Morgunblaðið - 12.01.2002, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. JANÚAR 2002 37
✝ Ólafur Tímóth-eusson fæddist í
Bolungarvík 5. apríl
1920, sonur hjónanna
Guðbjargar Jóns-
dóttur bónda í Ár-
múla Hjaltasonar og
Tímótheusar Dósóth-
eussonar bónda í
Sveinshúsum
Tímótheussonar.
Ólafur var yngstur
fimm barna þeirra
hjóna.
Ólafur kvæntist ár-
ið 1945 Magneu Ás-
mundsdóttur úr
Reykjavík, f. 1922, dóttur
hjónanna Ásmundar Jónssonar
sjómanns frá Stóru Borg og Sig-
ríðar Magnúsdóttur frá Litla
Landi. Þau eignuðust þrjú börn og
13 barnabörn. Börn þeirra eru
Arnbjörn, skipstjóri, f. 1945,
kvæntur Jónu Jenný Waage; Guð-
björg Sigríður, tækniteiknari, f.
1946; og Ásdís, leikskólakennari,
f. 1957, gift Jóni Þorgilssyni vél-
virkja.
Þau Ólafur og Magnea bjuggu
lengi í húsi foreldra
hennar á Hverfis-
götu 58 í Reykjavík
en byggðu sér síðar
einbýlishús í Fögru-
brekku 23 í Kópa-
vogi. Síðustu árin
hafa þau átt heimili
á Skúlagötu 20 í
Reykjavík.
Ólafur stundaði
sjómennsku vestur á
fjörðum frá unga
aldri en fluttist um
tvítugt til Reykjavík-
ur og stundaði hér
þá vinnu sem til féll.
Hann innritaðist í Samvinnuskól-
ann 1945 og lauk þaðan prófi 1946
og vann eftir það á Tollpóststof-
unni í Reykjavík, um nokkurt
skeið á pósthúsinu í Hafnarfirði,
síðar aftur á Pósthúsinu í Reykja-
vík og síðast á Bögglapóststof-
unni. Hann vann einnig við bók-
hald fyrir nokkur fyrirtæki. Hann
kom á tímabili nokkuð að fé-
lagsmálum fyrir stéttarfélag sitt,
Póstmannafélagið.
Útför Ólafs fór fram í kyrrþey.
Ástkær faðir minn er látinn.
Söknuðurinn er sár en þó er þakk-
læti mér efst í huga.
Þakklæti fyrir að hafa orðið
þeirrar gæfu aðnjótandi að eiga
slíkan föður. Þakklæti fyrir að hann
þurfti ekki að þjást mikið síðustu
stundir lífsins. Því kveið ég mest.
Þakklæti fyrir hversu góður og
ástríkur hann var syni mínum og
dóttur sem hann var ekki aðeins
góður afi heldur einnig sem besti
faðir og vinur.
Þegar ég hugsa til bernsku minn-
ar ber engan skugga á samskipti
okkar. Ég átti besta pabba í heimi.
Barngæska hans var annáluð og
fram til hinstu stundar geisluðu
augu hans af gleði og kærleika þeg-
ar hann sá litlu barnabörnin sín og
allt sem fagurt var og saklaust.
Faðir minn var gull af manni,
hjartahreinn og heiðarlegur og
mátti ekki vamm sitt vita í neinu allt
sitt langa líf.
Elsku pabbi minn. Í samskiptum
okkar þurftum við ekki mörg orð,
við skildum hvort annað án mála-
lenginga.
Þú veist og hefur alltaf vitað hvað
mér þykir mikið vænt um þig. Megi
Guð geyma þig að eilífu.
Vertu rólegt hjarta mitt, að stund skilnaðar-
ins megi vera fögur.
Að hún ekki verði dauði heldur fullkomnun.
Að ástin breytist í endurminning og sárs-
aukinn í ljóð.
Að fluginu ljúki með því að vængirnir skýli
hreiðrinu.
Að hið síðasta handtak eigi yndisleika
blómsins að kvöldi.
Fagra kveðjustund, tefðu augnablik, að þín
síðust orð verði þögnin.
Ég hneigi höfuð mitt og held lampanum
hátt, að hann megi lýsa þér á leiðinni.
(Tagore.)
Guðbjörg Sigríður.
Elsku afi. Nú ertu farinn, en ást
þín og blíða munu fylgja mér alla
tíð.
Nú ertu farinn og sár söknuður
blandast gleði yfir því að nú ertu
laus við sjúkdóma og kvalir.
Nú ertu farinn en samt munt þú
aldrei fara því að vandað og fallegt
fólk eins og þú lifir í minningu ást-
vina þinna og þeir eru þakklátir fyr-
ir að hafa átt þig að.
Elsku afi. Ég óska þér góðrar
ferðar á þann sólríka stað sem bíður
þín.
Þér bera skal í bítið ljóst
þitt bjarta hlað
hins dökka jós míns dyn
Og regnið þvalt, er þó þín brjóst,
mun þerra morgunskin,
en mildur ilmur óskagrass
mun anga við þinn stað.
Sem Huldan bláa hefji söng
eins helgistefs,
þér berst í blævarró
sá ómur tær um opin göng
sem aleinn veitir fró.
Og kynjafuglinn kvakar loks
í kyrrð hins græna sefs.
(Stefán Hörður Grímsson.)
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Þín
Björg.
Ekkert er eðlilegra en að aldr-
