Morgunblaðið - 24.02.2002, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 24. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
✝ Örn Þorlákssonfæddist í Reykja-
vík 21. júní 1948.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans 17. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Þorlákur
Skaftason forstjóri,
f. 9. mars 1914, d. 1.
júlí 1993, og Gyða
Vestmann Einars-
dóttir húsmóðir, f.
16. maí 1919. Örn
var elstur fjögurra
systkina. Systkini
Arnar eru: 1) Anna
Björg, f. 1954, gift Stefáni M.
Böðvarssyni og eiga þau þrjá
syni, Böðvar, Einar Þór, og Svav-
ar Inga. Anna Björg á fyrir Gyðu
Vestmann Erlendsdóttur sem er í
sambúð með Hróðvari H. Jó-
hannssyni og eiga þau dótturina
Snædísi Vestmann. 2) Þór, f.
1958, kvæntur Áslaugu Gunnars-
dóttur og eiga þau fjögur börn,
Ingileif Bryndísi, Gyðu Björgu,
Gunnar Þorlák og Guðrúnu
Snorru. 3) Einar, f. 1962, unnusta
hans er Margrét Thelma Guð-
jónsdóttir. Sonur Einars er Einar
Haukur. Örn eignaðist með Sig-
ríði Jónsdóttur læknaritara dótt-
urina Ingunni Björgu, f. 17. des-
ember 1970, hún er gift Gunn-
laugi S. Ólafssyni og eiga þau
þrjár dætur, Unni Björk, Sigríði
Laufeyju og Ólöfu Jóhönnu. Árið
1978 kvæntist Örn Margréti Áka-
dóttur leikkonu og eignuðust þau
saman dótturina Helgu, f. 17. júní
1979. Örn og Margrét skildu.
Fyrir sex árum kynntist Örn
eftirlifandi sam-
býliskonu sinni Ingi-
björgu Þóru Gunn-
arsdóttur, starfs-
manni á Leitarstöð
Krabbameinsfélags
Íslands, f. 1. október
1949. Dóttir Ingi-
bjargar er Dóra
Björk Guðjónsdótt-
ir.
Örn lauk stúd-
entsprófi frá
Menntaskólanum í
Reykjavík árið 1969
og stundaði nám í
viðskiptafræði við
Háskóla Íslands 1969-1970. Hann
bjó í München í Þýskalandi árin
1970 –1972 og stundaði þar nám
og störf. Er hann kom heim gekk
hann inn í fyrirtæki föður síns, Þ.
Skaftason hf og starfaði við það
samfellt til ársins 1992 en árin
1991-1993 lagði Örn stund á nám
við Endurmenntunarstofnun Há-
skóla Íslands og lauk þaðan prófi
í rekstrar- og viðskiptafræðum í
febrúar 1993. Sumarið 1993 réðst
hann til starfa hjá Hampiðjunni
hf sem sölustjóri línu og neta og
starfaði þar til dauðadags. Örn
var virkur í ýmsum félagsstörf-
um, hann sat í stjórn Handknatt-
leiksráðs Reykjavíkur um fimm
ára skeið, í stjórn Handknatt-
leiksdeildar Þróttar, var meðlim-
ur í Oddfellow-reglunni auk þess
sem hann tók virkan þátt í starfi
Alþýðuflokksins á sínum tíma.
Útför Arnar fer fram frá Dóm-
kirkjunni á morgun, mánudaginn
25. febrúar, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Örn bróðir minn er látinn, óumflýj-
anleg staðreynd sem erfitt er að
sætta sig við.
Á hugann sækja eðlilega minning-
arnar, samverustundir, samtöl, góðu
stundirnar jafnt sem erfiðar. En ofar
öllu stendur minning um bróður sem
þótti alla tíð vænt um litla bróður
sinn. Þótt fjórtán ár skilji okkur
bræður að þá mynduðust með okkur
sterk tengsl og samhugur.
Bróðir minn fæddist undir merkj-
um 68-kynslóðarinnar og ég sem full-
orðinn maður horfi ég til baka á hans
æsku- og uppvaxtarár með hálfgerðri
öfund. Einhvern veginn finnst mér
hann, sem og flestir hans vinir og
samferðarmenn vera hæfileikaríkt og
vel gefið fólk, áberandi í íslensku
þjóðlífi sem setti mark sitt á menn-
ingu og þjóðlíf síðustu áratuga. Tíð-
arandinn og umhverfið settu mark
sitt á þessa kynslóð og átti þátt í að
skapa lítríka og stórbrotna einstak-
linga. Örn, eða Önni eins og flestir
kölluðu hann, er engin undantekning
frá því. Hann var alla tíð sá sem fólk
tók eftir, bæði í fasi og burðum, gaf
ríkulega af sér til þeirra sem féllu
honum í geð, bæði kærleika og ást en
var fáskiptnari gagnvart þeim sem
honum voru ekki að skapi enda maður
með mikla skapgerð en um leið mikl-
ar tilfinningar. Önni lifði lífinu lifandi
með öllum þeim kostum og göllum
sem því fylgja, reynsluheimur hans
var mikill og gaf honum innsýn inn í
líf ólíkra persóna sem gerðu hann
meðal annars að þeim mikla og sterka
karakter sem hann hafði að geyma.
Ef lýsa á höfuðeinkennum bróður
míns í fáum orðum, en það er að vísu
ekki auðvelt, þá hoppa upp í hugann
orðin hlýja, hrjúfleiki, sterkur en
samt brothættur, ræðu- og rökræðu-
snillingur, heimsmaður, málamaður,
húmoristi, viskubrunnur og ótal
margt fleira. Önni hafði fundið sér
förunaut til að njóta samvista með
sem veitti honum mikla hamingju,
Ingibjörgu Þóru, sambýliskonu sína
til síðustu sex ára. Þau náðu vel sam-
an, nutu samvista, ferðalaga, og lífs-
ins í heild sinni eins og það best verð-
ur gert og er það harmur mikill að
endi skuli bundinn á þá samvist.
En allt hefur tilgang og merkingu í
þessu lífi. Dauði bróður míns er þung-
bær en jafnframt hefur hann styrkt
mig. Styrkt mig í því að meta það sem
