Frjáls verslun - 01.10.1973, Blaðsíða 97

Þrír iðnaðarmenn, múrari,
trésmiður og rafvirki voru að
ræða málin í kaffistofu á vinnu-
stað. Þeir fóru að rökræða,
hver iðnin myndi nú vera elzt.
— Auðvitað mín, sagði múr-
arinn. — Það vorum við, sem
reistum pýramídana.
— Heyrðu mig nú, sagði tré-
smiðurinn. Þá vorum við bún-
ir að byggja turninn í Babýlon.
— Heyr á endemi, sagði þá
rafvirkinn. — Þegar Guð hafði
skapað heiminn í upphafi, sagði
hann: „Verði ljós“ og þá höfð-
um við verið að draga í út um
allar trissur.
★
— Gott kvöld, prófessor Braun. Við erum með glænýtt „show“
í kvöld^
Bíllinn varð benzínlaus á
þjóðveginum og ökumaðurinn
hraðaði sér heim á næsta bæ til
að fá aðstoð. Hann kíkti inn
um glugga næst útidyrunum
og sá þá furðulega sýn. Um
gólfteppið skreið húsmóðirin
með grasklippur en húsbóndinn
sat á stól á miðju gólfinu með
riffil í fanginu.
Dauðskelkaður hljóp bílstjór-
inn lieim á næsta bæ og sagði
frá því, sem hann hafði séð.
— Er þetta snarvitlaust
fólk? spurði hann.
— Nei, nei, svaraði nágrann-
inn. — Maðurinn er bara heyrn-
arlaus. Konan hefur verið að
segja lionum að fara út að sld
en hann segist ekkert kæra sig
nm það. þvi að hann ætli út á
skytterí.
★
— Manstu þá tíð, þegar mað-
ur gat fengið það fvrir tíkall
sem maður var vanur að fá fyr-
ir 50 aura?
Það er hægt að skipta íbúum
Moskvuborgar í tvo flokka,
hina bjartsýnu og þá svart-
sýnu. Bjartsýnismennirnir læra
ensku en þeir svartsýnu kín
versku.
— í hvað á ég að fara í dag?
— Eg skil nú ekki livaða lilut
ærki ég gegni hér sem fyrirsæta.
— Var einkaritarinn enn einu
sinni að gefa þér undir fótinn,
Sveinn Sveinsson?
— Það var útilokað að koma
henni fyrir í einum ramma.
— Við höfum komizt að sam-
komulagi um barnapössun við
vinnukonuna okkar. Við pöss-
um krakkana hennar tvö
kvöld í viku.
★
— Mamma. Veiztu hvað er
mikið remólaði í einni túbu?
— Nei, vinurinn.
— Þrír og hálfur metri.
FV 10 1973
97