Frjáls verslun - 01.03.1989, Qupperneq 81

„Það er von þú spyijir.
En svo virðist sem kjúk-
lingaframleiðendur séu á
góðri leið með að koma söl-
umálum sínum á steinaldar-
stig. Allt í einu er orðið eríitt
að fá kjúklinga. Nú er þessu
miðstýrt í gegnum Alifugla-
stöðina sf., gagngert til að
skapa vöntun og hækka
verðið. Það er verið að
koma á skaðlegri einokun á
þessu og ég vil sjá hvort
mönnum mun líðast sú
framkoma. Ríkið er farið að
niðurgreiða kjúklinga um kr.
43.000 á tonn og það er búið
að koma á kvótakerfi. Kjúk-
lingar voru ódýrir en eru nú
orðnir dýrir. Eg get ekki
farið í gang með nýjan stað
sem notar e.t.v. 100 tonn af
kjúklingum á ári nema vera
með hráefnisöflunina á
hreinu. Ég vil fá botn í málið
áður. Og ég mun grípa til
viðeigandi ráðstafana. Ann-
ars skil ég ekki viðskipti þar
sem menn vilja ekki selja
framleiðsluna. Hjá okkur í
Góu gengur þetta út á að
selja sem allra mest af fram-
leiðsluvörum okkar. Þannig
teljum við að okkur takist
helst að ná árangri."
En við hverfum að lokum
frá umræðum um hið furðu-
lega kjúklingasölukeríi og
spyrjum Helga um það hvort hann
geri miklar áætlanir í rekstri sínum
eða láti tilfinningamar ráða.
TILFINNING BYGGÐ Á JARÐSAMBANDI
Hann svarar því til að hann vinni
ekki eftir fastmótuðum áætlunum.
„Það er miklu fremur tilfinning sem
ræður mínum gerðum. Sú tilfinning
byggist á því að hafa sem best jarð-
samband. Því næ ég með þvf að vinna
með mínu fólki en loka mig ekki af
fyrir utan og ofan. Þannig vinnur mað-
ur traust samstarfsfólksins og skynj-
ar betur það sem er að gerast í kring-
um mann. Með löngum vinnudegi
tekst mér að fylgjast með því sem er
að gerast hverju sinni. Þannig eflist
tilfinningin fyrir umhverfinu. En ég er
ekki að kvarta undan löngum vinnu-
degi því mér þykir gaman að vinna. í
gær vann ég frá kl. 7 um morguninn
og til miðnættis. Það á við mig.
Ég nefndi hér áðan jarðsamband en
mér virðist að talsvert skorti á það hjá
yngri mönnum sem stjóma fyrirtækj-
um. Þeir
vinna
ekki með
fólkinu,
kunna
ekki hin
daglegu störf og tala niður til fólksins.
Eru það ekki Kínverjar sem láta alla
byrja úti á ökrunum og svo vinna
menn sig upp?
LÍFEYRISSJÓÐIR ERU ÓFRESKJUR
Það sem veldur áhyggjum er að
þjóðin skuldar alltaf meira og meira
þrátt fyrir þessar háu þjóðartekjur.
Við höfum auðvitað verið eyðslusöm
en fleira kemur til sem veldur kjara-
rýmun núna. í því sambandi þyrfti að
skoða betur þá fjölmörgu sjóði sem
fólk er að borga í alla ævina og fær svo
ekkert út úr. Lífeyrissjóðimir em
orðnir að ófreskju og nú á að fara að
greiða 10% af öllum tekjum fólks í þá.
Væri ekki nær að hætta þessu og láta
þessi 10% renna til launþega beint.
Það gæti leyst vanda vinnumarkaðar-
ins um sinn.“
IEru það ekki Kínverjar sem láta alla byrja úti á
ökrunum og svo vinna menn sig upp?
81