Morgunblaðið - 25.01.2001, Síða 68

FÓLK Í FRÉTTUM
68 FIMMTUDAGUR 25. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Háll sem áll
(Rancid Aluminium)
S p e n n u m y n d
Leikstjóri: Edward Thomas. Hand-
rit: James Hawkes. Aðalhlutverk:
Sean Deeny, Pete Thompson, Tara
Fitzgerald og Sadie Frost.
(92 mín.) Bretland, 2000.
Skífan. Bönnuð innan 16 ára.
ÞESSI breska spennumynd er
frumraun leikstjórans Edwards
Thomas og ber þess merki. Hún segir
frá æskuvinunum
Pete (Rhys Ifans)
og Deeney (Joseph
Fiennes) sem vinna
báðir hjá fyrirtæki
föður Petes. Þegar
faðirinn fellur frá
kemur í ljós að fyr-
irtækið er skuldum
vafið og slá þeir ok-
urlán hjá meðlim-
um úr rússnesku mafíunni. Deeney er
með áætlun um hvernig þeir geti
borgað það til baka, en brátt reynist
maðkur leynast í mysunni. Aburða-
rásin er reyndar öll hin flóknasta og
ekkert alltof snjöll en vel er hægt að
glápa á myndina í afþreyingarskyni.
Hún reynir að sverja sig í ætt við þær
bresku glæpamyndir sem notið hafa
mikilla vinsælda undanfarið, auk þess
sem leikaraliðið samanstendur af
nokkrum af vinsælustu bresku kvik-
myndaleikurunum í dag. Joseph Fi-
ennes fylgir til dæmis velgengni sinni
frá því í Shakespeare in Love með
þessari mynd, en synd væri að segja
að það sé viturlegur kostur. Margt er
of illa gert til að útkoman geti talist
góð, sú mynd sem dregin er upp af
rússnesku mafíunni er einstaklega
einfeldningsleg og klisjukennd og
missir myndin því allan trúverðug-
leika sem spennumynd.
MYNDBÖND
Klisjukennd-
ir mafíósar
Heiða Jóhannsdótt ir
Kikujiro
G a m a n m y n d

Leikstjórn og handrit: Takeshi Kit-
ano. Aðalhlutverk Beat Takeshi og
Ysuke Sekiguchi. (121 mín.) Japan
1999. Háskólabíó. Öllum leyfð.
TAKESHI Kitano, eða Beat Tak-
eshi eins og hann kallar sig sem leik-
ari, er með allra stærstu kvikmynda-
gerðarmönnum
Japans ef ekki sá
stærsti. Kunnastur
er hann fyrir að
túlka harðhausa
allra harðhausa,
grimma og vægð-
arlausa og hafa of-
beldishlaðnar
spennumyndir
hans heillað Vest-
urlandabúa upp úr skónum ekki síð-
ur en landa hans og nágranna í Asíu-
löndum fjær.
Það mátti því búast við öllu öðru
en hugljúfri og léttri gamanmynd
um samband ungs drengs og manns
sem tekur að sér að fylgja þeim
stutta til móður sinnar. Takeshi leik-
ur manninn sem er vægast sagt
ruddi, óheflaður og óforskammaður
ruddi. En líkt og í öðrum myndum
með viðlíka efnistök (Kolya, Gloria)
verður sá eldri meyrari og meyrari
eftir því sem böndin við unga vinin
styrkjast.
Þótt frumleikinn og kímnin gangi
kannski ekki alveg upp er þetta er
ágætis hliðarspor hjá Takeshi þar
sem hann notar tækifærið til þess að
henda gríni að ímynd sinni, ímynd
harðjaxlsins.
Hlálegi
harðjaxl
Skarphéðinn Guðmundsson
SÍÐASTLIÐIÐ sumar fóru 5 nem-
endur úr Listaháskóla Íslands
stutta hringferð um landið og
kynntu sér aðstæður til sýningar-
halds í nokkrum bæjarfélögum á
landsbyggðinni. Núna í vor birtist
landsmönnum afrakstur þeirrar
ferðar.
Þreytt á Reykjavík
Það voru þau Bryndís Ragnars-
dóttir, Daníel Björnsson, Geirþrúð-
ur Finnbogadóttir, Huginn Arason
og Rebekka Ragnarsdóttir sem
voru búin að fá nóg af löngu sumar-
fríi listaháskólanema og ákváðu því
að skipuleggja röð sýninga hring-
inn í kringum landið. Núna liggja
fyrir 15 sýningar nemenda við
Listaháskólann í jafn mörgum bæj-
arfélögum úti á landi sem munu
verða opnaðar núna í maí og júní og
standa fram eftir sumri.
„Við eru 6 manna hópur úr bæði
hönnunar- og listadeild sem vildi
gera eitthvað til að skapa starfsum-
hverfi fyrir samnemendur okkar í
sumar. Þetta er tilvalin leið bæði til
að tengja skólann landsbyggðinni
og eins að bjóða nemendum upp á
sýningaraðstöðu og nýtt og spenn-
andi vinnuumhverfi,“ segir Bryndís
um verkefnið.
Það fara 2–3 nemendur í hvert
bæjarfélag og verða þar í viku til 10
daga að vinna að sýningunni og
koma henni upp í samstarfi við fólk
á staðnum. Þannig vinnur hver og
einn nemandi með umhverfi og
staðhætti í hverju bæjarfélagi og
verða sýningarnar því allar ólíkar.
