Morgunblaðið - 11.05.2002, Blaðsíða 56

Morgunblaðið - 11.05.2002, Blaðsíða 56
MINNINGAR 56 LAUGARDAGUR 11. MAÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Lína Sverrisdótt-ir fæddist á Norðfirði 24. septem- ber 1920. Hún lést á Hrafnistu í Hafnar- firði 26. apríl síðast- liðinn. Foreldrar hennar voru Mekkin Árnadóttir, f. á Eski- firði 22. júní 1877, d. 3.10. 1954, og Sverr- ir Sverrisson sjómað- ur og útgerðarmað- ur, f. á Norðfirði 11. jan. 1884, d. 23. júlí 1940. Systkini Línu, sem öll eru látin, voru: Arnbjörg, f. 16. feb. 1905, Una Ragnheiður, f. 16. jan. 1909, Margrét, f. 20. jan. 1911, Sverrir, f. 23. sept. 1915, Mikael, f. 5. mars 1918. Systur samfeðra átti Lína sem hét Lilja, f. 25. des. 1915. Lína giftist 29. nóv. 1940 Einari Júlíussyni bifreiðastjóra frá Keflavík, f. 29. nóv. 1918, d. 24. mars 1981. Foreldrar hans voru hjónin Sigríður Sverrína Sveins- dóttir, f. 2. des. 1882, d. 21. nóv. 1963, og Júlíus Björnsson sjómaður, f. 25. júlí 1852, d. 5. sept. 1928. Lína og Einar bjuggu í Keflavík. Þau eign- uðust einn son, Sverri Mikael húsa- smíðameistara, f. 27. ágúst 1957. Sonur hans er Einar Mika- el, f. 17. ágúst 1986. Fósturdóttir Línu og Einars er Svanhild- ur Elíntínusdóttir sjúkraþjálfari, f. 31. mars 1942, gift Einari Hjaltested kennara, f. 5. des. 1938. Börn þeirra eru Mar- grét Theódóra víóluleikari, f. 15. des. 1966, og Einar Kristinn læknir, f. 7. júlí 1970. Sambýlis- kona hans er María Gísladóttir, f. 31. des. 1974. Útför Línu var gerð frá Kefla- víkurkirkju 3. maí í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Nú þegar Lína móðursystir mín er horfin héðan langar mig að minnast hennar með nokkrum orðum. Hún ólst upp í foreldrahúsum á Norðfirði ásamt alsystkinum sínum. Æsku- slóðir hennar voru henni afar kærar. Meðan hún bjó á Suðurnesjum sakn- aði hún alltaf fjallanna fyrir austan og þar dvaldi oft hugur hennar. Það var oft gaman að heyra hana minn- ast bernskuáranna heima á Norð- firði. Árið sem Lína fermdist, 1933, missti hún bróður sinn Sverri sem þá var 17 ára. Hann drukknaði er bátur sem hann var á fórst í Norðfjarð- arflóa með allri áhöfn. Sjö árum síð- ar drukknaði faðir hennar og yngri bróðir, Mikael, þá 22 ára, þegar bát- ur sem Sverrir átti fórst á sömu slóð- um. Sá atburður varð Línu mikið áfall. Þau systkinin voru mjög sam- rýnd og hvort öðru afar kær. Margrét systir Línu var gift Elint- ínusi bróður Einars og þegar hún lést 1947 frá þremur ungum börnum tóku Lína og Einar yngsta barnið, Svanhildi, þá fimm ára, í fóstur og ólu hana upp sem sína eigin dóttur. Eftir lát Einars önnuðust systkinin Sverrir Mikael og Svanhildur mömmu sína svo sem best varð á kosið. Barnabörnin voru sólargeisl- arnir í lífi hennar og þótti þeim afar vænt um ömmu sína. Þótt Lína færi ekki varhluta af sorginni, svo sem að framan er greint, átti hún líka sínar gleðistund- ir í lífinu. Hún var hamingjusöm í hjónabandinu, enda gift öðling- smanni. Hún átti fallegt heimili sem hún annaðist af alúð enda frábær húsmóðir. Hún var listræn hann- yrðakona svo af bar, glaðvær, gest- risin, gjafmild og rausnarleg. Ekki gleymi ég jólapökkunum sem við systkinin fengum frá Línu og Einari, alltaf vorum við jafn forvitin að sjá hvað í þeim var. Þar kom í ljós eitt- hvað fallegt sem var valið af smekk- vísi og kostgæfni. Það má segja um hjónin bæði að þau nutu þess að gleðja aðra. Í útliti var Lína huggu- leg kona, hún var alltaf smekklega klædd, vel til höfð og bar sig vel. Þótt sjórinn hafi verið Línu mis- kunnarlaus, þá laðaðist hún alltaf að honum. Henni þótti brimið tignar- legt og öldugjálfrið lét vel í eyrum hennar. Alltaf þegar hún gat fór hún niður að höfn á sjómannadaginn, það var hennar dagur. Vorið 1999, þegar heilsu hennar fór verulega að hraka, flutti hún á Hrafnistu í Hafnarfirði. Þá var hún svo heppin að glugginn á herberginu hennar sneri út að sjónum. Þar undi hún sér oft á kvöldin við að horfa á ljósin á Suðurnesjum, uppljómaða Garðakirkjuna og ekki síst að sjá bátana koma siglandi inn flóann heim úr róðri. Þótt heilsa hennar færi versnandi heyrði ég hana aldrei kvarta, hún bar sig alltaf vel. Elsku frænka mín, nú þegar þú ert horfin af sjónarsviðinu rifja ég upp allar góðu samverustundirnar okkar sem aldrei bar skugga á. Þú