Morgunblaðið - 02.02.2002, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 LAUGARDAGUR 2. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Eggert KarvelHaraldsson
fæddist í Bolungar-
vík 9. apríl 1904.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Bol-
ungarvíkur mánu-
daginn 28. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Ágústa
Marísdóttur og Har-
aldur Stefánsson.
Þau eignuðust fjögur
börn: Eggert Karvel,
Marís, Magnús og
Katrínu. Marís er
einn eftirlifandi
þeirra systkina. Eggert kvæntist
27. ágúst 1935 eftirlifandi eigin-
konu sinni Valborgu Guðmunds-
dóttur, f. 1. ágúst 1914. Þau eiga
fimm börn sem öll eru á lífi. 1)
Hulda Margrét, f. 6. janúar 1935,
hennar maki er Þorkell Sig-
mundsson, f. 11. janúar 1925, þau
eiga fimm börn.2) Herdís Ágústa,
f. 17. ágúst 1937, hennar maki er
Ólafur Kristjánsson, f. 7. desem-
ber 1935, og eiga þau þrjú börn. 3)
Konráð Guðmundur,
f. 18. febrúar 1943,
hans maki er Anna
Guðmundsdóttir, f.
19. nóvember 1942,
þau eiga 4 börn. 4)
Hreinn, f. 27. janúar
1945, hans maki
Hildur Hávarðar-
dóttir, f. 14. mars
1948, þau eiga tvo
syni. 5) Ingibjörg
Hugrún, f. 23. nóv-
ember 1953, hennar
sambýlismaður er
Óli Antonsson, Ingi-
björg á fjögur börn.
Eggert hóf sjómennsku fimm-
tán ára gamall, fyrst á smábátum,
síðan á togurum og millilanda-
skipi. Þá vann hann ýmis iðnaðar-
mannastörf, en starfaði síðustu
starfsárin sem hús- og gangavörð-
ur við Grunnskóla Bolungarvíkur
þar til hann lét af störfum fyrir
aldurs sakir.
Útför Eggerts fer fram frá
Hólskirkju í Bolungarvík í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Látinn er góður vinur minn og há-
aldraður tengdafaðir, Eggert Har-
aldsson í Bolungarvík.
Andlát 97 ára manns kemur ekki á
óvart og nokkuð víst að hann varð
hvíldinni feginn eftir langa legu. Þeg-
ar ungt fólk eða fólk á miðjum aldri
fellur frá um aldur fram vegna sjúk-
dóma eða slysfara setur okkur hljóð.
Þegar öldruð manneskja fellur frá
eru það minningar liðinna ára sem
brjótast fram og valda ljúfsárum
söknuði.
Makinn minnist margra atburða
frá langri sambúð, baráttunni við að
eignast heimili, fæða og klæða fjöl-
skylduna og koma börnunum til vits
og ára. Börnin minnast uppeldisár-
anna og samskipta við foreldrana,
barnabörnin minnast afa og ömmu,
hvert og eitt eflaust með ólíkum
hætti, og vinir og vandamenn líta yfir
farinn veg þar sem myndir og minn-
ingar birtast einnig með ólíkum
hætti.
Minningarnar um Eggert Haralds-
son eru allar á einn veg. Ljúfari mann
var vart hægt að hugsa sér. Eggert
var heimakær, mikill fjölskyldumað-
ur, léttur í lund og góðviljaður í um-
ræðu, tillitssamur og talaði aldrei illa
til eins eða neins (svo tillitssamur var
hann nú síðast, að hann frestaði því
um tvo daga að kveðja „Hótel jörð“
svo að við gætum tekið þátt í þjóðhá-
tíð Bolvíkinga, þorrablótinu góða).
Ég man að ég bæði kveið og hlakk-
aði til að hitta væntanlegan tengda-
föður í fyrsta sinn. Hvernig skyldi
hann taka strák sem var að ræna
dóttur úr foreldrahúsum? En engu
var að kvíða, viðmótið var bæði hlý-
legt og elskulegt.
Hann tók mér vel, byrjaði að segja
mér frá því að hann og faðir minn,
Kristján Friðbjörnsson, hefðu verið
samleigjendur á Stýrimannastígnum
í Reykjavík, báðir miklir æringjar, að
leita frægðar og frama, um leið og
gengið var á vit ævintýranna í hinni
stóru borg, Reykjavík.
Þegar þeir svo hittust – fullorðnir
menn – voru sögurnar rifjaðar upp,
augun glömpuðu, roði kom á vanga,
stríðnislegt brosið varð breitt, og eins
og segir í fallegu ljóði: „Gamlir síma-
staurar urðu grænir á ný.“
Eggert fór snemma að vinna fyrir
sér eins og títt var í þá daga. Skóla-
gangan varð ekki löng, en skóli lífsins
kenndi honum margt. Fimmtán ára
gamall byrjar hann að stunda sjóinn,
fyrst á smærri bátum, en útþráin kall-
ar á og hann ræðst á togara og síðan á
millilandaskip árið 1930 sem kokkur á
Brúarfossi. Það þótti mikið til koma á
þessum tíma að komast í millilanda-
siglingar. Þegar Eggert hættir milli-
landasiglingunum er hann eftirsóttur
kokkur og starfar sem slíkur á ýms-
um bátum, lengst af með Leifi Jóns-
syni, á Hugrúnu ÍS 7, frá Bolungar-
vík.
Eggert var heiðraður á sjómanna-
daginn 3. júní 1973 og var þá haft eftir
Leifi skipstjóra, að Eggert hefði verið
með bestu sjómönnum sem hann
hefði kynnst.
Eggert vann síðar við ýmis iðnað-
armannastörf, enda sérstaklega
handlaginn maður, vandvirkur og
mikið snyrtimenni.
Á efri árum gerðist hann hús- og
gangavörður við Grunnskóla Bolung-
arvíkur og gegndi því starfi sem öðr-
um með mikilli prýði og samvisku-
semi þar til hann lét af fyrir aldurs
sakir.
Eggert varð fyrir því að veikjast og
þurfa að liggja á Sjúkrahúsi Ísafjarð-
ar um tveggja ára skeið. Þar kynnist
hann og kvænist síðar eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Valborgu Guðmunds-
dóttur, Boggu, 27. ágúst 1935.
Bogga var honum sérstaklega kær,
enda má segja að hún hafi stundum
ofdekrað hann. Tengdamóðir mín,
sem er einstaklega þrifin, mátti
hvergi sjá blett á fötum hans og sér-
staklega var hugsað um að tóbaks-
klútarnir væru ávallt hreinir. Margar
áminningarnar fékk hann blessaður
þegar tóbakskornin rötuðu ekki rétta
leið í hans stóra nef, heldur féllu í hús-
bóndastólinn eða á teppið.
En þetta var hans eina og sanna
lífsnautn, að taka í nefið, enda hand-
fjatlaði hann tóbakshornið af mikilli
snilld og sneri því á alla kanta svo un-
un var á að horfa.
Eggert var fríður maður, meðal-
maður á hæð, hafði mikið liðað fallegt
grátt hár, sem var hans kóróna. Ég
ætlaði nú alltaf að gerast erfingi að
þessu fallega hári, en kórónan verður
ekki af honum tekin.
Þær eru margar minningarnar sem
hægt er að kalla fram. Hann gat svar-
að vel fyrir sig þegar svo bar við.
Einu sinni kom ég til hans og sagð-
ist vilja skila Lillýju konu minni aftur
til föðurhúsanna, hún hafði eitthvað
verið að suða í mér (eflaust ekki að
ástæðulausu), þá svaraði hann á
augabragði: Hún er löngu komin úr
ábyrgð, Óli minn, og þú verður bara
að sitja uppi með hana, og þar við sat
sem betur fór.
Margar skemmtilegar minningar
eru í huga mínum nú en fleiri verða
ekki tíundaðar að sinni.
Eiginkona hans, börn, barnabörn
og vinir munu ávallt sakna þessa góða
manns. Ánægjulegt er til þess að vita
að allar minningarnar um hann eru
ljúfar og tengdar virðingu fyrir elsku-
legum eiginmanni, föður, afa, langafa
og vini.
Við vinir hans minnumst hans með
þökk fyrir samfylgdina, þökkum
skemmtilegar stundir og þægilegt
viðmót.
Persónulega vil ég þakka honum og
tengdamóður minni fyrir að hafa trú-
að mér fyrir og gefið mér góða eig-
inkonu, ljúfa móður barna okkar,
EGGERT KARVEL
HARALDSSON

