Morgunblaðið - 19.04.2002, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. APRÍL 2002 41
✝ Jóhanna ArndísStefánsdóttir
fæddist í Reykjavík
14. júlí 1966. Hún lést
á Landspítalanum 10.
apríl síðastliðinn.
Jóhanna Arndís
ólst upp hjá móður
sinni, Guðríði Guð-
bjartsdóttur, f. í
Melshúsum á Sel-
tjarnarnesi 22.5.
1947, og fósturföður
sínum, Tómasi Tóm-
assyni frá Lönguhlíð
á Völlum í S-Múla-
sýslu, f. 4.5. 1953.
Bræður Jóhönnu Arndísar eru
Björn Magnús Tómasson, f. 1.7.
1969, og Yngvi Tómasson, f. 12.12.
1982. Fósturbróðir hennar og
frændi er Egill Jón Björnsson, f.
1.4. 1969, á hann soninn Björn
Ómar, f. 17.7. 2000.
Jóhanna Arndís var í sambúð
með Óla Arelíusi
Einarssyni, f. 28.8.
1966, bifvélavirkja í
Keflavík, foreldrar
hans eru Einar H.
Þórðarson, kona
hans er Steinunn U.
Pálsdóttir; og Jó-
hanna Óladóttir.
Jóhanna Arndís
stundaði nám við
Fellaskóla og lauk
þaðan grunnskóla-
prófi en fór eftir það
út á vinnumarkað-
inn. Hún hóf störf
hjá Myllunni og var
þar um tíma, í nokkur ár vann hún
hjá Flatkökugerð Suðurnesja, en
lengst af vann hún hjá Plastprenti.
Útför Jóhönnu Arndísar verður
gerð frá Bústaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Jarðsett verður í Fossvogs-
kirkjugarði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Jóhanna mín, mikill er
söknuður minn. Við áttum svo
margt ósagt og ógert, en tími sá
mun koma er sameinumst við á ný.
Ég bið að þú vakir mér hjá öll
ókomin ár. Guð blessi minningu
þína.
Þinn unnusti og vinur,
Óli Arelíus Einarsson.
Elsku Jóhanna.
Á þessum dögum sækja á spurn-
ingar, af hverju þú? Þú sem varst
nýflutt með Óla þínum í stærra
húsnæði og framtíðin blasti við
ykkur, full tilhlökkunar að takast á
við garðinn í vor og hefja jafnvel
skólagöngu að hausti. Þetta og
margt annað var á döfinni. Ekki
datt okkur í hug er við fréttum að
þú værir á leiðinni frá Keflavík á
Landspítalann og við hittum þig
þar að kveðjan væri skammt und-
an.
Sorgin er meiri en orð fá lýst, og
hugsunin um þennan hræðilega
sjúkdóm, sem getur heltekið fólk
án nokkurs fyrirvara, víkur vart úr
huga okkar.
En minningin um þig mun lifa,
minning um þig sem barn og síðan
minningarnar um yndislega heil-
steypta hugaða konu sem ekki bar
veikindi sín á torg, þær munu ekki
víkja úr hjörtum okkar um ókomin
ár.
Við sem trúum vitum að þér hef-
ur verið ætlað annað hlutverk,
einnig að ömmur þínar og nöfnur
ásamt afa hafa tekið á móti þér og
vafið þig örmum sínum.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elsku Jóhanna, megi friður Guðs
þig blessa og veita Óla og fjöl-
skyldunni allri styrk í sorginni.
Mamma og pabbi.
Hjartans elsku Jóhanna systir.
Þegar ég sest niður og byrja að
skrifa um þig hrannast upp minn-
ingar liðinna ára, minningar sem
erfitt verður að koma í orð.
Við héldum alla tíð saman, vor-
um meira en venjuleg systkini, vor-
um svo miklir og góðir vinir.
