Morgunblaðið - 02.02.2002, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. FEBRÚAR 2002 41
✝ Sigríður Péturs-dóttir fæddist í
Syðri-Hraundal í
Álftaneshreppi hinn
5. september árið
1917. Hún lést 28. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Pétur Þorbergsson,
bóndi í Syðri-Hraun-
dal, f. 29.9. 1892, d.
12.10. 1973, og kona
hans, Vigdís Eyjólfs-
dóttir frá Kirkjubóli í
Hvítársíðu, f. 8.3.
1889, d. 13.6. 1978.
Sigríður var elst átta
systkina en þau eru: Skúli, d. 19.9.
1989, Kristín, Guðrún, d. 4.8. 1994,
Katrín, Þorbergur, Soffía og Eyj-
ólfur.
Sigríður giftist Guðmundi Árna-
syni 8. júlí 1939. Hann fæddist á
Hallfreðarstöðum í Hróarstungu
11. júní 1909. Foreldrar hans voru
Árni Guðmundsson, bóndi á Litla-
bakka, og kona hans, Sigríður
Stefánsdóttir frá Kverkártungu á
Langanesströnd.
Börn Sigríðar og
Guðmundar eru: 1)
Pétur V., kvæntur
Ingibjörgu Sigfús-
dóttur. Börn þeirra:
Fjóla og Sigfús. 2)
Árni S., kvæntur
Þórunni B. Sigurðar-
dóttur. Dóttir Árna
frá fyrra hjónabandi
er Jónína Guðný. 3)
Kristín. Börn hennar
eru: Sigríður Péturs-
dóttir og Hrefna
Guðmundsdóttir. 4)
Skúli, sambýliskona
hans er Guðbjörg Haraldsdóttir.
Börn þeirra eru Guðmundur og
Hjördís. 5) Stefanía, sambýlismað-
ur hennar er Reynir Arason. Börn
þeirra eru Helgi og Íris. Fyrir átti
Stefanía soninn Jón Val Sigurðs-
son. Barnabarnabörn Sigríðar eru
átta talsins.
Útför Sigríðar fer fram frá Safn-
aðarheimilinu í Sandgerði í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Sigríður, sem alltaf var kölluð Sísí,
ólst upp hjá foreldrum sínum við
sveitastörf eins og þau gerðust á
þeim tíma og í stórum systkinahópi á
heimili sem alltaf var mannmargt og
mikið að gera. Hún var fljótt liðtæk
við verkin og einstaklega vel vinn-
andi, hvort sem um hannyrðir eða
húsverk var að ræða. Þegar hún var
tvítug árið 1937 veiktist hún alvar-
lega og var ekki hugað líf langa hríð.
Það sumar kom smiður til að vinna
við nýbyggingu í Hraundal, hann var
stór og sterkur og bar hana oft út í
sólskinið meðan hún var máttfarin
og gat ekki gengið. Sísí sigraði veik-
indin og komst á fætur og giftist síð-
an Guðmundi tveimur árum seinna.
Sama ár eignuðust þau fyrsta barn-
ið. Þau Guðmundur bjuggu fyrstu
hjúskaparárin hjá foreldrum hennar
í Syðri-Hraundal uns þau fluttu til
Sandgerðis árið 1945. Tveimur árum
seinna keyptu þau húsið Hjarðarholt
í Sandgerði, þar sem þau bjuggu öll
sín hjúskaparár. Hún var myndarleg
húsmóðir og höfðingi heim að sækja.
Alltaf átti hún kökur með kaffinu og
hveitibrauðin hennar voru engu öðru
lík. Hún var líka fljót að skella kjöt-
bita í pott ef fólk var lengra að kom-
ið. Enginn mátti án góðgerða frá
henni fara.
Þegar Sísí missti mann sinn hinn
19.11. 1958 var yngsta barnið aðeins
tveggja ára er Guðmundur dó langt
fyrir aldur fram. Þá fór hún að vinna
utan heimilis og vann ýmis störf svo
sem í þvottahúsi hersins á Keflavík-
urflugvelli. En lengst af vann hún
hjá fiskvinnslu Jóns Erlingssonar í
Sandgerði. Þar átti hún góða daga
hjá góðu fólki, en varð þá fyrir því
óláni að detta með þeim afleiðingum
að önnur mjöðmin brotnaði. Það dró
dilk á eftir sér því að samsetningin á
brotinu mislukkaðist og hún þurfti
að fara í aðra aðgerð seinna. Meðan
á öllu þessu gekk sýndi hún mikið
æðruleysi og dugnað og náði því að
ganga óhölt í mörg ár.
