Morgunblaðið - 25.03.2001, Síða 48

48 SUNNUDAGUR 25. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 
  


      
     
 
        
 !
 "   
 BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
AF einhverjum ástæðum sem ég get
ekki útskýrt geta Íslendingar varla
hugsað sér að leyfa hluti sem eru
bannaðir. Þetta er á einhvern hátt
greypt í þjóðarsálina að rúmlega
helmingur þjóðarinnar er alltaf á
móti breytingum á því ástandi sem
er við lýði. Dæmi um þetta er þegar
bjórinn var bannaður á Íslandi.
Þetta var fyrir minn tíma eða mitt
minni réttara sagt og ég get því að-
eins furðað mig á því að fólki hafi
fundist betra að hafa bjórinn bann-
aðan svo að fólk myndi frekar
drekka sterkari drykki. Ég skil ekki
svoleiðis hundalógik. En ég er svo
tregur að það er fleira sem ég skil
ekki. T.d. skil ég ekki af hverju svo-
kölluð eiturlyf eru bönnuð í heim-
inum í dag. Ég skil að fólki hafi upp-
runalega fundist það góð hugmynd.
Eiturlyf eru manndrepandi skað-
valdur. En í mínum huga er maður
meiri maður eftir að hafa komist að
því, eftir að hafa skoðað öll rök máls-
ins og brennt sig á eldinum að mað-
ur hafi haft rangt fyrir sér. Og það
er kominn tími til að fólk hlusti á rök
málsins og sætti sig við staðreyndir.
Í baráttu við innflytjendur og selj-
endur eiturlyfja hafa stjórnvöld fjar-
lægst raunverulega vandann; að fólk
neytir eiturlyfja. Ef eiturlyf yrðu
lögleg myndi ekki vera nein mark-
aðssetning, eins og er núna þótt dul-
in sé. Ef ríkið sæi um eiturlyfja-
framleiðslu og -sölu gæti það
stjórnað henni og hvernig hún fer
fram.
Að mínu mati væri það það besta
sem hægt væri að gera í stöðunni að
hafa svipað kerfi um eiturlyfin eins
og með rétt til notkunar ökutækja.
Að fólk fengi ekki að kaupa hass
nema að það hefði lokið og tekið próf
varðandi skaðsemi hass á fólk og
fengið góða einkunn á því. Spurn-
ingarnar yrðu ekki hræðsluáróður
heldur sannleikurinn um það eitur-
lyf sem fólk vill fá að kaupa. Ef þeir
sem vilja kaupa hass þyrftu að lesa
sér til um áhrif hassneyslu á fólk; að
það verði sljótt, þunglynt og minni
þess raskist, er þá jafn efirsókna-
vert að prófa? Myndi það ekki
minnka neyslu krakks í Bandaríkj-
unum að fólk yrði að lesa sér til um
staðreyndir um efnið? Ef fólk vissi
að það verður háð því eftir fyrsta
skammtinn og það sé líklegra að það
deyi af völdum efnisins heldur en að
það nái að hætta, myndi það samt
vilja kaupa sér krakk? Einnig myndi
þetta leiða af sér kosti sem við get-
um kallað það skárra af tvennu illu.
Að fólk kjósi þau eiturlyf sem eru
ekki lífshættuleg, heldur „bara“
stórkostlega hættuleg. Þannig
myndi ríkið sjá til þess að fólk fengi
ekki eiturlyf án þess að vera „sér-
fræðingar“ um skaðsemi þess.
Fræðsla er besta forvörnin.
Að mínu mati er það ekki endilega
rétt að lögleiðing fíkniefna myndi
auka aðgengi fólks að eiturlyfjum. Í
dag er það nákvæmlega ekkert
vandamál að nálgast það sem manni
sýnist. Maður þarf ekki einu sinni að
þekkja rétta fólkið, heldur er nóg að
vita um réttu skemmtistaðina til að
stunda og það getur maður meira að
