Morgunblaðið - 07.06.2002, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 FÖSTUDAGUR 7. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Hrefna Karls-dóttir fæddist í
Reykjavík 18. októ-
ber 1914. Hún lést á
Landspítalanum 2.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sigríður
Jónsdóttir, f. 29.8.
1874, d. 7.8. 1959,
frá Brekkukoti í
Reykholtsdal, og
Karl Guðmundur
Ólafsson, skipstjóri,
f. 10.8. 1872, d. 18.7.
1925, frá Bygggarði
á Seltjarnarnesi.
Hrefna var yngst átta systkina og
eru nú tvær systur á lífi. Systkini
Hrefnu eru: Karólína, f. 3.6. 1900,
d. 5.2. 1988; Guðjón, f. 27.11. 1901,
d. 15.5. 1966; Þorbjörg, f. 3.12.
1903, d. 25.2. 1994; Inga Jóna, f.
29.11. 1905, d. 22.6. 1999; Guðrún,
f. 20.8. 1907; Ólafía, f. 9.5. 1909;
og Bjarni, f. 8.9. 1911, d. 6.12.
1999.
Hrefna giftist 4. desember 1937
15.7. 1966, í sambúð með Bryndísi
Loftsdóttur, verslunarstjóra, b)
Einar Örn, verkfræðingur, f. 23.2.
1973, kvæntur Áslaugu Einars-
dóttur, lögfræðingi. 3) Óskar,
læknir í Bandaríkjunum, f. 2.10.
1949, kvæntur Karen Kleindienst,
meinatækni. Óskar var áður
kvæntur Ólöfu Helgu Guðmunds-
dóttur og er sonur þeirra Gunnar,
hljómlistamaður, f. 26.7. 1975, í
sambúð með Maríu Stefaníu Dal-
berg, háskólanema.
Hrefna varð gagnfræðingur frá
Flensborgarskóla í Hafnarfirði
þar sem hún bjó sem barn og ung-
lingur. Hún vann m.a. á Landspít-
alanum en fór síðan í ritaraskóla
til Englands og gerðist eftir heim-
komuna ritari hjá bæjarfógetan-
um í Vestmannaeyjum. Hún var
ritari hjá rannsóknastofnun há-
skólans 1937–42 en sinnti húsmóð-
urstarfinu eftir það. Þau hjónin
bjuggu alla tíð í Reykjavík. Fljót-
lega eftir stríð byggðu þau ásamt
öðrum hús á Hagamel 10, þar sem
þau bjuggu fram til 1971, en eftir
það bjuggu þau í Gnitanesi 10 í
Skerjafirði, þar sem hún bjó allt
til dauðadags.
Útför Hrefnu fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Arnbirni Óskarssyni,
kaupmanni í Reykja-
vík, f. 30.11. 1914, d.
15.10. 1998. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Anna Sigurjónsdóttir,
f. 1892, d. 1975, og
Óskar Lárusson, skó-
kaupmaður, f. 1889,
d. 1954.
Börn Hrefnu og
Arnbjarnar eru: 1)
Sigríður, mennta-
skólakennari, f. 14.4.
1943, gift Ingimundi
Sveinssyni, arkitekt.
Börn þeirra eru: a)
Sveinn, auglýsingahönnuður, f.
9.11. 1974, í sambúð með Alex-
öndru Redorta Gascon, fatahönn-
uði, b) Arnbjörn, hagfræðingur, f.
11.6. 1976, kvæntur Elínu Knud-
sen, lyfjafræðingi, c) Anna
Hrefna, menntaskólanemi, f. 2.5.
1983. 2) Anna, menntaskólakenn-
ari, f. 8.9. 1945, gift Ólafi Erlings-
syni, verkfræðingi. Börn þeirra
eru: a) Arnbjörn, aðalbókari, f.
Látin er á 88. aldursári tengda-
móðir mín Hrefna Karlsdóttir.
Þótt mér sé kunnugt um að hún
var frábitin öllu umstangi og um-
fjöllun um eigin persónu langar
mig að minnast hennar nokkrum
orðum.
