Morgunblaðið - 09.08.2001, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FIMMTUDAGUR 9. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ
SMÁAUGLÝSINGAR
FÉLAGSLÍF
Almenn samkoma í Þríbúðum,
Hverfisgötu 42, í kvöld kl. 20.00.
Vitnisburðir. Ræðumaður:
Valdimar Júlíusson.
Fjölbreyttur söngur. Kaffi að
lokinni samkomu. Allir velkomnir.
www.samhjalp.is .
Smiðjuvegi 5, Kópavogi.
Samkoma í kvöld kl. 20.00.
Uppskeruhátíð, ferðalangar okk-
ar segja frá og vitna um ferð
sína til Litháen. Lofgjörð, fyrir-
bænir og brotning brauðsins.
Allir hjartanlega velkomnir.
Í kvöld kl. 20.00
Fagnaðarsamkoma fyrir nýju
flokkstjórana, kafteinana Ragn-
heiði Ármannsdóttur og Trond
Are Schelander. Majór Knut
Gamst stjórnar.
Allir hjartanlega velkomnir.
Aldrei er svo bjart
yfir öðlingsmanni,
að eigi geti syrt
eins sviplega’ og nú,
og aldrei svo svart
yfir sorgarranni,
að eigi geti birt
fyrir eilífa trú!
Þessar ljóðlínur Matthíasar Joch-
umssonar komu mér í hug er ég
fregnaði óvænt andlát frænda míns,
Hjalta Guðmundssonar, en við vor-
um systkinasynir. Ég veit að Sal-
óme, dæturnar Ingibjörg og Ragn-
hildur og barnabörnin þrjú finna
styrk í trú sinni á sorgarstundu og
boðskap þeim sem í orðum Matth-
íasar felst. Afi okkar og amma, Sæ-
mundur Sigurðsson (1859-1910) og
Stefanía Jónsdóttir (1867-1953),
bjuggu á Elliða í Staðarsveit og voru
jafnan kennd við þann bæ. Þau eign-
uðust nokkur börn sem létust ung en
HJALTI
GUÐMUNDSSON
✝ Sr. Hjalti Guð-mundsson, fyrr-
verandi dómkirkju-
prestur, fæddist í
Reykjavík 9. janúar
1931. Hann lést á
Landspítala, Landa-
koti, 2. júlí síðastlið-
inn og fór útför hans
framfrá Dómkirkj-
unni í Reykjavík 11.
júlí.
upp komust Sigurður
verkstjóri (1896-1974),
Guðmundur klæðskeri
(1899-1939), Oddfríður
húsfreyja (1902-2000),
Jóhann, læknir og pró-
fessor (1905-1955), og
Aðalheiður móðir mín
(1906-1946).
Afi valdist fljótt til
forystu í Staðarsveit.
Hann var heimastjórn-
armaður og fylgdi hin-
um umdeilda sýslu-
manni og þingmanni
Snæfellinga, Lárusi H.
Bjarnasyni. Vorið
1910 var amma skorin upp á Landa-
kotsspítala. Afi fór sjóleiðis frá
Stykkishólmi til að sækja hana.
Hann kvefaðist á leiðinni, fékk
lungnabólgu og lést úr henni í
Reykjavík. Nú var Lárus H. Bjarna-
son ekki lengur sýslumaður Snæfell-
inga en orðinn forstöðumaður ný-
stofnaðs Lagaskóla í Reykjavík. Er
hann frétti lát samherja sínslét hann
smíða kistu Sæmundar á sinn kostn-
að. Sigurður Sæmundsson sagði mér
þessa sögu og ég tel þess virði að hún
falli ekki í gleymsku, ekki síst vegna
þess hve ófögur mynd hefur oft verið
dregin upp af Lárusi. Þegar Hjalti
þjónaði Stykkishólmsprestakalli
voru enn á lífi gamlir Snæfellingar
sem mundu vel eftir afa.
Amma fluttist til Reykjavíkur
1915 og vildi með því tryggja mennt-
un og framtíð barna sinna. Guð-
mundur fór í klæðskeranám hjá
frænda sínum, Vigfúsi Guðbrands-
syni, og varð seinna meðeigandi
hans. Ég kynntist Hjalta vel þegar
við unnum saman í veðdeild Lands-
bankans snemma á sjöunda áratugn-
um. Ég var þar sumarmaður og hann
nýkominn frá Bandaríkjunum.
