Morgunblaðið - 12.02.2002, Síða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. FEBRÚAR 2002 41
✝ GuðmundurSörlason fæddist
á Kirkjubóli í Val-
þjófsdal 23. febrúar
1941. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 3. febrúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Sigur-
björg Guðmundsdótt-
ir og Sörli Ágústsson.
Guðmundur var
þriðji yngstur af átta
systkinum.
Árið 1962 kvæntist
hann Ingibjörgu
Friðbertsdóttur, f.
15. janúar 1943, og áttu þau fjögur
börn, a) Friðbert, f. 1963, unnusta
hans er María Gunnarsdóttir, b)
Sigurbjörgu, f. 1965, gift Arnfinni
Antonssyni, c) Eydísi, f. 1973, maki
Ottó Geir Borg, og d)
Óskar, f. 1977, sam-
býliskona hans er
Eva Björk Olgeirs-
dóttir. Barnabörnin
eru sex.
Guðmundur ólst
upp á Kirkjubóli til
fermingaraldurs.
Hann vann ýmis
störf ungur að aldri,
aðallega við sjó-
mennsku, meðal ann-
ars á varðskipinu
Þór þegar hann var
17 ára. Um tvítugt
hóf hann nám í tré-
smíði og vann við húsasmíði alla
tíð síðan.
Útför Guðmundar fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku pabbi. Þú varst einstakur
maður, besti afi í heimi segir Guð-
mundur Róbert.
Það er sárt að kveðja þig. Þú
munt alltaf búa í hjarta okkar. Guð
varðveiti þig.
Augun mín og augun þín
ó! þá fögru steina.
Mitt er þitt og þitt er mitt,
þú veist hvað ég meina.
Langt er síðan sá ég hann,
sannlega fríður var hann.
Allt, sem prýða má einn mann
mest af lýðum bar hann.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Sigurbjörg, Arnfinnur,
Guðmundur, Álfheiður
og Bryndís.
Elsku pabbi. Það er svo sárt að
vera án þín. Þú ert besti og hugljúf-
asti maður sem ég hef kynnst.
Hjartahlýja þín og þolinmæði áttu
sér engan líka. Þú varst alltaf
reiðubúin að hjálpa. Ætíð til staðar.
Vildir okkur allt hið besta en dæmd-
ir okkur aldrei fyrir bresti okkar
eða mistök, þú vildir bara hjálpa
okkur að leysa vandamálin sem upp
komu. Því það var ekkert sem þú
myndir ekki gera fyrir fjölskylduna.
Fjölskyldan var þér allt.
Þú undir þér við að leysa flókin
vandamál í vinnunni og að velta fyr-
ir þér leyndardómum lífsins heima.
Þú gafst mér góðan arf, elsku pabbi,
því með nærveru þinni og góð-
mennsku gerðir þú mig að betri
manneskju og gafst mér viljann til
að gera betur. Það er sárt að hugsa
til þess, að ég muni aldrei aftur
heyra þig flauta mekkano-valsinn,
brosa kankvíst til mín eða eiga í
heitum samræðum um heimspeki og
lífsins mál. Eða einu sinni að finna
hljóða þrjóskuna í þér eða gremjuna
þegar þú varst svo afar þreyttur eft-
ir langa vinnutörn. En ég minnist
þín við allt sem ég geri og segi.
Minnist þín í mömmu og systkinum
mínum og barnabörnum þínum sem
elskuðu þig öll svo heitt. Minnist þín
í hjarta mínu sem hætti að slá eitt
augnablik þegar ég vissi að þú varst
allur. Í hjarta mínu þar sem þú ert
alltaf lifandi.
Nú skil ég það fullvel hver auðlegð mín er,
er öðlast ég gjafirnar þínar.
Með fátækum orðum, sem finn ég hjá mér,
ég færi þér þakkirnar mínar.
Þú vaktir það besta, sem blundaði í mér,
svo bjartir mér lífsgeislar skína.
Með ástríku hjarta svo auðnaðist þér
að umbera brestina mína.
Það veitist margt örðugt sem við er að fást,
í veröld með óþreyju ríka.
Þar fyndum við meira af friðsæld og ást
ef fleiri þú ættir þér líka.
(Kristján Stefánsson frá Gilhaga.)
Ég elska þig, pabbi minn.
Þín dóttir,
Eydís.
Í dag kveðjum við hann afa Guð-
mund sem var okkur svo kær.
Elsku afi við eigum eftir að sakna
allra þeirra góðu stunda með þér, en
við vitum að þú vakir yfir okkur og
eins henni ömmu sem nú á um sárt
að binda.
Guð geymi þig elsku afi.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pétursson.)
Eyþór og Helena.