Hrefna var yngst í hópi sex
systra og tveggja bræðra, en for-
eldrar hennar voru Sigríður Jóns-
dóttir frá Brekkukoti í Reykholts-
dal og Karl Guðmundur Ólafsson
skipstjóri frá Bygggarði á Sel-
tjarnarnesi. Bjó fjölskyldan ýmist í
Reykjavík eða Hafnarfirði og varð
á þeim árum fyrir því að hús
þeirra eyðilagðist í eldsvoða.
Hrefna missir föður sinn aðeins tíu
ára að aldri. Elstu systkinin voru
þá farin að vinna fyrir sér og Sig-
ríði móður hennar tókst með dugn-
aði og útsjónarsemi að halda heim-
ili með aðstoð eldri barnanna.
Hrefna varð gagnfræðingur úr
Flensborgarskóla. Ég hef það fyr-
ir satt að þær systur hafi þótt hver
annarri glæsilegri og ljósmyndar-
ar þess tíma hafi sóst eftir að fá
þær sem fyrirsætur.
Ung að árum fer Hrefna til
Englands og sækir þar ritara-
skóla. Þar í landi hittir hún í
fyrsta sinn Arnbjörn Óskarsson,
sem síðar verður eiginmaður henn-
ar. Heimkomin gerist hún ritari
hjá bæjarfógetanum í Vestmanna-
eyjum og síðar hjá rannsóknar-
stofnun háskólans í meinafræði
þar sem hún var m.a. ritari Niels-
ar Dungal prófessors.
Hrefna og Arnbjörn gengu í
hjónaband 1937. Arnbjörn byrjaði
snemma á atvinnurekstri sem varð
brátt umsvifamikill á sviði versl-
unar, fata- og skóframleiðslu.
Þessu fylgdu mikil ferðalög og var
Hrefna oftar en ekki í för með
manni sínum. Bæði höfðu þau
reyndar yndi af ferðalögum og hef
ég oft undrast hve víðförul þau
voru. Sóttu þau iðulega heim staði
sem sjaldgæft var að Íslendingar
færu til á þeim árum. Sjá mátti
þess merki í lífsháttum þeirra að
þau höfðu kynnst ýmsum straum-
um alþjóðlegrar menningar löngu
áður en þeir bárust almennt hing-
að til lands.
Þrátt fyrir ferðalög um víða ver-
öld höfðu þau hjón ekki síður
ánægju af kynnum við fósturjörð-
ina. Hrefna var mikill náttúruunn-
andi og naut útivistar. Þau stund-
uðu mikið veiðiskap á árum áður
og höfðu m.a. ána Hrófá í Stein-
grímsfirði á leigu á annan áratug
ásamt vinafólki. Eftir að Arnbjörn
hætti atvinnurekstri áttu þau það
til að leggja af stað með tjaldvagn
og gista þar sem veðráttan var
best þann daginn. Er þá ótalinn
sumarbústaður þeirra hjóna ná-
lægt Álftavatni en þar dvöldu þau
löngum og stunduðu þar umfangs-
mikla skógrækt. Vafðist ekki fyrir
Hrefnu að taka af miklum mynd-
arskap á móti gestafjöld sem
óvænt gat borið að garði.
Rúmur aldarþriðjungur er síðan
ég kom fyrst á heimili þeirra
Hrefnu og Arnbjarnar. Mér er
minnisstætt hvað húsmóðirin bar
af sér góðan þokka. Hún var höfð-
ingleg en þó látlaus í framgöngu.
Síðar átti ég eftir að kynnast því
hve frábær gestgjafi hún var á
sínu glæsilega heimili.
Hrefnu tengdamóður minni varð
varla misdægurt þar til hún var
komin yfir áttrætt, kvik í hreyf-
ingum og bein í baki. Arnbjörn
maður hennar veiktist fyrir tíu ár-
um og lést fyrir hálfu fjórða ári.
Annaðist Hrefna hann af mikilli
umhyggjusemi.
Sjálf fór hún að kenna sér meins
fyrir fimm árum. Fór hún til
Bandaríkjanna og var þar um sinn
í umsjá Óskars sonar síns, sem þar
starfar sem læknir. Lifði hún í
framhaldi af því við góða heilsu
þar til fyrir nokkrum mánuðum að
sjúkdómur gerði vart við sig sem
ekki fékkst við ráðið.
Hrefna kom mér oft á óvart og
jafnvel síðustu árin sýndi hún af
sér skemmtilegar hliðar sem ég
þekkti ekki svo vel áður. Hún var
ljóðelsk og las mikið, bæði inn-
lendar og erlendar bækur. Dóttir
okkar sem er í menntaskóla kom
ekki að tómum kofanum hjá ömmu
sinni þegar hún ræddi við hana um
sígildar íslenskar bókmenntir.
Mér hefur þótt vænt um að fá að
kynnast Hrefnu og reyndar öllu
hennar fólki.
Blessuð sé minning Hrefnu
Karlsdóttur.
Ingimundur Sveinsson.
HREFNA
KARLSDÓTTIR
✝ Sigurjón Hall-grímsson fædd-
ist á Knappstöðum í
Fljótum í Skaga-
firði 8. mars 1932.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 1. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Hallgrímur Boga-
son, f. 17. ágúst
1898, d. 12. júní
1985, og Kristrún
Jónasdóttir, f. 17.
júní 1903, d. 28.
mars 1989. Hall-
grímur og Kristrún bjuggu
lengst af sínum búskap á Knapp-
stöðum í Stíflu og eignuðust þau
sjö börn og komust fimm þeirra
til fullorðinsára, Guðný, f. 2.6.
Hallgrímur Pétur, f. 7.1. 1965,
sambýliskona Kristín Vilborg
Helgadóttir, f. 6.9. 1959, dóttir
þeirra er Íris Ósk, f. 1997. Stjúp-
börn hans eru: a) Ólafía Helga
Arnardóttir, f. 1978, sambýlis-
maður Ármann Harðarson, dótt-
ir þeirra er Katrín Lilja, f. 2002,
b) Guðbrandur Þór Bjarnason, f.
1981, og c) Helgi Freyr Bjarna-
son, f. 1986. 3) Rúnar Sigurður, f.
14.8. 1969, kvæntur Ragnheiði
Þóru Ólafsdóttur, f. 24.4. 1973,
börn þeirra eru Anton Ingi, f.
1996, og Sigurjón, f. 2000.
Sigurjón og Þórkatla hófu bú-
skap hjá foreldrum hennar í
Skerjafirði. Árið 1965 fluttu þau
í eigin íbúð í Kópavogi og á þess-
um tveimur stöðum eignuðust
þau synina. Árið 1976 fluttu þau
til Grindavíkur og hóf Sigurjón
störf hjá Fiskimjöli og lýsi og
vann þar nær samfellt uns hann
veiktist á síðasta ári.
Útför Sigurjóns verður gerð
frá Grindavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
1924, Bogi Guð-
brandur, f. 16.11.
1925, Dagbjört, f.
22.12. 1926, d. 11.6.
1988, Jónas, f. 12.11.
1930, og Sigurjón,
yngstur þeirra.
Sigurjón kvæntist
14. nóvember 1965
Þórkötlu Alberts-
dóttur, f. 21. ágúst
1942, dóttur
hjónanna Alberts
Gunnlaugssonar og
Katrínar Ketilsdótt-
ur. Synir Sigurjóns
og Þórkötlu eru þrír:
1) Albert, f. 3.10. 1963, kvæntur
Svanhvíti Daðeyju Pálsdóttur, f.
6.12. 1964, börn þeirra eru Þór-
katla Sif, f. 1986, Margrét, f.
1989, og Sigurpáll, f. 1993. 2)
Mig langar í örstuttri grein að
rifja upp kynni mín af Sigurjóni
frænda mínum og velgjörðarmanni.