Minnisstæður er mér öðru frem-
ur þinn skemmtilegi húmor og
hvað þú gast séð margt spaugilegt
við ýmis tækifæri á göngu þinni í
lífinu. Alltaf var spauginu þannig
háttað að ekki kæmi það illa við
nokkurn mann. Heil komstu fram
við alla og ekki síst okkur bræður
þína, alltaf tilbúin að leggja okkur
lið ef eitthvað var, hafðir eflaust
meiri áhyggjur af hvernig okkur
gengi en af eigin heilsufari. Elsku
Jóhanna, margs er að minnast en
eitt máttu vita að enginn kemur í
þinn stað.
Allt virðist hafa sinn tilgang og
því er lítið annað að gera en lúta
höfði í bæn og biðja þér blessunar.
Trúin um að þú hafir hitt ömmu og
afa og aðra sem á undan eru
gengnir léttir sorgina.
Megi Guð gæta Óla og allra í
fjölskyldunni okkar í þessari miklu
sorg.
Þinn bróðir,
Björn.
Þegar það kom í ljós að Guð
hafði ætlað þér önnur og stærri
verkefni en hér á jörðu, elsku Jó-
hanna mín, varð ég fyrir miklu
áfalli enda kom kallið án fyrirvara.
Samband okkar var einstakt svo
ekki sé annað sagt, það leið aldrei
sá dagur að við töluðum ekki sam-
an, og voru fá umræðuefnin sem
við gátum ekki rætt. Kímnigáfa þín
var einstök og var fátt skemmti-
legra en að hlusta á frásagnir þín-
ar. Það var alveg sama hvað ég tók
mér fyrir hendur, þú varst alltaf
áhugasöm og með á hreinu hvað ég
var að gera hverju sinni.
Þegar þið Óli fluttuð í nýja húsið
ykkar á haustdögum var ljóst að
mikil gleði og hamingja ríkti hjá
ykkur og framtíðin var björt. Ég
var mjög glaður enda var draumur
ykkar að rætast. Ég kveð þig,
elsku Jóhanna mín, með miklum
söknuði og ég kveð ekki bara syst-
ur mína þegar ég kveð þig heldur
einn minn besta vin.
Hvíl í friði.
Þinn kæri bróðir,
Yngvi.
Það var aðfaranótt þriðjudagsins
9. apríl sem sonur okkar Óli
hringdi og sagði að Jóhanna væri
mikið veik og hefði verið flutt með
sjúkrabíl á Landspítalann. Síðar
kom símtal frá móður Jóhönnu um
að ástandið væri mjög alvarlegt.
Við klæddum okkur í flýti og fórum
inn á spítala. Þar biðum við fjöl-
skyldurnar milli vonar og ótta, og
síðla nætur kom úrskurðurinn:
krabbamein á lokastigi. Þvílíkt
áfall, þvílík sorg.
En við héldum í vonina um að
allt myndi lagast. Á miðvikudaginn
var hún skorin upp, en ekkert
hægt að gera. Dáin síðdegis sama
dag, þvílík sorg, Jóhanna tengda-
dóttir okkar var dáin.
Það var fyrir rúmum tíu árum að
Óli sonur minn tilkynnti okkur að
hann væri búinn að kynnast stúlku
sem héti Jóhanna. Vorum við
spennt að fá að sjá og kynnast
henni. Þannig að við buðum þeim á
þorrablót með okkur, það voru
okkar fyrstu kynni af Jóhönnu.
Hún var fríð og skemmtileg stúlka
og með árunum urðu kynni okkar
nánari. Hún var orðheppin, sagði
brandara og eftirhermur hennar
verða okkur ógleymanlegar. Öll
frábæru gamlárskvöldin sem Óli og
Jóhanna voru hjá okkur, sérstak-
lega það síðasta, það verður efst í
minningunni.
