Frjáls verslun - 01.01.1983, Qupperneq 59

markaðsfærsla
Hvað á að setja mikið fé
í auglýsingar?
Hversu miklum fjár-
munum á að verja í aug-
lýsingar á næsta ári?
Þetta er spurning, sem
flestir stjórnendur þurfa
að spyrja sig æði oft.
Flest fyrirtæki auglýsa og
ýmist er það hvort þau
noti ákveðna aðferð til að
ákvarða upphæð auglýs-
ingafjár sín eða hvort þau
nota alls enga aðferð og
láti sleggju ráða kasti um
fjárútlátin
En hvernig sem farið er að,
þá er hverju fyrirtæki, sem
annars starfar á samkeppnis-
markaði, nauðsynlegt að aug-
lýsa. Sú fjárhæð, sem sett er í
auglýsingar yfir ákveóið tímabil
getur skipt sköpum um það
hvort fyrirtækið verði ofan á í
baráttunni eða undir.
En hve mikið? Er til þumal-
fingursregla, sem óhætt er að
fara eftir? Líklega ekki, að-
stæður og eðli fyrirtækja er svo
ólíkt aó tæplega er hægt aó
ráða einu nákvæmlega það
sama og hentar öðru. Til eru þó
nokkrar viðurkenndar aöferðir
til að ákvarða upphæð auglýs-
ingafjár og verður hér fjallað
um fjórar þeirra, kosti og galla:
Þessar aðferðir má nefna:
1. Fjárráðsaðferðina.
2. Prósent-af-söluaöferðina.
3. Sama--og-keppinauturinn-
aðferðina.
4. Markmiðs-og
aðgerðaaðferöina.
Fjárráðsaðferðin
Mörg fyrirtæki ákveða aug-
lýsingaútlát einfaldlega eftir því
hversu mikið þau telja sig hafa
efni á að auglýsa. Sú ákvörð-
unartaka gæti átt sér stað með
þessum hætti: Sölustjórinn fer
til fjármálastjórans og spyr hve
mikið hægt veröi aö setja í
auglýsingar á komandi ári.
Fjármálastjórinn svarar kann-
ski ,,eina milljón“. Seinna
spyr forstjórinn sölustjórann
hve mikið hann leggi til aö verði
eytt í auglýsingar og sölustjór-
inn segir ,,milljón“. ,,Fínt“,
segir þá forstjórinn, ,,við
ákveðum eina milljón í auglýs-
ingar í ár“.
Líklegast er það algengasta
aóferðin til aó ákveða upphæó
auglýsingarfjár í íslenskum
fyrirtækjum að láta budduna
ráða. En hún er langt frá því að
vera gallalaus. Með því að
ákveða ráðstöfunarfé til aug-
lýsinga með þessum hætti er
um leið verið að segja að sam-
bandið á milli notaðs auglýs-
ingafjár og sölu sé því sem
næst ekki neitt. Hafi fyrirtækið
á annað borð fé til ráðstöfunar
sé rétt að verja því í auglýsing-
ar, svona til öryggis.
Þessi aðferó leiðir til þess að
miklar sveiflur geta verið á
þeim fjárupphæðum sem til
ráðstöfunar eru til auglýsinga
árfráári, þannig aðógerningur
verði að gera langtíma mark-
aðsáætlanir.
Aukin
tryggingavernd.
íveröbalgu 1
Frú I. janúar 1982 verOa Irygolnoatlúrhœðir
allra elonatryoolnga. slysa- oo siúkratryootnoa h)á
SamvlnnulrY00lnOum verOlryooOar skv vlsltOlu oo Á
hœkka þvl <13)a mánaOa tresli
Samvlnnutryootnoar hata meO
þessu teklO upp verðtryggtnflu á
tryoolnoal|árha?Oum i Oeslum
grelnum trygolnga
Láttu verObólouna ekki rýra
tryoolnoavorndina
• tryoflOu h)á traustu tryoolnoatólaol
SAMVINNU
TRYGGINGAR
ABNÍULA3 SlMl 81411
UMBOÐSMUNN UM LAND ALI.T
Biautryöjendur i bœttumtryggingum
Kí þú visslr livc él
lcgii auíivclt n
klitii |íú va-rir
lönuii tiúinn aftþvi
APOÍUS
lljú okkur er nrval
AI’OI.I.O sturluklefa
nf fjttlmöigum
nta.'rftum otj gerftum.
Jafnvel þótt þór Cinn-
isl ekkert plöss f.vrir
klefu i baftherberg-
inu þú gt'lur þú bitift
drnuiiiinn ra'tiist.
IJttn vift hjú okkur
skemmlilega a óvart
hvaft þetla er I raun
eilifalt múl.
\
K. AUÐUNNSSON HF.
Reykjavik - timi 8-67-75
59