Morgunblaðið - 17.03.2002, Side 50

50 SUNNUDAGUR 17. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 



  



 


 




   







 

 
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG ÆTLA í stuttu máli að leiðrétta
smámisskilning sem fram hefur
komið í nýlegum greinaskrifum á
síðum Morgunblaðsins. Hinn 13.
mars síðastliðinn skrifaði Hallur
Hallsson, fv. fréttamaður, grein sem
bar heitið „Pólitík á röngunni“ og
hinn 14. mars skrifaði Vilhjálmur Þ.
Vilhjálmsson, borgarfulltrúi Sjálf-
stæðisflokksins, grein af svipuðum
toga sem hét „Framboð og fram-
bjóðendur“. Í báðum þessum grein-
um er talað um það hversu þver-
sagnakenndur málflutningur það sé
hjá frambjóðendum R-listans að
kalla sitt framboð „lista fólksins“,
sérstaklega þar sem einungis 2.500
manns hafi valið þá frambjóðendur á
listann.
Hallur bendir á að í Sjálfstæðis-
flokknum séu flokksbundnir um
33.000 og um 15.000 í Reykjavík, og
gerir því skóna að Sjálfstæðisflokk-
urinn sé í raun hinn eini sanni „listi
fólksins“. Það má vel vera að allur
þessi fjöldi sé flokksbundinn og ætla
ég ekki að efast um það. En það er
eitthvað sem stemmir ekki í dæmi
þeirra félaga. Hvernig stendur t.d. á
því að þeir tala ekki um þann fjölda
sem valdi lista sjálfstæðismanna hér
í Reykjavík? Getur verið að ástæðan
sé sú að það voru einungis 15 aðilar
sem sáu um það val? Ekki veit ég
hvort það sé skýringin, en ef ég fer
eftir þeirra aðferðafræði, þá eru
Hallur og Vilhjálmur í rauninni sam-
mála Degi B. Eggertssyni og öllum
hinum frambjóðendum Reykjavík-
urlistans um að R-listinn sé raun-
verulega hinn eini sanni „listi fólks-
ins“ þar sem 2.500 manns sáu um að
velja frambjóðendur á R-listann en
einungis 15 manns sáu um að velja á
D-listann. Þarna munar 2.485 at-
kvæðum, og er það nú bara talsverð-
ur munur.
MAGNÚS Ó. HAFSTEINSSON,
Eskihlíð 12, Reykjavík.
Listi fólksins
Frá Magnúsi Ó. Hafsteinssyni:
EINS og skeggið er skylt hökunni
munu stjórnmál og pólitík vera ná-
skyld. Þegar stórt er spurt verður oft
lítið um svör, enda ekki ætlunin að
aðgreina þessi hugtök í grunninn.
Pólitík er marglit tík og getur
flokkast undir lífið sjálft. Síðan koma
allskyns afbrigði svo sem hreppsmál,
félagsmál og margt fleira. Á leiksviði
þjóðmálanna eiga sér stað stærstu
ákvarðanir sem varða þjóðfélagið í
heild. Þeir sem veljast þar til forystu
hverju sinni, samkvæmt lýðræðisleg-
um reglum sem þjóðin hefur valið
sér, skipa stór og ábyrgðarfull hlut-
verk. En þar skilur að „feigan og
ófeigan“ því leikararnir eru líka leik-
stjórarnir og skapa sínar eigin regl-
ur, sem er í andstöðu við stjórnar-
skrá lýðveldisins, að vera með
löggjafar- og framkvæmdarvald í
sömu körfunni. Sleppum frekari for-
mála og athugum hvert er höfuðhlut-
verk sitjandi ríkisstjórnar.
Almennt séð, og að grunni til, tel
ég að það sé höfuðskylda hverrar rík-
isstjórnar að hafa stjórn á efnahags-
málum þjóðarinnar, því samkvæmt
eðli málsins hljóta þau að vera undir-
staðan að öllu eða flestu því sem gera
þarft til að halda uppi velferðar- og
menningarþjóðfélagi. Hefur núver-
andi ríkisstjórn staðið vörð um þessa
sjálfsögðu skyldu sína? Ég tel ekki
svo vera. Og af hverju segi ég það ?
Ríkisstjórn sem missir niður um sig
buxurnar á flestum sviðum sem snú-
ast um efnahagsmál hefur ekki staðið
á verðinum. Í því sambandi bendi ég
á, að verðbólga hefur verið á hættu-
mörkum, stórkostlegt gengisfall
krónunar, hættulega mikil skulda-
söfnun, bestu mjólkurkýr þjóðarinn-
ar seldar, s.s. Landssíminn, og fleira
mætti upptelja. Ríkisstjórn með
þessar syndir á bakinu er ekki
traustsins verð. En það vantar ekki
sjálfshólið hjá henni á gerðum sínum.
En það er gaman að sitja við katlana
og njóta aldinanna án þess að hafa til
þeirra unnið. Mér kom þetta í hug
þegar ég heyrði forsætisráðherra 22.
janúar á Alþingi dásama efnahags-
ástandið og hvað það muni fara ört
batnandi. En það er deginum ljósara
að hefði verkalýðsforystan ekki grip-
ið inní þessi verðbólgumál í desem-
ber og þrýst á stjórnvöld, atvinnu-
rekendur og verslunina einnig að
gera áþreifanlegar aðgerðir í þeim
efnum, eru allar líkur til að við stæð-
um á brunarústum efnahagslifsins,
því ríkisstjórnin með blessaðan for-
sætisráðherrann í fararbroddi sér
bara sólina og birtuna framundan.
Það verður þá ekki í fyrsta sinn sem
ríkisstjórnin nýtur eldanna vegna
framtaks verkalýðsstéttarinnar ef
þetta tekst nú, því nánast hefur for-
sætisráðherra notið þeirra alla sína
stjórnartíð.
Ég hef oft áður minnst á það stríð
sem aldraðir og öryrkjar hafa átt við
hina daufdumbu ríkisstjórn, til að ná
fram réttlætinu. Því miður er orðsins
brandur eina vopnið til sóknar í þeim
efnum (fyrir utan málshöfðun sem
kostar sitt) og í daufri von og illri
nauðsyn er verið að minna á þetta
ranglæti með þessum skrifum. 1. jan-
úar sl. hækkaði ellilífeyririnn um
8,5% sem lítur mjög vel út á pappír
en í krónum talið er það 1.566.kr. eða
sem svara 1. kg af ýsuflaki eða 1. kg
af kjötbita.
Ekki ber að vanþakka þessa aura
en það sem verra er að nánast sam-
tímis eru þeir teknir til baka með ýms-
um hækkunum þar með talin þjón-
ustugjöldu í heilbrigðisþjónustunni og
víðar. Það verður því ekki með sanni
sagt að ríkisstjórnin sé með öllu rúin
aðhaldssemi í fjármálum ríkisins.
Ágætu ráðamenn, gætið þess vel að
skattleysismörkum og öðrum ákvæð-
um skattalaganna, sem kynnu að auka
á jöfnuð, verði ekki breytt svo ykkur
takist að halda sem flestum innan
hungurmarka eins og reynslan er nú,
þá mun stjarna ykkar skína í framtíð-
inni með verðugan bautastein.
GUÐMUNDUR JÓHANNSSON,
eftirlaunaþegi.
Hvað eru stjórnmál
eða pólitík?
Frá Guðmundi Jóhannssyni: