Morgunblaðið - 29.12.2001, Page 50

MINNINGAR
50 LAUGARDAGUR 29. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku amma mín.
Þú sagðir við mig áð-
ur en ég fór til Ítalíu að þetta væri ein-
stakt tækifæri sem ég hefði að fara til
annars lands og kynnast þar nýrri
menningu og siðum og að hluta til
þess vegna ákvað ég að halda ótrauð
áfram ævintýri mínu núna og koma
ekki heim í jarðarförina þína, þú hefð-
ir ekki viljað að ég mundi hætta öllu
sem ég er að gera núna fyrir þig. Ég
vildi óska þess að allar systur mínar
hefðu haft tækifæri til að kynnast þér
eins og ég þekkti þig, full af lífi og
fjöri, þú varst leikfélagi minn jafn-
framt því að vera amma sem bakaðir
bestu pönnukökur í heimi. Þú reyndir
alltaf að halda mér í góðu skapi, sem
var oft erfitt, get ég trúað, þegar ég
var yngri. Ófáar stundirnar spiluðum
við ólsen ólsen eða manna við eldhús-
borðið eða sungum saman. Ég gæti
skrifað heila bók um minningar sem
ég á um þig amma og þær eru allar
góðar. Þú varst sú þolinmóðasta
manneskja sem ég hef nokkurn tíma
kynnst, hugsaðir alltaf fyrst um aðra
en sjálfa þig.
Ég veit reyndar að ég á ekki eftir
að átta mig almennilega á því að þú
sért ekki lengur á meðal okkar fyrr en
ég kem heim til Íslands aftur. Ég
hugsaði eins og lítið barn að þú yrðir
alltaf til staðar og ég hefði nægan
tíma ennþá til að vera með þér, reynd-
ar var ég búin að hugsa mikið um það
hérna að ég ætlaði nú að reyna að
eyða eins miklum tíma og ég gæti
með þér þegar ég kæmi heim aftur,
en nú get ég það ekki lengur. Auðvit-
að var við því að búast að þú fengir
brátt þinn eilífðarsvefn þar sem þú
varst lengi búin að vera veik og ég
vissi svosem að það gæti gerst meðan
ég væri hér þessa sex mánuði á Ítalíu,
en það er aldrei hægt að búa sig undir
missi ástvina, það er alltaf jafn sárt
þegar að því kemur. Núna vildi ég
óska þess að ég hefði eytt meiri tíma
með þér undir það síðasta, því ég veit
að oft á tíðum leiddist þér mikið og
vildir hafa meiri félagsskap. Ég veit
að þú varst farin að óska þess að fá að
fara, því þér leið ekki vel svona veikri.
Þess vegna ætla ég ekki að syrgja
heldur samgleðjast þér yfir því að þér
líði betur núna. Og ég veit að þú ert
glöð núna því nú getur þú vakað yfir
fjölskyldu þinni og verndað hana, eins
og þú gerðir fyrr á dögum þegar þú
hafðir heilsu til.
Þín sonardóttir,
Eyrún Björk.
Elsku amma.
Nú ert þú farin frá okkur og eins og
Ívar Aron segir komin til englanna.
GUÐLAUG
ÞÓRHALLSDÓTTIR
✝ Guðlaug Þór-hallsdóttir fædd-
ist 1. febrúar 1918 á
Breiðavaði í Eiða-
þinghá. Hún lést á
hjúkrunardeild Heil-
brigðisstofnunar
Austurlands á Egils-
stöðum 10. desember
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Egilsstaðakirkju
15. desember.
Þar vakir þú yfir okkur
öllum og hugsar vel um
okkur eins og þú gerðir
alltaf.
Ekki veit ég hversu
margir vilja láta hamast
í fötunum sínum, hvort
sem það er á grímuballi
eða bara á tískusýningu
fyrir heimilisfólkið, en
þér virtist vera sama
um það.
Oft hefur þeirri
spurningu skotið upp í
kollinum á mér, hversu
margar pönnukökur þú
þurftir að baka í hvert skipti, til þess
að allir fengju nóg, þar sem við Eyrún