Eftir að hún missti getu til úti-
vinnu prjónaði hún mikið og nutu
barnabörnin þess í ríkum mæli í
sokkum og vettlingum, hún sá um að
alltaf var nóg til af vettlingum,
hversu oft sem þeir týndust. Öll
barnabörnin hennar hændust að
henni og voru henni kær. Þó varð al-
nafna hennar henni tengdust, enda
kom hún í Hjarðarholt nýfædd og
dvaldi á heimili ömmu sinnar meira
og minna til fullorðins ára, einnig
dóttir hennar Kristín Lea.
Á seinni árum sýndu þær mæðgur
Sísí einstaka umhyggju og féll varla
úr dagur að þær kæmu ekki til henn-
ar.
Sísí var glaðsinna og hafði gaman
af að dansa, unni tónlist, söng vel og
las mikið. Það var oft mannmargt á
heimili hennar og glatt á hjalla, eink-
um þegar hún hitti systkini sín, þá
mátti oft heyra hlátrasköllin langar
leiðir, þau voru mjög samhent og ná-
in systkinin.
Þegar heilsunni hrakaði árið 1998
flutti Sísí á dvalarheimilið Hlévang í
Keflavík þar sem hún naut afbragðs
umönnunar. Eftir síðustu áramót
flutti hún á sjúkradeild dvalarheim-
ilis Garðvangs í Garði og lést þar 10
dögum seinna 28. janúar síðastlið-
inn.
Blessuð sé minning hennar.
Soffía og Ingibjörg.
Elsku amma mín. Þú ert og hefur
alltaf verið best. Takk fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig. Ég veit að
þú ert á góðum stað og minningarn-
ar geymi ég í hjarta mínu. Þegar
Kristín Lea fermist þá höldum við
stól fyrir þig eins og þú varst búin að
biðja um ef þú kæmist ekki.
Megi guð þig geyma, elsku amma
mín.
Hvílstu vel. Ástarkveðja.
Ávallt þín
Kristín Lea.
Elsku mamma mín. Þá ertu farin
frá okkur og hefur fengið góða hvíld
eftir erfið veikindi.
Mig langar til að þakka þér fyrir
allt sem þú hefur verið mér og dætr-
um mínum um alla tíð. Hugurinn
hvarflar til allra stundanna þegar við
systkinin vorum að alast upp. Þá var
oft kátt í Hjarðarholti og nóg pláss
fyrir alla vini okkar þótt ekki væru
fermetrarnir margir.
Lífið fór ekki alltaf um þig mjúk-
um höndum en þú varst bæði dug-
leg, sterk og lund þín var kát og létt.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Við viljum þakka starfsfólkinu á
Hlévangi og Garðvangi fyrir ein-
staka umönnun og hlýju.
Elsku mamma mín, þakka þér fyr-
ir allar góðu stundirnar
Guð geymi þig.
Kristín.
Elsku amma. Mig langar til að
kveðja þig með fallega ljóðinu sem
hún Þórunn gerði:
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt,
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð
(Þórunn Sig.)
Guð verndi þig og afa.
Þín
Íris.
Elsku besta amma mín. Nú ertu
farin og þín verður sárt saknað, en
við vitum að þú verður samt alltaf
hjá okkur og við vitum að þér líður
vel núna. Það var alltaf gott að koma
til þín í Hjarðarholt eftir skóla og oft
varstu búin að baka jólakökur eða
hveitibrauð og þá sátum við og átum
og spiluðum rommí eða olsen olsen.
Ég gleymi því heldur ekki að allt-
af þegar ég fékk að sofa hjá þér þeg-
ar ég var lítill sagðir þú mér alltaf
sömu sögurnar áður en við fórum að
sofa og alltaf fannst mér jafn gaman
að hlusta á þær.
Elsku amma, þú varst alveg ein-
staklega góð kona og þú gerðir allt
fyrir alla, og ekki vantaði húmorinn,
hann var nú í góðu lagi og við hlóg-
um oft mikið saman. Ég man sér-
staklega eftir því núna rétt fyrir jól-
in þegar ég, mamma, Sísí og Kristín
Lea vorum í heimsókn hjá þér og ég
og mamma vorum að jóðla og semja
vísur fyrir þig og við grenjuðum úr
hlátri. Sú stund er ógleymanleg.
Þakka þér fyrir allt, elsku amma
mín, guð geymi þig og megir þú hvíla
í friði.
Þín
Hrefna Magnea
Guðmundsdóttir.
SIGRÍÐUR
PÉTURSDÓTTIR
✝ Lilja Vigfúsdóttirfæddist á Stað í
Reykjanessveit 2.
febrúar 1917. Hún
andaðist á Borgar-
spítalanum 12. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Ingi-
björg Einarsdóttir og
Vigfús Stefánsson í
Flatey á Breiðafirði.
