verk og
stefna stóru leikhúsanna virðist
snúast um hefðbundin verk. Við
erum að gera tilraun með form
og Megas er að fjalla um hvun-
dagshetjuna; sex konur sem
fáum dytti í hug að ættu erindi
upp á leiksvið."
- En það sama mætti segja til
dæmis um hvundagshetjur
Strætis eftir Jim Cartwright...
„Munurinn fmnst mér vera sá
að Megas lítur ekki niður á per-
sónrn- sínar. Hann byrjar innan
frá. En til dæmis í Stræti, sem er
mjög skemmtilegt leikrit, eru
persónumar skopgerðar, það er
eins og höfundur líti niður á
þær. Eins og áhorfendur séu að
horfa á dýr í dýragarði.
Við höfum verið að vinna að
þessari sýningu í tvö ár og við-
brögð fólks benda til að persón-
urnar nái sterkum tökum á
áhorfendum. Þá finn ég að við
erum að gera eitthvað sem virk-
ar.“
- Hvað er á döfinm hjá Höfða-
borginni?
„Við erum þrjú i stjóm leik-
hússins, Jón Bjami Guðmunds-
son leikari, Kristján Jónsson
myndlistarmaður og ég, og við
erum að skipuleggja vorið. Það
geta auðveldlega gengið þrjár
sýningar í húsinu í einu, eins og
nú er, og við höfum fengið fyrir-
spurnir frá öðram leikhópum
sem vilja taka þátt í ævintýrinu
með okkur - en ekkert er ákveð-
ið enn.“
gera og er ánægður með það þá sé maður að
gera eitthvað fyrir aðra.“
- Hefði Gefin fyrir drama átt leið inn í stóru
leikhúsin?
„Nei. Ekki miðað við hvemig verkefnaskrá
Dýrmæt reynsla
- í lokin - hvemig er að leika
svona margar persónur? Veistu
hver þú ert þegar sýningin er
búin?
„Já, venjulega veit ég það!
Þetta er dýrmæt reynsla fyrir
mig sem leikara. Það eru bara
tvö ár síðan ég lauk námi en mér
finnst ég hafa tekið stórt stökk
með þessu verki.
Við æfðum hverja persónu fyr-
ir sig og æfingatíminn var hrika-
lega erfiður. Þegar við voram að
æfa Snót þá datt ég ofan í þung-
lyndi sem ég vissi ekki að ég ætti
til. Þegar ég æfði Guðríði, mið-
aldra konu i strætisvagni, varð
ég hrikalega nöldursöm! Og þeg-
ar við æfðum unga stúlku í slát-
urtíð varð ég aftur sextán.
KLisjan sem gengur um Megas
er að hann sé kvenhatari en mér
finnst hann sýna mikið næmi á
mannlegar tilfinningar, mann-
lega reisn og mannlega hnignun í þessu verki.
Allar persónumar eiga sammerkt að verða
sterkar í óhamingju sinni og hamingju. Þetta
era heilsteyptar og sterkar konur. -SA
DV-mynd ÞÖK
LANGUR LAUGARDAGUR
Á LAUGAVEGI OG í NÁGRENNI!
HINEINA SANNA JÓLASTEMNING í MIÐBÆNUM!