Morgunblaðið - 02.02.2002, Qupperneq 38

MINNINGAR
38 LAUGARDAGUR 2. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Margrét SigríðurJónasdóttir
fæddist á Reykjum í
Ólafsfirði 29. maí
1917. Hún lést í
Sjúkrahúsi Ísafjarð-
ar 23. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Lilja
Kristín Stefánsdóttir
og Jónas Jósafats-
son. Systkini Mar-
grétar voru: Þorgils
Steinn, f. 10.7. 1900,
d. 22.2. 1975; Guð-
laug Hólmfríður, f.
10.10. 1901, d. 16.1.
1996; Kristrún Aronía, f. 17.6.
1903, d. 28.3. 1989; Stefán, f. 22.8.
1905, d. 20.1. 1943; Guðrún, f
14.12. 1909, d. 15.9. 1976; Guð-
mundur, f. 2.5. 1912, d. 19.6.
1964; Kristinn, f. 17.8. 1914, d.
24.8. 1996; Líney, f. 27.12. 1919,
d. 13.2. 1988. Að auki átti Mar-
grét tvær hálfsystur en þær voru
Jónína Stefanía, f. 14.5. 1881, d.
24.4. 1955, og Jóhanna Ragnheið-
ur, f. 11.7. 1889, d. 20.10. 1965.
Árið 1943 giftist Margrét
Magnúsi Örnólfi Jóhannssyni, f.
28.9. 1916, d. 27.1. 1997. Börn
þeirra eru: 1) Erna, f. 7.6. 1938,
maki Helgi Geirmundsson, þau
eiga sex börn. 2) Edda, f. 5.10.
1943, maki Stefán Jónsson, þau
eiga fjögur börn. 3)
Jóhann, f. 22.4.
1945, maki Halldóra
Jóhannsdóttir, þau
eiga fjögur börn en
Jóhann átti eina
dóttur fyrir. 4) Lilja,
f. 28.2. 1947, maki
Þórður Sveinbjörns-
son og eiga þau tvö
börn.
Ung að árum
flutti Margrét frá
Ólafsfirði ásamt for-
eldrum sínum og
systkinum að
Knappsstöðum í
Fljótum þar sem hún ólst upp til
fermingaraldurs eða uns hún
flutti til Guðlaugar systur sinnar
á Grund í Eyjafirði. Á Grund var
Margrét í nokkur ár en síðan lá
leiðin til Akureyrar þar sem hún
vann ýmis störf. Á síldarárunum
á Siglufirði kynntist Margrét eig-
inmanni sínum, Magnúsi Jó-
hannssyni, og fluttist með honum
til Ísafjarðar.
Á Smiðjugötu 6 hófu þau bú-
skap og bjuggu þar óslitið þar til
Magnús lést 1997 en síðan flutti
Margrét í Hlíf á Torfnesi þar sem
hún bjó síðustu árin.
Útför Margrétar fer fram frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku mamma mín. Nú er þrauta-
göngu þinni lokið og þú hefur öðlast
frið og ró.
Á þessari stundu er svo margt sem
kemur upp í huga minninganna sem
erfitt reynist að segja í fáum orðum.
Ég minnist allra góðu stundanna hjá
þér og pabba í Smiðjugötunni þegar
ég var lítil og svo síðar þegar börnin
mín komu til sögunnar og fengu að
njóta þess besta sem amma og afi
gátu boðið. Einnig heimsóknir ykkar
á heimili mitt og skemmtilegar stund-
ir á sameiginlegum ferðalögum. Þær
stundir verða perlur minninganna
sem aldrei verða í burtu teknar.
Mamma mín. Allar góðu minning-
arnar um þig mun ég geyma í huga
mínum um leið og ég þakka þér allt
sem þú hefur gert fyrir mig.
Ég bið góðan Guð að geyma þig.
Hvíl þú í friði.
Lilja.
Tengdamóðir mín Margrét Sigríð-
ur Jónasdóttir er látin. Eiginmaður
Margrétar, Magnús Örnólfur Jó-
hannsson, lést fyrir réttum fimm ár-
um, hinn 27. janúar 1997.