Þarna vann úrvalsfólk og auk okkar
Hjalta voru þeir Gústaf Jóhannesson
og Barði Árnason miklir tónlistar-
áhugamenn. Kaffitímarnir voru
mjög skemmtilegir, einkum þegar
talið barst frá íþróttum og stjórn-
málum að tónlist og sönglögum.
Hjalta var tónlistaráhugi í blóð bor-
inn úr báðum ættum. Fyrir nokkrum
mánuðum heyrði ég mér til mikillar
ánægju í útvarpsþætti Bjarka Svein-
björnssonar nokkrar upptökur með
söng Ingibjargar, móður Hjalta.
Faðir hans lést hins vegar svo
snemma að ólíklegt er að til séu
hljóðritanir með söng hans, en þó er
aldrei að vita.
Eins og Guðmundi Sæmundssyni
hefur verið lýst fyrir mér held ég að
Hjalti hafi líkst honum mjög að útliti
og skapferli. Hjalta fylgdi ævinlega
hlýja og glaðværð sem komu beint
frá hjartanu. Kímnigáfu átti hann
ómælda en algerlega græskulausa.
Sumarið 1987 var Dinna systir hans í
heimsókn hér.
Barnabörnin frá Elliða komu þá
saman á heimili mínu með mökum.
Þá var Hjalti sannarlega hrókur alls
fagnaðar. Í sextugsafmæli hans í
safnaðarheimili Dómkirkjunnar
komu Fóstbræður að sjálfsögðu í
heimsókn.
Þegar afmælisbarnið fékk að velja
lag kom æringinn upp í dómkirkju-
prestinum sem vildi fá að heyra: Hæ,
tröllum á meðan við tórum.
Því miður höguðu atvikin því svo
að ég gat ekki fylgt Hjalta síðasta
spölinn. Ég kveð þennan ljúfa
frænda minn með innilegu þakklæti
fyrir vináttu og hlýhug. Mér finnast
niðurlagsorð 23. Davíðssálms lýsa
lífi Hjalta vel:
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
Baldur Símonarson.
Nú er skarð því að skjólið
er horfið
er skýldi í bernskunnar
tíð
og margt er í minningu
sorfið
er markaði gleði og stríð.
Þau gleymast ei gömlu sporin
er gengum við þér við hlið,
um nóttlausu veraldarvorin
við hlýddum á fuglanna klið.
Ég veit að Guð þig mun geyma
þó glitrar mér tár á kinn,
við elskum og virðum allt heima
vökum og biðjum um sinn.
Við kveðjumst með klökkva í sinni
er kallinu þú hefur hlýtt,
en lífsstarf þitt lifir í minni
þín leiðsögn og viðmótið blítt.
(Reynir Hjartarson.)
Elsku besti pabbi minn, þú kvadd-
ir þennan heim skyndilega. Þér var
þó alltaf tamt að ganga fljótt til
verka. Við sem eftir sitjum munum
sakna þín sárt. Við finnum þó hugg-
un í því að það verður vel tekið á móti
þér í guðsríki af syni, foreldrum og
fleirum.
Það er svo ótal margt sem ég vil
segja um þig. Það sem þó stendur
upp úr er að þú varst öðlingur í orðs-
ins fyllstu merkingu, ávallt hjarta-
KÁRI ELÍAS
KARLSSON
✝ Kári Elías Karls-son fæddist á
Rauðá í Bárðardal
18. ágúst 1919. Hann
lést á heimili sínu
hinn 30. júlí síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Akureyrar-
kirkju 7. ágúst.
hlýr við menn og mál-
leysingja. Og allra best
sást það eftir að veik-
indi mömmu fóru
versnandi, hvað þú
varst blíður og góður.
Hún þakkar það af ást
og alhug pabbi minn.
Gleðin var mikil hjá þér
og mömmu þegar
barnabarnabörnin fóru
að koma hvert af öðru.
Minningin um þig og
þína eftirbreytni verð-
ur þeim leiðarljós. Við
Hreinn þökkum þér
fyrir alla þína blíðu og
hjálpsemi í gegnum árin. Sérstak-
lega þökkum við mörg handtökin við
byggingu hússins okkar í Eikar-
lundi. Elsku mamma, guð hjálpi þér
og okkur öllum að sjá ljós lífsins eins
og pabbi hefði viljað.