stóðum hvor sínum megin við þig og
átum jafnóðum af pönnunni.
Oft þurfti ekki mikið til að
skemmta okkur. Það gat verið nóg að
fá að þurrka eggin sem þú varst að
þvo og ég man enn eftir litla egginu í
glasinu fyrir ofan vaskinn hjá þér,
sem þú sagðir mér að væri hanaegg.
Svo launaðir þú okkur stundum með
súkkulaðimola, rúsínum eða kandís-
mola.
Ef ekki var verið að baka, þvo eða
sinna öðrum heimilisstörfum sast þú
ýmist á stól við ofninn í eldhúsinu og
prjónaðir ullarsokka, með brúnum,
gráum eða svörtum röndum, eða að
þú sast við eldhúsborðið og spilaðir
við okkur. Þá var oftast spilað Veiði-
maður, Svarti-Pétur eða Ólsen ólsen.
Nú spilum við ekki saman í bili en
minningarnar um spilin og margt
margt fleira lifir með mér.
Hafðu það gott elsku amma.
Ástar- og saknaðarkveðja.
Þín
Drífa.
Elsku amma mín.
Nú er stundin runnin upp. Þú ert
farin, en komin á góðan stað. Stað
sem þú sagðir að væri fallegur og góð-
ur, og þú óttaðist ekki þann tíma-
punkt er þú yrðir kölluð þangað. Í
þínum huga var þetta bara enn einn
áfangastaðurinn, og þangað liggur
vegur okkar allra. Ég man svo vel
hvað þú varst góð við okkur barna-
börnin. Það var alveg sama hvað bját-
aði á, það var alltaf hægt að leita til
þín, og skipti þá engu máli þótt þín
biðu mörg verk. Þú gafst þér alltaf
tíma og varst alltaf til staðar. Ég man
svo vel þegar við vorum saman í fjós-
inu ásamt afa og Jóa Gísla. Þú kennd-
ir mér að umgangast kýrnar og kálf-
ana, og að mjólka. Og það var sama
sagan þar, þú varst þolinmæðin upp-
máluð. Jafnvel raulaðir þú fyrir kýrn-
ar ef þær voru orðnar óþolinmóðar að
bíða eftir að lítilli skjátu tækist að
gera eitthvað að gagni. Hænsnahúsið
var líka staður sem ég fór með þér á.
Ég man hvað ég var oft smeyk við að
taka eggin ef hænurnar lágu á þeim,
en þú sýndir mér hvernig átti að fara
að, án þess að styggja þær. Svo töld-
um við alltaf eggin og þú mundir alltaf
hvað þær höfðu verpt mörgum eggj-
um daginn áður. Þú fylgdist svo vel
með dýrunum og þér þótti svo und-
urvænt um þau. Heimalningarnir
fengu ekkert síður að njóta umhyggju
þinnar en við mannfólkið, og þú leyfð-
ir litlu lömbunum stundum að sofa í
kassa við ofninn í eldhúsinu. Styggð-
aryrði heyrði ég aldrei af þínum
vörum, alveg sama hvað gekk á. Þú
varst yndislegur gestgjafi og ef ég
vildi fara í kaffi eitthvað, þá væri það
til þín. Alltaf var eitthvað tínt til, og ef
lítið var til varstu ekki lengi að hræra
í pönnukökur og bjóða gestunum. Það
var nú ósjaldan að ég var hjá þér er
gesti bar að garði og alltaf fékk ég að
hjálpa til við að leggja á borð eða hella
kaffi í könnuna. Mér fannst líka svo
gaman að fá að hugsa um kaffið og
bæta á könnuna ef á þurfti að halda.
Mér fannst að þú ættir að fá að sitja
við borðið með gestunum, en þú gast
sjaldan setið kyrr lengi í einu og látið
aðra gera það sem þú varst vön að
gera. Þegar þú varst að vaska upp
leyfðir þú okkur barnabörnunum
stundum að þurrka upp, og þú ítrek-
aðir að við yrðum að gera það vel og
fara varlega. Eins þegar þú varst að
þvo eggin, þá fengum við að þurrka,
en við urðum að fara varlega. Ef svo
illa vildi til að egg brotnaði, þá
skammaðir þú okkur ekki, en ítrek-