verðmætt er í dag, ástvini mína, fjöl-
skyldu, heilsuna, lífið og allt það sem
það býður upp á, það að gera daginn í
dag betri en gærdaginn því honum
fáum við ekki breytt en daginn í dag
höfum við í hendi okkar og það er
undir okkur komið hvað við gerum við
hann.
Aðstandendur þakka læknum og
hjúkrunarfólki á gjörgæsludeild
Landspítalans fyrir ómetanlegt starf
og hlýhug.
Ástvinum öllum sendi ég hlýja
strauma kærleiks og væntumþykju
með minningu um góðan bróður í
huganum.
Einar Þorláksson.
Það hafa verið erfiðir tímar hérna
úti í Álaborg síðan okkur bárust þær
fregnir að Önni frændi hefði veikst
skyndilega og lægi alvarlega veikur á
sjúkrahúsi.
Það rifjast upp margar góðar
minningar tengdar Önna frænda en
síðustu samverustundir okkar standa
þar upp úr. Síðast liðið haust kom
hann hingað út til Álaborgar til að
annast sjávarútvegssýningu og var
gaman að geta fylgst með honum að
störfum þar sem hann naut sín til
fulls. Þrátt fyrir mikið annríki í för
sinni gaf hann sér tíma til að koma í
heimsókn til okkar og áttum við góða
og notalega stund saman, fengum við
jafnframt ansi skemmtilega kennslu-
stund í því hvernig matreiða á þorsk
því annað var ekki fiskur í hans aug-
um.
Ekki taldi Önni það eftir sér þegar
hann kom aftur hingað út í desember
að mæta klyfjaður af jólavarningi til
okkar frá vinum og vandamönnum.
Þetta sýndi vel hversu hugulsamur
hann var. Síðan hefur hann hringt
nokkrum sinnum til okkar aðeins til
þess að athuga hvernig við hefðum
það, því hann vissi það svo mæta vel
hvernig það er að búa fjarri ástvinum
sínum. Þessi samtöl voru aðeins til að
hvetja okkur og stappa í okkur stálinu
og fyrir það eigum við honum mikið
að þakka.
Nú er hans verki lokið hér í þessu
jarðneska lífi og hafa vonandi orðið
endurfundir með honum og afa.
Elsku amma, Ingibjörg, Ingunn,
Helga, mamma, Þór, Einar og fjöl-
skyldur, Guð gefi ykkur styrk á þess-
um erfiðu tímum. Hugur okkar er hjá
ykkur.
Hvíl í friði, elsku frændi.
Gyða, Hróðvar og Snædís.
Á morgni lífsins mátti sjá hann
Önna, stóran, glaðan og gnæfandi
upp í loftið, í heiðríku veðri, stika með
strákunum úr Vesturbænum niður
MR-tröppurnar í áttina að Tröð í
Austurstræti í kaffi og rist. Hlátra-
sköllin glumdu eins og undirskálarn-
ar við bollana.
Upp úr 1970 urðum við samtíða í
München og bjuggum bæði um tíma í
Hohenzollernstrasse 39. Þarna var
úrval Íslendinga og Önni var einn
þeirra.
Viðkvæmt og tilfinningaheitt hjart-
að hans kom í ljós á síðkvöldum, þeg-
ar bjórinn sem hafði verið sóttur í lúg-
una á Hoffbrau á horninu var
uppurinn.
Löngu var búið að loka Túkallinum,
Grænunni og Möggunni, syngja alla
söngvana, segja allar sögurnar af því
þegar dívaninum var stolið í ónefndu
húsi og skilað aftur vegna óhreininda
án þess að nokkur tæki eftir því.
Þegar hér var komið sögu í sólar-
hringnum sátu allir í eldhúsinu og
klukkan var a.m.k. langt gengin fjög-
ur að nóttu. Þá var það sem heita og
viðkvæma hjartað hans Önna opnaði
sig og sagði okkur sögur úr hellinum,
hver hann Önni væri og hvernig hann
vildi vera. Víst er um það, hann vildi
reynast öllum vel, átti ótal drauma
um að standa sig í lífinu bæði í eigin
augum og alls síns fólks. Margt af því
rættist, annað ekki alveg eins og
gengur hjá okkur ófullkomnum
manneskjunum.
Þegar öll eggin úr ísskápnum höfðu
verið spæld, leberkesið uppétið og
„Fjallalækurinn“ drukkinn lögðust
stúdentarnir til hvílu víðsvegar um
íbúðina; hvert rúm skipað, meira að
segja bekkurinn í eldhúsinu, ein eða
tvær dýnur á gólfinu og Önni á litla
sófanum í sjónvarpsherberginu með
fæturna út úr og dúfurnar kurrandi á
gluggasyllunni á móti, þar sem stúd-
entinn æfði sig á flautu í morgunsárið.
Allir sofnuðu er birta tók af degi, um
það leyti sem gamla konan staulaðist
fram með fötuna sína. Þetta var
systkinahópur Víkinga í suðurvegi og
langaði öll að verða eitthvað.
Hlýr tröllafaðmur Önna og hlátra-
sköll þegar maður mætti honum í
Bankastrætinu í tímans rás. „Ég hef
alltaf verið heppinn með konur Berta,
og nú er ég alsæll með Ingibjörgu,“
sagði hann eitt sinn. Við sendum Ingi-
björgu, dætrum þeirra, móður Önna,
fjölskyldu og vinum innilegar samúð-
arkveðjur. Magni bróðir biður að
heilsa frá Þýskalandi.
Elísabet Berta Bjarnadóttir.
Andlátsfregn vinar míns Arnar
Þorlákssonar barst mér eins og
þruma úr heiðskíru lofti. Það sem leit
út fyrir að vera minniháttar læknis-
skoðun og einföld aðgerð endaði með
dauða hins góða drengs. Leiðir okkar
Arnar hafa legið saman allt frá æsku-
dögum okkar. Örn var ávallt traustur
vinur; hlýr, skemmtilegur, léttur í
lund, ráðagóður og skilningsríkur.
Hann var einn af þessum klettum í
mannhafinu sem maður hélt að allir
ÖRN
ÞORLÁKSSON