Guð leiði þig, en líkni mér,
sem lengur má ei fylgja þér,
En eg vil fá þér englavörð,
míns innsta hjarta bænagjörð:
Guð leiði þig.
(Matth. Joch.)
Þín dóttir og tengdasonur,
Þórveig Bryndís og Hreinn.
Og dagurinn leið í djúpið vestur,
og Dauðinn kom inn til þín.
Þú lokaðir augunum – andartak
sem ofbirta glepti þér sýn.
Og um varir þér brá fyrir brosi þeirra,
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn – og sólina allt í einu
í austrinu rísa sjá.
Og Dauðinn þig leiddi í höll sína heim
þar sem hvelfingin víð og blá
reis úr húmi hnígandi nætur
með hækkandi dag yfir brá.
Þar stigu draumar þíns liðna lífs
í loftinu mjúkan dans.
Og drottinn brosti, hver bæn þín var orðin
að blómum við fótskör hans.
Hann tók þig í fang sér og himnarnir hófu
í hjarta þér fagnandi söng.
Og sólkerfi daganna svifu þar
um sál þína í tónanna þröng.
En þú varst sem barnið, er beygir kné
til bænar í fyrsta sinn.
Það á engin orð nógu auðmjúk til,
en andvarpar: Faðir minn!
(Tómas Guðmundsson.)
Vertu sæll elsku afi, við kveðjumst
nú að sinni. Kveðjustundina bar
brátt að eins og oft vill verða. Þrátt
fyrir það að samverustundirnar á
liðnum árum hafi ekki verið jafn-
margar og áður vegna búsetu okkar
bæði erlendis og í Reykjavík héldum
við góðu sambandi. Þú fylgdir okkur
ætíð á ferðum okkar þó að fjarlægðin
væri oft mikil. Heimsóknirnar til afa
og ömmu í Helgamagrastrætið og
seinna í Víðilundinn voru ómissandi
liður í ferðum okkur norður og
gleymast ekki. Afi minn, þú skilur
eftir gott veganesti fyrir okkur sem
eftir erum. Hófsemi, iðni, hjarta-
hlýja og hjálpsemi voru vörður á vegi
þínum og okkur til eftirbreytni.
Fyrir okkur sem eftir eru er hugg-
unina að finna í minningunni um þig
og í Guðsorði sem þú hafðir að leið-
arljósi.
„Jesús mælti: „Ég er upprisan og
lífið. Sá sem trúir á mig, mun lifa,
þótt hann deyi.“ Og hver sem lifir og
trúir á mig, mun aldrei að eilífu
deyja…..“.
(Jóhannesarguðspjall 11; 25 – 26)
Þínir dóttursynir,
Kári og Arnar.
✝ Konráð SverrirAuðunsson frá
Neskaupstað fæddist
í Reykjavík 11. júlí
1941. Hann lést á
sjúkrahúsinu í Nest-
ved í Danmörku 21.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Auðunn Jóhannes
Þórðarson, f. 26.9.
1909, d. 26.6. 1965,
og Pálína Ásgeirs-
dóttir, f. 17.7. 1914,
d. 4.5. 1998. Systkini
Konráðs eru Lilja
Hulda, f.1944, S. Jó-
hann, f. 1946, og Elísabet Sigríð-
ur, f. 1959. Hinn 25. október 1964
kvæntist Konráð Mögnu Auðuns-
son frá Klaksvík í Færeyjum, f.
16.9 1946. Foreldrar hennar eru
John Lassen, f. 6.12. 1917, og
Anna Lassen, f. 1.12. 1911. Dóttir
Konráðs fyrir hjónaband er Krist-
ín Björg, f. 10.11. 1961, í sambúð
með Sigfúsi Ólafssyni og á hún tvö
börn, Björgu Ólöfu og Ólaf, móðir
Kristínar Bjargar er
Jenný Aðalsteins-
dóttir. Konráð og
Magna eiga tvo syni:
Auðun Jóhannes, f.
29.11. 1964, kvæntur
Lilliane Svöðstein og
eiga þau þrjú börn,
Magna, Henning og
Rebekku, þau eru
búsett í Klaksvík í
Færeyjum. Jón
Meinhard, f.13.5.
1966, kvæntur
Herthu Konráðsson
og eiga þau þrjú
börn: Konráð, Elsu
Maríu og Rósu Maríu. Þau eru bú-
sett í Noregi.
Konráð byrjaði ungur til sjós og
var sjómaður allt sitt líf, á Íslandi
og í Færeyjum. Síðasta árið
bjuggu Konráð og Magna á Mön í
Danmörku vegna veikinda Kon-
ráðs.
Konráð var jarðsunginn frá
Klaksvíkurkirkju í Færeyjum 31.
júlí síðastliðinn.
Ég opnaði blaðið mitt í gær 24.
júlí og sá þar tilkynningu um and-
lát. Það snart mig. Þessi maður,
ásamt konu hans, var í mörgum
minningabrotum í lífi mínu. Hann
Konni. Konni hennar Mögnu, fær-
eysku vinkonu minnar, – fólk sem
ég hitti fyrst á Norðfirði, er ég bjó
þar um tíma.
Minningamyndir. Orkuboltinn
Konni að koma heim úr vinnunni.
Þá var fjölskyldan í Reykjavík, á
leiðinni að flytja til Færeyja.
Bjuggu í fleti hjá mér í nokkrar
vikur. Hann Konni var þá að keyra
stóra trukka langt fram á kvöld, al-
veg þangað til þau fóru.
Síðan eru komin u.þ.b. tuttugu
ár. Magnea fór í framhaldsnám og
gerðist barnakennari í Klakksvík.
Konni stundaði sjóinn, drengirnir
þeirra Jón og Auðunn uxu úr grasi,
nú kvæntir menn og feður.
Við höfðum lítið samband, bréfa-
skriftir strjálar, en samt var ein-
hver strengur á milli. Ég hitti
Mögnu oft óvænt, námsferðir með
skólanum hennar, Konna talaði ég
við í síma er hann kom til Íslands
til að fylgja móður sinni til grafar,
en hitti hann ekki, þá var hann og
að flýta sér heim til að vera við
fermingu elsta barnabarnsins,
Magna.
Mér til mikillar ánægju heimsótti
ég þau hjón til Færeyja, þar sem
ég var að vinna verkefni, og bjó á
Farfuglaheimilinu í Klakksvík, en
kom daglega til þeirra, fékk góm-
sætan kjúkling og aðrar kræsingar.
Passaði svo hús þeirra þegar þau
fóru í frí til Aberdeen þar sem
Magna fór á listnámskeið í málun.
Konni hvatti konu sína mikið í list-
sköpun hennar, smíðaði ramma ut-
an um myndirnar sem hún svo
sýndi við góðar undirtektir. – Þau
hjón fóru með mig í skoðunarferðir
um næsta nágrenni, gegnum nokk-
ur göng gegnum fjöll, sem Konni
sagðist hafa unnið við, þá nýkvænt-
ur ungur maður, um þrjátíu árum
áður.
Minningamyndir. Í mínum huga
voru Magna og Konni alltaf eins.
Konni kom Mögnu til að brosa og
hlæja, það var eins og þau bættu
hvort annað, voru hvort öðru góðir
ogumhyggjusamir félagar.
Konni hafði mikinn áhuga á þjóð-
félagsmálum, og hafði skoðanir sem
mér virtust mjög skynsamlegar,
þótt ekki hefði vit á málum. Hann
var mjög spenntur fyrir olíubor-
ununum sem nú eru hafnar við
Færeyjar, og á afmælisdegi Mögnu,
16. september, á að vera komin nið-
urstaða um hvort um olíu er að
ræða.
Síðustu ár hafði Konni ekki verið
heill heilsu, þurfti að dvelja lang-
dvölum í Danmörku til lækninga,
og bjó hjá yngri syni sínum og fjöl-
skyldu þar. Síðast þegar ég hringdi
í Mögnu voru þau saman í Klakks-
vík að halda upp á afmæli hennar.
Minningin lifir um góðan dreng.
Ég vil votta Mögnu, Auðuni,
Jóni, barnabörnunum, systkinum
hans, tengdaforeldra og öðrum
vandamönnum djúpa samúð.
Norma E. Samúelsdóttir.
KONRÁÐ
AUÐUNSSON
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef
útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: Í sunnudags- og
þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. Í miðviku-
dags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein
eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið fram, er
ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins til-
tekna skilafrests.
Skilafrestur
minningargreina