Morgunblaðið - 14.02.2001, Side 46

Morgunblaðið - 14.02.2001, Side 46
MINNINGAR 46 MIÐVIKUDAGUR 14. FEBRÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Guðbjörg SelmaStefánsdóttir fæddist í Reykjavík 6. maí 1949. Hún lést á Landspítalanum við Hringbraut 6. febrúar síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Stefán Bjarn- mundsson, f. 11.1. 1920, d. 1.10. 1957, og Stefanía Sigur- jónsdóttir, f. 19.6. 1920. Systkini Guð- bjargar Selmu á lífi eru Kristín, f. 7.10. 1943; Oddbjörg, f. 26.6. 1947; Fjóla, f. 6.3. 1951, Guð- rún, f. 3.11. 1959; Heiðar, f. 22.10. 1956; og Stefán, f. 6.12. 1945. Lát- in eru tvö systkini, Sigrún, f. 20.5. 1942, d. 1998; og Bjarnmundur, f. 17.9. 1952, d. 1961. Sambýlismaður Guðbjargar Selmu var Smári Kjartan Kjart- ansson, f. 30.8. 1953. Guðbjörg Selma starfaði m.a. hjá Eim- skip á farskipum félagsins og við ýmis verslunarstörf uns hún gerðist dagmóðir 1985 en því starfi sinnti hún allt til dauðadags. Útför Guðbjargar Selmu fer fram frá Áskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Jarðsett verður í Gufuneskirkju- garði. Ég trúi því ekki enn að þú sért far- in. Þetta er svo sárt og þetta gerist svo snöggt. Fyrir örfáum dögum hringdir þú í mig til að láta mig vita að þú færir örugglega á spítala og spurðir hvort ég kæmi ekki að heim- sækja þig. Ég hélt það nú að ég kæmi. En þetta fór allt á annan veg en við töluðum um. Ég vildi svo innilega að ég hefði getað komið þér til hjálpar þegar þú virkilega þurftir á því að halda í veikindum þínum en ég held að við höfum ekki gert okkur grein fyrir því hvað málið var alvarlegt. Þú áttir svo skilið að fá hjálp frá mér, þú áttir það inni hjá mér. Ég vona svo innilega að þú sért komin á betri stað þar sem ekkert böl er og laus við allar þær kvalir og áhyggjur sem okkur mannfólkinu fylgja. Ég vona að þér líði vel, því þannig get ég með tím- anum sætt mig við að þú sért farin frá okkur, Gugga mín. Elsku Gugga, þín er sárt saknað og missirinn er mikill. Ég var heppin kona að kynnast þér 1985 þegar þú tókst börnin mín tvö og umvafðir þau ást og umhyggju eins og þú ættir þau sjálf, enda var það þitt starf og yndi. Það sést einna best á hvað þú varst góð við Auði, Brynju og Magna sem komu til þín í pössun sem börn og hafa ekki viljað sleppa þér síðan. Þú varst þeim sem önnur mamma. Þegar ég þurfti að fá dagmömmu fyrir Grétu Málfríði kom bara engin önnur til greina en þú, ég gat ekki hugsað mér að láta hana neitt annað. Ég þurfti að bíða en biðin var þess virði því engin dagmamma hefði gert allt það fyrir okkur sem þú hefur gert. Þegar þú varst farin að moka í Grétu Málfríði gjöfum þá var mér um og ó þótt þú segðir mér að þig bara langaði að gera þetta. Dúkkurnar, jólaserían, laugardagsnammið sem keypt var á föstudögum og allt hitt sem þú gafst henni segir sína sögu um þína persónu, gestrisni og gjaf- mildi. En þegar þú fórst nú með hana í búðir eins og þú gerðir oft og keyptir á hana skóna varð ég endanlega orð- laus. Og sjálf varð ég svo sannarlega ekki útundan. Ég fæ aldrei betri pössun fyrir hana því þú varst alveg einstök. Þótt þú þyrftir að vera með hana lengur þá var það aldrei neitt mál og þú varst ekki að einu sinni að rukka fyrir það, þú hafðir bara gaman af því. Ég veit að það er alveg sérstakt að eiga börn með svona margra ára millibili og fá sömu dagmömmuna fyrir þau öll. Enda finnst mér gaman að segja frá því. Elsku Gugga mín, hvað geri ég án þín? Þú hefur hjálpað mér svo mikið að ég hef ekki svar við því. Þótt Gréta Málfríður fái inni á leikskóla í sumar ætla ég að bíða þangað til því ég læt ekki hvern sem er passa hana. Það er bara svoleiðis, elsku Gugga mín. Ég veit að þú veist hvað ég meina. Ég sakna þín svo sárt og ég ætla ekki að láta Grétu Málfríði gleyma þér því þú varst