Morgunblaðið - 26.04.2001, Blaðsíða 35

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2001 35
ÞRJÁR bækur eru nú komnar út í
kilju.
 Hvíta ljónynjan eftir Henning
Mankell í þýðingu Vigfúsar Geirdal.
Þar segir frá tveggja barna móður,
sem er sannkristin kona í farsælu
hjónabandi og duglegur fasteignasali,
sem hefur gufað upp. Þegar Kurt
Wallander kemst á slóð hennar
springur hús í grenndinni í loft upp
og skömmu síðar finnst afhöggvinn
fingur af blökkumanni. Í Suður-
Afríku hefur Victor Mabasha, leigu-
morðingi af Zulu-ættbálki, fengið það
verkefni að ráða háttsettan mann af
dögum. Hann heldur að það sé de
Klerk forseti. En honum skjátlast.
Henning Mankell er einn af kunn-
ustu glæpasagnahöfundum í Evrópu
og bækur hans um Kurt Wallander
lögreglufulltrúa hafa komið út á ís-
lensku.
Bókin er 509 bls. Verð: 1.799 kr.
 Kular af degi eftir Kristínu
Marju Baldursdóttur.
Þórsteina Þórsdóttir kennari lítur
sannarlega stórt á sig. Hvorki nem-
endur hennar né samkennarar virð-
ast hafa áhrif á þessa stoltu, ein-
hleypu konu sem fer til Frakklands í
fríum og les orðabækur sér til
skemmtunar. Þegar Þórsteina verður
að grípa til sinna ráða gegn múgsefj-
un og agaleysi reynast þau sannar-
lega eftirminnileg.
Bókin er 136 bls. Verð: 1.399 kr.
 Kona eldhúsguðsins eftir Amy
Tan er í þýðingu Sverris Hólm-
arssonar.
Winnie Louie og Helen Kwong eru
kínverskir innflytjendur í Bandaríkj-
unum og hafa þagað yfir leyndar-
málum hvor annarrar í meira en hálfa
öld. Þegar Helen heldur að dagar
hennar séu brátt taldir vill hún létta á
hjarta sínu. En þá ákveður Winnie að
hún verði sjálf að segja Pearl dóttur
sinni frá fortíðinni.
Amy Tan er fædd í Kaliforníu árið
1952, dóttir kínverskra innflytjenda.
Bókin er 416 bls. Verð 1.599 kr.
Útgefandi er Mál og menning, Ugl-
an – íslenski kiljuklúbburinn.
Nýjar bækur
EKKI var maður fyrr búinn að
uppgötva hljómburðarkosti Hjalla-
kirkju í Kópavogi fyrir orgel en
tækifæri gafst til að heyra kórsöng á
sama stað. Og skemmst er frá að
segja, að hann kom ekki síður vel út.
Staðarval Hljómeykis fyrir fjölsótta
tónleika þeirra á þriðjudag hlaut
enda að vera með ráðum gert.
Fyrstu sex atriði voru íslenzk kór-
lög án undirleiks við trúarlega texta.
Fyrst og jafnframt stytzt var María,
meyjan skæra eftir Hreiðar Inga
Þorsteinsson við íslenzkt helgikvæði,
sem Hljómeyki frumflutti að þessu
sinni. Lagið var kraftmikið, að mestu
hómófónískt og minnti mann helzt á
lúðrakall eða fanföru fyrir söngradd-
ir. Næstu þrjú lög voru eftir Hljóm-
eykissópraninn Hildigunni Rúnars-
dóttur, sem notið hefur þeirrar
öfundsverðu aðstöðu fyrir kórtón-
skáld að kynnast miðlinum innan frá
í einum fremsta kammerkór lands-
ins. Ó, Jesús, séu orðin þín við stakt
erindi eftir Hallgrím Pétursson
myndaði, burtséð frá svipaðri lengd,
algera andstöðu við lag Hreiðars
með látlauriu og nærri því blygðun-
arfullri mildi sinni. Hið strófíska
þriggja versa Mig lát, Jesús, með
þér ganga (Valdimar Briem) var
sömuleiðis einfalt að gerð en dáfal-
legt. Síðasta lag Hildigunnar, Herra,
mig heiman bú, við tvö vers eftir
Hallgrím eins og hann gerist hlýleg-
astur, var nokkru krómatískara og
ómstríðara, en heildarblærinn engu
að síður í góðu samræmi við mjúk-
lyndan textann.