Margar góðar minningar fara í
gegnum huga minn þegar ég minn-
ist mágs míns og vinar, Guðmundar
Sörlasonar. Fyrsta minning og
kynni af Guðmundi eru frá árinu
1962 þegar Inga systir kom með
hann heim til foreldra okkar í fyrsta
sinn og kynnti hann fyrir fjölskyld-
unni. Fyrsta augnablikið stendur
mér ljóslifandi fyrir hugskotssjón-
um því er ég sá hann varð mér star-
sýnt á hann, svona myndarlegan
mann hafði ég ekki áður augum litið
nema í kvikmyndum. Ég var nokkuð
feimin við hann í fyrstu en það varði
stutt. Hann hafði strax þessa góðu
nærveru og blíðu sem einkenndi
hann alla tíð. Hann var sú besta og
traustasta manneskja sem ég hef
kynnst í lífinu. Yndislegur eiginmað-
ur, faðir, mágur og frændi. Þegar ég
sagði börnunum mínum frá veikind-
um hans sagði eitt þeirra strax:
„Nei ekki hann Gummi.“
Það hefur myndast stórt skarð í
fjölskylduna með fráfalli Gumma
mágs. En sárasti söknuðurinn býr
með þeim sem hann unni mest.
Elsku Inga systir, Friðbert,
Didda, Eydís, Óskar, fjölskyldur og
systkini, megi Guð styrkja ykkur og
vernda.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Guð geymi elsku mág minn.
Lára.
Þá er komið að kveðjustund
Gummi minn. Nú ert þú farinn alltof
ungur eftir erfiða sjúkralegu. Ég
man alltaf eftir því þegar Inga syst-
ir kom með þig heim í fyrsta sinn.
Ég sá fallegan ungan mann sem var
mjög feiminn, svona í fyrstu, en
þegar fjöldskyldan kynntist þér bet-
ur var það ekki síður þinn innri
maður sem hreif okkur.
Við sem bárum gæfu til að kynn-
ast þér fundum að þú varst sá besti
faðir, eiginmaður og vinur sem
nokkur gat hugsað sér.
Síðan kom það vel fram í þinni
erfiðu sjúkralegu hve gott er að eiga
góða fjölskyldu. Þegar þú og fjöl-
skyldan fengu þessar slæmu fréttir
að þú værir með þennan sjúkdóm
tókst þú á því með æðruleysi eins og
þín var von og vísa. Við vonuðumst
öll til að þú næðir bata en kallið
kom. Núna ert þú í veröld raunveru-
leikans eins og þú manst að við töl-
uðum svo oft um við eldhúsborðið
yfir kaffibolla á laugardagsmorgn-
um. En þér hefur verið falið annað
hlutverk sem ég veit að þér ferst vel
úr hendi eins og alltaf.
Þakka þér innilega samveruna.
Guð veri með þér um alla eilífð.
Inga systir, börn og systkini eiga
mína dýpstu samúð á þessum erfiðu
stundum.
Smávinir fagrir, foldarskart,
fífill í haga, rauð og blá
brekkusóley, við mættum margt
muna hvort öðru að segja frá.
Faðir og vinur alls, sem er,
annastu þennan græna reit.
Blessaðu, faðir, blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley, sérðu mig?
Sofðu nú vært og byrgðu þig.
Hægur er dúr á daggarnótt.
Dreymi þig ljósið, sofðu rótt!
(Jónas Hallgrímsson.)
Þín mágkona,
Bára.
Í dag kveðjum við góðan vin og
félaga, Guðmund Sörlason trésmið.
Guðmundur lést á besta aldri, rúm-
lega sextugur. Það er erfitt að sætta
sig við að sjá á eftir góðum vini og
félaga sem manni finnst að eigi svo
margt eftir og hafi allar forsendur
til að geta átt góða daga framundan.
Guðmundur var þannig gerður að
hann gekk af alúð og krafti að öllu
sem hann tók sér fyrir hendur.
Hann var einstaklega greiðvikinn og
gott að leita til hans ef eitthvað bját-
aði á.
Á vinnustað var hann sá sem
leiddi verkið og þar naut hann sín
vel vegna góðrar fagþekkingar og
lipurðar í allri umgengni. Hann var
ákaflega vel látinn af sínum sam-
starfsmönnum og vinnuveitendum.
Um langt árabil var hann starfs-
maður Arnljóts Guðmundssonar
húsasmíðameistara. Það kom í hans
hlut að sjá um mörg af stærstu
verkefnum sem Arnljótur hafði með
að gera. Guðmundur var virkur fé-
lagi í Trésmiðafélagi Reykjavíkur
og sat um tíma í trúnaðarmannaráði
félagsins. Þar nutu mannkostir hans
sín vel, hann var góður félagsmála-
maður og félagi. Það eru góðar
minningar sem við eigum um sam-
skipti við Guðmund, bæði sem
tengjast faginu og félagsmálastarf-
inu.
Um leið og við kveðjum þennan
góða vin sendum við fjölskyldu hans
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Félagarnir á Suðurlandsbraut 30.
Sigurjón, Halldór
og Þorbjörn.
Vinur minn og vinnufélagi til
margra ára, Guðmundur Sörlason,
er látinn. Ég kynnist Guðmundi
1973 þegar ég fór að vinna með hon-
um í uppslætti á átta hæða blokk í
Breiðholtinu sem þótti mikil bygg-
ing í þá daga. Við unnum þarna sex
smiðir og sá ég fljótlega hver leiddi
hópinn, þótt lítið færi fyrir honum.