aðir við okkur að fara varlega. Þú
myndir nota eggið í bakstur seinna.
Þú kenndir mér að umgangast hluti
með virðingu og ánægju, og sagðir að
ég skyldi alltaf fara vel með allt sem
ég ætti. Veraldleg gæði er ekki hægt
að taka fram yfir manngæsku. Ham-
ingjan felst ekki í að eiga mikið, held-
ur að meta það sem maður á. Þetta
sagðir þú við mig. Þú leyfðir mér að
hjálpa þér við kleinubaksturinn, og
mér fannst svo gaman að snúa. Þú
varst nú samt ekkert alltof hrifin þeg-
ar ég var nánast komin ofan í pottinn
hjá þér. Þú kenndir mér margar vísur
og ljóð við heimilisstörfin, því þú varst
oft að syngja um leið og þú vannst
verkin. Og þegar við Íris fengum að
gista hjá þér og afa, var oft spilað á
spil langt fram á kvöld. Ætli við höf-
um ekki fengið að vaka aðeins lengur
hjá ykkur þá. Við spiluðum ýmist
manna, svarta-pétur, kasínu eða ól-
sen-ólsen. Þið afi spiluðuð alltaf á
móti hvort öðru, og líklega var það til
að liðin yrðu jöfn. Við vorum algjörir
viðvaningar í spilum miðað við ykkur.
Enda kom það í ljós þegar við systur
vorum að spila við þig á daginn að þú
gast sinnt heimilisstörfunum á meðan
við vorum að ákveða hvaða spil við
áttum að láta út. Við lærðum það líka
að maður verður að hafa fyrir hlut-
unum, því þið afi leyfðuð okkur ekki
að vinna. Við urðum að geta það sjálf-
ar.
Hvað ætli þú hafir prjónað marga
sokka og vettlinga? Þú varst alltaf
með prjónana á lofti eða að stoppa í
gamla sokka. Og hvað ætli þú hafir
séð á eftir mörgum ósteiktum klein-
um og nýbökuðum pönnsum ofan í
litla munna? Eða þegar þú varst að
kenna okkur á gamla fótstigna org-
elið. Fyrst þurftir þú að stíga því við
náðum ekki niður. Mér um hug og
hjarta nú er fyrsta lagið sem kemur í
huga minn þegar ég hugsa um gamla
orgelið. Þú kenndir okkur það, og hjá
þér lærði ég að lesa nótur. Þegar allt
kemur til alls lærði ég eitthvað á öllu
sem þú kenndir mér. Það er ekki allt-
af augljóst hvað það var, en ég sé það
allt betur nú. Ég veit að þú vildir gera
allt sem þú gast fyrir alla, og þú hefðir
borgað skólagöngu fyrir öll barna-
börnin og barnabarnabörnin, ef þér
hefði gefist kostur á því. Það er lýs-
andi dæmi og góðmennsku þína. Eftir
að ég flutti í burtu urðu samveru-
stundir okkar færri, en mikið var allt-
af gott að koma til ykkar, eftir að þið
fluttuð í Egilsstaði. Þegar ég kom
með stelpurnar mínar kættist þú og
vildir leika við þær, og stundum
fékkstu þær með í boltaleik. Því mið-
ur kynntust þær þér ekki nógu vel, en
ég veit að þú horfir til okkar allra og
vakir yfir okkur. Það eru margar
fleiri minningar sem ég á um þig, og
þær varðveiti ég með mér um ókomin
ár.
Elsku amma, ég veit að þér líður
vel innan um hina englana. Þú ert
skærasta stjarnan og lýsir til okkar
allra. Þakkir fyrir allt, elsku amma.
Guð blessi þig og varðveiti. Þín er sárt
saknað.
Hrönn.
Elsku besta amma mín.
Tómarúm myndaðist í hjarta mínu
þegar pabbi tilkynnti mér það að þú
værir dáin. Það verður aldrei að fullu
fyllt en minningar um elskulega, óeig-
ingjarna og þolinmóða ömmu munu
lifa áfram og munu þær að einhverju
leyti fylla það.
Ég veit að hvíldinni ertu fegin, eftir
að hafa háð baráttu við erfið veikindi,
