Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.07.1992, Blaðsíða 61

BRÉF TIL STEPHANS G. STEPHANSSONAR
61
Svo skal ég minnast á það, að engin skeyti hefi ég nú fengið svo
árum skiftir að vestan og veit því ekkert um ykkur venzlafólk rnitt
þar nema það, sem ég hef séð í blöðunum og einstaka sinnum
rekist á mann, sem farið hefír um byggðina hjá ykkur og eitthvað
sagt mér þaðan. — Sumt þó hæpið að leggja trúnað á.
Má ekki skilja svo við þessar línur, að ég minnist ekki eitthvað á
ósköpin, sem á þig dundu út af Vígslóða og sem ég fór að senda
þér bögur út af, hvernig sem þú kannt að hafa tekið þær. En
meinlausar áttu þær að vera í þinn garð og þér engan ógreiða að
gera, þó ófimlega hafi kannské tekist. Fannst mér einhver rödd
þurfa að koma, þó ekki væri nema til að dreifa skeytum. Að ekki
var ráðist á mig var fyrir orð eða setning, sem í vísunum stóð, og
var það dálítið skoplegt. Annars urðu flestir fegnir, þegar tók fyrir
þann ófögnuð í blöðunum, sem Vígslóði hafði í för með sér, eða
réttara sagt, rifrildið urn hann.
Svo brýt ég í blað og bið velvirðingar á þessum línum. Bið mikið
vel að heilsa konu þinni og öðrum okkar nánustu. Sértu með
heilsu og vel liggi á þér, hefir þú til að rita mér línu. Megi svo efri
dagar þínir verða margir og fagrir. Hér undir set ég mitt nafn.
Þinn eins og ég er,
Jón Kernested.
PS. Að þú brosir enn sem fyr,
Öld hvar tvinnar gaman,
Þótt þú nálgist dauðans dyr,
Dregur okkur saman.
-J.K.
Athugasemdir og skýringar: Má ekki skilja svo við þessar línur, að e'g minnist ekki eitthvað á
ósköpin, sem á þig dundu út af Vígslóða\ Stephan G. Stephansson, Vígslóði, Reykjavík:
Bókaverzlun Ársæls Árnasonar, 1920. Landar Stephans í Vesturheimi urðu honum gramir
fyrir Vígslóða, og varð út af þeim kvæðabálki grimmileg senna í vestanblöðunum, því að
Stephan svaraði hverri árás jafnóðum, ýmist með greinum eða vísum; sjá til dæmis
Heimskringlu 24. nóvember 1920, bls. 2-3 og 4 og 19. janúar 1921, bls. 2.
oo
Winnipeg Beach, Man., 14. rnars 1923.
Stephán minn góður.
Nú veit ég ekkert, hvað þú hugsar um mig. Ekki lína sést frá mér
fyrir þitt góða bréf í fyrra vetur, og sem mér þó þótti mjög vænt um