   
 

 
       


 

   

 




 
 
!"#

$%&
        !

"   # $   %&  '
()*+,--. 
/)0+
, 1 2, $% 21 $+,--. 
 .-& 

, 1  .-
34- +,--. 
5 6
, 1 (+ ,7+,--. 
.) 6
, 1  .-
 6 +,--. 
 8
1)
) 5 .

 

    
 

 









   
 
   
   
 

   



 !"
  #
 

  $
 #% #
&' !"

 ())
  ! " #
!$
%& '(  " ))%  *# &+ * " #
! ," (  " ))% 
&%
%& - #
(  .$ (  # !# /%0 & 
0  01 #&0  0  0 $

   
 

 
 

  

 

 






   
  

    

    ! "

      # 
#

 
  $
%"

#
  !"##  $#"! %& & 
'(   !"##  )& 
"#  & 
)&" !"# & 
 *& !"## 
 #" + ,#!*- # & 

  !"## 
 +# & 
+*- "# ) !"# & 
- !-   - !- 

 
 
 
 
  

  

 

  

   
      
 
 


 

 !"  
  



!  
 
 

 # !"  $% %

  !"#
"$ % "&#' ( ")&&
' (  *#
""$
+  ! ")&&
  ,
"!"$  "# -")&&
% "& ,#%# .")&&
$+#/ / / 

 

  

 


 




  
   


 
   

  
 
 

!"    ##$
 ! "#
$%  $&& ' ( &)
&*$
$%  $&& (  +',' )
 *$
$% )  %'  & $&&

)&
$% ) +',' # +','  $&&

$! #
$%  $&&
$ # - )
 % '
$%  $&&
.  . )- .  .  .#