Síðan voru tvö kórlög eftir Báru
Grímsdóttur, bæði við gamla helgi-
texta eftir ókunna höfunda. Hið
fyrra var María, Drottins liljan;
áhrifamikið og fágað í senn, þar sem
meginlaglínan færðist milli kven- og
karlaradda fyrir hvert erindanna
þriggja, og brá einnig fyrir skemmti-
legum „hocket“-kenndum bassa-
gangi. Hljómeyki komst afburðavel
frá þessu lagi þótt viðkvæmt væri í
flutningi. Loks söng kórinn þegar
víðkunnan „smell“ Báru við texta til
dýrðar Maríu meyjar, Ég vil lofa
eina þá; að mestu í fimmskiptum
takti, sem Hljómeyki söng af gleði og
geistlegri ákefð.
Eftir örstutt hlé var komið að ís-
lenzkum frumflutningi The Glory
and the dream – Dýrðinni og draum-
inum – eftir eitt af kunnari nútíma-
tónskáldum Breta, Richard Rodney
Bennett, ekki sízt fyrir framlag hans
til kvikmyndatónlistar, þótt einnig
hafi samið óhlutbundna tónlist, þ. á
m. þrjár sinfóníur. Af tónleikavef-
síðu Morgunblaðsins sama dag kom
fram að Hljómeyki hefði, ásamt 14
öðrum kórum víðsvegar um heim,
keypt frumflutningsrétt á tónverk-
inu. Var ekki laust við að maður
hnyti um orðalagið, enda trauðla
dæmigert um nýja fagurtónlist. En
kannski má af því álykta hvað Benn-
ett (f. 1936) sé vinsælt kórtónskáld,
enda myndu fæstir kollegar hans
fúlsa við þvílíkri eftirspurn.
Dýrðin og draumurinn var samið
við „Ode on the Intimations of Im-
mortality“, 160 vísuorða kvæði eftir
klassíska brezka ljóðskáldið William
Wordsworth, sem átti til að setja
ljóðræn áreiti náttúru og æskuástar
í siðferðilegan ramma. Ljóðið mun
áður hafa verið tónsett um 1950 fyrir
tenór, kór og hljómsveit af landa
Bennetts, Gerald Finzi.
Á fyrrnefndum upplýsingavett-
vangi var verk Bennetts sagt í fjór-
um þáttum, þótt ekki kæmi það
glögglega fram á þessu kvöldi,
hvorki af tónlistinni né af tónleika-
skránni. Satt bezt að segja skar
býsna fátt sig úr öðru við fyrstu
heyrn, e.t.v. burtséð frá fjórum ægi-
fögrum niðurlagsljóðlínum textans,
þar sem kórsöngurinn sveif upp í
æðra veldi á hymnavængjum
hugfróar án undirleiks. Hinn hlut-
fallslega tónali stíll Bennetts var
vissulega víðast hvar tær og aðlað-
andi, en í heild of einhæfur og and-
stæðulítill, einkum mælt í stærri ein-
ingum, fyrir hvorki meira né minna
en 32 mínútna hlustun. Þykkur kór-
satzinn var hómófónískur nærri því
út í gegn, og bólaði furðulítið á ein-
söngsköflum, kontrapúnktískum til-
þrifum, hrynrænum andstæðum og
öðrum ráðum er ella hefðu gætt
smíðina lífi og tryggt fulla athygli
hlustandans.
Verkið var einfaldlega allt of
langt, og dugðu meðleiks- og ein-
leikskaflar orgelsins ekki heldur til
að bæta afgerandi úr því, þrátt fyrir
þónokkur myndræn tónmálverk sem
Lenka Mátéová lék af öruggum
þokka. Kórparturinn einkenndist
þar á ofan óþarflega mikið af hátt-
skrifuðum sópran, og gerði það
Hljómeykinu og stjórnanda þess
ekki auðveldara fyrir að laða fram
nægilega ólík blæbrigði. Þess utan
virtist massífur ritháttur tónskálds-
ins iðulega bera með sér að vera
hugsaður fyrir töluvert stærri kór.
Þó að hljómlistarmennirnir legðu
sig auðsýnilega alla fram, virtist því
miður flest benda til þess að kamm-
erkórinn hefði keypt köttinn í sekkn-
um.
Dýrðin og
draumurinn
Kammerkórinn Hljómeyki.
TÓNLIST
H j a l l a k i r k j a
Kórlög eftir Hreiðar Inga
Þorsteinsson (frumfl.), Hildigunni
Rúnarsdóttur og Báru Gríms-
dóttur. Bennett: The Glory and
the Dream f. kór og orgel. Kamm-
erkórinn Hljómeyki og Lenka
Mátéová, orgel. Stjórnandi:
Bernharður Wilkinsson.
Þriðjudaginn 24. apríl kl. 20.
KÓRTÓNLEIKAR
Ríkarður Ö. Pálsson