aður maður, farinn að heilsu og
kröftum, kveðji. Samt er þvílíkt allt-
af sárt. Nú þegar Ólafur Tímótheus-
son er kvaddur finn ég vel hve mikill
sannleikur rúmast í franska orðtak-
inu: „Að kveðja er að deyja dálítið.“
Mér finnst eins og það hafi horfið
hluti af sjálfri mér, svo nákominn
hefur hann verið mér alla tíð. Hann
var giftur Maggí, móðursystur
minni og í því sambýli sem ættin átti
sér í gamla daga á Hverfisgötu 58 í
Reykjavík, þar sem þær systur og
þeirra fjölskyldur bjuggu ásamt afa
og ömmu, var hann einstakur gleði-
gjafi. Ég átti því láni að fagna að
vera elst barna þeirra systra og var
því umvafin ástríki allrar fjölskyld-
unnar, og þá ekki síst Óla sem mér
fannst þá og alla tíð síðan vera ein-
staklega skemmtilegur maður á
sinn ljúfa og hógværa hátt.
Það hefur löngum verið gert góð-
látlegt grín að því í fjölskyldunni að
þegar mamma fór að leggja á borð
vissum við systkinin að vinnudegi
væri lokið og þá ruddumst við niður
stigann „til að leika við Óla“ sem
alltaf hafði tíma til að leika við okk-
ur krakkana þótt hann væri að
koma þreyttur heim úr vinnunni. Á
hátíðum komu oft heim til hans og
Maggíar ættingjar Óla úr Bolung-
arvík, pabbi hans Tímótheus, gam-
all sjógarpur, afar skemmtilegur
maður, sem var bæði með eindæm-
um barngóður og hafsjór af sögum
og kvæðum, Jónína systir hans sem
var annar ljúflingurinn frá og ekki
síst Dósi, bróðir hans, skáld og sént-
ilmaður sem enn lifir í hárri elli. Ína
frænka hans var alltaf hjá þeim á
jólunum og þá fyrst fann maður að
orðið var háheilagt þegar hún var
komin í fína upphlutinn sinn og sest
í stól í stofunni.
Frá öllu þessu fólki stafaði því-
líkri hlýju að mér finnst enn í dag að
það hljóti allt að vera gott sem kem-
ur frá Bolungarvík.
Eftir að þau Maggí fluttu síðan í
hús sem þau reistu sér við Fögru-
brekku í Kópavogi og alla tíð síðan
hafa ekki verið haldnir svo hátíð-
isdagar í fjölskyldunni að Óli hafi
ekki verið þar. Það var sama hvað
við börn Jóa og Jónu tókum okkur
fyrir hendur um ævina, alltaf fylgd-
ist Óli með því af áhuga og stuðning
hans áttum við ævinlega vísan.
Ég tel að Óli hafi talið sig mikinn
gæfumann í lífinu. Hann átti konu
sem hann alla tíð unni af heilum hug
og sem reyndist honum ákaflega vel
og þá best er mest á reyndi. Þegar
halla tók undan fæti fyrir honum
annaðist hún hann af alúð og lagði
sig alla fram um að hann gæti verið
heima eins lengi og nokkur kostur
var á.
Þau eignuðust mannvænleg börn
sem hann unni mjög. Barnabörnin
áttu alla tíð öruggt skjól á heimili
hans og var hann ákaflega stoltur af
þeim .
Óli var alla tíð róttækur í skoð-
unum og studdi dyggilega málstað
sósíalista. Ég efa þó að hann hafi
verið eins lesinn í fræðunum og til-
hlýðilegt þótti á liðinni öld. Jafnrétt-
ishugsjón hans sótti ekki næringu í
erlenda þrætubók, hún átti rætur í
réttlætiskennd hans og samúð með
lítilmagnanum.
Óli var góður söngmaður og
kunni ákaflega mikið af lögum og
ljóðum og oft höfum við tekið lagið
saman gegnum tíðina. Það kom mér
því ekki mjög á óvart að frétta að nú
síðustu misserin þegar heilsan hafði
mjög daprast þá hafði hann sér oft
þá harmabót að syngja og meira að
segja ekki alls fyrir löngu, þegar
hann var orðinn nokkuð hallur úr
heimi, var hann að læra nýtt lag og
ljóð sem hann hélt mikið upp á en
það var Vikivaki eftir Jóhannes úr
Kötlum við lag Valgeirs Guðjóns-
sonar.
Þótt fyrir alllöngu hafi verið ljóst
að hverju stefndi er Ólafur Tímót-
heusson okkur harmdauði og því
sárari sem við þekktum hann betur
en á hinn bóginn er gott góðs að
minnast. Og við sem eftir lifum
minnumst hlýju hans, kímni, ástúð-
ar og barngæsku. Við minnumst
þess hvað hann hafði góða nærveru.
Fyrir hana viljum við þakka að leið-
arlokum. Ástvinum öllum vottum
við innilega samúð.
Blessuð sé minnig hans.
Sigríður Jóhannesdóttir.
ÓLAFUR
TÍMÓTHEUSSON
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.