Minningin um þau hjónin og heim-
ili þeirra á Smiðjugötu 6 á Ísafirði er
samofin í mínum huga.
Kynni mín af tengdaforeldrum
mínum hófust um miðjan sjöunda
áratuginn. þá kom ég í fyrsta sinn í
heimsókn á heimili þeirra. Ég man
vel þetta ferðalag til Ísafjarðar síðla
sumars fyrir 37 árum. Dagur var að
kvöldi kominn er við ókum upp á
Breiðadalsheiðina og við blasti Ísa-
fjörður baðaður í kvöldsólinni. Þarna
var áfangastaðurinn í sjónmáli . Eft-
irvæntingin óx og spurningar vökn-
uðu í huga mínum. Hvernig fólk voru
væntanlegir tengdaforeldrar mínir,
hvernig var heimili þeirra og hvernig
ætli móttökurnar verði? Í sömu mund
og við ókum í hlað á Smiðjugötu 6
birtust hjónin Magnús og Margrét.
Móttökurnar voru hlýjar og þægileg-
ar og mér leið strax vel. Hér var nota-
legt og fágað heimili þar sem snyrti-
mennskan var í fyrirrúmi. Garður
þeirra hjóna vakti strax sérstaka at-
hygli mína. Engu var líkara en ég
væri allt í einu kominn á suðlægar
slóðir, slíkur var þessi garður, alsett-
ur blómum og trjám og sérlega fal-
legur í alla staði. Athygli mín átti sér
ríka ástæðu því hér var ég kominn í
verðlaunagarð.
Margrét var myndarleg kona,
skarpleit og dökk yfirlitum. Hún var
ákveðin og fylgin sér, ósérhlífin og af-
ar vinnusöm. Auk þess að sinna heim-
ili og ala upp fjögur börn vann hún
ýmis störf utan heimilisins, m.a. við
rækjuvinnslu og önnur fiskvinnslu-
störf. Þá vann hún um tíma á Vefstofu
Guðrúnar Vigfúsdóttur á Ísafirði.
Margrét var félagslynd kona og tók
ríkan þátt í störfum Kvenfélagsins
Hlífar og var um tíma formaður fé-
lagsins. Einnig var hún um langt
skeið virkur félagi í Slysavarnafélag-
inu. Á þjóðmálunum voru skoðanir
hennar skýrar og vel rökstuddar.
Margrét var mikil hannyrða- og
saumakona. Í mörg ár saumaði hún
kjóla og fatnað fyrir fjölda bæjarbúa.
Við saumaskapinn vann hún á heimili
sínu í Smiðjugötunni. Oft var mikið
annríki við saumaskapinn, einkum
fyrir hátíðar s.s. jól. Mér er þetta
mjög minnisstætt er við dvöldum
nokkur skipti yfir jólin í Smiðjugöt-
unni. Dag hvern fyrir jól, jafnvel fram
á aðfangadag, komu viðskiptavinir,
oftast konur, til að láta taka mál, máta
flíkur eða sækja. Og kjólar og flíkur
af öllum tegundum urðu til með ótrú-
legum hraða. Saumaskapurinn bætt-
ist við önnur heimilisstörf og undir-
búning jólanna, og ég vissi vel að það
fór ekki mikill tími í svefn hjá Mar-
gréti þá sólarhringana.
Þótt ævi Margrétar hafi einkennst
af vinnu og striti komu stundir til
hvíldar og afþreyingar. Garðrækt var
Margréti mjög hugleikin og segja má
að hún hafi haft „græna fingur“ og
garðurinn, sem ég nefndi hér áður,
var góð sönnun þess. Hún hafði yndi
af að sýsla í garðinum í hvert skipti er
færi gafst og ekki dró það úr ánægj-
unni að Magnús tók mikinn þátt í að
fegra garð og hús. Þau hjónin nutu
þess að fá gesti á heimili sitt og var þá
ætíð vel veitt í mat og drykk. Þau
kunnu vel að gleðjast í hópi góðra
vina. Ánægju höfðu þau af ferðalög-
um og á seinni árum, meðan heilsan
leyfði, lágu leiðir þeirra m.a. nokkrum
sinnum til útlanda.