en það er samt sem áður alltaf sárt að
þurfa að kveðja en ég veit líka að þér
líður vel, komin til Guðs og englanna
og því kveiðst þú aldrei.
Trú þín á Guð var þinn styrkur í
gegnum lífið.
Það sagði við mig góð kona um dag-
inn, þegar hún vottaði mér samúð
sína vegna andláts þíns, að það væri
nú alltaf erfitt að kveðja þessar ömm-
ur, og það eru sko orð að sönnu, en
maður yrði bara að halda í minning-
arnar. Af nægum minningum um þig
er að taka, svo margar að þær gætu
verið efni í heila bók.
Það var alltaf svo gaman að koma
til þín, þú tókst okkur alltaf opnum
örmum og af einskærri hlýju, alveg
sama hvernig stóð á hjá þér, þótt það
væri fullt hús af gestum. Ég man að
þegar við Hrönn vorum litlar komum
við oft til þín, við bjuggum nú reyndar
á neðri hæðinni í nokkur ár, svo við
vorum alltaf meira og minna uppi hjá
þér og oftar en ekki fengum við strau-
borðið þitt að láni og gamla miða af
dagatali og þetta notuðum við í búða-
leik og stundum komst þú og versl-
aðir hjá okkur, það fannst okkur gam-
an og vöruúrvalið var allt það sem
ímyndunaraflið bauð uppá. Eitt sinn
vorum við Hrönn líka að leika okkur
með bangsana okkar inni í austurher-
bergi og þá þurftir þú að bregða þér í
hlutverk læknis því að Hrönn risti
sinn á kvið og þú þurftir að sauma
hann saman. Þú varst svo lagin í
höndunum og við allt sem þú tókst
þér fyrir hendur. Oftar en ekki man
ég eftir þér sitjandi við ofninn í eld-
húsinu að prjóna leista á afa eða syni
þína, já eða bara okkur barnabörnin.
Söngurinn var aldrei langt undan hjá
þér og þegar þú varst að prjóna eða
baka eða bara hvað sem var þá varst
þú alltaf raulandi og mörg lögin áttum
við eftir að læra af þér. Ljóð og sálm-
ar voru þér einnig hugleikin og þú
kunnir ógrynnin öll og það utanbókar
og oft fórstu með erindi fyrir okkur,
það þótti okkur nú gaman. Oft gat ég
setið og lagt kapal með þér og hlustað
á þig segja mér ljóð eða syngja fyrir
mig.
Það var nú eitt af því sem við gerð-
um oft saman, að leggja kapla. Og svo
tókum við ansi oft í spil og flest þau
spil sem ég kann í dag kennduð þið afi
mér. Stundum þegar við systurnar
vorum hjá ykkur afa í pössun þá tók-
um við oft nokkra slagi, ýmist kana,
vist, kasínu, olsen olsen, veiðimann
eða svarta pétur og var þá oft spilað
þangað til pabbi og mamma komu
heim. Stundum fengum við líka að
gista og þá fengum við nú oft að vaka
aðeins lengur og spila við ykkur, al-
veg sama þó svo að þið þyrftuð að
vakna snemma til að sinna búinu.
Heima á Breiðavaði var blandaður
búskapur, kýr, kindur, hænur, hestar
og svo auðvitað hundar og kettir og
þér þótti nú vænt um öll dýrin og
hugsaðir um þau af einskærri hlýju
og alúð. Og litlu lömbin sem þurfti að
ala heima fengu að vera í hlýjunni við
ofninn í eldhúsinu hjá þér. Og hund-
arnir eltu þig hvert sem þú fórst. Það
var alveg sama hvaða dýr það var, þér
þótti vænt um þau öll. Á seinni árum
fór heilsu þinni svo að hraka og þú
fórst á Reykjalund, þín var nú sárt
saknað þá enda ekki oft sem amma
var svona lengi í burtu. Eftir það
hættir þú að mestu leyti í bústörfun-
um. Svo kom að því að þið afi fluttuð í
þjónustuíbúð á Sjúkrahúsinu á Egils-
