Morgunblaðið - 29.12.2001, Page 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. DESEMBER 2001 49
Hilmar Önfjörð
Magnússon er fallinn
frá. Samferðamaður
minn, vinur og félagi frá
uppvaxtarárunum.
Við Hilmar ólumst
báðir að mestu leiti upp
í Mosfellssveit, – í Mosfellsdalnum.
Hann í Laxnesi, síðar í Selholti. Ég í
Helgadal. Ég segi stundum að ég hafi
kynnst honum í Mosfellssveitarrút-
unni, eða við brúsapallinn við Hraða-
staði. Þar dvöldum við oft löngum
stundum. Þessi brúsapallur var sam-
eiginleg stoppistöð okkar og Mos-
fellssveitarrútunnar, á leið okkar úr
og í skólann. Það var oft farið að halla
degi er við yfirgáfum þann stað og
héldum hvor sína leið, hann heim í
Laxnes, ég suðrí Helgadal.
Hilmar fluttist frá Laxnesi með
fjölskyldu sinni nokkru eftir ferm-
ingu, að Selholti, einum efsta bæ í
Mosfellsdal. Hilmar hafði þau forrétt-
indi að þurfa ekki að sinna búskap-
arumstangi, þar sem faðir hans hafði
afkomu sína af sjómennsku en ekki
búskap. Hann hafði því oft góðan
tíma til að sinna áhugamálum sínum.
Hann lá oft í bókum og spilaði á gítar.
Hann var fróðleiksfús og vel að sér
um flesta hluti. Hafði gaman af sög-
um og hafði sjálfur gaman af að segja
frá. Oft undraðist ég þennan strák
sem las allar þessar bækur. Síðar
þegar við vorum samtíða á Garð-
yrkjuskólanum tók hann hæsta loka-
próf sem tekið hafði verið við skólann.
Músíkin var aldrei langt undan hjá
HILMAR ÖNFJÖRÐ
MAGNÚSSON
✝ Hilmar ÖnfjörðMagnússon
fæddist 30. septem-
ber 1948. Hann lést
4. desember síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Foss-
vogskirkju 17. des-
ember.
Hilmari. Á Garðyrkju-
skólaárunum lentum
við í hljómsveitarstússi
með skólabróður okkar,
Bjarna Finnssyni, og
bróður hans, Jóni
Finnssyni. Var sú
hljómsveit kölluð Láv-
arðadeildin. Nokkru
síðar var æfð upp
hljómsveit í Mosfells-
dal, sú bar nafnið
Benjamín. Í henni voru,
auk okkar, Ómar, bróð-
ir Hilmars, og Þorkell
Jóelsson.
Við Hilmar komumst
fljótt í vinfengi hvor við annan og það
var margt brallað og við höfðum gam-
an hvor af öðrum. Ég hugsa oft um
það hvað hann gat verið þolinmóður,
þegar hann var að reyna að kenna
vini sínum á hljóðfæri. Það var ekki
alltaf auðvelt verk, nemandinn tók
ekki alltaf vel við. Það vantaði ekki
hrósið og uppörvunina og fljótur var
hann að stappa í hann stálinu ef mið-
ur gekk. Hann reyndist mér vel.
Foreldrar Hilmars, Anna Jóns-
dóttir og Magnús Friðriksson, reynd-
ust mér alltaf vel, ég á þeim margt
gott að þakka.
Ég á Hilmari Magnússyni margt
að þakka, minningarnar á ég, þær eru
dýrmætar. Ég bið honum allrar
blessunar á nýjum brautum tilver-
unnar.
Börnum, systkinum og öðrum að-
standendum votta ég samúð mína.
Evert K. Ingólfsson.
Hilmar Ö. Magnússon er fallinn
frá, langt fyrir aldur fram. Hilmar
kenndi um árabil við Garðyrkjuskól-
ann, fyrst á áttunda áratugnum en
síðar sem stundakennari. Leiðir okk-
ar Hilmars lágu fyrst saman árið
1997 þegar ég var nýkominn heim að
utan til starfa við Garðyrkjuskólann.
Við spjölluðum töluvert saman eins
og vænta mátti þar sem starfssvið
okkar voru um margt sameiginleg.