Ég ásamt Boga bróðir mínum heim-
sótti Sigurjón á Landspítalann 3
dögum áður en lífsbaráttu hans
lauk. Við gerðum okkur vel grein
fyrir því að væntanlega værum við
að kveðja þennan mæta frænda okk-
ar í síðasta sinn. Sigurjón hafði bar-
ist í tæpt ár við banvænt krabba-
mein sem þrátt fyrir mikinn styrk
og vilja Sigurjóns yfirbugaði hann
að lokum. Þrátt fyrir augljós merki
um erfið veikindi reyndi hann að
vera glaðlegur eins og hann var
reyndar alltaf þegar fundum okkar
bar saman.
Ég kynntist Sigurjóni, Köllu og
sonum þeirra afar vel þá tvo vetur
sem ég var í fóstri hjá þeim á meðan
á námi mínu í Verslunarskólanum
stóð árin 1967-1969. Þann greiða og
vinsemd fæ ég aldrei fullþakkað og
bý enn vel að því sem mér var inn-
prentað sem ungum námsmanni.
Sigurjón var mikill fjölskyldumaður
og átti ávallt tíma fyrir fjölskyldu-
fólkið. Minnist ég margra stunda
sem hann eyddi með mér við að við-
halda Volkswagenbifreið sem ég átti
í viðunandi ástandi því Sigurjón var
verklaginn maður og ég minnist
þess ekki að hann gæfist upp við
neitt verkefni sem hann tók sér fyrir
hendur. Ég veitti því sérstaka eft-
irtekt hversu samviskusamur hann
var hvað vinnu sína snerti og voru
störf hans ávallt vel metin.
Sigurjón var mikill íþróttamaður
bæði hvað varðar knattspyrnu og
skíði. Ég heyri oft bræður mína lýsa
leikni hans á knattspyrnuvellinum
þar sem hann var einn af tveimur
eða þremur knattspyrnumönnum í
Fljótum sem valdir voru í Skaga-
fjarðarliðið.
Ég minnist þess þegar ég var lítill
drengur í Fljótunum að fullorðna
fólkið talaði með mikilli lotningu um
skíðahæfileika Sigurjóns. Á skíða-
landsmótinu á Siglufirði 1960 sé ég
hann ennþá fyrir mér þegar hann
kom langfyrstur í mark í 30 km.
göngu og hafði lagt af stað með rás-
númer 17 og sigraði að sjálfsögðu
með yfirburðum.
Vegir Guðs eru órannsakanlegir.
Ég fæ ekki skilið hvers vegna svona
góðhjartaður og umhyggjusamur
maður þurfti að líða svona löng veik-
indi enda er mér ekki ætlað að skilja
það. Nú er það trú mín að frændi
minn sé kominn á þann stað þar sem
honum líður vel.
Elsku Kalla, Albert, Halli, Rúnar,
tengdadætur og barnabörn, samúð
mín og Bjarkar er hjá ykkur á þess-
um erfiðu tímum. Ég veit að síðustu
mánuðir hafa verið ykkur erfiðir og
óskiljanlegir. Það er von mín og trú
að minningin um góðan mann muni
yfirgnæfa sorgina þegar fram líða
stundir.
Kæri frændi. Ég vil nú á skiln-
aðarstundu þakka þér fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig og reynst
hefur mér sem gott vegarnesti í líf-
inu. Megi Guð varðveita þig.
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
(Hannes Pétursson.)
Jón Sigurbjörnsson.
Í dag verður Sigurjón Hallgríms-
son jarðsunginn frá Grindavíkur-
kirkju. Ég vil, eftir áralanga vináttu,
kveðja þennan ljúfa dreng með
nokkrum orðum.
Sigurjón fæddist að Knappstöð-
um í Fljótum 8. mars 1932, þar sem
hann ólst upp. Foreldrar hans voru
Hallgrímur Bogason og Kristrún
Jónasdóttir sem þar bjuggu alla
sína búskapartíð, virt og dáð af sín-
um sveitungum. Sigurjón var yngst-
ur í hópi fjögurra systkina.