Þannig var Guðmundur. Hann var
okkar leiðtogi þótt hann hefði ekki
hátt um það. Guðmundur var glögg-
ur á teikningar og leysti flókin verk-
efni, það er ekki lítils virði að hafa
slíkan mann í vinnu. Við Guðmund-
ur unnum saman við uppbyggingu í
Breiðholtinu síðan hjá Breiðholti í
Vestmannaeyjum eftir Eyjagosið.
Var þar mikið unnið.
Guðmundur var mikið hraust-
menni og þurfti maður að hafa sig
allan við til að hafa við honum. Við
unnum í Eyjum í nærri tvö ár. Þá
skildu leiðir okkar um tíma, en áttu
eftir að liggja saman aftur. Það var
þegar ég hóf eigin atvinnurekstur.
Þá fór Guðmundur að vinna hjá mér
og hann vann hjá mér í 15-16 ár,
meira og minna, þar til hann veiktist
í septembermánuði síðastliðnum.
Friðbert sonur hans fór líka að
vinna hjá mér og voru þeir mjög
samhentir og unnu vel saman. Síðan
kom Óskar sonur hans til mín í
vinnu.
Guðmundur var traustur og góð-
ur drengur og mjög góður smiður.
Við höfum átt margar góðar stundir
saman og aldrei varð okkur sundur
orða. Það gaf manni góða tilfinningu
og öryggi að starfa með Guðmundi
sem fann lausn á flestum vanda-
málum í vinnunni.
Guðmundur var mikill fjölskyldu
maður. Þegar hann veiktist í sept-
ember þá var mér brugðið. En Guð-
mundur var bjatsýnn og trúði að allt
gengi vel. Við hittumst á Hótel Loft-
leiðum á Þorláksmessu í skötu. Þá
var hann mjög bjartsýnn.
En Guðmundur vinur minn átti
ekki að vera lengur með okkur. Ég
sakna góðs vinar og vinnufélaga og
þakka honum öll árin sem við höfum
átt saman. Ég mun alltaf minnast
hans sem góðs drengs. Ég vil votta
eiginkonu hans, Ingibjörgu, og
börnum og öllum ættingjum hans
mína dýpstu samúð og ég bið guð að
styrkja ykkur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðar hnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Baldur Jónsson.
GUÐMUNDUR
SÖRLASON
Oft hefur napur
vindur og nístingskuldi
herjað á Krýsuvíkur-
skóla og ekki hefur
alltaf verið útséð um að
sú starfsemi sem þar
fer fram myndi halda
velli. – Sjaldan þó eins og nú. En á
síðustu árum hefur myndast þétt
limgerði utan um staðinn, samsett af
mörgum máttarstólpum, einstak-
lingum, félögum, þjónustuklúbbum
og fleirum.
Í þeim skógi eru trén æði misjöfn
að stærð og lögun, en ég tel á engan
hallað þótt ég segi að Ólafur Egg-
ertsson, ásamt félögum sínum í
Lionsklúbbunum Fjölni og Þór, hafi
þar borið ægishjálm yfir önnur,
krónan stærri og stofninn kröftugri.
Það er komið á fjórða ár síðan þeir
félagar, með Ólaf í broddi fylkingar,
hófu að styðja við bakið á heimilinu
og á þessum tíma hafa þeir unnið
mörg stórvirki í Krýsuvík, ekki bara
með fjármunum, heldur einnig með
ÓLAFUR RAGNAR
EGGERTSSON
✝ Ólafur RagnarEggertsson
fæddist í Vestmanna-
eyjum 1. október
1945. Hann lést 18.
janúar síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Hallgríms-
kirkju 29. janúar.
óbeinum stuðningi,
vinnu og uppörvun, svo
ekki séu nefnd víðtæk
áhrif þeirra í þjóðfélag-
inu.
Á gamlársdag sl. var
stór stund er skrifað
var undir samning við
Jarðlind um yfirtöku
Hitaveitu Krýsuvíkur,
en að þessum samningi
hafði Ólafur unnið
lengi ásamt Brynjari
félaga sínum og aldrei
var slegið slöku við.
Ólafur var brosleitur
er við kvöddumst, „við
höldum svo upp á þetta í vor er fer
að hlýna“ voru kveðjuorð hans.
Ólafur Eggertsson var einstakur
maður, mikill á velli og með hjarta
úr gulli, glettnin skein úr augunum
og skopskyn hafði hann hlotið ríku-
lega í vöggugjöf. Eitt símtal frá hon-
um gat bjargað deginum og aldrei
þreyttist hann á bjartsýninni.
Þótt krónan hafi nú fölnað mun
stofninn standa um ókomna tíð og
halda áfram að ylja okkur. – Guð
blessi minningu Ólafs R. Eggerts-
sonar.
Fjölskyldu hans sendum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
f.h. Meðferðarheimilisins í Krýsu-
vík
Lovísa Christiansen.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284