Ég hygg þó að bestu stundirnar
hafi verið í faðmi barna, ættingja og
vina.
Nú er komið að kveðjustund. Ég
sendi ættingjum og vinum Margrétar
innilegar samúðarkveðjur.
Þakka þér allt, Margrét.
Þórður Sveinbjörnsson.
Elsku amma á Ísó, mig langar til að
kveðja þig með nokkrum orðum því
ég get ekki verið við útför þína þar
sem ég verð farin til útlanda.
Ég á margar góðar minningar um
þig og afa á Smiðjugötu. Þetta stóra
hús var draumahúsið mitt á yngri ár-
um, alltaf svo líflegt, notalegt og
skemmtilegt völundarhús. Ég var
alltaf spennt að koma til Ísó.
Þú varst algjör ofurkona. Ef eitt-
hvað vantaði varst þú mætt á staðinn.
Ég man nú eftir þegar þú flaugst til
Reykjavíkur sérstaklega til að sauma
minn fyrsta danskjól. Hann hefði ekki
getað orðið flottari. Og ég get ekki
gleymt öllu jólaföndrinu sem þú gerð-
ir og prýðir nú heimili hjá ansi mörg-
um í fjölskyldunni.
Elsku amma, mikið eru þessi síð-
ustu ár búin að vera þér erfið en aldr-
ei kvartaðir þú. Þú barðist við veik-
indi þín alveg eins og hetja.
Nú kveð ég þig, elsku amma mín.
Minningin um þig mun vara að eilífu í
huga mínum og hjarta.
Þú ert hetjan mín.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín
Hilda Björg.
Elsku amma mín. Það eru margar
minningarnar sem hafa komið upp í
huga minn þessa dagana, um þær
yndislegu stundir sem ég hef átt með
þér. Ég kemst ekki hjá því að fella
tár.
Ég man eftir þegar ég var pínu lítil
að hafa stungið af niður í bæ til þess
að heimsækja þig og afa í Smiðju-
götuna, en þangað var alltaf svo gott
að koma. Einnig man ég eftir því þeg-
ar þú passaðir mig. Þá skaust þú
ávallt í bakaríið og keyptir handa mér
rúnstykki.
Ég kynntist þér svo ennþá betur er
ég bjó hjá þér eftir að hann afi lést. Þá
naut ég aðstoðar þinnar við sauma-
skap sem þér fórst svo vel úr hendi.
Eitt það kærasta sem ég á er útsaum-
uð mynd eftir þig, eitt af fjölmörgum
listaverkum þínum.
Síðasta ár var þér sérstaklega erf-
itt og þú talaðir um að þinn tími væri
kominn. Er það mér mikil huggun að
vita að þér líður vel, því nú ertu komin
til hans afa.
Allar minningarnar um þig mun ég
geyma í hjarta mínu sem gull.
Vertu sæl, elsku amma mín. Ég bið
góðan Guð að geyma þig og styrkja
mig í sorginni.
Þín
Helga Sigríður.
Elsku Magga mín. Ég sakna þín og
hugsa oft til þín.Þú varst búin að vera
lengi veik. Loksins hefur þú fengið
hvíld og frið og ert komin til mannsins
þíns, hans Magga.
Þegar ég var í húsmæðraskólanum
Ósk á Ísafirði 1973-1974, þá var ég
glöð að kynnast ykkur og fleira
frændfólki. Mikið var gaman að heim-
sækja ykkur, spjalla, og grínast. Þú
sýndir mér alla handavinnuna, mér
fannst mjög gaman að skoða vand-
virknina. Það var alltaf gaman að hitt-
ast á ættarmótum, mikið sungið og
hlegið. Einu sinni þegar við hittumst
á ættarmóti á Hrafnagili í Eyjafirði
ákváðum við að verða samferða vest-
ur. En á leiðinni um Steingrímsfjörð
lentum við í þoku og beygðum í áttina
að Reykjanesi og komum ekki fyrr en
næsta dag. Mikið var gaman sjá allt
breytt og stærra. Við fengum hlýjar
móttökur og okkur var sýnd mikil
gestrisni eins og við var búast.