Síðar skildi leiðir okkar og hann vann
að verkefnum utan skólans.
Engum duldist sem talaði við
Hilmar að þar fór maður með gífur-
lega þekkingu og reynslu í garðyrkju.
Hilmar var maður stórtækra hug-
mynda. Hann sá fyrir sér öflugan yl-
ræktariðnað byggðan á þeim kostum
sem Ísland býður þessari ungu og
stórkostlegu atvinnugrein. Hreint
vatn og loft, lítið um sjúkdóma vegna
legu landsins, næg orka til allra hluta.
Hilmar vann ötullega að þessari hug-
mynd og af þeim krafti og áræði sem
einkenndi hann. Hann vann oft einn
og óstuddur eins og oft vill verða þeg-
ar samtíminn er ekki samstiga mönn-
um stórra hugmynda.
Hilmar var ekki maður málamiðl-
ana. Hann útskýrði hugmyndir sínar
og viðhorf lágum rómi en á bak við ró-
legt fasið bjó kraftur en einnig óró-
leiki. Það var ekki að hans skapi að
staðnæmast við, stíga í takt við sam-
ferðamenn og leyfa þeim seinu að
verða samferða. Til þess var tíminn of
dýrmætur. Hann talaði ekki um sína
einkahagi en flestum var ljóst að í
Hilmari bjó hvikul sál sem unni sér of
sjaldan hvíldar.
Líf Hilmars var stormasamt og allt
of stutt en þrátt fyrir allt árangurs-
ríkt. Stöðug leit að nýrri þekkingu og
reynslu. Frábærar námsgáfur og
hæfileikar, glæsilegur námsárangur.
Kjarkur og áræði. Íslensk garðyrkja
sér í dag á eftir einum af sínum hæf-
ustu liðsmönnum sem í raun átti enn
eftir að sýna fyllilega hvað í honum
bjó. Við erum því öll fátækari í dag.
Ég minnist Hilmars með þakklæti
fyrir allar góðar stundir sem hann
deildi með okkur.
Fyrir hönd Garðyrkjuskólans færi
ég þakkir fyrir öfluga liðveislu í þágu
skólans og íslenskrar garðyrkju um
langt árabil.
Sveinn Aðalsteinsson,
skólameistari
Garðyrkjuskólans.
Hún var einstök
kona. Hún starfaði
lengstum á Vífilsstöðum sem hjúkr-
unarkona og síðar yfirhjúkrunar-
ANNA MARÍA
HANSEN
✝ Anna María Han-sen fæddist í
Götu á Austurey í
Færeyjum 10. sept-
ember 1913. Hún lést
á sjúkrahúsinu Sól-
vangi í Hafnarfirði
10. desember síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Vídalínskirkju í
Garðabæ 18. desem-
ber.
kona. Það var á Vífils-
stöðum sem leiðir
okkar lágu saman. Hún
fjölskylduvinur og
sambýlingur og ég ný-
fætt ungbarn. María
nafna mín er ein besta
manneskja sem ég hef
kynnst á lífsleiðinni.
Ég vil fá að minnast
hennar í þessum fáu
línum með þakklæti í
huga fyrir alla þá um-
hyggju og velvild sem
hún sýndi mér og fjöl-
skyldu minni. Guð
blessi þig og þína.
María
Grétarsdóttir.
Amma Rannveig
var hæglát og róleg
kona. Hún bjó á
Langholtsvegi þar
sem við bjuggum líka
okkar fyrstu æviár og
þar hófum við okkar
búskap, rétt eins og margir aðrir í
fjölskyldunni.
Amma var náttúrubarn í eðli
sínu. Hún eyddi miklum tíma í
garðinum við að snyrta og rækta
plönturnar sínar og fórst það vel
úr hendi. Okkur systkinunum
fannst þetta líka fallegasti garður
sem við höfðum augum litið, sann-
kallaður ævintýragarður.
