Frjáls verslun - 01.04.1975, Qupperneq 54

Almenn
trésmiðja
Gluggasmíði
Hurðasmíði
Innréttinga-
smíði
Trésmiðja
Þorsteins
*
og Arna
hf.
Fossnesi, Selfossi
Sími 991553
0 Skipaútgerðin
gagnrýnd
Árni Gestsson, stórkaupmað-
ur, taldi að ýmsar hafnir á
landinu væru orðnar jafnþýð-
ingarmiklar og hinar svo-
nefndu aðalhafnir hjá Eimskip.
Varpaði hann fram þeirri
spurningu, hvort félagið gæti
ekki komið á ferðum til fleiri
hafna úti á landi og veitt þar
með Skipaútgerðinni aukið að-
hald. Ræðumaður taldi nauð-
synlegt að komið yrði á betri
reglu í pakkhúsunum, því að
stundum tæki tvo eða þrjá
daga að finna vöruna þar. Árni
beindi þeirri fyrirspurn til
Arnar Johnsen, hvort vara-
hlutasendingar gætu ekki feng-
ið að njóta forgangs í flutn-
ingum með flugi.
Bjarni Bragi Jónsson, hag-
fræðingur, greindi frá störfum
Efnahagsstofnunarinnar og síð-
ar Framkvæmdastofnunar rík-
isins að athugun á samgöngu-
málum á Islandi. Skipaútgerð
ríkisins og skipulag ferða á
hennar vegum hefði verið til
sérstakrar meðferðar. Hefði
þótt sýnt vegna ferðaáætlana
útgerðarinnar og lélegrar nýt-
ingar ferða hjá henni, að þær
væru rangt skipulagðar og
hefði verið bent á „pendul“-
ferðir í staðinn fyrir hring-
ferðirnar. Allar skýrslur sýndu,
að skipin skrölluðu tóm fyrir
Norðurlandi. Það þýddi, að í
stað þess að snúa til baka og
þjóna t. d. Vestfjörðum í baka-
leiðinni væri skip látið sigla
fyrir allt Norðurland, áður en
það raunverulega byrjaði sina
ferð suður með Austfjörðum.
Einn hængur væri þó á þessu,
þ. e. a. s., að Akureyri er þarna
á milli, eina verulega iðnaðar-
miðstöðin úti á landi.
Það hefði einnig virzt fara
framhjá forsvarsmönnum
Skipaútgerðarinnar í gjald-
skrármálum og samkeppni og
samvinnu, að útgerðin nyti
ekki lengur einkasöluaðstöðu í
sambandi við flutninga á hina
ýmsu firði landsins. Nú starf-
aði hún í samkeppni við aðra
og þetta tæki kannski vissan
umiþóttunartíma. Aðalatriðið
væri að sjá samvinnumöguleik-
ana og hvernig hægt væri að
nota önnur tæki til að bæta við
ferðirnar.
Óttarr Möller sagði um aðal-
hafnir Eimskips, að fyrir
nokkrum áratugum hefðu gilt
sömu flutningsgjöld til Reykja-
víkur og allra hafna úti á
landi. Verðlagsákvæðin hefðu
gengið svo langt, að fyrir fóð-
urvöru hefði verið $12 flutn-
ingsgjald frá Bandaríkjunum
og dugði það fyrir lestunar-
kostnaði vestanhafs og ekkert
var eftir til að flytja vöruna
fyrir heim og út á land. Þá
voru flutningsgjöldin aðeins
látin gilda til Reykjavíkur.
Fyrirkomulagið var svo gert
betra með aðalhöfnum úti á
landi. Sagði ræðumaður, að
bæta mætti við fleiri aðalhöfn-
um en það kostaði hærri flutn-
ingsgjöld. Aukin þjónusta kost-
aði meiri peninga og þá yrði
líka spurt: „Á ekki að flytja á
sama verði til Hellu eða Víkur
í Mýrdal?“
0 Glundroðinn
í vörugeymslunum
Um glundroðann í vöru-
geymslum sagðist Óttarr viður-
kenna, að hann væri fyrir
hendi þrátt fyrir nýbyggingar
á nokkrum árum í Faxaskála
og inni við Sundahöfn, þar sem
er 13000 fermetra geymslu-
pláss. Áframhaldandi bygging-
ar væru fyriríiugaðar þar, ef
fjármagn leyfði. Eimskipafé-
laginu væri ljóst, að geymslu-
rýmið þyrfti að auka um 50%
til þess að reksturinn yrði við-
unandi.
Að lokum sagðj ræðumaður,
að sjá þyrfti til þess, að ríki og
bæjarfélög legðu sambærileg
gjöld á allar tegundir flutn-
ingatækja, en hefðu það ekki
eins og í dag, þegar borga þarf
mörg þúsund krónur í vöru-
gjald, ef varan er látin fara
með skipi en ekkert ef hún fer
með bíl. Skipafélögin ættu
heldur ekki að borga milljónir
í hærri tryggingagjöld vegna
skemmda á bryggjum en bíleig-
endur ekkert vegna veganna.
Við skulum taka tillit til, að
54
FV 4 1975