Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.07.1992, Blaðsíða 45

BRÉF TIL STEPHANS G. STEPHANSSONAR
45
þeirra manna, sem hafa gaman af kvæðum eins og ég og hafa vit á
skáldskap, jafnvel þó að ummæli þeirra væru stráð beiskustu
mustarðskornum.
Ritdóm séra Bergmanns leit ég fljótlega yfir, en fannst eins og
þér að lauma væri verið spilum undir borðið, þó að ég af ásettu ráði
eigi hefði orð á því við þig. Og mér hefir verið sagt, að ritdómur sé í
Eimreiðinni, en hefi ekki séð það númer. Þykir mér vænt um, að ég
er ennþá ekki búinn að minnast á kvæðabálk þinn, en mig langar
að minnast á þig einhverntíma einhversstaðar áður enn ég dey, og
ég má ekki deyja bráðlega, því ég á margt eptir ógert.
Safnarðamálum hér ætla ég í þetta sinn að sleppa, en eptir því
sem mér heyrist á náunganum, þá sé undir niðri farið að brydda á
„nuddi“ um framkomu prestsins. Gamli séra Oddur kve segja, að
honum muni ganga vel fyrsta árið, þolanlega það næsta, en svo
megi prestur fara að biðja fyrir sér. Mér hefir verið sagt, að Rúnki
muni skoða kirkjulífið á fremur völtum fæti hjá ykkur þarna
vestra. Hefir verið í ráði að koma þangað íslenskum kvenkennara,
sem vinni að kirkjumálum.
Jóhann minn Björnsson hefir víst í mörgu að snúast við safnað-
armálin og búskapinn. Eg hefi tvisvar rispað honum línu um hvort
bréf eða blöð til mín hafi komið á pósthúsið til hans og beðið hann
að rita mér línu, en ekkert svar fengið.
Tengdafaðir minn hefir skrifað mér góð bréf, og bjóst ég þó
ekki við mörgum bréfum frá karli, með því hann er ekki vanur að
fást mikið við bréfaskriptir, rétt svona út í bláinn.
24. mars 190L
Eins og þú sérð á framanrituðum línum, hefir dregist að senda
þér þær. Og nú hefi ég fengið bréf frá þér síðan, sem ég segi bestu
þökk fyrir. Kvabb um að taka þátt í ræðuhöldum á samkomum,
sem hér eru opt margar í viku, hafa hindrað mig frá heimilinu og
þannig orðið til þess, að bréfaskriptir og fleira hjá mér hefir
dregist. Reyni ég þó að hafa mig undan öllu því kvabbi eins mikið
og ég get. En að hafa sig alveg undan því er ekki spaug. Hér er sá
eilífi straumur fram og til baka, sem vill allt eins og í sig sölsa, og
flokkarnir undir niðri rífast um hvern mann, sem nokkur biti
þykir í. Maður fær hér ekki einusinni að eiga sólskinið, þó maður
vilji; helst er, að maður fái að velta sér í moldarflagi. Sem stendur
eru nú járnbrautarsamningarnir að gera alla æra og uppvæga. En
ég reyni að halda mér fyrir utan það moldviðri.