Frjáls verslun - 01.02.1947, Blaðsíða 16

ur, og þá vei'ður engin þörf fyrir „nxilliliði“ í
xitvegs-, framleiðslu- og verzlunarmálum. Allir
verða „leystir af“ á sama augnabliki. Það virðist
vei'a full þörf á því að L. í. Ú. stilli áttavitann,
ef það vill forðast að lenda á skerjum einokxxnar
og ríkisreksturs.
Þá er ekki xir vegi að minnast frekar á Inn-
kaupadeild L. í. Ú., en að henni mun ekki standa
nema lxluti af meðlimum sambandsins, og hann
með mjög takmarkaðri virkri þátttöku.
Það er t. d. sagt, að Innkaupadeildin hafi látið
innlenda og erlenda erindreka sína erlendis
skrifa og tala við veiðarfæraverksmiðjur, við-
skiptafirmu og sambönd framleiðenda, með það
fyrir augum að grafa undan íslenzkuin umboðs-
mönnum. í þessum áróðri hefur verið beitt ýms-
um aðferðum. Þessir erindrekar hafa fullyrt, að
Innkaupadeildin hafi í lxendi sér innkaup mest-
allra útgerðarvara, sem til landsins verða fluttar
í framtíðinni, og myndi því ekki blása byrlega
fyrir íslandsviðskiptum þeirra erlendxx ximbjóð-
enda, sem héldu tryggð við gömul sambönd sín
hér og sniðgengu Innkaupdeildina.
Slík framkoma sem þessi er vitaskuld neðan
við allar hellur, bæði gagnvart erlendum fyrix'-
tækjum og íslenzkum umboðsmönnum, og getur
vart verið þoi'ra útvegsmanna að skapi.
Framkvæmdastjóri L. í. Ú. segir að útvegs-
menn séu á nxóti „kvóta-systemi“. Verzlunar-
menn eru það líka, enda samrýmist það ekki
frjálsri vei'zlun. Um það er því enginn ágreining-
ur, og geta þess vegna báðir þessir aðiljar fagnað
endalokum þess, sem nú eru sögð í vændum. En
samkvæmt framansögðum fréttunx, senx blaðið
hefur liaft af starfsaðferðum Innkaupdeildarinn-
ar, virðast þær skjóta nokkuð skökku við óskir
útvegsmanna um frjálsari samkeppni í viðskipta-
málum en verið hefur.
UM AUGLÝSINGAAÖFESHBra
Til er spakmæli, sem segir að góð auglýsing
sé gulls ígildi. Þetta má til sannsvegar færa, því
að góð auglýsing í víðlesnu blaði skapar aug-
lýsandanum mikinn fjölda viðskiptamanna, en
þau fyrirtæki, sem aldrei auglýsa, heltast fyrr eða
síðar úr lestinni, ef samkeppnin er hörð. Og
það er óhætt að fullyrða að flest, ef ekki öll
verzlunar- og iðnfyrirtæki hafa þörf fyrir að aug-
lýsa vörur sínar og framleiðslu, því að jafnframt
því, sem þau auglýsa vörurnar, kynna þau almenn-
ingi nafn fyrirtækisins, og nafnið verður ofar-
lega í huga manna, þegar þá vanhagar um ein-
hvern hlut.
Þær auglýsinga-aðferðir, sem við hér á Islandi
þekkjum bezt, eru auglýsingarnar í dagblöðun-
um og tímaritunum, að ógleymdum útvarps-axig-
lýsingunum í hádegis- og kvöldútvarpi, sem allir
eru orðnir þreyttir að hlusta á, því aðrar eins
langlokur og útvarpsauglýsingarnar eru nú er
varla hægt að finna í nokkru útvarpi.
Kostir þeir, er góðar auglýsingar í blöðum og
tímaritum hafa framyfir útvarpsauglýsingarnar,
eru, að í blaða- og tímaritsauglýsingum er oftast
haft lítið lesmál, eða upptalningar, en myndir
heldur látnar tala sínu máli, því að það hefur
sýnt sig, að fólk les ekki þær auglýsingar, sem
fela í sér langar og leiðinlegur upptalningar eða
lesmál. Hinsvegar getur góð mynd eða teikning
sagt meira en langt mál, að ógleymdu því, að
fólk tekur betur eftir slíkum auglýsingum.
Á þetta atriði hafa bandarískir auglýsendur
rekið sig öðrum fremur, og aðrar þjóðir hafa
fetað í fótspor þeirra, enda eru auglýsingar í
bandarískum tímaritum og blöðum taldar þær
fremstu í sinni röð.
Verður nú getið hér á eftir nokkurra nýrra að-
ferða, sem auglýsendur í U.S.A. hafa tekið upp,
og má vera að íslenzk fyrirtæki geti hagnýtt sér
eitthvað af þeim aðferðum.
1.
Sú aðferð, sem hefur reynzt einna árangurs-
ríkust í útgáfu auglýsinga-blaða og tímarita nú
16
FRJÁLS VERZLUN