Morgunblaðið - 07.06.2002, Side 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. JÚNÍ 2002 47
✝ Ingibjörg Bryn-geirsdóttir fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 6. október 1925.
Hún lést á Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja 1.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Bryngeir Torfason,
skipstjóri frá Sönd-
um á Stokkseyri, f.
26. september 1895,
d. á Vífilsstöðum 9.
maí 1939, og Lovísa
Gísladóttir, f. 18. júní
1885, d. á Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja 30.
mars 1979. Systkini Ingibjargar
voru Jóhann Þórir, f. 6.9. 1924, d.
8.4. 1932; Torfi, f. 11.11. 1926, d.
16.7. 1995; Gísli, f. 13.5. 1928;
Bryngerður, f. 3.6. 1929; Jón, f.
9.7. 1930, d. 7.8. 2000; óskírður, f.
11.4. 1934, d. 17.5. 1934.
Eftirlifandi eiginmaður Ingi-
bjargar er Alfreð Elías Svein-
björnsson, f. 26.4. 1924 í Skaga-
firði. Heimili þeirra var að Gerði í
Vestmannaeyjum fram að gosi, en
þá misstu þau hús sitt. Þau settust
að í Grindavík í Norðurvör 5 og
áttu þar heimili þar til sl. haust er
þau fluttu í Strembugötu 4 í Vest-
mannaeyjum.
Börn þeirra eru: 1) Bryngeir, f.
27.7. 1945, kvæntur Ástu Mar-
gréti Kristinsdótt-
ur. Börn þeirra;
Eyja, Ingibjörg og
Nanna. 2) Lovísa
Guðrún, f. 5.9. 1946,
d. 16.1. 1980, gift
Þresti Bjarnasyni, f.
23.8. 1945, d. 15.11.
2000. Börn þeirra
eru Heimir og Jón-
ína. 3) Jóhann Þór-
ir, f. 22.9. 1957,
kvæntur Ingibjörgu
Áslaugsdóttur.
Börn þeirra eru Al-
freð Elías, Magnús
Örn, Ragnar Daði
og Áslaugur Andri. 4) Sveinbjörn
Símon Alfreðsson, f. 7.11. 1960,
kvæntur Gunnhildi Björgvinsdótt-
ur. Börn þeirra; Inga Björg, Sara
og Emil Daði. 5) Sigurður Björn, f.
25.8. 1962, kvæntur Margréti
Elsabet Kristjánsdóttur. Börn
þeirra; Ásgeir Davíð, Ólöf, Björk
og Kristjana. 6) Jóhanna, f. 29.10.
1965, gift Ólafi Tý Guðjónssyni.
Börn þeirra; Eva, Bjartur Týr og
Ólafur Freyr. Ingibjörg og Alfreð
ólu upp sonarson sinn frá tveggja
ára aldri, Alfreð Elías, f. 12.8.
1976, unnusta hans er Sigríður
Ómarsdóttir.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku mamma, tengdamamma og
amma. Nú er jarðvist þinni lokið og
annað tilverustig tekið við. Þú varst
alltaf heilsuhraust, dugleg og vinnu-
söm og kvartaðir aldrei. Aldrei kom-
um við á Norðurvörina öðruvísi en
vel væri tekið á móti okkur, kaffi-
hlaðborð að hætti hússins og allt
heimabakað. Það var alveg sama
þótt þú værir upptekin í síldarsöltun
eða annarri vinnu, alltaf var nóg að
bíta og brenna og heimilið óaðfinn-
anlegt. Þú varst búin að reyna mikið
í þessu lífi en varst alltaf jákvæð og
lést aldrei bugast. Handavinnan átti
hug þinn allan og eru þær ófáar
motturnar sem þú fléttaðir. Þú varst
einnig mikil keramikkona og prýða
mörg jólatrén heimili fjölskyldunn-
ar. Alltaf gat ég beðið tengda-
mömmu ef aðstoð þurfti við að gera
við föt af börnunum, Símoni og mér.
Nú eða sauma grímubúninga, þú
varst alltaf boðin og búin. Við gætum
endalaust talið upp þá kosti sem
prýddu þig og gömlu góðu dagana en
takk fyrir allt og allt. Minning þín lif-
ir með okkur.