Í kringum sjötugt fór amma að
ferðast svolítið um landið og greip
stundum tækifærið ef henni var
boðið með í ferðalag. 74 ára gekk
hún með okkur Laugaveginn, á
milli Landmannalauga og Þórs-
merkur, átakalaust og hrifust
ferðafélagar mjög af þessari kröft-
ugu, gömlu konu. 76 ára gekk hún
á Esjuna með mömmu okkar þrátt
fyrir að veikindi hennar væru hafin
og ekki lét hún það heldur aftra
sér frá að skella sér í Þórsmörk
með mömmu, 81 árs gömul. Vissu-
lega tók slíkt ferðalag á hana en
hún sagðist ekki hafa neitt betra
að gera en að jafna sig.
Heimili ömmu stóð okkur mikið
opið þegar við vorum krakkar.
Óáreittur fékk maður að rífa upp
rabarbara, klifra í trjám og utan á
húsum, gramsa í hirslum hennar
RANNVEIG
MÖLLER
✝ Rannveig Möllerfæddist á Vöðl-
um í Önundarfirði
23. júní 1917. Hún
lést 22. desember
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Áskirkju 28. des-
ember.
og renna sér á rass-
inum niður stigann.
Amma kippti sér nú
ekki mikið upp við
slíkan ærslagang frek-
ar en annað.
Gott var líka að
koma til hennar í próf-
lestri því á heimilinu
ríkti svo mikill friður
og næði auk þess sem
amma stjanaði við
okkur sem kóngafólk.
Þegar við eltumst
fórum við svo að sjá
nýja hlið á ömmu, sér-
staklega þegar við
urðum nágrannar aftur. Þá varð
okkur ljóst hvers konar persónu-
leiki amma var. Hún var afar kven-
leg í háttum, pen og yfirveguð.
Alltaf snyrtileg og fáguð í hreyf-
ingum. Ekki lét hún sig muna um
að moka tröppurnar á háhæluðum
skóm eða róta í beðinu á næl-
onsokkum. Ekkert verk var henni
ofviða og hún var alltaf að.
Eins fórum við að bera skyn-
bragð á kímnigáfu ömmu. Oftar en
ekki kom hún með laumulegar,
hnyttnar athugasemdir og spaugi-
lega kaldhæðni, jafnvel í veikindum
sínum. Eftirminnileg er kvöldstund
á Langholtsveginum þar sem við
þrjú sátum yfir rauðvíni og ostum.
Amma lét gamminn geisa með
spaugsögum og gríni svo við velt-
umst öll um af hlátri. Það er dýr-
mætt að hafa kynnst þessari hlið
hennar því að hún hafði talsvert
þykkan skráp.
Við erum þakklát fyrir að hafa
búið með ömmu, hún átti sinn hlut
í mótun okkar og reyndist okkur
vel.
Elsku amma, takk fyrir allt sam-
an, þú lifir í hjarta okkar.
Aðalsteinn og Helga Björt.
Elsku Maggý
frænka, þá er margra
ára baráttu og stríði
við íllvígan sjúkdóm
lokið. Þegar þú
greindist með krabbamein, var það
mikið áfall og reiðarslag fyrir okk-
ur öll. En það kom strax í ljós að
þú ætlaðir ekki að gefast upp. Þú
tókst á við örlög þín og barðist af
hörku og var styrkur þinn og
sjálfsagi með ólíkindum og þú lést
ekki bugast. Kvart og kvein var
ekki þinn stíll, og alltaf reistu upp
aftur og aftur, sama hvað á dundi.
Þú áttir aðdáun allra í kringum
þig, fyrir þitt einstaka hugrekki og
viljastyrk, og alltaf var reisn þín
hin sama, enda varstu hörkutól.
Ég veit ekki hvort þú gerðir þér
grein fyrir því hvað þú hafðir mikil
áhrif á mig, og hvað þú gerðir mik-
ið fyrir mig. Ég sagði þér það
aldrei beint, en ég segi það þá
núna, þú varst frábær frænka. Hjá
þér og Gústa frænda var alltaf op-
ið hús og gott að koma, enda voru
það ófáir fjölskyldumeðlimir og
ættingjar sem hittust hjá ykkur
yfir kaffibolla, og við eldhúsborðið
urðu svo ævinlega litríkar umræð-
ur, sem ég held að þú hafir oft haft
lúmskt gaman af, enda hafðir þú
ákveðnar skoðanir á hlutunum. Ég
gat komið og spurt þig um svo
markt og sagt þér frá svo mörgu,
en eftir að þú varðst veik urðu
MARGRÉT INDIANA
HALLDÓRSDÓTTIR
✝ Margrét IndianaHalldórsdóttir
fæddist í Hnífsdal 10.
júní 1931. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans 9. nóvem-
ber síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Háteigs-
kirkju 22. nóvember.
tækifærin bara svo
allt of fá. Ég sakna
þín eiginlega á tvo
vegu.