stöðum. Þar áttum við nú eftir að eyða
mörgum kvöldstundum saman þegar
afi fór að heiman. Aldrei vildi hann
skilja þig eftir eina heima svo að hann
bað mig um að koma og vera hjá þér
og þá tókum við nú oftar en ekki í spil-
in. Stundum kom Viggó líka með og
þá spilaði hann líka við okkur.
Svo fóru langömmubörnin að líta
dagsins ljós og var Ívar Aron þitt ann-
að langömmubarn og alltaf þegar við
komum til ykkar afa í heimsókn þá
ljómaðir þú. Þér fannst svo gaman að
fá börnin þín í heimsókn.
Eitt sinn í sumar komum við Ívar
Aron og pabbi í heimsókn til ykkar
afa og Ívar fann bolta og þið fóruð í
boltaleik, það fannst þér svo gaman,
þú brostir út að eyrum.
En með haustinu fór heilsu þinni að
hraka enn meira og nú ertu farin frá
okkur.
Ó, hve sárt ég sakna þín
sómakonan elskulega
minning þín er skærast skín
skarta mun í sálu mín
orðstír þinn er aldrei dvín
eyðir burtu sorg og trega.
Ó, hve sárt ég sakna þín
sómakonan elskulega.
Aldrei gleymir tryggð né trú
traust þú reyndist hverju sinni
með kærleik þínum bættir bú
bezt þér virtist aðferð sú.
Lýðir, sem þig lifa nú
lofa munu öll þín kynni.
Aldrei gleymir tryggð né trú
traust þú reyndist hverju sinni.
(Höf. ók.)
Elsku amma, ég vil þakka þér allt
sem þú hefur kennt mér í lífinu og all-
ar góðu stundirnar sem við áttum
saman.
Þín er sárt saknað en vitneskjan
um að þér líður nú betur mun hjálpa
okkur í gegnum erfiða tíma.
Elsku afi, Guð styrki þig í sorg
þinni.
Ástar- og saknaðarkveðja.
Íris.
Elsku amma.
Nú hefur þú kvatt þetta líf, og ert
komin á betri stað.
Ég leitaði blárra blóma
að binda þér dálítinn sveig,
en fölleit kom nóttin og frostið kalt
á fegurstu blöðin hneig.
Og ég gat ei handsamað heldur
þá hljóma, sem flögruðu um mig,
því það voru allt saman orðlausir draumar
um ástina, vorið og þig.
En bráðum fer sumar að sunnan
og syngur þér öll þau ljóð,
sem ég hefði kosið að kveða þér einn
um kvöldin sólbjört og hljóð.
Það varpar á veg þinn rósum
og vakir við rúmið þitt,
og leggur hóglátt að hjarta þínu
hvítasta blómið sitt.
Ég veit ég öfunda vorið,
sem vekur þig sérhvern dag,
sem syngur þér kvæði og kveður þig
með kossi hvert sólarlag.
Þó get ég ei annað en glaðzt við
hvern geisla, er á veg þinn skín,
og óskað, að söngur, ástir og rósir,
sé alla tíð saga þín.
(Tómas Guðmundsson.)
Þetta var eitthvað sem þú vissir að
myndi gerast og þú hræddist það
ekki. Það var aldrei neinn bilbug á þér
að finna. Elsku amma, þú sem varst
alltaf svo elskuleg og góð hefur nú
sofnað svefninum langa. Góða nótt.
Þín
Svana.
Elsku besta amma okkar.
Okkur langar til að minnast þín enn
frekar með sálmi sem þér fannst svo
fallegur.
Fyrir fermingu okkar leituðum við
aðstoðar þinnar við að velja ritning-
argrein og er hún einmitt komin úr
þessum sálmi.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga þig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Elsku amma okkar, hvíl í friði. Góða
nótt.
Þínar sonardætur
Íris, Hrönn og fjölskyldur.
/
0


'
 

 '

 (2@A80(28A
;5 +
<
" #$


+!  + 
1+ 
2 


-
  


 

 
 
   

 

!
 
"#

 :
'* 
 
+

 ''*  )
#'2+ ' 

 
 ' 
  
"
', ''* 
:

 ''*  
+
&  

 
 ''*  (  
+
"
' ' 



*


0