Lilja ólst upp í Flatey
ásamt þremur systk-
inum og er systir
hennar Guðlaug Vig-
fúsdóttir ein eftirlif-
andi, búsett í Stykkishólmi. Lilja
giftist 13. nóvember 1941 Sigur-
geiri Friðrikssyni frá Reykjavík, f.
1.5. 1916, d. 15.2. 1996. Foreldrar
hans voru Jónína Björg Jónsdóttir
frá Krossi og Friðrik Hansson frá
Hækingsdal í Kjós.
Börn Lilju og Sigurgeirs eru: 1)
Sigurbjörg, f. 28.9. 1938, d. 12.12.
1940. 2) Steinunn, f. 16.7. 1940,
maki Sigurberg Einarsson, þau
eiga þrjú börn. 3) Dröfn, f. 19.6.
1942, maki Eggert
Böðvarsson, látinn,
áttu þau tvö börn,
maki Helgi Ólafsson,
eiga þau tvö börn. 4)
Bryndís, f. 20.10.
1947, maki Hrafnkell
H. Kristjánsson, þau
eiga fjögur börn. 5)
Geir Hafsteinn, f.
22.12. 1948, maki
Gunnhildur Ólafs-
dóttir, eiga þau þrjú
börn, 6) Hreinn, f.
1.3. 1953, maki Sess-
elja Jónsdóttir, eiga
þau tvö börn. 7) Rut, f. 24.3. 1954,
maki Jens Arason, börn hennar
eru þrjú. 8) Jón Björn, f. 26.4.
1956, fyrrverandi maki Guð-
munda Sigfúsdóttir, eiga þau þrjú
börn.
Lilja var húsmóðir en vann ýmis
störf með, utan heimilis, lengst af
hjá niðursuðuverksmiðjunni Ora.
Útför Lilju fór fram frá Foss-
vogskapellu 22. janúar síðastliðinn
í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Í dag 2. febrúar hefði Lilja tengda-
móðir mín orðið 85 ára, stórafmæli, en
12. janúar síðastliðinn, fallegan laug-
ardagsmorgun, kvaddi hún okkur úr
þessu jarðneska lífi. Andlátið bar
brátt að, kom okkur svolítið á óvart,
en samt ekki. Einhver hafði orð á því
að hún hefði „dáið með sæmd.“ Það
hefði ekki verið hennar stíll að liggja
lengi veik á spítala.
Ég leit upp til himins út um
gluggann er ég hafði heyrt af andláti
hennar og sá að það eins og birti upp
og ég greindi skýjarof, leiðin hennar
var greið, fannst mér. Hún var svona
„alvöru fólk“, fædd í Breiðafirðinum
og alin upp í Flatey. Sagði hún okkur
margar sögur þaðan frá æsku sinni og
einnig barna hennar er þau fóru „í
sveit“ til afa og ömmu, foreldra Lilju.
Hún sagði okkur af fuglalífinu, eggja-
tökunni, sjávarlífinu, dúntökunni,
mataræðinu og mannlífinu. Við gát-
um hlustað endalaust á þessar sögur.
Flatey var henni alltaf mjög hug-
leikin og fyrir nokkrum árum áttum
við því láni að fagna að hittast útí
eyju, Lilja og systir hennar Lauga
voru með húsnæði þar í vikutíma og
komum við þar börn og nokkur
barnabörn, nokkurskonar ættarmót.
Við gengum í gegnum þorpið og
hlustuðum á þær systur segja frá hús-
unum, hvað þau heita og hverjir
bjuggu þar og lifðu. Húsin og göturn-
ar hreinlega lifnuðu við, hróp og köll
og mannatal heyrðist um allt, menn
að verka sjávarfang sitt og konur að
nýta, svo lifandi var frásögn og upp-
lifun systranna þarna í eyjunni sinni
að við sáum þetta fyrir okkur mynd-
rænt og hrifumst með. Við gengum
inní kirkjuna og þar á veggjum mátti
sjá myndverk Baltasars og nafn-
greindu systurnar þó nokkur andlit,
menn sem höfðu búið í eyjunni er
listamaðurinn málaði svipi þeirra. Við
skoðuðum bókasafnið sem Vigfús
„afi“ gætti meðan hans naut við, fal-
legt hús og að ég held elsta bókasafn
landsins. Að lokum stoppuðum við í
kirkjugarðinum við leiði foreldra
Lilju þar sem synir hennar lagfærðu
legstein þeirra og sátum við þar góða
stund og ferðuðumst í huganum með
systrunum um æskuslóð þeirra í Flat-
ey. Ógleymanlega ferð og yndislegar
minningar núna.
