Frjáls verslun - 01.01.1983, Qupperneq 32

svipmynd
Fyrir nákvæmlega 20 árum var ungur ísienskur kaupsýslu-
maður á ferð í Austur-Þýskalandi, þar sem hann rakst á bíl, sem
vakti strax athygli hans. Bíllinn var lítill, léttur, — og umfram allt
— hann var ódýr. Bíllinn hét Trabant og kaupsýslumaðurinn
Ingvar Helgason og þessi viðkynni urðu upphafið að einu um-
svifamesta bílaumboði á Islandi.
Ingvar samdi við Austur-Þjóðverja um verð og að fá eitt sýnis-
horn til Islands. Bíllinn kom síðla árs 1963 og var sýndur og
Ingvar seldi strax fyrirfram 150 bíla, sem komu í fyrstu sendingu
1964.
Heildverslun Ingvars Helgasonar á sér þó lengri sögu.
,,Ég fór að vinna hjá Helga
Lárussyni á Klaustri í Packardum-
boðinu og Sunnu árið 1948. Hann
gaf líka út blöð og tímarit Jónasar
Jónssonar frá Hriflu. Ég hafði
verið í Samvinnuskólanum og
Jónas stuðiaði að því að ég færi til
Lárusar. Þetta var 1948. Þegar fór
að ganga heldur verr hjá Helga
mínum Lárussyni sótti ég um
starfa hjá Innkaupastofnun ríkis-
ins og fluttist þangaö 1951. Eyjólf-
ur Jóhannsson, sem kenndur var
við Mjólkurfélagið, var jafnframt
forstjóri Innkaupastofnunar.
Ég var nú orðinn barnmargur og
laun ríkisins dugðu ekki til að
halda uppi svo stórri fjölskyldu. Ég
samdi við hann um að ég mætti
hafa einhver hjáverk utan vinnu-
tíma og flytja inn vörur, sem Inn-
kaupastofnunin ekki flytti inn fyrir
ríkisstofnanir. Það voru þá helst
leikföng. Ég byrjaði að selja þau í
sem ég segi að fyrirtækið hafi verið
raunverulega stofnað.
Frá 1956 til 1964 fluttum við
aðallega inn leikföng og gjafavör-
ur, eða þangað til að við fórum að
flytja inn Trabanta og svo Datsun
1971."
— Og urðu ekki straumhvörf í
rekstrinum með Datsun?
„Jú, jú, þaö varð gerbreyting.
Ég ætlaði nú aldrei að taka um-
boðið fyrir Datsun. Það atvikaðist
þannig að British Leyland var búið
að bjóða mér tvisvar sinnum til
Englands og var afráðið að ég
fengi umboö þeirra hér á landi.
Bretar voru þá að sameina mörg
bílafyrirtæki íBritish Leyland. Flest
þessi fyrirtæki höfðu umboðs-
menn hér og voru þeir um 14—15
talsins. Þessu voru þeir að breyta
og þurftu sinn tíma til þess. Ég var
alveg ákveðinn að taka umboðið.
Málið dróst þó hjá þeim og dróst.
Ingvar Helgason:
Spái því að Datsun verði mes
umboðssölu á kvöldin. Við vorum
þá í 2ja herbergja íbúð með 7 börn
og tókum eitt og eitt partí heim og
vorum með þetta íeldhússkápnum
hjá okkur, ég og konan mín Sig-
ríður Guðmundsdóttir. Og þetta
vann maður í hádeginu og eftir
fimm á daginn og á kvöldin.
1956 þá ráðum við starfsmann
og þá gerist ég hálfsdags starfs-
maðurhjá Innkaupastofnuninni og
hálfur hjá sjálfum mér. Það er 1956
Datsun umboöið í Danmörku
hafði hins vegar fengið umboð
fyrir ísland. Forstjóri Datsun í
Danmörku var mikill kunningi
minn. Hann hafði áður flutt inn
austur-þýska bíla og við höfðum
kynnst í Austur-Þýzkalandi. Hann
bað mig að finna fyrir sig umboðs-
mann á íslandi, eftir að ég hafði
afþakkað umboðið sjálfur. Hann
kom hingað þrisvar sinnum og ég
hjálpaði honum að finna umboðs-
mann en sá hætti svo við á síðustu
stundu. Þá sömdum við um það,
ég og forstjóri Datsun í Danmörku
að ef Bretarnir yrðu ekki búnir að
ákveða sig fyrir árslok 1970, þá
tæki ég Datsun, en færi annars í
British Leyland. Og Bretarnir voru
ekki klárir í byrjun janúar 1971 og
ég fór í Datsun."
— Líklega hefur það verið
happ?
„Það er alveg satt. Ég var ekkert
32