Dagblaðið Vísir - DV - 24.06.2000, Síða 11

11
LAUGARDAGUR 24. JÚNÍ 2000
I>V Skoöun
Fjandans
tjaldvagninn
ir því þegar ég það þig að fara út
með ruslið og þú tókst sorppokann
með þér í vinnuna?"
Úr vöm í sökn
Púff - það er naumast að konan þarf
að blása, hugsaði ég í hljóði meðan ég
sat undir ræðunni sem virtist aldrei
ætla að enda. Þetta með ruslið og vinn-
una greip ég hins vegar á lofti og hugð-
ist snúa málinu mér í vöm.
„Það getur nú ekki verið mikið að
mínu eirðarleysi fyrst þú þarft að
grípa til ruslasögunnar sem gerðist
fyrir hartnær tuttugu árum. Þá var ég
líka að flýta mér í vinnuna og mátti
bara hreinlega ekki vera að því að
opna lokið á tunnunni áður en ég
stökk inn í bílinn. Auk þess tók ég
ruslapokann í misgripum fyrir tösk-
una með kaffibrúsanum."
Hér hafði mér greinilega tekist að
ná yfirhöndinni í samræðunum og hélt
því ótrauður áfram. Ég benti á ýmsar
vel heppnaðar ökuferðir út um lands-
byggina. Ég vissi ekki betur en við
hefðum t.d. farið víða meðan við áttum
tjaldvagninn góða.
Tjaldað á 80 km hraða
„Svo minnst sé á eirðarleysi og
stress, ekki var það ég sem sat við stýr-
ið þegar tjaldvagninn tjaldaði sér sjáff-
ur á 80 kílómetra hraða norður á
Ströndum..."
- Eins og hendi væri veifað datt nú
á dauðaþögn í eldhúsinu. Það var eins
og allir væm að bíða eftir enn stærri
jarðskjáiftakipp en dundi yfir aðfara-
nótt síðastliðins miðvikudags. - Þetta
hefði ég betur látið ósagt.
Ég fann hvemig svitinn perlaðist á
enninu þegar ég áttaði mig á að með
þessum orðum hafði mínum góða byr í
kvöldmáltíðarumræðunni verið stefnt
í skelfilega tvísýnu. Og það þurfti ekki
að bíða lengi eftir viðbrögðum, nú
taldi konan tíma til kominn að svara
fyrir sig.
Fjandans læsingin
„Já, það var fint hjá þér að minnast
á tjaldvagnsferðimar. Manstu nokkuð
af hverju fjandans tjaldvagninn opnað-
ist og stefndi lifi fjölskyldunnar og lim-
um í stórhættu? Sennilega værir þú
ekki til frásagnar um þá ferð nema fyr-
ir það eitt að ég var við stýrið. Ef þú
hefðir verið við stýrið þegar þetta
gerðist þá hefði eirðarleysið í þér við
að ná á áfangastað á rétt-
um tima örugglega
valdið því að
Það er sjálfsagt rann-
sóknarefni hvað fólk í
blaðamannastétt virðist
vera eirðarlaust. í þess-
um hópi má iðulega
greina fólk sem getur
aldrei setið kyrrt eina
einustu mínútu. Jafnvel
þótt blaðamenn séu í fríi
langt frá daglegum
skarkala vinnustaðarins
er eins og þeir þurfi af
einhverjum ólýsanlegum
hvötum að vera á
eilífum þeytingi.
við hefðum verið á 110 kUómetra
hraða í stað 80. Þá hefði útþaninn tjald-
vagninn örugglega náð að feykja okkur
niður snarbratta hlíðina fyrir neðan.
Þú ert kannski líka búinn að gleyma
þvi að það var húsbóndinn á heimUinu
sem sagðist hafa eftirlit með öUu sem
við kæmi ökutæki og öryggismálum
bUs og tjaldvagns. Eða var það bara
sagt tU að losna við uppvaskið eftir
matmn á tjaldstæðinu á Blönduósi?
Manstu þegar „ég“ var búin að
ganga frá útUegudótinu í lemjandi
rigningu og þú sast inni í bU og þóttist
vera að laga útvarpið? Það var með
naumindum að þú fékkst tU að hjálpa
mér við að loka tjaldvagninum sem
átti samkvæmt þínum eigin reglum að
vera þitt verk. Þú ert sennUega líka
búinn að gleyma því hver yfirfór ör-
yggisbúnaðinn og tenginguna á tjald-
vagninum. AUa vega var stressið og
eirðarleysið svo mikið við að komast
inn úr rigningunni og af stað að þú
Hörður
Kristjánsson
blaðamaður
sagði ég vandræðalega og muldraði
eitthvað um bUaðan lás sem gleymst
hafði heima áður en lagt var af stað.