Elsku pabbi, tengdapabbi, afi og
langafi, missir þinn er mikill. Við
biðjum algóðan Guð að styrkja þig
og varðveita.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
( Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Símon Alfreðsson,
Gunnhildur Björgvins-
dóttir, börn og barnabarn.
Í dag verður jarðsett Ingibjörg
Bryngeirsdóttir tengdamóðir mín,
eða Imba á Búastöðum eins og hún
var svo gjarnan kölluð.
Það var fyrir tíu árum að ég varð
svo lánsöm að kynnast henni og
hennar mannkostum. Imba var alveg
einstök kona, gædd mikilli hjarta-
hlýju og létt í lund. Henni var mikið
umhugað um börnin sín og afkom-
endur og aldrei var hún glaðari en
þegar einhver leit inn til hennar og
Alla tengdapabba í Norðurvörina.
Imbu var margt til lista lagt eða eins
og hún Kristjana litla sagði eitt sinn:
Hún amma er listamaður.
Já, það eru svo sannarlega mörg
listaverkin sem liggja eftir hana og
alltaf mátti maður eiga von á ein-
hverju í jólapakkann. Margar eru
minningarnar sem leita á hugann en
einna helst minnist ég samveru-
stundanna þegar hlustað var á Eyja-
tónlistina og Imba sagði sögur frá
gömlu góðu dögunum á Búastöðum
og Gerði. Svo var líka unun að horfa
á „boltann“ með Imbu því hún hafði
alveg ótrúlega mikið innsæi og vit á
hvort heldur var fótboltinn eða
handboltinn.
En allt er í heiminum hverfult og
enginn veit hvað bíður okkar og nú,
allt of fljótt, er komið að leiðarlokum
í kynnum okkar. En allar minning-
arnar geymi ég í hjarta mínu og,
elsku Imba mín, ég trúi því að þér
líði vel á þínum áfangastað og vil
þakka þér fyrir yndislegar samveru-
stundir. Ég bið Guð að styrkja og
styðja alla ástvinina.
Guð geymi þig.
Þín tengdadóttir,
Margrét Elsabet
Kristjánsdóttir.
Hún amma mín var svo góð við
mig. Við vorum oft að hlusta á tónlist
sem ömmu fannst svo skemmtileg.
Og hún sagði mér oft fallegar sögur
sem hún heyrði þegar hún var lítil.
Og við fórum oft eitthvað saman á
flotta bílnum þeirra afa. En nú er
hún amma ekki lengur hjá okkur því
nú er hún amma hjá Guði.
Guð geymi þig, amma mín.
Þín
Kristjana Sigurðardóttir.
Með fáum orðum langar mig að
kveðja Ingibjörgu frænku mína,
Imbu á Búa, eins og okkur bræðrum
á Bessastöðum var tamast að kalla
hana.
Við vorum systkinabörn og einar
mínar fyrstu bernskuminningar eru
tengdar Imbu. Hún var barnfóstra
mín og ég var alltaf á eftir henni sem
lítill drengur og þá daglegur gestur á
Búastöðum hjá Lovísu frænku minni
og föðursystur.
Imba var elst sjö systkina sem
upp komust. Eins og öll Búastaða-
systkinin varð hún strax eftir ferm-
ingu að taka til hendi og fara að
vinna, en Bryngeir faðir þeirra
missti ungur heilsuna og var árum
saman á Vífilsstaðahæli. Hann dó
þar vorið sem Imba fermdist, árið
1940.
Imba á Búastöðum var góð kona.
Hún giftist góðum manni og fann
hamingjuna í ástkæru hjónabandi,
myndarlegum börnum og stórum
hópi afkomenda eftir því sem árin
liðu. Sorgin sótti hana samt heim og
það var henni mikið áfall, þegar elsta
dóttir hennar, Lovísa Guðrún, dó á
besta aldri í blóma lífsins. Hún bar
nafn þeirra kvenna sem voru henni
svo kærar, Lovísu móður hennar og
Guðrúnar ömmu.
