Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.07.1992, Page 33

SR. MATTHÍASARJOCHUMSSONAR 1893
33
\
Matthías Jochumsson 1893.
að athuga vagnana og réð mér til að gá vel að dóti mínu á amerískum
brautarstöðvum. Sá ég fljótt, að það var heilræði. Þó heppnaðist mér að
skilja þar einhversstaðar eftir nýja ferðaskó, forkunnar fríða. Sá ég þá
aldrei síðan. Smátt er nú tiltínt, enda er þetta fært í letur heiminum til
viðvörunar; þarf hann þess með, því hann er ekki síður gleyminn en ég. —
Leiðin vestur til Winnipeg er um 1700 e. mílur. Héldum við nú af stað. Rétt
í því lest okkar tók til skriðs kom vagn eða hjól í annarri lest við höfuð á
einum verkmanni; sá ég hann detta niður alblóðugan, og hlupu menn þar
að. Meira vissi ég ekki; eru þess háttar slys ógurlega tíð þar í landi. Nú
héldum við áfram til næsta dags og síðan annars dags og varð ekki til
tíðinda. Þá var það á áliðnum degi, að Greenwood, sem var í öðrum vagni,
kemur til fundar við mig og segir, að fólk mitt sé komið. Það stóð heima:
okkar lest hafði náð vesturfaralestinni og fest sig aftan í hana. Við gengum
vagn úr vagni þangað til við sáum fólkið; fagnaði það mér vel, en æði-
dapurt og lasburða virtist mér sumt af því. Kona lá þar á sæng og hafði alið
barn daginn fyrir þar í vagninum. Hún var bláfátæk. „Hér þarf meira að
gjöra,“ segir G. og kallar á skozkan bónda; hann var mikill sem tröll og með
spekingssvip. G. hvíslaði að mér: „Þennan mann þekki ég sérvitrastan og
þó gagn-guðhræddan.“ Síðan talaði hann hljóðskraf við Skotann. Hann
stóð upp og kvaddi okkur að fylgja sér til fínni vagnanna. í dyrum 1.
vagnsins nemur hann staðar og hefur mál sitt í skozkum prédikarastíl:
„Góðir bræður! Skrifað stendur — — — vafði hann reifum og lagði í
jötuna,-------. Líka segir Salómon hinn vísi í Spekinnar bók.“--Síðan
hélt hann áfram og heimfærði báða textana upp á konuna og krakkann.
3