„Ég gerði nú við tjaldvagninn sjálfur.
Já, hreinlega gerði hann upp eins og
nýjan. Það sparaði nú engan smápen-
ing. Ég saumaði meira að segja, af
minni alkunnu snUld, tjaldúkinn sam-
an sem rifnaði í þessum hamfórum. Ég
veit ekki betur en vagninn hafi reynst
okkur prýðUega eftir þetta.“
- Hér missti ég aftur tökin á umræð-
unni því auðvitað þurfti konan aö rUja
upp Ueiri neikvæða hluti.
Ók á grjót undan eigin bíl
„Var það ekki, já - reynst prýðUega!
Ég man ekki betur en það hafi verið af-
skaplega lítið gaman að flengjast um
með þennan fjanda í eftirdragi. Þú ert
sjálfsagt búin að gleyma því lika þegar
þú ókst eins og vitleysingur eitt sum-
arið á handónýtum malarvegi í ísa-
fjarðardjúpi með dansandi vagninn í
eftirdragi? AUt út af því að þú gast
ekki hugsað þér að hleypa bU á R-núm-
eri fram úr. Það átti sannarlega að
sýna yfirburði landsbyggðaröku-
mannsins. Gijóthríðin stóð í allar áttir
undan bU og vagni. Það var samt ekki
lásinn sem þú gleymdir þá. Það var
bara af þvermóðsku sem þú vUdir ekki
setja dúkinn á beislið sem átti að koma
í veg fyrir steinkast á vagnmn. Trú-
lega er þetta í fyrsta og eina skiptið í
bílasögu heimsins sem ökumaður brýt-
ur framrúðuna með því að keyra á
grjót undan eigin bU!“
Nú var mér öUum lokið. Ég sat
þama við matarborðið og hrærði í
köldum fiski með gafflinum, gjörsam-
lega vamarlaus. Hvemig í helvítinu
átti mig að gruna að gaflinn á tjald-
vagninum virkaði eins og tennisspaði?
Gijótið, sem var örugglega hálft kUó,
skaust undan bílnum af feiknaafli i
gaflinn á tjaldvagnmum. Þaðan flaug
steinninn hátt í loft upp og fram fyrir
bUinn. Á hundrað - og kannski eitt-
hvað kUómetra rólegri ferð var árekst-
ur við faUandi hnuUungmn gjörsam-
lega óumflýjanlegur. Það vUdi mér tU
að rúðan var traust þó einhverjar
sprungur mynduðust, annars hefði ég
fengið gijótið beint í andlitið.
„Heyrðu, elskan," sagði ég tU að
snúa mig af lipurð út úr umræðunni.
„Áttu ekki kaffisopa."
„Nú, vUtu virkUega ekki segja mér
hvað klikkaði þegar hjólið undan tjald-
vagninum fór fram úr okkur í Skötu-
firði...?“
Ykkar einlægur hefur þó lengst
af taliö sig með öUu lausan við
þennan kviUa. Við kvöldverðarborð
fjölskyldu undirritaðs þótti af þeim
sökum eirðarleysi (annarra) blaða-
manna fullboðlegt umræðuefni.
Hugðist húsbóndi hefja lesturinn og
benda á dæmi þessu til sönnunar.
Varla var þó búið að framkaUa
nema nokkur orð í þessa veru þegar
konan tók kipp svo við lá að rúg-
brauðsneiðin, sem hún var að borða
með soönu ýsunni, stæði í henni.
gleymdir að læsa tjaldvagnslokinu.
Það var því lán í óláni að ég tók við
akstrinum og settist undir stýri þegar
við vorum búin að taka bensín í sjopp-
unni á Hólmavík."
Minnisbankinn virkjaður
Við þennan skelfílega reiðUestur sat
ykkar einlægur gjörsamlega kjaft-
stopp. SeUumar í höfuðkúpunni höm-
uðust við að fletta upp í minnisbank-
anum sem ýmsir ónefndir telja ekki
upp á ýkja marga fiska. Ég fann hvem-
ig áreynslan við að brúka heUabúið og
óttinn við að verða undir í rökræðunni
framkaUaði kaldan svita sem rann í
taumum niður eftir bakinu. Mikið
skelfmg getur þessi lifræna tölva stað-
ið á sér þegar verst stendur á. Eftir
hræðUega langa og vandræðalega þögn
grUlti ég í eitthvað í einni hiUu minn-
isbankans sem ég greip traustataki.
Þama voru loks einhver rök sem gátu
komið að gagni.