Þegar jarðeldarnir í Heimaey hóf-
ust 23. janúar 1973 höfðu þau Imba
og Alli komið sér vel fyrir í Gerði,
þar sem frændi hennar og okkar
ættmenna Eyjólfs Eiríkssonar og
Jórunnar Skúladóttur á Kirkjubæ,
Guðlaugur Stefánsson skipstjóri í
Gerði og Sigurfinna Þórðardóttir
kona hans, bjuggu rausnarbúi. Gerði
og öll hús þar í nágrenni fóru undir
ösku og eimyrju og áttu þau ekki aft-
urkvæmt á sitt fyrra heimili. Eftir
eldgosið komu þau sér upp vinalegu
heimili í Grindavík og bjuggu þar
fram í nóvember sl. er þau fluttu aft-
ur til Vestmannaeyja og Imba lagð-
ist inn á sjúkrahúsið þar.
Hvert áfallið á fætur öðru hefur á
liðnum vetri dunið á Alfreð og fjöl-
skyldu hans og nú síðast missir ást-
kærrar eiginkonu. Við Anika, Gísli
bróðir, Hildur og okkar fjölskyldur
sendum Alla innilegar samúðar-
kveðjur.
Við útför okkar kæru frænku, sem
við áttum svo margar og góðar minn-
ingar um frá liðinni ævi og löngu
liðnum tíma, þökkum við henni sam-
fylgdina. Imbu á Búastöðum verður
ætíð gott að minnast. Við sendum
eftirlifandi systur hennar, bróður og
fjölskyldum innilegar samúðar-
kveðjur, svo og allri fjölskyldu Alla
og Imbu, börnum og afkomendum.
Blessuð sé minning Ingibjargar
Bryngeirsdóttur frá Búastöðum.
Hún sé Guði falin.
Guðjón Ármann Eyjólfsson.
INGIBJÖRG
BRYNGEIRSDÓTTIR
✝ Guðrún Eyjólfs-dóttir fæddist í
Sólheimum í Laxár-
dal í Dalasýslu 13.
nóvember 1920. Hún
lést 31. maí síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Eyjólfur Jón-
asson bóndi frá
Sólheimum, f. 15.3.
1889, d. 19.12. 1989,
og kona hans Sigríð-
ur Ólafsdóttir, f. 18.4.
1896, d. 8.10. 1925.
Systkini Guðrúnar
voru þau Ólafur
Ingvi, Ingigerður og
Una og eru þau öll látin. Hálfsystk-
ini hennar úr seinna hjónabandi
Eyjólfs eru þau Steinn og Sigríður.
Steinn er nú einn eftirlifandi barna
Eyjólfs. Árið 1946 giftist Guðrún
Gunnari Árna Sveinssyni, f. 1919,
en þau slitu samvist sinni eftir 20
ár. Börn þeirra eru: 1) Halldóra
Sigríður, f. 1.11. 1946, fyrrverandi
eiginmaður hennar var Matthías
Jón Þorsteinsson, f. 1942, og d.
1999. Börn þeirra eru Þorsteinn, f.
1966, og Guðrún Anna, f. 1967.
Seinni maður Halldóru var Brynj-
ólfur Bjarkan, f. 1944, og d. 1993.
Börn þeirra eru Brynjar Már, f.
1978, Jón Gunnar Bjarkan, f. 1980,
og María Salóme, f. 1982. Núver-
andi sambýlismaður Halldóru er
Árni Logi Sigurbjörnsson, f. 1952.
2) Eyjólfur Sveinn Sigurgeir, f.
29.6. 1948. Fyrrverandi eiginkona
hans er Ásta Björt
Thoroddsen, f. 1942.
Börn þeirra eru Eyj-
ólfur Bjartur, f. 1975,
og Guðrún Lína, f.
1982. 3) Sveinn Lár-
us, f. 4.1. 1951. Fyrr-
verandi eiginkona
hans er Guðríður
Sveinbjörnsdóttir, f.
1954. Börn þeirra
eru Gunnar Ingi, f.
1973, og á hann tvö
börn, og Sveinbjörn
Logi, f. 1980. 4) Logi
Vilberg, f. 6.8. 1953.
