Frjáls verslun - 01.02.1947, Síða 17

á tímum, er að dreifa ókeypis inn á hvert heimili
borgar eða bæjar, einu eintaki af viku- eða mán-
aðarblaði, er aðallega eða eingöngu inniheldur
auglýsingar, sem eru mun ódýrari en auglýsing-
ar dagblaðanna. Þessi blöð eru oftast kölluð
„Leiðarvísir kaupendanna“ eða „Verzlunartíð-
indin.“ Markmið þessara blaða er að eitthvað
sérstakt einkenni hverja auglýsingu. Og árang-
urinn hefur orðið sá, að þeim, sem fá þessi blöð,
þykja þau mjög skemmtileg.
Ný og mikilvirk útgáfustarfsemi hefur svo vax-
ið upp af þessari hugmynd, og er hún nefnd
„Leiðarvísir kaupendanna í nágrenninu". Blaði
þessu er dreift út meðal íbúa á svæði, sem eru
í nokkuri fjarlægð frá aðal-verzlunarsvæðinu.
Með þessu móti geta kaupmenn, sem verzla í ná-
grenni við aðal-verzlunarsvæði, náð til fólksins
í þeirra eigin umdæmi, þar sem þeir annars
þyrftu að borga fyrir auglýsingar í mörgum blöð-
um víða um borgina, en sem aðeins mundu gagna
þeim til útbreiðslu í því nágrenni, sem þeir
verzla í.
Nýlenduvörusali, t. d. í norðurhluta einhverrar
borgar, óskar ekki eftir að eyða peningum sínum
í að auglýsa í suður-, austur- eða vesturhlutun-
um, því að það er ákaflega ólíklegt að hann muni
fá nokkur viðskipti þaðan.
Hægt er að hafa auglýsingaverðið í þessum
blöðum lægra, vegna hins tiltölulega litla útgáfu-
kostnaðar. Ritstjórnarkostnaðurinn er sáralítill,
því að blöðin flytja, oft ekkert efni ritstjórnarlegs
eðlis. Þau efla sig sjálf og allur aukakostnaður
er aðdráttarafl fyrir lesandann. Venjuleg dag-
blaðastærð virðist hafa reynzt hentugust.
2.
Háværar raddir hafa verið uppi meðal banda-
rískra framleiðenda um að korna á fót allsherjar
auglýsingamillilið, sem mun á stuttum tíma ná
því takmarki, að verða lesinn á hverju heimili í
landinu, því að það hefur sýnt sig að fólk vill
lesa þau rit, sem því eru gefin.
Þessi allsherjar auglýsinga-milliður væri t. d.
sniðinn eftir fyrirkomulagi venjulegs tímarits,
með mörgum myndum, áhrifamiklum auglýsing-
um, svo og stuttum fræðilegum upplýsingum
um vörur og framleiðslu. Slíkt tímarit kæmi út
mánaðarlega og yrði dreift ókeypis inn á hvert
einasta heimili.
Það ætti ekki að Jourfa að hætta miklu fjár-
magni í svona fyrirtæki. Sýnishorna-eintak og
ágrip ráðagerðarinnar ætti að leggja undir úr-
skurð auglýsendanna, og síðan ætti að tryggja
samninga fyrir útgáfuna. Hægt væri að tryggja
næga fyrirfram-samninga, til þess að borga með
stofnkostnaðinn, og á þennan hátt væri hægt
að koma áformunum í framkvæmd með sem
minnstri áhættu, þótt stór séu.
An efa eru til margir auglýsendur, er hafa
áhuga á að gera tilraun með þessa hugmynd.
3.
Þegar kaupmaður í nágrenni við stórt verzl-
unarsvæði þarf að auglýsa, verður hann að standa
í móti þýðingarmiklu vandamáli, í mörgum til-
fellum. Að auglýsa í bæjardagblaði þýðir, að
hann muni þurfa að borga auglýsingaverð, sem
er miðað við stærð borgarinnar, en viðskipta-
menn hans eru kannske takmarkaðir við 10%
af flatarmáli hennar eða minna.
í borg einni uppgötvaði háskólanemandi
nokkur, að hann gæti grætt fé á að semja lista,
er innihéldu sltrá yfir nöfn og heimilisföng allra
íbúa á tilteknu verzlunarsvæði í nágrenni við
aðalverzlunarsvæðið, og selja síðan eftirrit af
þessurn listum til kaupmanna, er verzluðu á
þessu tiltekna svæði, svo að þeir gætu notað hann
í sambandi við beinar póstauglýsingar til íbú-
anna.
Með beinum póstauglýsingum er átt við þá
aðferð, að kaupmaður á tilteknu svæði sendir
íbúunum bréf í pósti með allskonar auglýsinga-
miðurn, upplýsingum um vörur og verzlunina,
svo og pöntunarlistum, sem þeir eiga að fylla út
og endursenda kaupmanninum aftur, en hann
borgar svarbréfið.
Þessi aðferð hefir rutt sér mikið til rúms nú
á seinni tímum og gefist vel, og mætti reyna
hvernig hún gæfist hér á landi, því að með þess-
ari aðferð nær kaupmaðurinn, persónulega,
beinu sambandi við íbúana á svæði því, þar sem
hann verzlar. G.
Skrifstofumaðurinn: Afsakið, herra forstjóri. Konan
mín skipaði mér að fara fram á kauphækkun við yður.
Forstjórinn: Tja, ég skal spyrja konuna mína, hvort
það sé hægt.
FRJÁLS VERZLUN
17