varst mér og minni fjölskyldu sann- ur vinur og fyrir það sendum við þér okkar bestu þakkir. Ef við hittumst aftur á næsta tilverustigi tökum við upp þráðinn og gleðjumst saman á ný. Guð blessi þig frænka mín. Aðstandendum votta ég innilega samúð. Svandís Haraldsdóttir. Sífellt eru höggvin ný og ný skörð í vinahópinn, svo fer þeim sem lengi lifa. Við erum búin að eiga löng og einstaklega góð kynni við Línu Sverrisdóttur, eða allt frá því að við hófum búskap í næsta húsi við hana og fjölskyldu hennar rétt ofan við höfnina í Keflavík fyrir hart nær 50 árum síðan. Þá var iðandi líf og mikið um að vera við höfnina, en þó Lína hafi átt sárar minningar frá sjónum austan frá Neskaupstað, þá áttu sjórinn og sjómenn þó ætíð sterkan þátt í huga hennar. Á kynni okkar og Línu féll aldrei skuggi, og er það ekki hvað síst að þakka einstakri tryggð hennar, glað- værð hennar og léttri lund. Hún var bjartsýn að eðlisfari, og aldrei virtist hún bregða góðu skapi sínu, þó stundum blési allþungt í fang. Hún helgaði heimili sínu og fjölskyldu alla krafta sína og vinirnir voru ekki skildir útundan. Og allt var gert af miklum myndarskap, hvar sem hún lagði hönd að, hvort heldur var í mat- ar- eða kökugerð, eða í fjölþættri handavinnu. Allt fram á síðustu daga var hún sívinnandi í hverskonar hannyrðum, og þar var hvergi slegið feilspor með nálinni. Handbragðið var svo listilegt að vart var unnt að gera betur, og munstur og uppsetn- ing þannig að augljósir voru listhæfi- leikar. Allt var þetta þó sjálflært hjá Línu, arfur frá gengnum kynslóðum, og er raunar vandséð, að skólalær- dómur hefði þar um bætt. Listrænt nám á þessum sviðum hefði þó ugg- laust orðið henni bæði uppörvun og veitt henni mikla gleði. Lína var heilsteypt kona, hafði ákveðnar skoðanir á málefnum líð- andi stundar og henni varð seint hnikað af þeirri braut sem hún hafði markað sér. Og tryggð hennar og vinátta var heldur hvorki til að sýn- ast né til að njóta góðs af. Hún vildi fremur veita en þiggja. Hún var ef til vill ekki sérlega vinmörg, en traust- ari og trúrri vinur var vandfundinn, og reyndist best ef eitthvað bjátaði á. Þó ekki væri ávallt auður í garði Línu, þá varð þess aldrei vart í heim- ilisbragnum. Hún var nægjusöm og lífsglöð og gerði mikið úr oft litlu. Lína var hamingjukona. Eignaðist góðan eiginmann, Einar Júlíusson, sem fæddur var og uppalinn í Kefla- vík, en er látinn fyrir nokkrum árum. Þau tóku í fóstur systurdóttur Línu og bróðurdóttur Einars, Svanhildi, þegar hún missti móður sína korn- ung, og reyndist hún þeim ávallt eins og besta dóttir, enda þekkti hún varla aðra foreldra, enda naut hún umhyggju þeirra og umönnunar eins og dóttir þeirra væri. Síðar eignuð- ust þau Lína og Einar soninn Sverri. Fjölskyldan var ávallt mjög samhent og eindrægni einkenndi heimilið, svo þar var einatt mjög gott og notalegt að koma, og hafa þau Svana og Sverrir tekið tryggð og vinaþel for- eldra sinna ríkulega í arf. Við, börn okkar og barnabörn vottum þeim systkinum og fjölskyld- um þeirra innilega samúð á sorgar- stund, um leið og við þökkum Línu og fjölskyldu hennar fyrir áralanga vináttu og tryggð. Halldís og Tómas. NIKÓLÍNA (LÍNA) SVERRISDÓTTIR Minningarkort Hjartaverndar 535 1825 Gíró- og greiðslukortaþjónusta                       ! "!#$! %&&  '(    ( ' ) &%)  "!# *  %) &%)  ' #!  +&%)             ,-,.   / , !&#!012 !    ! "#" $%&   ' 3&  %!  &%)  ) $' ) $' &&   %)  &%)    %!  * !&&  ' #!  &%)  *  , &%) &&  )   &&  4  # %)  +5  &&  "!#$! % & &%)  "!   &&  6 4 '! (  &&  +%&  &%)  75  &&      8 9# &%)  +":&   ':&         ( (  '( ( (  (             )!    , 3 / '   ; '&#& <=>  * +       , -    .!  &   /0  /112     !' &  %'! !   &%)  "!# * , &5 &%)   ' ?   &&     &&  ; '@)   &%)  ; ' )6' %)  " ' !' & 3! " "A-;B  6 '0C     4 - #    %!#     %&   &%)  ; ;  %  !&&  D ' #!  !&%)           B4"- /6 / + 5 #! &* = $$& '   "#"    -  /2  %&    %)  "! $! 75   &  , &( '"!  &%)  '! ( '; '  %  %)  # %   &&  +(  '  '+(  (       ! D  /    $ &" < ! 0E +  + #     * +    &   5       . &  6!+     /1  # #-   /522 7    #  ) 6))    "!#$! %!   %&&  '! !'  &%)   '! #&&  "!# * 6 ' 9 %)   !  %)   )  &  '! #!    &  8!    F""4 G   /  #  % &+ # "#"9      " #    && '#  #& % %! 
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.