Humm, já, já,“
Meö ruslið í vinnuna
„Þér ferst nú að tala um eirðar-
leysi annarra," sagði hún með
þjósti. „Ég veit ekki annað en að um
leið og þú sért kominn heim úr
vinnu eða átt frí um helgar viljir þú
ólmur rjúka af stað með fjölskyld-
una í bílnum eitthvað út að keyra!
Það er ekki einu sinni svo að það
eigi að fara eitthvað sérstakt, bara
eitthvað út í loftið.
Þú ert svo eirðarlaus að þú hefur
ekki einu sinni mátt vera að því að
skrúfa aftur upp gardínustöngina
sem datt niður tveim mánuðum fyr-
ir Suðurlandsskjálftann hinn fyrri.
Svo er alverst þegar eirðarleysið
fær þig til að gleyma hvað þú átt
raunverulega að vera að gera.
Manstu til dæmis eft-
Öryggismál í Evrópu
„Fyrir aðeins
tveimur árum
stóðu bæði Poul
Nyrup Rasmussen
forsætisráðherra
og Niels Helveg
Petersen utanrík-
isráðherra fast á
því að áform um
evrópskt varnar-
kerfi væru óraun-
hæf og Danir hefðu engan áhuga á
þeim. Við höfum jú NATO og sagt
var að ESB mætti ekki grafa undan
NATO. Menn áttuðu sig fyrst á hlut-
unum haustið 1999 þegar Frakkar
og Bretar, á fundi í St Malo, komu
sér saman um megindrættina í upp-
byggingu öryggismála innan
ramma ESB sem voru síðan stað-
festir á leiðtogafundinum í Helsinki
í desember, aftur í gær í Feira og
sem verða endanlega samþykktir á
leiðtogafundi ESB í Nice í desem-
ber. Fundurinn í St Malo varð mik-
ið áfall fyrir dönsku ríkisstjórnina
og borgaralegu flokkana í stjórnar-
andstöðu því danskar rikisstjórnir
hafa í áraraðir staðið fast á því
Bretar myndu halda NATO-fánan-
um hátt á lofti í Evrópu."
Úr forystugrein Politiken 21.
júni.
Mugabe með leiðindi
„Mugabe (for-
seti Simbabves)
hefur neitað að
hleypa sendinefnd
kosningaeftirlits-
manna á vegum
Evrópusambands-
ins, sem í eru 17
Keníabúar og
einn frá Nígeríu,
inn í landið og
kallað nefndarmenn breska njósn-
ara. Hann hefur einnig meinað
frjálsum félagasamtökum sem hafa
eftirlit með kosningum, eins og
National Democratic Institute frá
Bandaríkjunum, um að koma. Svo
óheppilega vill til fyrir Mugabe að
stofnunin hefur úrskurðað að of-
beldisverkin, yfirráð hans yfir fjöl-
miðlum og hugsanlegt misferli viö
skráningu kjósenda, geri kosning-
arnar síður en svo frjálsar."
Úr forystugrein Washington Post
23. júni.
Markaður smyglaranna
„Öllu er hægt að smygla sé mark-
aður til fyrir vörurnar. Við höfum
fengið sannanir fyrir þvi í harm-
leiknum í Dover þar sem 58 manns
létu lífið í læstum gámi. Smygl á
fólki er orðið að arðvænlegum og
víðtækum viðskiptum skipulagðra
glæpasamtaka. Fólk í fátækum
löndum, hvort sem það er í Asíu,
Afríku eða Evrópu, snýr sér til
glæpamanna í von um betra líf. Þeg-
ar það hefur hafnað í klóm glæpa-
mannanna á það erfitt með að losna
og öðlast lífið sem það dreymdi um.
Sem ólöglegir innflytjendur er fólk-
ið leiksoppur samviskulausra
vinnuveitenda og glæpamannanna
sem stöðugt krefjast afborgana af
veittri þjónustu."
Úr forystugrein Aftenposten 21.
júní.
Dauðarefsingar
„George Bush
hugðist kynna
margra milljarða
áætlun um tækni-
menntun á kosn-
ingaferðalagi sínu
í Kalifomíu. Hann
var hins vegar
spurður um
dauðarefsingar í
Texas, neitaði að
fundi með frétta-
mönnum. Stjórnmálamenn í Banda-
ríkjunum afla sér ekki lengur sjálf-
krafa atkvæða vegna áhuga á eitur-
sprautum, gasklefum, gálgum og af-
tökusveitum. Athygli manna hefur
beinst aö öllum þeim tilfellum sem
fólk hefur verið dæmt til dauða án
þess að sekt hafi verið sönnuð svo
óyggjandi sé eða vegna þess að fá-
vísir, sljóir og stundum drykkfelldir
verjendur hafa ekki sinnt starfi
sínu.“
Úr forystugrein Aftonbladet 22.
svara og aflýsti