 


 
 

 



   

 





  
  
   

  


  ! 

"  
  
  

 

 #! $
 ! %&!&'!
(
  )


 
 )


 
 

 


    ! "#  
 !
$ !" %!
  & 
$ !" "#   '!!( ! %!
$)*$ 
$ !" "#   + $, ! )" %!
   !
#! %! -) $ -) !" "# 
%, !, !.
+ , 


 

/
/

0% !1 )2 3$ * ! 
) 

  -
.
 *


 ! $
 ! %&!&'!
/   

  )



*


(
  )


 
  
  $ 


  0
)

  1  2
 
 )
,3
 -4,

  5

   
 4!, 
#! "#  .

 

 
 


 



5 66


)3! 
6!" 78
#2'%
  

  


 6

4.

 6


 
 

 &%! 

1


3 .
) !9 %! 1 !!'!, ! "#  
  ! )!")!9 "#     2  %!

#*!!4!!9 %! 1) 0 ! "#  
-)  )!")!9 %! 6)-)"  "# 
%, !, !.

  
 
 
 







/6+1:+:;
/6+/<<4 $  )* ) 1#)  $=
'
  





 *



7! 

1 1)) %! :)!! "#  
 $  0 ! "#  
, !, !%, !, !, !.
+ ,  
 
  
 

/1<:+(/<<4 :'!" *%) 
()0 ! 
  



 -  $ 8

$,  

 %! $
" 
  
  /



  

 #! $
 ! %9!''!

 

 

5)0 ( !! %! !" (  "#  
>&  1.( !! %!.

  
 
 
 






 




 
    


/1:4:
?6
(  $=@8
'
  
 

 &%! 

 ) 

  /


 


%%! $
 ! %&!&'!

"" 
$#! %! >
$#! %!
6 
$#! "#  

 )
$#! %!
!!)1.! "#  
A)
$#! %!
#*!!/.
 $ "#  
#)'
$#! "#     
#*!! %!
A)6!  !6!

$ 9!
 )"#  
, !, !%, !, !, !.
+ ,  
 
 
 







 :
B/
5/<<4
0 3,#)$)'
 
!
!9 <% 0 %!%0) )"

 )<% 0 %!%0) )".

  
 
 
 


 




5
5/<<4 +0 !"=@
1' !
  6
 4.

 -
$
 
 

 &%! 


 

 

 !!.
+ , 

 
 




 







2 # 
#) 3 =
 
 

 &%! 


$ 9!! "#   1)-)"  %!
1! ! %!   !  &    ! "#  
:)!! "#   B# $ 9) %!

9) ! %!
, !, !%, !, !, !.