Kona hans er Sigríð-
ur Bjarnadóttir, f. 1954. Börn
þeirra eru Bæring Árni, f. 1979,
Bjarni Þór, f. 1982, og Páll Ingvi, f.
1986. 5) Sigríður Ísól, f. 2.2. 1955.
Maður hennar er Guðmundur
Gunnarsson, f. 1955. Börn þeirra
eru Gunnar Freyr, f. 1977, og á
hann eitt barn, Brynhildur, f. 1980,
og Sigurður Rúnar, f. 1982. 6) Jón-
as Bjarki, f. 11.11. 1959.
Guðrún ólst upp í Sólheimum til
tvítugs og fluttist til Reykjavíkur
þar sem hún kynntist Gunnari.
Bjuggu þau í Mosfellsbæ fyrstu ár-
in en fluttust síðan að Gufunesi.
Frá Gufunesi fluttist hún til
Reykjavíkur þar sem hún bjó síð-
an. Hún starfaði aðallega sem
saumakona.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Lágafellskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Mig dreymdi fyrir löngu síðan
hræðilegan draum, að hún amma
væri dáin. Ég man ennþá sársauk-
ann þegar ég vaknaði grátklökk og
hversu létt mér var þegar ég upp-
götvaði að þetta hafði bara verið
draumur. En nú er amma mín farin
og þó svo að hún hafi kennt mér að
trúa á líf eftir dauðann og hafi sjálf
trúað sterkt á framhaldslíf er sárs-
aukinn og söknuðurinn ekki minni.
Sem betur fer á ég fjöldann allan
af yndislegum minningum af stund-
um okkur saman sem aldrei verða
teknar frá mér og eflaust gætu þær
fyllt heila bók, því amma var mér
miklu meira en amma, enda bjó ég
hjá henni um nokkra ára skeið og er
ég henni mjög þakklát fyrir þau ár.
Hún hlúði að mér á þann hátt sem ég
mun aldrei gleyma. Á morgnana
vaknaði ég upp við ilminn af heitu
kakói og smurt brauð beið mín á fati.
Eftir skóladaginn eyddum við saman
mörgum góðum stundum, fórum upp
í hesthús að kemba hrossin, skrupp-
um í heimsóknir eða spiluðum sam-
an, þá átti hún það til að svindla, ekki
til þess að vinna heldur til þess að
tapa. Hún var glettin, kát og sagði
skemmtilega frá, ég beið þess vegna
spennt á kvöldin eftir því að fá að
heyra sögu, stundum fór hún með
þulur eða söng, svo skreið ég upp í til
hennar og Títa gamla, litla tíkin okk-
ar, hjúfraði um sig til fóta.
Amma var mikið náttúrubarn og
mikil hestakona enda var það hún
sem kenndi mér að elska sveitina,
dýrin og upprunann, hann skipti
hana miklu máli. Ég fylgdi henni oft
vestur í dali á sumrin, í Sólheima,
þar sem langafi bjó og bróðir ömmu
var bóndi og þaðan á ég safn af ljúf-
um minningum. Gjafmildi ömmu var
takmarkalaus og fengu margir að
njóta þess, ég var ein þeirra. Fyrsta
hjólið fékk ég frá henni, fyrsta plötu-
spilarann og fyrstu utanlandsferð-
ina, en hana fórum við saman til
Búlgaríu, það var ógleymanleg lífs-
reynsla. Þetta er aðeins brot af öllu
sem hún gaf mér en það dýrmætasta
af öllu var þó kærleikinn og hlýjan
sem hún umvafði mig og alla þá sem
hana þekktu. Fjölskyldan var henni
afar kær og hún var alltaf stolt af
sínum börnum, barnabörnum og
barnabarnabörnum, þau voru henn-
ar guðsgjöf, eins og hún kallaði þau.
Hún kom fram við fólk af miklum
heiðarleika og ætlaðist til hins sama
af öðrum, dæmdi ekki aðra en var
jafnframt stolt og auðsærð ef henni
fannst hún beitt ranglæti en reiðari
varð hún þó ef því var beitt gegn ein-
hverjum sem henni þótti vænt um.