Þá eiga minningar úr sveitinni
eins og við segjum alltaf eftir að
ylja okkur um ókomna tíð. Þau eru
með hjólhýsi á skika við hliðina á
sumarhúsi okkar í sveitinni sem
þau eru búin að rækta tré og ann-
an gróður á. Þá eru ófá sumar-
kvöldin við grill og öl sem við átt-
um saman, þeirra kvölda verður
sárt saknað án Jóhönnu okkar. Óli
og Jóhanna bjuggu lengst af á
Kirkjuvegi 3 í litlu húsi sem þau
seldu Reykjanesbæ á síðasta ári,
og draumur þeirra rættist siðast-
liðið ár er þau keyptu hús á Hring-
braut 89, þar sem þau voru búin að
koma sér vel fyrir. En því miður
urðu dagar Jóhönnu ekki margir í
því húsi.
Hennar bíða önnur húsakynni,
húsakynni Drottins og Jesú bróð-
ur.
Kæri Óli sonur okkar, Guðríður,
Tómas, Björn og Yngvi, Guð styrki
okkur öll í þessari miklu sorg og
ylji okkur við minningar um góða
unnustu, dóttur, systur og tengda-
dóttur.
Einar og Steinunn.
Elsku Jóhanna.
Fréttin um að þú hefðir skyndi-
lega veikst á mánudag og dáið á
miðvikudag er hræðilegri en nokk-
ur orð fá lýst. Ég bara trúi ekki að
þetta sé að gerast. Er ég hugsa um
allar þær góðu minningar um þig,
elsku Jóhanna, þá gafstu mér svo
margar og öllum öðrum. Þú varst
yndisleg manneskja, svo ljúf, góð,
blíð og trygg. Varst alltaf tilbúin að
hjálpa öllum.
Ég minnist þess er ég gisti hjá
ykkur í nokkra daga, ég líklega 12
ára og þú 13 ára. Mamma þín svo
góð og þú mín besta vinkona. Við
töluðum svo mikið saman, ég man
svo vel þegar við áttum að fara að
sofa, þá var svo margt sem við
þurftum að ræða saman að venju-
lega sofnuðum við talandi og vökn-
uðum hlæjandi er við föttuðum
það.
Svo fórum við að vinna saman í
Barðanum um sumarið og ég sem
alltaf átti svo erfitt með að vakna á
morgnana, þú fannst nú ráð við því
eins og svo mörgu öðru. Við fórum
á stjá og keyptum stóra vekjara-
klukku sem heyrðist mjög hátt í.
Ég svaf það auðvitað af mér, svo
þér datt í hug að setja hana í pott
með loki á svo glumdi í öllu saman
og auðvitað virkaði það. Mikið
rosalega hlógum við mikið að þessu
og rifjuðum þetta öðru hvoru upp
fram á fullorðinsár og síðan er far-
ið var saman út á lífið þá fórum við
aldrei heim nema láta hvor aðra
vita. Venjulega fórum við sam-
ferða.
Þú varst alltaf að passa uppá
litlu frænku. Þú varst eins og
verndarengillinn minn, elsku Jó-
hanna, þótt bara væri ár á milli
okkar var ég alltaf litla frænka og
það var svo góð tilfinning. Mér
fannst ég alltaf svo örugg með þér.
Þú varst hrókur alls fagnaðar
með skemmtilegum húmor þínum
og smitandi hlátri. Þannig laðaðir
þú alla að þér. Það er líka ljúft að
minnast allra prakkarastrikanna
okkar.
Svo kynnist þú Óla þínum, frá-
bærum strák sem þú fluttir með til
Keflavíkur, þið hófuð ykkar sam-
búð þar og vildir þú hvergi annars
staðar vera. Þá þýddi það bara að
þar sem við gátum ekki hist eins
oft, þú í Keflavík og varst að vinna
vaktavinnu og ég alltaf í aukavinnu
um helgar, að síminn hjá okkur var
orðinn mjög heitur þegar við þurft-
um að spjalla um allt okkar. Og svo
öll ferðalögin ykkar Óla á sumrin í
hjólhýsið vestur í Dölum, á svo fal-
legum stað. Þar leið ykkur svo vel
að þið gátuð varla beðið með að
komast þangað eftir langan vetur.