Sigurjón var mikill mannkosta-
maður, harðduglegur og trúr þeim
verkefnum sem honum voru falin.
Strax í æsku hafði hann mikið yndi
af íþróttum og sýndi mikla hæfileika
til að verða góður íþróttamaður. Á
uppvaxtarárum hans var skíða-
ganga hluti af lífsbaráttunni í Fljót-
um, enda ein snjóþyngsta sveit
landsins. Skíðin voru því oft besta
og eina samgöngutækið sem við
varð komið langtímum saman á
vetrum.
Skíðafélag Fljótamanna var
stofnað 1951, en þá var mikill áhugi
og uppgangur í iðkun skíðaíþrótt-
arinnar um land allt. Sigurjón var
einn af stofnendum Skíðafélagsins
og var strax lögð áhersla á mark-
vissar æfingar félagsmanna.
Árið 1954 vann Sigurjón það frá-
bæra afrek að verða fyrsti Íslands-
meistari Skíðafélags Fljótamanna í
15 km skíðagöngu. Þetta afrek Sig-
urjóns hafði mikil áhrif á ungdóm-
inn sem var að alast upp í sveitinni
og varð til þess að íþróttaiðkun fór
vaxandi næstu árin.
Mér er minnisstætt skíðagöng-
umót sem fram fór við Ketilás seinni
part vetrar, þá var ég 8 eða 9 ára
gutti. Mikill fjöldi fólks var saman
kominn til að fylgjast með keppn-
inni. Sigurjón var síðastur í rásröð-
inni og var númer 14. Hann gekk
þessa göngu svo afburða vel að unun
var á að horfa og kom langfyrstur í
mark við mikil fagnaðarlæti áhorf-
enda.
Nafn Sigurjóns er skráð í sögu
skíðaíþróttanna á Íslandi og Fljóta-
menn eiga lengi eftir að minnast
með þakklæti, þess brautryðjenda-
starfs sem hann vann í þágu skíða-
íþróttarinnar.
Kalla mín, Albert, Hallgrímur,
Rúnar og fjölskyldur ykkar. Ég
votta ykkur mína dýpsu samúð og
bið ykkur guðs blessunar.
Minningin um góðan íþróttamann
mun lifa.
Trausti Sveinsson og fjöl-
skylda Bjarnargili, Fljótum.
Okkur langar til að þakka þér,
kæri Sigurjón tengdafaðir og afi,
fyrir allar góðu samverustundirnar.
Það var sérstaklega ánægjulegt að
fá ykkur Köllu í heimsókn vestur
síðasta sumar, en þá hafðir þú
greinst með þennan erfiða sjúkdóm.
Þú varst ákveðinn í að sigrast á hon-
um og ætlaðir að koma aftur til okk-
ar og skoða Vestfirði enn betur, en
það gekk ekki eftir.
Þegar Sigurpáll litli frétti að þú
værir dáinn sagðist hann muna svo
vel eftir því þegar þú varst hjá okk-
ur fyrir vestan þar sem þú lékst þér
með fótboltann og vildi geta sent
þér boltann núna til himins svo þú
gætir æft þig þar.
Þér var annt um barnabörnin og
þóttir vænt um að Margrét æfði
skíðaíþróttina. Þú varst jú sjálfur
þrisvar sinnum Íslandsmeistari í
skíðagöngu. Þú hvattir einnig Þór-
kötlu áfram í fótboltanum, enda
mikið talað um fótbolta á heimilinu
ykkar Köllu og þú spilaðir líka fót-
bolta áður fyrr.
Við munum geyma dýrmætar
minningar um góðan, tryggan og
traustan mann og biðjum góðan Guð
að blessa og vernda þig og gefa
ömmu Köllu styrk. Við sendum
Rúnari og fjölskyldu og Halla og
fjölskyldu okkar dýpstu samúðar-
kveðjur frá fjölskyldunni að vestan.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér
(Hallgr. Pétursson.)
Svanhvít D. Pálsdóttir.
SIGURJÓN
HALLGRÍMSSON
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er,
að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina