Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.07.1992, Qupperneq 51

BRÉF TIL STEPHANS G. STEPHANSSONAR
51
ef að þú hefðir tekið það svo, þó að liann sendi þér kverið, að hann
ætlaðist til að fá ritdóm, með því hann gat til, að ég mundi liafa séð
kverið hjá þér. Leiðrétti ég þá ímyndun. Lögbergi sagðist hann
hafa sent kvæðin, en Magnús Pálsson hefði rekist á vísuna um
Sigtrygg og hefði svo stungið þeim undir stól og aldrei látið
Sigtrygg sjá þau. Við Kristinn hittustum rétt á förnum vegi og
áttum ofurlítið tal saman. Fannst mér hann taka skáldskapinn
þannig, að maður yrti sjálfum sér til skemmtunar, en eigi af því, að
nokkur sérstök hugsjón vekti fyrir manni. Og er það ekki sam-
kvæmt þeirri skoðun sem við höfum á skáldskapnum. Kristján
okkar Ásgeir eitthvað domm. Sigurði Júlíusi hefi ég eins og engin
börn getað átt með. Gamli Sigurður marr marr! Án þess að slá þér
neina gullhamra eigum við best skap saman og getum þ\ í best
orðið samferða á skandrinu út um heirna og geima sem léttúðugir
æringjar og hlegið að sjálfum okkur og öðrum.
Thompson okkar hitti ég hér á dögunum, og var hann upp-
dubbaður og mikið öruggari og hressari í skapi en þegar ég
heimsótti hann í fyrravetur. Sagðist hann vera í undirbúningi með
að reisa Svövu upp frá dauða og var að biðja mig að vera sér
innanhandar. Hefði ég þá tækifæri að koma út einhverjum stumpi
um þig, því ég hefi það enn í huga. En ég vil ekki leggja á vaðið með
það, nema að það geti verið okkur báðum til lofs og dýrðar. Gerðir
þú vel, ef að þú rispaðir upp allar þær athuganir, sem þú vildir að
gerðar væru við kvæðin, hvar þér fyndist best og hvar lakast, og
eins bentir mér á allt það, sem gott væri að koma þar að, þó að út í
frá væri. Einnig væri ekkert á móti, að þú segðir mér hvert af
kvæðum þínum þér fyndist best samið. Máttu treysta mér sem
einlægum vin þínum, og að þetta færi að eins okkar á milli.
Þú hefír opinberlega mest lof fengið, eins og þú átt skilið. En svo
eru líka margir, sem lasta þig ofan undir allar hellur, þó eigi sé það
á prenti gert, og reyna að færa það allt til, sem dregur úr
vináttunni við þig. Kunningjar þínir eiga þó optast hvassari örvar.
Vísuna „Skriffinnur, skrumari, flón“ var slegið fram hér eystra,
að þú mundir hafa ort um mig, og væri það þakkirnar fyrir „lofið“
sem ég hefði ort um þig. En sjálfur tek ég vísuna á allt annan veg,
og hefír hún því ekkert breytt mér við þig.
En meðal annars þökk fyrir vísurnar í bréfínu til mín, og hefi ég
séð þær í Kringlunni síðan.
Það eru nú komnir kunningjar mínir með glas upp á vasann,
búnir að heita sér vatn og komnir með „púns“ inn á skrifborðið