Þið Maggi ferðuðust mikið. Þegar
þið komuð frá Þýskalandi, lituð þið
inn til okkar. Það gaman að sjá ykkur
og margt rætt.
Það var mikill missir hjá þér þegar
Maggi dó. Þú varst búin að vera mjög
sterk og dugleg. Ég hafði hugsað
mikið um þig og ákvað að heimsækja
þig í sumar á spítalann. Þú varst með
allt á hreinu, hafðir engu gleymt,
þekktir okkur strax. Það var mjög
gaman að spjalla og rifja upp. Ég er
glöð að hafa kynnast þér og þínum.
Þakka þér fyrir allt. Guð blessi ykkur.
Með kveðju.
Ykkar frænka,
Jóna Björg Pálsdóttir.
MARGRÉT SIGRÍÐUR
JÓNASDÓTTIR
UMHVERFISRÁÐ
Kópavogs stóð fyrir
íbúaþingi í febrúar á
síðasta ári sem öllum
íbúum Kópavogs var
boðið að taka þátt í.
Þetta var liður í mótun
stefnu um Staðardag-
skrá 21, en það er stefna
um framtíð Kópavogs í
hinum ýmsu málaflokk-
um og hvernig við ætl-
um að fara með þann
auð sem við eigum, þ.e.
mannlíf og náttúru, svo
afkomendur okkar geti
einnig átt gott líf. Fólk
skráði sig í mismunandi
málaflokka sem tengj-
ast okkar bæjarfélagi, svo sem sorp,
íþróttir og fræðslumál svo eitthvað sé
talið.
Aðferðin sem við notuðum gerði
öllum þátttakendum kleift að tjá hug
sinn. Notaðir voru litlir gulir miðar
sem fólk fékk og skrifaði á, í fyrsta
lagi það sem því fannst ábótavant í
viðkomandi málaflokki, síðan hvernig
óskir fólk hafði og loks
hvernig við gætum náð
settu marki. Þarna
komu fram fjölmargar
frábærar hugmyndir
íbúanna. Sem dæmi má
nefna tillögu um að
Kópavogsbær réði til
sín þjónustufulltrúa
sem íbúarnir gætu leit-
að til með allt sem að
bænum snýr og hann
sæi um að greiða götu
viðkomandi.
Skipulagsmál
Þessi aðferð hefur
verið notuð erlendis í
skipulagsmálum þar
sem endurskipuleggja á byggð í grón-
um íbúðahverfum. Þar eru íbúar hafð-
ir með í ráðum. Aðferðin er mjög
spennandi og er hægt að nota hana úti
í hverfunum og kanna hug íbúanna til
breytinga. Þá geta stjórnendur kom-
ist að hvað mest brennur á íbúum og
þannig forgangsraðað verkefnum.
Fái ég stuðning frá bæjarbúum í
prófkjöri sjálfstæðismanna í Kópa-
vogi mun ég leggja áherslu á að sem
mest og best samráð verði haft við
bæjarbúa.
Ásdís
Ólafsdóttir
Kópavogur
Þar eru íbúar, segir
Ásdís Ólafsdóttir,
hafðir með í ráðum.
Höfundur sem er íþróttakennari og
varabæjarfulltrúi sækist eftir kjöri í
2. sæti í prófkjöri Sjálfstæðis-
flokksins í Kópavogi .