Elsku Jóhanna, þetta er bara lít-
ið brot af góðum minningum. Eins
og þú veist væri hægt að skrifa
heila bók en ég ætla að geyma
minningarnar í hjarta mínu og ylja
mér við þær þegar ég hugsa til þín
Nú kveð ég þig, elsku frænka
mín, með þakklæti fyrir að hafa átt
þig að öll þessi ár.
Elsku Óli, Gauja, Tommi, Bjössi,
Ingvi og Egill, Guð geymi ykkur.
Gunný.
Elsku Jóhanna mín, hver hefði
getað trúað því þegar ég heyrði í
þér síðast á afmælisdaginn minn að
þú ættir svona stutt eftir? Þú sem
varst svo lífsglöð og hress, alltaf
tilbúin með góða skapið og þinn
smitandi hlátur. Ég hélt að lífið
blasti við þér þegar þið fluttuð í
nýja húsið, þú geislaðir af ánægju.
En svona er þetta, vegir Guðs eru
víst órannsakanlegir. Þú varst allt-
af eins og stóra systir í mínum
huga þegar við vorum að alast upp.
Alltaf tilbúin að láta mig og Bjössa
heyra nokkur vel valin orð ef við
gerðum eitthvað af okkur.
Þú varst alltaf tilbúin að hjálpa
öllum, sama hvernig á stóð. Svona
hrannast minningarnar upp í huga
mínum.
Elsku Jóhanna mín, ég kveð þig
með söknuði og veit að pabbi og
mamma (afi þinn og amma) eru
með þig í sínum góðu höndum hjá
guði. Elsku Óli minn, megi Guð
styrkja þig og varðveita í þeim
mikla söknuði sem þú gengur í
gegnum. Elsku Gauja, Tommi,
Bjössi og Yngvi, stórt skarð er
höggvið í okkar litlu fjölskyldu,
megi Guð styrkja okkur í sorginni.
Egill frændi.
Kæra vinkona, ég kveð þig með
söknuði þó að við höfum hist allt of
sjaldan síðustu ár. Það er sárt að
hugsa til þess að geta aldrei hitt
þig aftur, þú sem varst alltaf svo
kát og hress og ávallt ánægjulegt
að hitta þig. Vertu sæl kæra vin-
kona.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Aðstandendum Jóhönnu votta ég
dýpstu samúð mína og megi góður
guð styrkja ykkur og blessa minn-
ingu Jóhönnu.
Margrét Valgeirsdóttir.
Okkur þótti mjög vænt um Jó-
hönnu og við eigum eftir að sakna
hennar mikið. Ef allir væru eins og
hún væri heimurinn betri.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Stefán, Kristján Helgi,
Hákon Atli og Róbert
Leifur.
Jóhanna, æskuvinkona mín, er
dáin. Ég get ekki trúað því. Mér
finnst þetta vera vondur draumur
og að ég eigi eftir að vakna. Ég á
engin orð en minningarnar
streyma.
Ég kynntist Jóhönnu þegar við
vorum níu ára. Þá vorum við báðar
nýfluttar í Breiðholtið og lentum í
sama bekk. Við vorum vinkonur
síðan. Við Jóhanna fylgdumst að
alla okkar skólagöngu og unnum
einnig saman um tíma. Í gegnum
tíðina brölluðum við ýmislegt –
sem á sínum tíma þótti kannski
ekki mjög viturlegt – en þótti mjög
skemmtilegt seinna meir. Þegar
Jóhanna fékk bílpróf vorum við
alltaf á rúntinum og var sagt að við
keyrðum meira en leigubílstjórar.