Alltaf stóð hún vörð um þá sem
minna máttu sín. Virðing hennar var
einlæg gagnvart öllum guðs börnum,
lífinu og ástinni. Góðan félagsskap
kaus hún fram yfir flest annað og það
er mér léttir að vita að nú er hún
stödd í góðra vina hópi, blessuð sé
minning minnar ástkæru ömmu.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
– Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur – síðar.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Guðrún Matthíasdóttir.
Nú er hún amma mín orðin engill.
Konan með stóru augun. Sú sem
aldrei vildi gefa eftir glæsileikann og
reisnina þótt vatnið væri oft djúpt.
Hún var dalastúlkan á hestinum sem
ætíð ferðaðist grýttar götur síns lífs
án þess að stoppa né hika við.
Ég minnist hennar sem hálfgerðr-
ar sígaunakonu með slæðu á frjálsu
flugi um himininn. Hún var sem arn-
armóðir vakandi yfir sínum. Ætíð
fann ég fyrir hlýju, alltaf veitti hún
mér bjartsýni og trú á lífið.
Lifir hún í mér sem gleði þó að
bugaður sé af sorg.
Eyjólfur Bjartur Eyjólfsson.
Mig langar til að minnast ömmu,
eins og hún titlaði sjálfa sig, í nokkr-
um orðum. Við kynntumst þegar
unnusti minn, barnabarn Guðrúnar,
lá á Grensásdeild fyrir rúmu ári. Það
sást langar leiðir að þarna var á ferð-
inni afar sérstök kona og því betur
sem ég kynntist henni mat ég hana
meira. Hún var einstaklega áhuga-
söm um son minn Kristján Erni,
hrósaði honum óspart og það er
nokkuð sem allar mæður kunna að
meta. Sjálf bar ég mikla virðingu
fyrir Guðrúnu vegna þess að hún var
á tímabili einstæð sex barna móðir í
tvöfaldri vinnu. Hún gerði það vel,
var sterk og þannig ætla ég að minn-
ast hennar.
Hún gat komið á óvart, átti það til
að fara með gamlar þulur upp úr
þurru um leið og hún dýfði sykur-
molanum í kaffibollann. Það þótti
mér skemmtilegt. Guðrún var dug-
leg að heimsækja okkur Bjart með
Sigurjóni sínum og eru þessar heim-
sóknir orðnar dýrmætar minningar
um góða konu. Hún faðmaði mig oft
að sér og kallaði mig elsku stelpuna
sína og er ég þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast henni.
Elsku Guðrún, takk fyrir allar
góðu samverustundirnar. Hvíl þú í
friði.
Þín
Halla.
Eftir langan vetur kom vorið og þá
var tími ljóssins og gleðinnar svo
stutt undan. Gömul kona með unga
sál full af tilhlökkun í hjarta kvaddi
þennan heim sem hún vænti svo mik-
ils af á komandi sumri. Með fyrir-
hugað ættarmót í huga voru hennar
síðustu orð hve hún hlakkaði mikið
til fararinnar vestur í Dali en þaðan
var hennar ætt og uppruni. Það er
svo erfitt að skilja við svo sterkan
persónuleika og hjartahlýja konu
sem amma var. Hún var gjafmild og
alltaf studdi hún þá sem minna
máttu sín. Við afkomendur hennar
elskuðum hana ofurheitt, hve glöð
hún tók á móti faðmlagi og kossum á
kinn en hún átti þá skilið þúsund-
falda. Nú vonum við að hlýjar og fall-
egar hugsanir okkar í hennar garð
fylgi henni á leið út úr þessum heimi
sem reyndist henni stundum svo
harður, en hún sveigði alltaf blómið
sitt í átt til sólar á ný og það sama
gerum við þó hún kveðji okkur nú.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Með þökk fyrir góða ömmu biðj-
um við góðan Guð að geyma hana
fyrir okkur.
Brynhildur, Gunnar Freyr,
Sigurður Rúnar og Saga
Marie.
GUÐRÚN
EYJÓLFSDÓTTIR
S. 555 4477
555 4424
Erfisdrykkjur