henni sem önnur mamma. Ég veit að smáfólkið saknar þín líka, Gréta lætur ekki hjá líða að spyrja um þig á hverjum einasta degi – það er erfitt að taka á þeirri stöðu. Ég mun geyma allar minningar um þig í hjarta mínu vel og lengi. Því þú varst ekki bara dagmamma barnanna minna heldur góð vinkona líka. Elsku Smári, missir þinn er mikill. Allt lífið sem var í kringum ykkur er nú horfið því alltaf var mikið líf og fjör í kringum öll börnin. Við fjölskylda mín vottum þér okkar dýpstu samúð svo og móður, systkinum og öðrum ættingjum. Blessuð sé minning þín, Gugga mín. Hvíl í friði. Halldóra Ólafsdóttir og fjölskylda. Sumarið 1985 þurfti að finna pláss fyrir Brynju Guðrúnu hjá dag- mömmu. Það var ekki um auðugan garð að gresja, fullt hjá öllum dag- mæðrum. „En það má reyna hjá henni Guðbjörgu á Óðinsgötunni, hún er oft liðleg,“ var eina svarið. Það reyndust orð að sönnu, Gugga hafði pláss og vandinn var leystur. Betri lausn er ekki hægt að hugsa sér. Gugga tók Brynju Guðrúnu að sér og milli þeirra mynduðust fljótt tengsl umfram það sem venjulegast gerist undir slíkum kringumstæðum. Auk þess að gæta Brynju á „venju- legum vinnutíma“ var ekkert sjálf- sagðara en að leyfa henni að vera lengur ef foreldrarnir þurftu á að halda. Ekki vafðist heldur fyrir Guggu að leyfa stelpunni að sofa hjá sér yfir nótt eða jafnvel nokkrar næt- ur ef það verkaðist þannig. Alltaf með bros á vör og ekki vildi hún borgun fyrir. Þær fóru líka saman í „sum- arfrí“ og það var ekki lítið spennandi að fara til Guggu með poka af „skrúfum“. Þá var nefnilega partí. Brynja Guðrún var ekki eina „tökubarn“ Guggu. Auður, jafnaldra Brynju Guðrúnar, kom líka í vistina 1985 og varð þeim stöllum vel til vina. Það er langt síðan Gugga flutti af Óðinsgötunni og hún er búin að flytja oftar en einu sinni síðan þá. En alltaf hafa Brynja Guðrún og Auður fylgt henni, hafa í orðsins fyllstu merkingu átt hjá henni og Smára sitt annað heimili. Allt til þess dags að Gugga var flutt alvarlega veik á sjúkrahús fyrir liðlega viku. Það eru víst ekki mörg dæmi um að barn sé hjá dag- mömmu frá sex mánaða aldri og fram á 17. aldursár – og það sömu dag- mömmunni. Og það er aldeilis öruggt að hefði Guggu notið við lengur sæti hún uppi með „börnin“ Brynju og Auði enn um langa hríð. Megi Guð styrkja Smára og aðra þá sem um sárt eiga að binda við frá- fall Guggu. Við þökkum af alhug fyrir pössunina. Sigríður og Eiríkur. Á fallegum vetrarmorgni kvaddi Gugga dagmamma. Hún kvaddi þennan heim svo snöggt, eins og hendi hefði verið veifað, þó svo að hún hefði ekki verið heilsuhraust síðustu vikurnar. Okkur er ljúft og skylt að minnast hennar með þakklæti í huga. Fyrir um tíu árum vantaði okkur dagmömmu fyrir drengina okkar. Þegar við hófum leit að dagmömmu var mælt með Guggu. Ekki leist okk- ur nú beint vel á að fara með drengina okkar til hennar og var það staðsetn- ingin sem við settum fyrir okkur. En við vorum hvött til að fara til hennar og ræða við hana. Okkur var sagt að hún sinnti starfi sínu vel og börnum liði vel hjá henni. Við fórum á staðinn. Þetta voru orð að sönnu. Eldri dreng- urinn vildi fá að vera lengur þegar fyrstu heimsókninni lauk. Hjá Guggu og Smára voru þeir í gæslu á daginn næstu árin eða þar til þeir voru orðnir sjö og níu ára gamlir. Það var nota- legt að koma til Guggu þegar skóla- degi lauk á hádegi, fá heita máltíð og sinna svo námi og leik þar til pabbi og mamma voru búin í vinnunni. Gest- kvæmt var á heimilinu og heimilis- haldið öðruvísi en við áttum að venj- ast. Þetta fannst strákunum spennandi. Gugga lagði áherslu á að börnunum liði vel. Hún vildi að börnin borðuðu mikinn og góðan mat. Ósjaldan höfum við eldað mat og fengið að heyra að maturinn væri ekki eins og hjá Guggu, eða af hverju við getum ekki haft þennan eða