Samráð
við íbúa
HVER er sinnar
gæfu smiður. Þegar
rýnt er í árbók sveitar-
félaganna og blaðað í
ársskýrslum nokkurra
þeirra skýtur þessi forni
málsháttur upp kollin-
um. Það er nefnilega svo
að gæfa hvers sveitarfé-
lags virðist að stórum
hluta háð því hvernig
tekst til við ráðstöfun
skattfjárins, hvort þar
ráði skammtíma henti-
stefna eða framtíðarsýn
til langs tíma. Varanleg
uppbygging þjónustu
og mannvirkja er alger-
lega háð útsjónarsemi og framtíðar-
sýn þeirra sem fara með ráðstöfun
skattfjárins. Útsjónarsemi í innkaup-
um og framtíðarsýn við uppbyggingu
hvort sem um er að ræða þjónustu
eða framkvæmdir. Ég veit að þessi
kjörorð hafa verið í heiðri höfð í
Kópavogi síðastliðin 12 ár. Tekist hef-
ur með útsjónarsemi að spara í
rekstri og það hefur verið gert og tek-
ist með ágætum, um leið og þjónustan
hefur aukist verulega. Framtíðarsýn
hefur greinilega verið til staðar því
árum saman hefur Kópavogsbær get-
að ráðstafað um 30% af skattfé í
framkvæmdir á sama tíma og skuldir
á íbúa hafa lækkað. Svona hlutir ger-
ast ekki af sjálfum sér. Kópavogsbær
var rislítill svefnbær fyrr á árum og
þótti ekki til prýði. Þrátt fyrir ungan
aldur hans er hann orðinn forystu-
sveitarfélag í dag á flestu sviðum.
Í forystu
Miðja verslunar og viðskipta á höf-
uðborgarsvæðinu hefur flust til
Kópavogs fyrir tilstuðlan landfræði-
legrar legu og vel heppnaðs skipu-
lags, þar sem hvort tveggja kemur
saman á einum stað vel hönnuð um-
ferðarmannvirki og gott atvinnuhús-
næði. Hlutfall nýrra gatna og lagna er
óvíða hærra sem dregur úr viðhalds-
kostnaði í framtíð. Stígar og opin
svæði eru í stöðugri uppbyggingu
samkvæmt langtíma áætlun um-
hverfisráðs. Vinna við staðardagskrá
21 er til fyrirmyndar í Kópavogi.
Stefnumörkun og mark-
miðasetning í kjölfar
íbúaþings og vinna við
staðardagskrá samhliða
aðalskipulagi hefur vak-
ið athygli og mun verða
öðrum sveitarfélögum
til eftirbreytni. Kópa-
vogsbær var í farar-
broddi við einsetningu
grunnskóla og fyrst
hinna fjölmennu sveitar-
félaga að ljúka því verk-
efni 1997. Kópavogsbær
á stutt í land með að út-
rýma biðlistum leik-
skóla en gjörbreyting
mun verða í ár með tilkomu nýrra
mannvirkja. Bærinn er að mörgu
leyti brautryðjandi í íþróttamálum
með tennishöll og knatthúsi, sömu-
leiðis í menningarmálum með Saln-
um, í verslun og þjónustu með
Smáralind, í ráðstefnu- og sýningar-
haldi með sýningarhöll í Kópavogs-
dal. Svona má lengi telja.
Ekkert bruðl
Það er mikilvægt fyrir Kópavogs-
búa að bænum verði áfram stjórnað
af skynsemi. Að skattfé verði ekki
ráðstafað í bruðl heldur uppbyggj-
andi þjónustu, aðstöðu fyrir þjón-
ustustarfsemina og niðurgreiðslu
skulda. Nú þegar sveitarfélögum
fjölgar ört á „válista“ félagsmálaráðu-
neytis hefur þörfin á skynsemissjón-
armiðum aldrei verið meiri í íslensk-
um sveitarstjórnarmálum.
Skynsemi að
leiðarljósi
Sigrún
Tryggvadóttir
Kópavogur
Það er mikilvægt fyrir
Kópavogsbúa, segir
Sigrún Tryggvadóttir,
að bænum verði áfram
stjórnað af skynsemi.
Höfundur er hjúkrunarfræðingur og
býður sig fram í 5. sæti í prófkjöri
sjálfstæðismanna í Kópavogi.
UMRÆÐAN