Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.07.1992, Síða 50

50
JÓN KJ/ERNESTED
frá honum, því við höfum ekkert bréf fengið uppá síðkastið þarna
að vestan, nema Svafa nokkrar línur frá Manna.
Getur \ erið, að ég fari bráðum til Winnipeg og verði eitthvað
þar við smíðar fram á haustið, og rispa ég þér þá línu þaðan.
Með bestu óskum. Þinn
Jón Kérnested.
Seinnipartinn í vetur sendum við Svafa Laugu systur þinni mynd
af litlu stúlkum okkar og bréfmiða seinna, en vitum eigi hvort
myndin eða bréfið hefir komið til skila. Þú gjörir svo vel og kemst
eptir því fyrir mig og berð bestu kveðjur þeim hjónunum og
börnum þeirra. Þinn
J.K.
Athugasemdir og skvringar: þakka þérfyrir mynd og brcf, sem égfékk frá þér í vor| hér er ált viö
bréf Stephans dagseil li. maí 1901. Svafa | Svafa Strong, dóttir Jóns Jónssonar og kona
bréfritara. „freim"| frame (rammi, umgerö), „gentlemaður"| gentleman (heiðursmaður,
prúðmenni). scedvok“\ sidewalk (gangstétt). Hannes Blöndal\ (1863-1932). Dagshrá önnur\
1-2, Winnipeg 1901-1903; útgefandi blaðsins var Sigurður Júlíus Jóhannesson
(1868-1956).
oo
Húsavick, Man., l. jan. 1902.
Stephán minn kær.
Þá er nú komið fram á nýjár. Og mál til komið að þakka þér fyrir
gaml’árið. Og svo bréf frá því í haust, sem ég er enn í skuld um.
Dróst fram undir jól að ég kæmi heim. En með því að konan
vonaðist eptir mér á degi hverjum, sendi hún mér ekki bréfið.
Tíminn í Winnipeg leið svo, að ég ritaði þér ekki, því að ég hafði
þar litlar tómstundir, er amlóði að skrifa bréf, nema rétt svona
með höppum og glöppum. Nú er ég kominn heim og er nú sestur
við á nýjársdag að rispa kunningjunum.
Óska ég þér nú fyrst og fremst gleðilegs nýjárs og öllum þínum
með þökk fyrir gaml arið og undanfarna góða t iðkynning. Þætti
mér gaman að vera horfinn til þín ofurlitla stund eða þú til mín.
Gætum við þá haft margt að spjalla um. Bréflega geturn við það
ekki eins vel. Síðan við skildum, hefi ég kynnst sumum andlegu
hetjunum okkar hér eystra, og get ég þó eigi látið þig heyra nema
óminn af því í þessum miða. Kristinn okkar hitti ég í sumar og
þakkaði hann mér fyrir ritdóminn, en sagði, að sér hefði þótt verst,