hinn matinn eins og Gugga. Gugga var dugleg að fara út með börnin. Á sumrin nánast lagðist hún út með all- an skarann, pakkaði niður nesti og nauðsynlegum búnaði og þrammaði af stað með hópinn sinn. Þetta voru börnin hennar. Smári tók mikinn þátt í starfi Guggu og sinnti börnunum af alúð og natni. Einnig honum eigum við mikið að þakka. Smári hefur misst mikið við fráfall hennar. Þegar við hjónin eignuðumst þriðja drenginn okkar fyrir um ári kom aldrei annað til greina en að Gugga myndi líta eftir honum þegar við fórum til vinnu okk- ar. Hugur okkar hjónanna og fjöl- skyldu er hjá Smára og fjölskyldu Guggu, einnig hjá Auði, Brynju, Magna og öðrum ástvinum hennar. Við vottum ykkur okkar dýpstu sam- úð. Megi góður guð veita ykkur styrk í sorg ykkar. Blessuð sé minning Guggu. Hafsteinn og Sigurbjörg. Elsku Gugga. Nú ertu farin frá okkur og við sitjum eftir með margar góðar minningar um allar þær stund- ir, sem við eyddum saman. Allar tjald- og sumarbústaðaferðirnar voru skemmtilegar og ánægjuríkar, og við höfðum það alltaf gott þegar við sát- um í steikjandi sól á sundlaugar- túninu og horfðum á krakkana hlaupa um og leika sér. Við eigum svo marg- ar góðar og bjartar minningar um þig, en það er engin ein, sem stendur upp úr. Þú og Smári voruð sem aðrir foreldrar okkar, og við kölluðum ykk- ur alltaf mömmu og pabba þegar við vorum litlar. Þú varst alltaf til staðar og okkur grunaði aldrei að þú hyrfir svona fljótt úr lífi okkar. Núna þurf- um við öll að læra að lifa án þín. Það er ótrúlega skrítið að koma upp á Barónsstíg og engin Gugga. Elsku Smári, þó að hún Gugga okkar sé farin munt þú alltaf vera stór og mikilvægur hluti af lífi okkar. Elsku Gugga, okkur þykir óendanlega vænt um þig og minning þín mun alltaf lifa í hjörtum okkar. Auður og Brynja. GUÐBJÖRG SELMA STEFÁNSDÓTTIR Pabbi hringdi í mig snemma á mánudags- morguninn með frétt- ina um að þú værir lát- in. Ég hringdi strax í dóttur mína og bar henni tíðindin og okkur setti hljóðar. Þó að við vissum að hverju stefndi vonuðumst við allt- af eftir kraftaverki. Fólk ætti ekki að þurfa að kveðja þennan heim í blóma lífsins. Við sem eftir lifum trúum því að til sé betri staður og þangað stefnum við. Ef sá staður er til þá ert þú þar, því þú hafðir allt til að bera til að komast þangað. Ég man þegar þú fluttir til Eyja til þess að vinna á spítalanum hérna og ég passaði Guð- nýju fyrir þig á meðan. Það hentaði mér vel þar sem Bergey dóttir mín var jafngömul Guðnýju og ég með ungbarn og komst ekki út á vinnu- markaðinn. Það var líf og fjör í Eyj- um á þeim tíma og engin lognmolla. Það var gaman fyrir mig sem komst lítið út að setjast yfir kaffibolla og hlusta á þig segja frá skondnum at- vikum úr vinnunni og frístundunum. Ég man svo vel eftir hlátrinum sem var svo smitandi að maður varð að hlæja með og þú varst alltaf svo já- kvæð. Fyrsta húsnæðið sem þú fékkst hérna, var nú frekar lélegt GUÐBJÖRG ÞORLÁKSDÓTTIR ✝ Guðbjörg Þor-láksdóttir fædd- ist í Reykjavík 30. september 1958. Hún lést á Landspítalan- um við Hringbraut aðfaranótt 29. jan- úar síðastliðins og fór útför hennar fram frá Laugarnes- kirkju 9. febrúar. herbergi með aðgangi að eldhúsi en þú gerðir bara gott úr því. Berg- ey man svo vel eftir því þegar Guðný og hún fengu að horfa á sjón- varpið heima hjá þér og þú bauðst upp á popp- korn í grænni skál og það var svo gaman. Bergey minntist á þetta við Guðnýju um daginn og Guðný hló og sagði að skálin góða væri ennþá til. Þú tókst þátt í uppfærslu leik- félagsins hérna á Saumastofunni og bauðst mér og manninum mínum á frumsýninguna. Það kom að því að þú ákvaðst að flytja aftur upp á land. Stuttu eftir að þú fluttir kynntist þú manni og eign- aðist með honum son. Eftir því sem tíminn leið hittumst við sjaldnar, en þó að