Það eru í kringum 50 nemendur
sem gefst kost á að sýna í þessu
verkefni en marga nemendur
Listaháskólans vantar einmitt sýn-
ingaraðstöðu og vinnurými í sum-
arfríinu.
„Við vorum orðin hálfþreytt á
Reykjavík og vildum aðeins víkka
sjóndeildarhringinn. En í staðinn
fyrir að fara til útlanda ákváðum
við að fara út á land. Myndlistin á
sér nokkra verndaða staði í
Reykjavík og nú finnst okkur kom-
inn tími til að kynna okkur og
myndlistina fyrir landsbyggðinni.
Eflaust verða viðbrögð fólks ólík
því sem gerist og gengur hér í
Reykjavík þar sem vinir og vanda-
menn koma helst á sýningar en
sýningargestir á landsbyggðinni
verða allt annar og ólíkur hópur,“
segir Bryndís ennfremur.
Verkefnið er unnið að frumkvæði
nemenda en er í samvinnu við
skólayfirvöld sem leggja til kenn-
arann Ósk Vilhjálmsdóttur mynd-
listarmann sem leiðbeinir og gefur
góð ráð varðandi skipulagningu
sýningarinnar.
Sýnt á 15 stöðum
Send voru bréf til til allra bæj-
arfélaga á landinu og voru viðbröð-
in yfirleitt mjög góð. Nú þegar hafa
verið valdir 15 staðir sem ætla að
vera með í verkefninu og leggja sitt
af mörkum til sýningarhaldsins.
Sýningarnar eru allar hugsaðar
sem ein heild þar sem allt ferlið
skiptir máli. Nemendur fara á stað-
inn og framlag þeirra verður til
þar, þeir kynnast fólkinu og nýjum
aðstæðum. Gefa þannig eitthvað af
sér og fá annað í staðinn. Einnig
verður gefin út sýningarskrá sem
tengir alla þessa staði enn frekar
saman og verður dreift um allt
land.
„Við erum ennþá að leita leiða til
að fjármagna verkefnið en bæjar-
félögin leggja til gistiaðstöðu, sýn-
ingarstað eða -umhverfi og sum
hver jafnvel einhverjar máltíðir
fyrir listafólkið. Sýningarskráin er
hugsuð sem n.k. leiðsögn um sýn-
inguna sem heild og mun liggja
frammi á öllum helstu ferðamanna-
og upplýsingamiðstöðvum á land-
inu,“ segir Bryndís að endingu. Þar
geta bæði ferðamenn sem og aðrir
landsmenn kynnt sér sýningarnar
og jafnvel farið hringinn í sumarfrí-
inu og skoðað þær allar.
Listin fer
hringinn
Ljósmynd/Geirþrúður Finnbogadóttir
Skipuleggjendur verkefnisins. Þau eiga örugglega eftir að fara hring-
veginn nokkrum sinnum í sumar.
Nemendur Listaháskólans sýna á landsbyggðinni.
Frá ferð hópsins síðasta sumar.
UM SÍÐUSTU helgi var opnuð í
Nýlistasafninu, Vatnsstíg 3b, sýn-
ingin Nýja málverkið – andar það
enn? Þetta er samsýning rúmlega
20 listamanna og er rammi hennar
tilraun til þess að lýsa þeim
andblæ sem kom frá Evrópu og lék
um íslenskan listheim milli 1980
og 85 en þá var það augnablikið og
krafturinn sem skiptu öllu máli.
Helstu sýningarnar á þessum tíma
voru Nýja málverkið, 7 í Norræna
húsinu og Gullströndin andar og
voru sýningarnar oft á tíðum ein-
hvers konar sambland af myndlist-
arsýningu og rokktónleikum. Eins
og segir í sýningarskrá: „Í kvöld
förum við á rokktónleika eða
græjurnar settar í botn – málum í
fyrramálið.“ Máluðu listamenn-
irnir oft með því sem að var hendi
næst og jafnvel á póstkort, tíma-
ritaopnur og dagblöð og var upp-
hafningu efnisins sem verðmætis
hiklaust gefið langt nef.
Upphaf þessarar bylgju átti sér
stað í Berlín og hún dreifðist með
ógnarhraða um alla Evrópu. „List-
in var ekkert punt heldur
aggressjón og minnisvarði um líf-
ið,“ segir Guðmundur Oddur
Magnússon sýningarstjóri í minn-
ingargrein um þetta tímabil sem
birt er í fréttabréfi Nýlistasafns-
ins.
Flestir þeirra sem að voru með á
þessum sýningum eru nú orðnir
ráðsettir borgarar og jafnvel gull-
penslar sem engu hafa gleymt.
Sýningin stendur til 18. febrúar og
safnið er opið alla daga nema
mánudaga frá 12 til 17.
Nýja málverkið á
síðasta snúningi
Daði Guðbjörnsson og Guðmundur Oddur skála reifir í bragði.
Daði Guðbjörnsson á verk á sýn-
ingunni og tekur ofan fyrir því.
Morgunblaðið/Jim Smart
Þau Birgir Andrésson, Kristinn Harðarson, Brynhildur Þorgeirsdóttir
og Kristján Guðmundsson voru viðstödd opnunina.