Dagblaðið Vísir - DV - 30.11.2002, Page 19

LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 2002
H (' l c) cj rb /a ö I>V
19
mig hvort ég væri ekki hrædd en ég svaraði því til
að ég treysti Israelsher fyrir lifi mínu. Ég spurði
hvernig ég kæmist til Hebron og maðurinn aumkaði
sig yfir mig og keyrði mig inn í Hebron í bíl sem var
með hnausþykkum skotheldum rúðum.“
Nú verð ég fangelsuð
„ísraelsmenn hafa byggt landnemaþorp allt í
kringum Hebron. ísraelski herinn er ekki við völd
þar heldur eru það landnemarnir sem stjórna. Þegar
ég kom til Hebron var verið að ryðja niður húsum í
útjaðri borgarinnar til að byggja vegg sem umlykur
Hebron og verndar landnemaþorpin. Húsum Palest-
inumanna er rutt niður með jarðýtum og skiptir
engu máli hvort einhver er í húsunum eða ekki. Og
heimilislaus palestínsk fjölskylda flytur ekki inn á
næstu fjölskyldu því hver fjölskylda er oft 15 manns.
Þeir sem missa húsin sín eiga því ekki í nein hús að
venda. Veggurinn er reistur þannig að hann klippir
á allt rafmagn til Hebron auk þess sem öll vatnsból
lenda landnemamegin þannig að engin vatnsból eru
hjá Palestinumönnum. Landnemarnir vilja þá burt;
þeir vilja eignast landið.
Ég kom til stórrar fjölskyldu sem var bara konur.
Tveimur dögum áður höfðu ísraelsmenn ráðist inn á
heimili þeirra og rústað það. Móðirin var veik og gat
ekki farið út úr húsi. Landnemar stóðu vopnaðir fyr-
ir utan húsið og hermenn með þeim og fylgdust með
hvort ég kæmi ekki aftur út. Ég hugsaði með mér að
nú yrði ég fangelsuð. Ég fór inn í Hebron á fölskum
forsendum. Ég var mest hrædd um að verða vísað úr
landi. Ég vildi ekki fara heim.
Ég er búin að hugsa mikið um af hverju ég er að
þessu og það er ekki af spennufíkn. Ég held að það
sé réttlætiskenndin sem stjórnar mér í þessu. Ég er
í margra ára stríði eyðileggst jafnt fólk og byggingar.
Veggurinn drepur börn segir á þessu spjaldi. Veggurinn sem verið er að reisa í kringum Vesturbakkann hefur
vakið hörð viðbrögð mannréttindasamtaka.
„Ég er búin að hugsa mikið urn af hverju ég er að þessu og það er ekki af
spennufíkn. Ég held að það sé réttlætiskenndin sem stjórnar mér í þessu.
Ég er dropi í hafið en ég get komið heiin og sagt frá því hvernig er í
Palestínu. Það verður að tala um þessa hluti,“ segir Hallgerður Thorlacius.
DV-mynd E.Ól.
dropi í hafið en ég get komið heim og sagt frá því
hvernig er í Palestínu. Það verður að tala um þessa
hluti. Það er alltaf talað um hversu margir hafi dáið.
En það er ekki dánartalan sem skiptir mestu máli
heldur þeir sem eftir lifa við hræðilegar aðstæður.
Hvernig verndar móðir börnin sín í umhverfi þar
sem þau gætu verið skotin? Þessar konur eru ofboðs-
lega þreyttar og útslitnar. Ég varð mest undrandi á
því að ég varð lítið vör við reiði hjá þessum konum.
Þær vilja bara frið; vilja vakna í friði og sofna í
friði.“ -sm
með vernd frá ísraclska hernum og sérsveitum.