Frjáls verslun - 01.05.1990, Blaðsíða 22

þegar bróðurpartur Evrópu rennur
saman í eitt markaðssvæði. En við
viljum ekki láta fiskimiðin okkar af
hendi, við viljum ekki hleypa öðrum í
auðlindir landsins og við viljum ekki
missa sjálfsforræði þjóðarinnar í
hendur stórþjóða Evrópu. Vandinn
fyrir Islendinga er sá að ekki verður
bæði sleppt og haldið!
Ljóst er að enginn íslenskur stjóm-
málaflokkur hefur aðild að Efnahags-
bandalaginu á stefnuskrá sinni og
enginn þeirra er tilbúinn að styðja það
að Efnahagsbandalagsríkjunum verði
veitt heimild til veiða í íslenskri fisk-
veiðilögsögu í skiptum fyrir tolla-
lækkanir. Mestu varðar að takast
megi að ná þannig samningum við EB
að viðunandi verði fyrir okkur þannig
að sem minnst röskun verði á útflutn-
ingsmörkuðum íslendinga.
HEIMATILBÚIN VANDAMÁL
Opnun innri markaðar Evrópu
Frá íslenskri fiskréttaverksmiðju erlendis.
MAGNÚS GUNNARSSON, FORMAÐUR SAMSTARFS-
NEFNDAR ATVINNUREKENDA í SJÁVARÚTVEGI:
ÞURFUM AÐ TRYGGJA
STÖÐU OKKAR A
NEYTENDAMÖRKUÐUNUM
Hvernig sérð þú fyrir þér þróunina
framundan í útflutningi íslenskra sjáv-
arafurða?
„Ég verð að viðurkenna að ég er
áhyggjufullur yfir þeirri þróun sem á
sér stað í útflutningi íslenskra sjáv-
arafurða um þessar mundir. Við horf-
um stöðugt á eftir því að stærri hluti
af botnfiskaflanum er fluttur út sem
hráefni fyrir erlenda fiskvinnslu í stað
þess að nota þá stöðu, sem nú er
vegna fiskskorts, til að treysta stöðu
okkar á mörkuðum fyrir unnar sjáv-
arafurðir.
Eins og stendur á íslensk fisk-
vinnsla í erfiðleikum með að keppa við
erlenda fiskvinnslu um hráefnið. Það
stafar m.a. af ójöfnun samkeppnis-
skilyrðum vegna mismunandi toOa og
styrkja í samkeppnislöndunum.
Þegar til lengri tíma er litið, tel ég það
mikið hagsmunamál fyrir íslenska út-
gerð og íslenska fiskvinnslu að við
náum mun sterkari stöðu á neytenda-
mörkuðum Evrópu.
Ég er hins vegar sannfærður um að
ef við höldum rétt á spöðunum mun-
um við á næstu tveimur árum geta
styrkt stöðu okkar til muna á þessum
fiskmörkuðum, m.a. vegna þess
hversu mikill skortur er á fiski frá
samkeppnisaðilum okkar í Noregi og
víðar.“
Hvað ber að varast m.a. með tilliti
til innri markaðar Evrópubandalags-
ins?
„Menn verða að gera sér grein
fyrir því að umræðan um innri markað
Evrópubandalagsins snýst fyrst og
fremst um viðskipti með iðnaðarvör-
ur. Sameiginleg sjávarútvegsstefna
Evrópubandalagsins er ekki fríversl-
unarstefna heldur vemdarstefna.
Þess vegna þurfa menn að gæta vel
að því, þegar viðræðurnar eru komn-
ar á skrið, að hagsmunir sjávarafurða-
útflutningsins séu ekki fyrir borð
bornir. Eg geri mér grein fyrir því að
erfitt mun verða að fá Evrópubanda-
lagið til að breyta sjávarútvegsstefnu
sinni en lífshagsmunir okkar eru í
veði; að okkur takist að sannfæra full-
trúa bandalagsins um að þeir taki sér-
stakt tillit til þessarar miklu sérstöðu
okkar í líkingu við það sem samnings-
mönnum okkar tókst á árunum milli
1971 og 1972.“
Getum við vænst þess að íslenskar
sjávarafurðir haldi áfram að hækka í
verði á erlendum mörkuðum eða haldi
a.m.k. því verði sem náðst hefur?
„Ég er þeirrar skoðunar að frekari
hækkun á íslenskum fiski geti orðið
okkur mjög hættuleg þegar til lengri
tíma er litið. Við hljótum að læra af
reynslu áranna 1986 og 1987 þegar
22