Nú eru liðin 26 ár síðan ég hitti þau
hjón Lilju og Sigurgeir fyrst í Kópa-
voginum þegar sonur þeirra Geir
kynnti mig fyrir þeim. Þau tóku mér
mjög vel frá fyrsta degi og hafa okkar
samskipti einkennst af virðingu og
væntumþykju. Þau byggðu sér heim-
ili í tvíbýli fyrir um fjörutíu árum
ásamt góðum nágrönnum sínum alla
tíð, á efri hæðinni, Guðmundi og Est-
er, og hefir húsinu öllu innan sem ut-
an verið vel við haldið, snyrtilegt og
borið vott um dugnað og vandvirkni
íbúanna.
Alveg frá fyrsta degi fannst mér
Lilja tengdamamma spennandi og
áhugaverð kona sem heiður var af að
kynnast og fannst mér eins og ég
kæmi alltaf andlega ríkari af hennar
fundum. Breiðafjarðarviskan, kær-
leikurinn og auðmýktin einkenndu
hana öðru fremur, orðheppin var hún
og brá oft fyrir sig skemmtilegum
orðtökum og máltækjum sem vísuðu
til lífspeki genginna kynslóða eða
gömlum vísubrotum og hendingum
sem hentuðu augnablikinu, þá oftast
bráðfyndin. Eins fannst mér gaman
að hlusta á hana tala tungumál sigl-
ingamanna þegar hún talaði við Haf-
stein Ægi, son minn um hans íþrótt,
en hann stundar siglingar og þau
hreinlega töluðu eitthvert sér tungu-
mál. „Iss sagði hún, svona var talað í
Flatey í gamla daga.“ Hún fylgdist
vel með barnabörnum sínum og
barnabarnabörnum sem eru orðin
mörg. Vissi af þeim, hvað þau voru að
aðhafast hverju sinni.
Mér fannst Lilja vera gáfuð kona,
örugg í framkomu og frásögn, sjálf-
stæð og stolt, en húsmóðir frammí
fingurgóma. Hún var mannþekkjari
og hafði skoðanir á málefnum, en var
ekkert endilega að flíka þeim og
hlustaði á skoðanir annarra, sigldi
milli skers og báru og varð ekki sund-
urorða við fólk og aldrei heyrði ég
hana hallmæla neinum, ekki hennar
stíll enda gott að treysta henni. Lilja
var mjög trúuð og vitnaði oft í sálma
og bænir.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pétursson.)
Þegar Aldís Mjöll, yngsta dóttir
okkar eignaðist „sérherbergi“ gaf
Lilja amma henni þessar tvær kvöld-
bænir fallega myndskreyttar, sem
hún hafði fengið Steinu dóttur sína til
þess að útbúa í tölvunni, falleg gjöf
sem yljar barni um hjartarætur um
ókomin ár.
Lilja varð ekkja fyrir sex árum og
sýndi ótrúlegan dugnað og þraut-
seigju sérstaklega þegar haft er í
huga hve sjóndöpur hún varð hin síð-
ari ár og var aðdáunarvert að fylgjast
með hvernig hún bjargaði sér rétt
eins og önnur skilningarvit hefðu
margfaldast við þessa raun, því hún
bjó ein áfram í íbúð þeirra hjóna.
Hún hlífði svolítið fólkinu sínu og
ég held hún hafi látið sem hún sæi
betur og liði betur en hún gerði í raun,
sem lýsir sér vel í því sem Laufey
dóttir mín sagði, eftir að hafa kvatt
hana eftir jólafrí, „hún amma er svo
hress og svo skýr í kollinum að við
eigum eftir að hafa hana í mörg ár í
viðbót.“ En Lilja var líka að þvo þvott
daginn áður en hún dó. Hún afþakk-
aði matarheimsendingar og eldaði
sjálf, en Lilja, dótturdóttir hennar
mátti koma annan hvern laugardag
og „sjæna aðeins til.“ Glettin var hún
og gott að ylja sér á minningum er við
sátum við eldhúsborðið og einnig þeg-
ar Lauga systir hennar var í heim-
sókn, þar sem þær létu gamminn
geisa og sögðu skemmtilegar sögur af
sér og sínum og svo var hlegið mikið,
ekki síst þær.
Lilja tengdamamma var frábær
móðir, tengdamóðir og amma sem all-
ir elskuðu og sakna nú sárt.
Hafi hún þökk fyrir allt og allt.
Megi góður Guð blessa minningu
hennar.
Gunnhildur
Ólafsdóttir.
LILJA
VIGFÚSDÓTTIR
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.