langt liði á milli var alltaf eins og við hefðum hist í gær. Það gerði vinskapur dætra okkar sem alltaf hafa haldið sambandi og heimsótt hvor aðra. Það kom best í ljós hve já- kvæð og lífsglöð þú varst þegar þú fékkst fréttina um veikindi þín. Þetta var eitthvað sem þú ætlaðir að berj- ast við og sigra og um tíma héldum við að það hefði tekist, en svo var ekki. Guðný dóttir þín var hér úti í Eyjum á þrettándanum og sagði okkur þá hve alvarleg veikindi þín væru orðin. Og nú ert þú farin. Elsku Guðný, Þorgeir og Sindri Þór, Ása og Lalli, sorg ykkar er mikil og þið eigið samúð okkar alla. Guð veri með ykkur. Þínar frænkur, Karen og Bergey. Sigurður Valdi- marsson var næst- elsta barn Valdimars Þórðarsonar, afabróð- ur míns, og konu hans, Sigríðar Elínar Þorkelsdóttur. Siggi frændi eins og hann vildi láta kalla sig var ein- stakur maður og mikill söknuður og eftirsjá er vegna fráfalls hans. Hann var áhugasamur um marga hluti en við deildum sameiginleg- um áhuga á ættfræði. Eitt sinn er við vorum að tala um forfeður okk- ar spurði hann hvort ég hefði ekki séð ákveðnar upplýsingar um fjöl- skylduna í einni bók og þegar svar mitt var neikvætt kom hann seinna þennan sama dag og gaf mér bókina. Hann skráði sífellt hjá sér upplýsingar um ættina og var hann með afar gott minni og sem kom að góðum notum í heimilda- leit eins og hann vann margar stundirnar á Þjóðskjalasafninu. Eftir að Siggi hætti störfum í bankanum fóru hann og Þorkell, bróðir hans, í ferðalag til ættingja okkar í Danmörku og Svíþjóð. Sinnti hann ættfræðinni af kappi og skráði niðjatal langafa síns Helga Hanssonar sem hann vann af kostgæfni. Ættarmót var haldið SIGURÐUR B. VALDIMARSSON ✝ Sigurður B.Valdimarsson fæddist í Reykjavík 17. júlí 1937. Hann lést á Landspítalan- um 26. janúar síðast- liðinn og fór útför hans fram frá Frí- kirkjunni í Reykja- vík 2. febrúar. á Íslandi fyrir nokkr- um árum og síðastlið- ið sumar var í Borre- vejle í Danmörku haldið fjölmennt ætt- armót sem er ógleym- anlegt. Siggi frændi var mjög ánægður með mótið í Dan- mörku og hann skemmti sér vel alla dagana því þarna var hann ásamt Ingi- björgu, stelpunum sínum, barnabörnum, fóstursonum og tengdasonum. Siggi hafði leiftrandi frásagnarhæfileika sem komu oft greinilega í ljós og við munum geyma í minningum okkar. Við höfðum ekki reiknað með því að ættarmótið í Borre- vejle væri það síðasta með Sigga því við töluðum um að hafa það næst á Snæfellsnesi og við hlökk- uðum til að hittast öll á Íslandi. En ég efa það ekki að Siggi frændi verði í huga okkar allra á næsta fjölskyldumóti. Góðar minningar um góðan mann sem með nærveru sinni hafði áhrif á þá sem honum kynntust hlýja okkur og gleðja um ókomna framtíð. Missir okkar er mikill en ekki eins mikill og nánustu ástvina Sigga og því sendi ég Ingibjörgu, Þórunni, Önnu Maríu, Elínu og fjölskyldum þeirra, fóstursonun- um Ársæli og Gunnari og Þorkeli og fjölskyldu hans mínar innileg- ustu samúðarkveðjur í sorg þeirra. Helga Erlendsdóttir. MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vél- rituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk- lingur fylgi útprentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvupósti (minning@- mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi. Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöð- ugrein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstak- ling takmarkast við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir grein- unum. Frágangur afmælis- og minning- argreina Cranio—nám Norðurland / Akureyri 28. 04 — 3. 05. 2001 Thomas Attlee, DO, MRO, RCST College of Cranio—Sacral Therapy Félag höfuðbeina og spjaldhryggsjafnara www.simnet.is/cranio 422 7228, 699 8064, 897 7469

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.