Morgunblaðið - 07.06.2002, Síða 44

MINNINGAR
44 FÖSTUDAGUR 7. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
það er með miklum söknuði sem við
sjáum á eftir henni, en eitthvað
hlýtur hlutverk hennar að vera mik-
ilvægt fyrst svona þurfti að fara.
Elsku Sigrún og Gunnar, við vott-
um ykkur okkar dýpstu samúð, svo
og öðrum aðstandendum.
Magnea og Ómar.
Ó, Guð minn góður, Jesús minn,
voru einu orðin sem ég gat stunið
upp úr mér þegar Dísa tilkynnti
mér um þetta hræðilega slys sem
Ella og Kiddi létust í.
Kaldur raunveruleiki sem er svo
óréttlátur að það er varla hægt að
koma orðum að því. Raunveruleiki
sem við viljum helst ekki trúa en
þurfum samt að venjast þeirri til-
hugsun að þau feðgin eru bæði látin.
Þau voru mjög samrýnd og fór Ella
nokkuð oft til Ameríku í heimsókn
til pabba síns og Ólafar ömmu.
Elínu Rut kynntist ég mjög ungri
eða um 3 ára. Hún var í fyrstu mjög
hæglát og vör um sig þar þegar við
vorum að kynnast. En fljótlega kom
í ljós hvað hún var yndislegt og
glatt barn sem geislaði af. Alltaf var
stutt í brosið og gleðina. Ella var
mjög snemma ábyrgðarfull og full-
orðinslegt barn. Ég man þegar hún
var u.þ.b 5 ára, þá var ógleymanlegt
gullkorn sem hún sagði „já svona er
lífið“. Þegar hún eignaðist Daníel
Karl bróður sinn upplifði hún sig
strax sem stóru systur og tók því
hlutverki mjög alvarlega. Hún stóð
sig með prýði að hugsa um litla
bróðir og voru þau dugleg að hittast
alla tíð. Hjálmar afi var duglegur að
sjá um það hlutverk að hóa systk-
inunum þremur saman og gera
skemmtilega hluti saman. Eftir að
Hjálmar afi féll frá þá hefur Ella
verið mjög samviskusöm og dugleg
að hugsa um systkini sín. Hún var
svo góð við Daníel og var svo mikil
stóra systir. Þegar þau hittust þá
var Ella alltaf svo gestrisin og það
voru ófáar ferðirnar í bíó eða í bíl-
túr. Ella var mjög glæsileg ung
kona og tók meðal annars þátt í
Fegurðarsamkeppni Reykjavíkur í
fyrra. Ég man hvað þau voru stolt
systkinin af henni þegar þau fóru á
Broadway til að horfa á systur sína
taka þátt í keppninni. Þegar ferm-
ing Lilju Drafnar, yngstu systurinn-
ar, var núna í apríl þá sá Ella alveg
um allan undirbúning þess að hún
og Daníel færu til Vestmannaeyja,
sá um alla skipulagningu ferðarinn-
ar. Það er síðasta skipti sem þau
hittust öll saman systkinin og er það
ógleymanleg og dýrmæt minning
fyrir þau.
En góðar minningar lifa í okkar
brjósti og við yljum okkur við þær
þegar við minnumst Ellu. Ég vil
þakka Ellu fyrir allt sem hún gerði
fyrir Daníel og er það honum svo
dýrmætt að hafa átt hana fyrir
stóra systur.
Ég og fjölskylda mín sendum Sig-
rúnu, Gunnari og fjölskyldu þeirra,
Ólöfu ömmu og Kristjáni í Ameríku
okkar dýpstu samúðarkveðjur og
biðjum góðan Guð um að styrkja
þau í þessari miklu sorg.
Ólöf Rún Tryggvadóttir
og fjölskylda.
Sumarið var rétt að byrja og allt
bjart framundan, en þá dró ský fyr-
ir sólu. Sú harmafregn að Ella Rut,
einkadóttir og sólargeislinn hennar
Sigrúnar vinkonu okkar, hefði látist
í bílslysi í Bandaríkjunum ásamt
föður sínum. Ella Rut var þar í
heimsókn hjá föður sínum og ömmu
sem þar búa. Nei, það getur ekki
verið og má ekki vera satt. Þessi fal-
lega, brosmilda stúlka sem engan
lét ósnortinn, en við fáum því miður
engu um það ráðið.
Verndi þig englar, vina mín
þá augun fögru lykjast þín.
Líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum dag og nótt.
(Stgr. Thorsteinsson.)
Elsku hjartans Sigrún, Gunni og
aðrir ástvinir, okkur skortir orð til
að lýsa samúð og hluttekningu en
biðjum góðan Guð að gæta ykkar og
leiða.
Blessuð sé minning góðrar
stúlku.
Ykkar vinkonur,
Guðbjörg (Bubba),
Helga, Regína, Sólrún
og fjölskyldur.
24. maí sl. bárust mér þau tíðindi
að Elín vinkona mín væri látin. Ég
ætlaði ekki að trúa því þar sem ég
hafði talað við hana í síma tveim
dögum áður, það var svo gaman og
hún var svo hress eins og hún alltaf
var.
Við Elín kynntumst í grunnskóla
og urðum fljótt bestu vinkonur, all-
ar minningarnar frá þessum tíma
eru ómetanlegar. Þegar við fórum á
skíði helgi eftir helgi og kannski
minnst til þess að vera á skíðum,
heldur bara til þess að vera þarna,
allar næturnar sem við lágum uppi í
rúmi, hlustuðum á Enigma og töl-
uðum um allt sem skipti máli, þegar
við fórum til Akureyrar í helgarferð
ekki með krónu og sjö töskur með-
ferðis og þegar við ætluðum að vera
blóðsystur og þú lentir upp á slysó
með átta spor í hendinni.
Elín fór síðan til Noregs að kenna
þolfimi í tvö ár, ég man hvað ég var
ánægð að fá hana heim, það var eins
og hún hefði aldrei farið út. Ég man
líka hvað hún stóð sig vel í ungfrú
Reykjavík, hún var svo sæt og
glæsileg.
Elín var sérstaklega mikill dýra-
vinur, hún átti kisuna Mola sem
henni þótti vænna um en allt. Hún
var svo góðhjörtuð, hún var alltaf
brosandi og það tóku allir eftir
henni hvert sem hún fór.
Nokkrum dögum áður en Elín fór
út að heimsækja pabba sinn sátum
við heima eins og svo oft áður, hún
var að tala um hvað hún hlakkaði til
að fara út að hitta pabba sinn og
ömmu, ekki datt mér í hug að þetta
væri í seinasta skipti sem ég mundi
hitta vinkonu mína.
Elsku Ella mín, ég veit að þú ert
á góðum stað núna og vakir yfir
okkur öllum.
Á kveðjustund hef ég margt að þakka þér
þakka allt hið góða er sýndir mér.
Þökk fyrir samleið þína og hreina dyggð
þakka fasta vináttu og tryggð.
(Höf. óþ.)
Elsku Sigrúnu og öðrum aðstand-
endum votta ég samúð mína, megi
guð gefa ykkur styrk.
Þín vinkona,
Bríet Ósk.
Ástkæra vinkona. Burtu ertu
snögglega tekin, og færð til bjartara
tilverustigs sem oft er nefnt morg-
unlandið, hjá Guði, góðum vættum
og öllum englunum. Þennan örlaga-
ríka morgun var ég stödd í vinnunni
okkar, leikskólanum Korpukoti þar
sem við unnum saman. Ég sá að ég
hafði fengið símhringingu heiman
frá þér, ég hringdi síðan til baka.
Gunnar svaraði og færði mér á ljúf-
an og einlægan hátt fregnir af þess-
um hörmulega atburði sem hafði
gerst um nóttina, „þú varst dáin“
Ég dofnaði af harmi og sársauka,
var þetta virkilega satt. Hvers
vegna þú elsku prinsessa, í blóma
lífsins sem áttir bjarta og glæsta
framtíð framundan.
Þú varst orðin heimalningur á
heimili mínu og dætra minna, Alex-
öndru Gná og Ísabellu Gná. Eftir að
þú fórst til ömmu þinnar og pabba
hlökkuðum við mikið til að sjá þig
aftur og Alexandra sá um að telja
dagana þar til þú kæmir til baka.
Einkennileg tilviljun gerðist
morguninn sem þú fórst í flug til
Bandaríkjanna, það voru skilaboðin
sem þú sendir mér. Þú varst að
kveðja mig og stelpurnar mínar. En
við vissum ekki þá að þetta væru ei-
lífðarkveðjuorðin: „Hæ ég er strax
farin að sakna þín, mér þykir svo
vænt um ykkur og þakka guði fyrir
að hafa fengið að kynnast ykkur og
öllum okkar stundum saman, þú átt
allavega tvær yndislegar prinsessur
til að lifa fyrir. Love ya.“ Ég sat í
vinnunni okkar og las þetta upp fyr-
ir stelpurnar sem vinna með okkur.
Ég var líka strax farin að sakna
þín með hálfgerðan kökk í hálsinum.
Við kynntumst þegar við vorum
að vinna saman í World Class. Strax
tókst á milli okkar mikil og kær vin-
átta og mikill trúnaður, frá þeim
tíma varð Elín ein af okkur í minni
litlu fjölskyldu, vorum mikið saman
og gerðum margt saman. Hún
reyndist mér og stelpunum mínum
einstaklega vel, var alltaf boðin og
búin að hjálpa mér og aðstoða við
alla hluti sem ég þurfti að gera. Það
verður mér ein af ómetanlegum
minningum.
Einnig unnum við saman á leik-
skólanum Korpukoti þar sem Elín
var leiðbeinandi á Bjartakoti þar
sem yngri dóttir mín Ísabella er.
Mikið tómarúm mun verða við til-
hugsunina að hún eigi aldrei eftir að
koma hér og vera með okkur, leggja
sig í sófanum, knúsa og kyssa stelp-
urnar og eiga með okkur „kósý“
kvöld. Minningar um margar
ánægjulegar samverustundir koma
upp í hugann.
Saman höfðum við ákveðið að
gera svo ótal margt á komandi
sumri. T.d að fara allar saman á
línuskauta, en Elín ætlaði að kaupa
á okkur allar línuskauta í Banda-
ríkjunum, við ætluðum í útilegur í
sólinni í sumar, í hesthúsið og á
hestbak. Öll fyrri plön okkar verða
nú geymd en ekki gleymd.
Guð geymi þig og varðveiti vel og
vandlega í faðmi sínum hjartkæra
Elín mín, þín verður sárt saknað.
En fallega og yndislega minningu
mun ég geyma í hjarta mínu, um þig
sem varst svo einstök, kær og
traust og gafst öllum svo mikið.
Hugheilar samúðarkveðjur til
Sigrúnar móður Elínar, sem nú hef-
ur misst einkabarn sitt, Gunnars
fósturpabba, hálfsystkina hennar og
allra annarra aðstandenda.
Megi guð almáttugur gefa ykkur
öllum styrk og þrek í ykkar miklu
sorg og sára missi.
Far þú í friði til æðri heima, frið-
ur guðs þig geymi.
Þín elskandi vinkona
Arna Rún og dætur,
Alexandra Gná og
Ísabella Gná.
Kæra Elín Rut. Er þetta raun-
verulegt? Já, við verðum að trúa
því. Hver er tilgangurinn? Oft er til-
veran grimm og ósanngjörn. „Þeir
deyja ungir sem guðirnir elska
mest.“ Þessi orð getum við öll, sem
kveðjum hana nú, haft að leiðarljósi
sem huggun, harmi okkar gegn.
Arna Rún dóttir mín hringdi í mig
mikið niðri fyrir og grátandi, gat
varla mælt þau orð sem hún var að
reyna að segja mér.
Mamma! Hún Elín vinkona mín
dó í bílslysi í nótt með pabba sínum,
þau létust samstundis. Almættið
var hér að verki. Hlið við hlið, fóru
þau feðginin Elín Rut og faðir henn-
ar Kristinn Þór í annað ferðalag, yf-
ir móðuna miklu, til annarra heima,
himna. Samferða yfirgáfu þau jarð-
vist okkar.
Upp rann örlagaríkur sorgardag-
ur sunnudagsmorgun, flugvél var að
koma heim frá Bandaríkjunum. Ek-
ið var til Keflavíkurflugvallar, að
taka á móti Elínu Rut, en á annan
hátt en vanalegt er. Þennan morgun
á leiðinni til Reykjavíkur rigndi
mikið, íslensk náttúra grét mikið.
Hún var komin heim, á íslenska
grund, en aðeins til að kveðja hinstu
kveðju, og vera lögð til hvíldar í
fósturjörð sinni.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Í fáun orðum langar mig að minn-
ast þín og kveðja þig.
Þessarar glöðu og glæsilegu
stúlku sem ávallt mætti manni með
fallegu brosi, skemmtilegum hlátri,
og einstakri útgeislun, sem lýsti
með sanni þeirri persónu sem þú
hafðir að geyma. Kveð þig með virð-
ingu og miklu þakklæti fyrir allt
sem þú gerðir fyrir okkur og þá
gleði og hamingju sem nálægð og
samverstundum þínum fylgdu.
Ómetanlegur stuðningur, vinátta,
hjálp og hlýja sem þú gafst Örnu
Rún dóttur minni og litlu ömmu-
stelpunum Alexöndru Gná og Ísa-
bellu Gná. Þær elskuðu þig og dýrk-
uðu. Eftir lifir minningin um þig
sem verður kær og vel geymd í
huga okkar allra. Þín verður alls
staðar sárt saknað.
Hjartkærar og hugheilar samúð-
arkveðjur til Sigrúnar móður Elínar
sem nú kveður prinsessu sína og
einkabarn, móðurömmu hennar,
Gunnars fósturpabba, Daníels og
Lilju hálfsystkina hennar og allra
annarra ættingja og vina. Sömu
kveðjur til ömmu hennar í Banda-
ríkjunum og allra ættingja þar.
Guð gefi ykkur öllum styrk og
þrek til að standast þá sorg sem á
ykkur er lögð vegna andláts og út-
farar Elínar Rutar og föður hennar
Kristins Þórs.
Guð varðveiti þig, elskulega
stúlka, hinsta kveðja.
Þórný Kr. Sigmundsdóttir.
Elsku Elín mín. Ég get ekki lýst
tilfinningunni sem greip mig þegar
Rakel vinkona okkar hringdi í mig
og færði mér þær sorgarfréttir að
þú og faðir þinn, Kristinn, væruð
látin af slysförum. Mér brá svo mik-
ið og gat varla trúað því. Þú sem
fórst fyrir tveim vikum til Arizona
til þess að heimsækja föður þinn og
ætlaðir að vera þar í mánuð.
Sagt er að þeir deyi ungir sem
guðirnir elska og það er sannarlega
engin undantekning með þig, Elín
mín. Þú fórst ekki ein því partur af
okkur öllum sem elskuðu þig fór
með þér þann dag sem Guð tók þig
heim á betri stað.
Við áttum það sameiginlegt að við
vorum báðar duglegar að vinna,
daga og kvöld. Hittumst því sjaldn-
ar undanfarið. Það er svo sárt að ég
náði ekki að kveðja þig áður en þú
fórst út til Bandaríkjanna. Ég
ELÍN RUT
KRISTINSDÓTTIR




  



 

  
 

 
    
 
        !"   
!"#$%& #"&' () #$% 
 
& *"
+ ),-() #$% ' ' 
-' "
).  -() #$% "
 /-() #$% "
() #$% 
 ' " -

  
   
  
/010 +


2
1 
#34)
/56 7* 4
),3$(63
   # $
  %



  & 
'(   ) 

   *  ++*
16 ) )3'
 5 &/ 3' & #$% & #$"
1"  6 /-/ 3"  8 '
4./ 3" & 5 &95'
/ 3 +-/ 3"  5#$%&& :''
"&   )  -
,     
   
0/
+;0 +;

 ;9<<
 '(  "
     -.-   "  

56' '
953"#"
' 6595" "&$%53,5
 &95" "&$%53,5
 16 95'"&$%53,5-
/
            

+;0 

 ;9<<
/ &# =>
),3$(63
0      "
" 
 )
 

  & 
'#))"

&()5  '#)' &  5,&"
 8 '#)' 5,& 1 "
16  '#)'-