 




  
 
  !"

  
         
 
  
    ! #
$%# "$&#' 
&"

$%# #($) $' 

$*'+
$%#
#
$%# , "#&' 
-

$'  !!%#


$%# $#.##' 
%$$ #'#'
" 

/01234
2&1

 5
  !"


 ! #$ 
 &
 '!  
(
         

 )!
 
 
&
 
4#6+#'' 
7#%8  '(
*
+ 

  1
29

$ :
#'$

  ,
 $
 

 
%

  -.!  

      
/
 
 -0! -1..
 &!
 
2
 
 $7  #' 
, ;###%# 6 $' 
 ##' 
*6##%# ) ' 
,##'  <##$ #%#
###%# -8###' 
$<$
##'  #!) - 8%#
7#7#%7#7#7#
"  

   2&1-//=
=
22 8;*+"$
"$  <+
$$!#"$

 3
$
  
 '0
 %
2 
 
     / 


  4&  2+
42 
$#
;
#' '  $
##%#
, #>;"#
#' '  "6#/#'
)% ##"
#' %# , "#=7  
!#' 
7#7#%7#7#7#
"   

  '+'
-//34

 <"$?
  !"


   

 3
$
  , %



&
  0!  (
      #! 
%

 -5! -66.
7     &  
     &! 

 2
!  

) '")%!'' 
)%!' #%# $7 ) $' 
$# #' 
@<+## /8-%#
##)  #%#
#/; #' 
#/;%#
7#7#%7#7#7#
*
+ 
1
>A21

 85
  !"

  

 -.! 




#
 # '