Í fyrsta lagi finnst
mér sorglegt að þú
skulir hafa þurft að
yfirgefa þetta líf,
löngu áður en þér og
okkur öllum hinum
fannst tímabært. En
hin tegundin er svona.
Hvert á ég nú að fara
þegar mig vantar leið-
sögn? Hver á nú að
gefa mér góð ráð? Þú
varst nefnilega svo
ótrúlega mögnuð, frænka mín.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Ég kveð þig með söknuði, elsku
frænka mín, og ég veit að hún
amma hefur tekið vel á móti þér
með opinn faðminn eins og hún var
vön að gera, og ég veit að þér líður
vel núna laus við allar kvalir.
Elsku Gústi, Halldór, Helgi,
Gústi, Leifur og fjölskyldur,
mamma og aðrir ástvinir. Við
Steini og börnin biðjum Guð að
styrkja ykkur öll og styðja á þess-
ari erfiðu stundu.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur hug þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess sem var gleði þín og
þeim mun dýpri sem sorgin grefur sig í
hjarta manns, þeim mun meiri gleði get-
ur það rúmað. (Kahlil Gibran.)
Helga María.
Mig langar til að
minnast frænku minn-
ar Jórunnar. Ég
kynntist Jórunni 11 ára gömul
þegar ég var send í fóstur austur
til Reyðarfjarðar til föðursystur
minnar Sigrúnar og Ferdinands
manns hennar, foreldra Jórunnar.
Sökum skyndilegra veikinda Sig-
rúnar tók Jórunn við heimilinu, þá
þrítug með son sinn Ferdinand, 6
ára gamlan. Á þessum tíma var
Jórunn við vinnu annars staðar
fjarri heimilinu. Hún sagði mér
seinna að hún mátti ekki til þess
hugsa, að ekki yrði úr því að ég
kæmi á heimilið. Þetta er rétt lýs-
ing á frænku minni sem reyndist
mér sérstaklega góð og kenndi
mér margt sem ég bý að enn í dag.
Ég var auðvitað oft pirruð, þurfti
að vaska upp, skúra stigann, læra
heima og gera handavinnuna, þess
vegna, lokuð inn í stofu. Ég þurfti
JÓRUNN RAGN-
HEIÐUR FERDIN-
ANDSDÓTTIR
✝ Jórunn Ragn-heiður Ferdin-
andsdóttir fæddist á
Bakka í Reyðarfirði
1. ágúst 1926. Hún
andaðist á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað 11. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Reyðar-
fjarðarkirkju 17.
desember.
líka að borða allan
mat, súrt slátur og
siginn fisk, hún sagði
mér það seinna hvað
hún vorkenndi mér
þegar ég var að
gleypa súra slátrið
ótuggið og lét á engu
bera. Ég var hjá
henni í eitt ár. Næstu
ár á eftir kom ég oft,
ýmist til að vinna í
síld eða í sumarfrí
með vinkonunum,
seinna með mann og
börn í sumarfrí, alltaf
var ég velkomin.
Jórunn var sérstaklega skapgóð
og alltaf brosandi og innileg svo
hlýjan streymdi frá henni, enda
leituðu margir til hennar. Jórunn
missti eiginmann sinn Bjarna Jón-
asson eftir 38 ára hjónaband og
var það mikill missir fyrir hana.
Þau höfðu þekkst frá barnæsku,
voru bæði frá Bakka. Við Símon
munum seint gleyma góðu sum-
arferðunum til hennar. Jórunnar
verður sárt saknað af öllum henn-
ar vinum og vandamönnum. Megi
englar Guðs vaka yfir henni.
Við Símon kveðjum hana með
söknuði og þökkum henni fyrir
samfylgdina. Sonum, tengdadætr-
um og barnabörnum sendum við
einlægar samúðarkveðjur.
Guð blessi ykkur.
Ingunn Ragnarsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.