Við Jóhanna hittumst nánast á
hverjum degi þar til hún flutti til
Keflavíkur en þá hittumst við yf-
irleitt um helgar, sátum í eldhús-
inu, spiluðum eða máluðum og töl-
uðum mikið. Jóhanna var alltaf
hress og kát og gat haldið uppi
miklu fjöri hvar sem hún var. Jó-
hanna var mikil barnamanneskja
og synir mínir fengu að njóta þess.
Hún var alltaf til í grín og glens
með þeim á kostnað mömmu
þeirra.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Óli, Gauja, Tommi, Bjössi,
Yngvi og Egill. Innilegar samúðar-
kveðjur, missir ykkar er mikill.
Megi Guð styrkja ykkur á erfiðum
tímum.
Elsku Jóhanna, takk fyrir öll ár-
in sem við áttum saman. Þér mun
ég aldrei gleyma.
Þín vinkona,
Ásdís.
Á lífsleiðinni hittum við fjölda
fólks sem flest kemur og fer án
þess að hafa mikil áhrif á mann.
Einstaka sinnum hittum við svo
einstaklinga sem snerta við manni
á þann hátt að maður skilur þá
ekki við sig upp frá því. Þannig var
Jóhanna.
Kynni okkar hófust þegar hún
var níu ára. Þá hófst vinskapur
hennar og Ásdísar systur minnar.
Jóhanna var upp frá því meira og
minna viðloðandi æskuheimili mitt
þar sem þær Ásdís urðu fljótt óað-
skiljanlegar vinkonur. Um langt
árabil var það svo að ef maður sá
til annarrar þeirra var öruggt að
hin var ekki langt undan. Jóhanna
hafði þann ómetanlega eiginleika
að vera glaðlynd og hláturmild og
geta vakið þá eiginleika hjá öðrum.
Þau eru ófá hlátursköstin sem hún
fékk og við hin fengum engum
vörnum við komið og áttum engra
annarra kosta völ en að hlæja með.
Það var mikið áfall að frétta af
veikindum Jóhönnu í síðustu viku.
Tæpum tveimur sólarhringum síð-
ar var hún látin. Þótt dauðinn sé
óaðskiljanlegur hluti lífsins fæ ég
ekki varist hugsunum um óréttlæti
og tilgangsleysi lífsins. Ég vil trúa
að allt líf hafi tilgang og þar með
hafi ótímabært fráfall hennar ein-
hvern tilgang þótt ég sjái hann
ekki nú. Fyrir hennar góðu eig-
inleika hefur verið þörf á öðrum
stað. Englar Guðs hafa fengið góð-
an liðsmann.
Fjölskyldu Jóhönnu sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Hrönn.
Á örskammri stundu svo óvænt er kallað,
allt verður tómlegt, og myrkrið er svart,
ef sorgin hún blindar þá sjáum við ekki
hvað sólin er fögur og ljósið er bjart.
Spurningar vakna er seint verður svarað,
sárið í hjartanu blæðir um stund,
en kærleikur guðs sem að öllu er æðri
yfir það leggja mun græðandi mund.
Leyfðu svo tárunum frjálsum að falla
sem fegurstu perlur þau raðast á band,
og hún sem er farin við hjarta þær geymir,
þá hamingjan umvefur blómanna land.
Sendu svo bænir til himnanna háu
til hennar sem tendrar þar gleðinnar ljós,
og brosin frá þér verða að blómum hjá
henni,
svo blómstrar í hjarta þér minninga rós.
(Guðríður Guðmundsdóttir.)
Þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem ég átti með þér, kæra
vinkona og samstarfsmaður.
Sambýlismanni, foreldrum,
bræðrum og öðrum ættingjum
sendi ég mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur á þessum erfiðu tím-
um og bið þeim guðs blessunar.
Birna Steingrímsdóttir.
JÓHANNA ARNDÍS
STEFÁNSDÓTTIR