Frjáls verslun - 01.02.1947, Blaðsíða 39

eitt í grenndinni, æddi hann beint í fangið á tveimur
borðalögðum, sem komu hlaupandi að.
Hann lirein eins og helsært dýr, um leið og þeir
köstuðu sér yfir hann, og hann brauzt um á hæl og
hnakka, sem óður væri. Hann sparkaði, sló og beit,
allt hvað af tók, en ekkert dugði. Hann var fljótt
yfirbugaður og að svo húnu fluttur til lögreglustöðv-
arinnar.
Þegar lögreglumennirnir hrintu honum á undan sér
inn í lögreglustöðina og lokuðu hann inni í litlu rimla-
búri í miðjum salnum, fannst honum hjartað í sér
mundi bresta þá og þegar af óstyrk — og skömm.
Hvílíkt afglapaverk! Eftir litla stund mundu þeir
opna skjalatöskuna hans og þá •—-! 011 hans mörgu
erfiðisár til einskis lifuð — og verra en það. Fyrir
honum átti nú að liggja að enda ævi sína í fangaklefa,
því að hann var viss um að hann gæti ekki lifað stund-
inni lengur í fangelsi. Það reið oftast öldruðum mönn-
um að fullu. Hve satt var ekki, það, sem hann hafði
jafnan sagt og lengstum trúað á: „Ráðvendnin borgar
sig bezt!“ En hann sjálfur siðapostulinn hafði villt
sér sýn og framið mikið ódæði. Nú var of seint að
iðrast. Framið verk er aldrei ódrýgt.
„Látum okkur nú sjá, hvað þessi taska hans hefur
að geyma“, sagði varðstjórinn.
Dobbs kreisti járnrimlana, svo að hnúarnir hvítn-
uðu, og starði felmtsfullur á varðstjórann, sem opn-
aði nú skjalatöskuna og dró upp úr henni tvö búnt
af — gömlum verðlistum!
Hann heyrði lögregluþjónana ræða sem þrumu-
lostna um þetta einkennilega innihald töskunnar.
„Það er að minnsta kosti hægt að kæra hann fyrir
mótþróa við lögregluna og líkamlega árás á okkur“,
sagði einn þeirra. „Þið sjáið hvernig þessi gamli
skröggur hefur leikið mig“, hélt hann áfram og benti
á skurfur, sem hann hafði hlotið í andlitið.
„Það væri nú ekki annað eftir!“ andmælti varð-
stjórinn með þykkju. „Við yrðum stimplaðir sem aula-
bárðar í blöðunum. Það getur liver heilvita maður
séð að þetta er sómakarl en ekki afbrotamaður. Nei,
það er ekki vert að bæta gráu ofan á svart, með því að
gera fleiri axarsköft. Við yrðum einungis til athlægis“.
„Já, en hvers vegna var hann þá svona ólmur að
komast undan okkur?“
„Hvers vegna?“ Varðstjórinn var ekkert blíður í
máli. „Ég býst við að flestir vilji hliðra sér hjá því
að horfa framan í sh'ka ásjónu sem þína, ekki er
hún svo aðlaðandi. Heyrið mig annars, mér sýnist
hann vera svo niðurdreginn. Gefið þið honum koní-
akstár til hressing&r“.
Dobbs gamla var hleypt út úr rimlabúrinu, og
svo var honum fengið hálffullt glas af koníaki. Hann
lyfti því hátíðlega móti lögreglumönnunum.
„Herrar mínir“, sagði hann. „Eg skála fyrir heiðar-
leik og ráðvendni, sem borga sig alltaf bezt. Allt
gengur að óskum, ef maður er heiðarlegur og — dá-
lítið viðutan!“
Þeir skildu ekki við hvað hann átti með síðustu
orðunum, en það skildi Dobbs gamli sjálfur allra
manna bezt.
„LUCKY OR UNLUCKY".
Á naastunni mun eftirlitsnefnd bandaríska iðnaðar-
ins að öllum líkindum gefa út sérstæða tilskipun, sem
í-eykingamenn hafa kannske gaman af að heyra um. í
tilskipuninni verður lagt bann við sumum auglýsinga-
aðferðum sígarettuframleiðenda, einkum varðandi
notkun allskonar kjánalegra og villandi slagorða, sem
ckkert liafa sér til gildis.
Eftirlitsnefndin hefur sem sé að undanförnu látið
rannsaka auglýsingahvatir sígarettuiðnaðarins og
komizt að raun um að þær séu ansi bágbornar.
„Lucky Strike“ fær ekki minnstu ádrepuna. Nefndin
er ekkert yfir sig hrifin af þessu alkunna slagorði verk-
smiðj unnar: „Among men who know tobacco best,
it’s Luckies two lo one", eða „Sworn records prove that
expert tohacco byers smoke Luckies exclusively“. Sam-
kvæmt niðurstöðu rannsóknarinnar fer því fjarri að
tveir af hverjum þremur reykingamönnum taki Lucky
Strike fram yfir aðrar tegundir. Afar mörgum er
alveg sama, hvaða tegund þeir reykja, og stór hluti
reykir eingöngu pípu eða vindla.
Nefndin athugaði líka, hvað fælist í orðunum: „It’s
toasted“, sem prentuð eru á Iivern Luckypakka, og
komst að því, að þetta þýðir aðeins að tóbakið er
þurrkað á nákvæmlega sama hátt og annað sígarettu-
tóbak og síðan lýst í gegn með útfjólubláum geislum.
Nefndin segir að þessi geislaaðferð sé helbert „hókus-
pókus“, sem liafi alls engin áhrif á tóbakið til né frá.
Sömuleiðis reyndust engin rök fyrir þeirri státnislegu
fullyrðingu Lucky-verksmiðjunnar, að hún kaupi dýr-
ara og vandaðra tóbak til framleiðslu sinnar en aðrar
sígarettuverksmið j ur.
1 stuttu máli sagt heldur eftirlitsnefndin því fram,
að allar algengar tegundir af sígarettum séu fram-
leiddar úr samskonar tóbaki, sem blandað er í næstum
sama hlutfalli, og tóbakið sé að öllu leyti meðhöndlað
á mjög líkan hátt.
e
Sigurður kaupmaður kom til kunningjanna allmjög
ölvaður. Fyrst slúðrar hann við þá um ýmsa hluti,
en svo fer hann að lokum að brýna fyrir þeim bind-
indissemi og segir:
„Mikil bölvuð vitleysa er það annars að vera að
drekka. Maður gerir skandala, eyðir peningum og
það, sem verst er, maður forsómar það, sem maður
á að gera. Ég segi fyrir mig, að aldrei snuða ég,
þegar ég er drukkinn“. — „ISLENZK FYNDNI“.
FRJÁLS VERZLUN
39