segja lesið um í fjölmiðlum.
Hingað til eru að kalla þeir einu
sem hafa þorað að tjá sig um þessi
mál feðgarnir Gunnlaugur Jónsson
og Jón Steinar Gunnlaugsson, það
er tímabært að umræðan fari út fyr-
ir kvöldmatarborð þeirra ágætu
manna. Það er löngu kominn tími til
að ríkið hætti að eyða peningum
okkar í vafasama löggæslu sem hef-
ur ekki nein áhrif nema að hækka
verð, sem leiðir af sér að fíklarnir
þurfa að útvega sér meiri pening,
sem styttir leiðina í afbrot til að fjár-
magna neysluna. Fólkið, sem þarf
síðan að svara til saka, er þeir
neðstu í keðjunni, þeir sem selja efn-
ið í smásölu og síðan burðardýrin
sem eru oftar en ekki helsjúkir fíkl-
ar sem skulda fíkniefnasölum stór-
kostlegar fjárhæðir.
Kerfið leiðir eingöngu af sér stór-
glæpamenn. Og á Íslandi einu stór-
glæpamennina.
En ég veit að framtíðin mun bera í
skauti sér breytingar í þessa átt og
jafnvel fyrr en fólk heldur í dag. Rök
þeirra sem á móti þessu eru dæma
sig yfirleitt sjálf og eru blanda af
rökvillu og úreltum klisjum bann-
áranna. Hugsum sjálfstætt, athug-
um rök málsins og flýtum fyrir því
að fíkniefnavandinn byrji að leysast,
áður en það verður um seinan.
GÚSTAF ÓLAFSSON
nemi.
Þjóðarsálin á
móti breytingum
Frá Gústafi Ólafssyni:
FRÉST hefur að til standi að loka
fyrr en verið hefur sundlauginni í Há-
túni. Þar hafa verið opnir almennir
kvöldtímar frá klukkan 18 til 20 virka
daga. Nú á þetta að breytast þannig
að almennir tímar á kvöldin verði að-
eins frá klukkan 18 til 19 á mánudög-
um og miðvikudögum. Þetta mælist
ekki vel fyrir. Sundlaugin í Hátúni er
ætluð fólki sem t.d. vegna fötlunar
eða gigtsjúkdóma getur ekki synt í
útilaugum fyrir almenning. Laugin í
Hátúni er mun hlýrri en aðrar sund-
laugar og innilaug – þetta skiptir
sköpum fyrir ýmsa. Almennir tímar í
þessari laug eru vissulega á morgn-
ana virka daga og, þegar færi gefst
fyrir hópæfingum, ákveðinn tíma um
miðjan daginn. En það geta því miður
ekki allir nýtt sér þetta. Sumir þeir
sem sækja laugina í Hátúni eru í
vinnu og komast ekki til að synda
fyrr en að starfi loknu. Fyrir þetta
fólk, sem oft á ekki margra kosta völ
hvað hreyfingu snertir, eru það hin
mestu ótíðindi að almennu tímarnir
frá kl. 18 til 20 skuli falla niður þrjá
virka daga og afgreiðslutíminn stytt-
ur um klukkutíma hina dagana tvo.
Sumir þeir sem sækja þessa laug eru
lengi að klæða sig og afklæða, eiga
stirt um hreyfingar. Þeir eru líka
lengi að gera æfingar sínar og synda.
Klukkustund er því ekki nógu langur
tími fyrir þá.
Þeim tilmælum er hér með beint til
þeirra sem standa að þessari breyt-
ingu að endurskoða hana með tilliti til
þessa hóps. Vinsamlega hafið sund-
laugina í Hátúni opna á mánudögum,
miðvikudögum og föstudögum frá
klukkan 18 til 19.30. Það myndi
nægja þeim gestum sem aðeins geta
komið á þessum tíma til þess að halda
sér í formi. Þetta væri nægilega lang-
ur tími til að þeir gætu í sæmilegri ró
synt og gert æfingar sínar, klætt sig
og komist út áður en lokað væri.
Fyrir hönd nokkurra sundgesta,
KRISTINN
GUÐJÓNSSON.
Sundlaugin í Hátúni
Frá Kristni Guðjónssyni: