Morgunblaðið - 27.08.2002, Blaðsíða 37

Morgunblaðið - 27.08.2002, Blaðsíða 37
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. ÁGÚST 2002 37 FRÉTTIR VEIÐI Laxveiðileyfi Til sölu laxveiðileyfi í Álftá á Mýrum og Brennu, ármót Þverár og Hvítár í Borgarfirði. Upplýsingar gefur Dagur Garðarsson í símum 893 5337 og 568 1200 alla virka daga frá kl. 8.00—18.00. SMÁAUGLÝSINGAR TILKYNNINGAR Sálarrannsóknarfélag Reykjavíkur, Síðumúla 31, s. 588 6060. Miðlarnir, spámiðlarnir og hug- læknarnir Þórhallur Guð- mundsson, Ólafur Hraundal Thorarensen, Bíbí Ólafsdóttir, Ingibjörg Þengilsdóttir, Erla Alexandersdóttir, og Garðar Björgvinsson michael-miðill starfa hjá félaginu og bjóða fé- lagsmönnum og öðrum uppá einkatíma. Upplýsingar um félagið, einka- tíma og tímapantanir eru alla virka daga ársins frá kl. 13—18. Utan þess tíma er einnig hægt að skilja eftir skilaboð á sím- svara félagsins. Netfang: mhs@vortex.is . Sálarrannsóknarfélag Reykjavíkur starfar í nánum tengslum við Sál- arrannsóknarskólann á sama stað. SRFR. KENNSLA ■ www.nudd.is FÉLAGSLÍF Háaleitisbraut 58—60 Samkoma í Kristniboðs- salnum í kvöld kl. 20.30. „Ég þekki þrengingu þína“ Lárus Halldórsson talar. Allir hjartanlega velkomnir. RAÐAUGLÝSINGAR ATVINNA mbl.is EFTIRLIT var með umferð á Suðurlands- vegi, Vesturlandsvegi og í Reykjavík allri. Ástand og réttindi ökumanna voru könnuð og ökumenn jafnt og farþeg- ar minntir á að nota öryggisbelti. Lögreglan fylgdist með umferð bif- reiða og gangandi vegfarendum á föstudagsmorgni enda mikið um börn á leið í skólann. Vert er að minna ökumenn á að taka sérstakt tillit til þessa unga fólks sem er jafn- vel að hefja skólagöngu sína. Á föstudagskvöld var ökumanni veitt tiltal þar sem tvö börn voru í bílnum án öryggisbelta, ökumaður- inn var að tala í farsíma án hand- frjáls búnaðar auk þess sem hann gat ekki framvísað ökuskírteini. Ofsaakstur í íbúðarhverfi Lögreglu var tilkynnt um víta- verðan akstur á Suðurlandsvegi rétt fyrir hádegi á föstudag. Sá sem til- kynnti sagði mikla þoku vera og að bifreið hefði ítrekað verið ekið á mikilli ferð fram úr hægra megin og einnig yfir óbrotna línu. Rétt fyrir miðnætti var bifreið veitt eftirför á svipuðum slóðum. Henni var ekið á ofsahraða inn í íbúðarhverfi þar sem bifreiðin fór yfir gangstéttir og hafnaði á umferðarmerki utan veg- ar. Ökumaður sinnti ekki stöðvunar- merkjum lögreglu. Þegar bifreiðin hafði síðan lent utan vegar flúðu ökumaður og annar farþegi af vett- vangi en eftir sat einn farþegi sem var stjarfur af hræðslu þegar lög- regla kom að. Við frekari rannsókn kom í ljós að um stolna bifreið var að ræða og voru ökumaður og sá farþegi sem flúði færðir á lögreglu- stöð en bifreiðin var fjarlægð af vettvangi með kranabifreið. Rétt fyrir hádegi á sunnudag var tilkynnt um bifreið sem ekið var á móti umferð vestur Miklubraut. Ökumaður sem er vel á níræðisaldri hafði tekið of krappa beygju af Háa- leitisbraut inn á Miklubraut með þeim afleiðingum að hann sneri öf- ugt við akstursstefnu. Miklubraut var lokað á meðan hann sneri bifreið sinni við. Tilkynnt var um 19 innbrot um helgina. Eins og svo oft áður vill lög- reglan minna fólk á að hafa útidyra- hurðir læstar, glugga og svalahurðir lokaðar og kræktar aftur, og skilja ekki verðmæti eftir í bifreiðum. Tveir menn voru fluttir í fangamót- töku en þeir höfðu sparkað upp úti- dyrahurð í íbúð í miðborginni og fundust skartgripir og fíkniefni á þeim. Í Breiðholtinu var brotist inn í íbúð á annarri hæð, með því að spenna upp svalahurð og tekinn var sími, skartgripir, myndavélar o.fl. Leiddist málningarvinnan Ekki er þó alltaf allt sem sýnist. Lögreglu var tilkynnt um ungan, sóðalegan mann sem sparkað hafði í rúðu á kjallaraíbúð og síðan farið þar inn. Manninum var lýst nokkuð nákvæmlega fyrir lögreglu. Við nán- ari eftirgrennslan reyndist hann vera búsettur í íbúðinni hafa verið að mála en var orðinn hálfþreyttur á málningarvinnunni og hafði hent málningarverkfærum í rúðuna. Einnig var tilkynnt um grunsam- legar mannaferðir inni í nýbyggingu um eittleytið aðfaranótt sunnudags en það reyndust vera iðnaðarmenn að störfum. Gat ekki borgað fyrir matinn Lögreglan aðstoðaði nokkra leigubílstjóra um helgina m.a. vegna ölvaðra farþega. Aðfaranótt laugar- dags var slík aðstoð veitt er kona skuldaði fargjaldið og var óviðræðu- hæf sökum ölvunar en hún var vist- uð í fangageymslu lögreglunnar. Að- faranótt sunnudags tilkynnti starfsmaður veitingastaðar í mið- borginni um gest sem var til vand- ræða. Gesturinn var ölvaður, hann hafði borðað mat fyrir um tólf þús- und krónur en hann gat ekki borg- að. Aðfaranótt sunnudags var lög- reglu tilkynnt að heyrst hefði neyð- aróp frá konu af og til þá um nótt- ina. Við nánari athugun reyndust ópin koma frá hundi sem var span- gólandi í garðinum og komst ekki inn. Eigandi hundsins var vakinn og opnaði hann fyrir hundinum. Úr dagbók lögreglu 23.–26. ágúst Farþegi stjarfur af hræðslu Krossins burt numinn kvölum frá, kóngur ríkir þú himnum á. Herra, þá hér mig hrellir pín, hugsaðu í þinni dýrð til mín. (Hallgr. Pét.) Elsku Allý og fjölskylda, megi guð styrkja ykkur í þessari sorg. Vertu sæll, Ási minn. Aðalheiður Sigfúsdóttir, Hafnarfirði. Árum saman bauð Ási Markús dauðanum byrginn, lagðist glað- beittur undir hnífinn hjá læknunum og hló þegar hann sagði vinum sín- um frá því hvernig líf hans hékk á bláþræði krabbameins og fleiri kvilla. „Alltaf lifir Ási,“ bætti hann gjarnan við. Nú er hann allur þessi síkviki prakkari á Bakkanum. Það situr í mér orðið athafna- skáld þegar ég hugsa til Ása Mark- úsar. Hann var ekki venjulegur at- vinnurekandi eða bísnesmaður eins og það heitir á vondri íslensku. Hann var athafnamaður, knúinn áfram af ódrepandi sköpunarkrafti. Það verða aðrir til að rekja sögu Ása enda færari til þess en ég sem kynntist honum fyrst laust fyrir 1990 þegar ég flutti á Eyrarbakka. Ég veit af óljósri afspurn að á fyrri tíð kom hann að útgerð, kvik- myndahúsarekstri, verslunarrekstri og ótal mörgum öðrum sviðum at- vinnulífsins. Og ætíð fór hann í þessum efnum sínar eigin leiðir. Ási var ekki félagsmálamaður eða samvinnumaður enda vita allir að skáldskapur verður ekki til í samvinnu. Það á einnig við um at- hafnaskáldin. Ég hafði á tilfinning- unni að í sínu stússi hefði Ási alltaf verið að gera það sem honum fannst skemmtilegt. Með því er ég ekki að segja að lífið hafi verið þessu athafnaskáldi dans á rósum. Hann reyndi í sínu fjölskyldulífi sárari missi en orð fá lýst þegar synir hans tveir drukknuðu í inn- siglingu Eyrarbakkahafnar. Hann mátti líka oft finna til þess að hann átti sér öfundarmenn og skeytti engu um að vinna verkum sínum lýðhylli. Það gerðu verkin sjálf þeg- ar hjólin voru farin að snúast. Vafalítið hefur hvatvísi hans oft- ar en ekki orðið til að hrella sam- ferðamenn Ása og stutt að því að honum fannst hann ekki alltaf njóta skilnings. En ef einhver staður hef- ur þurft á hvatvísum athafnamanni að halda á 20. öldinni þá var það Eyrarbakki eftir allar þær dýfur og erfiðleika sem sá staður mátti þola. Og þrátt fyrir þessa hvatvísi var Ási hlýr persónuleiki og vinur vina sinna. Okkur finnst ætíð skarð fyrir skildi þegar samferðamenn okkar safnast til feðra sinna. En maður kemur í manns stað, segir mál- tækið. Ég held að Ási sé undan- tekningin sem sannar þá reglu. Það kemur enginn í stað Ása. Allý og öðrum vandamönnum Ása sendi ég mínar dýpstu sam- úðarkveðjur. Bjarni Harðarson. Ási Markús var stór maður þótt ekki væri hann hávaxinn né mikill að vexti. Stór var hann að verð- leikum og þeim drifkrafti sem ein- kenndi hann alla tíð. Persónuleiki hans var einstakur eins og ég fékk að kynnast af eigin raun fyrir nokkrum árum eftir að hafa farið þess á leit að taka við hann viðtal fyrir útvarp. Ekki sam- þykkti hann erindi mitt í fyrstu heldur bauð mér í garðhús á heimili þeirra hjóna og þiggja af þeim kaffisopa. Hann skyldi hugsa málið eftir að hafa hitt mig. Það hafði vakið athygli mína að þessi ágætu hjón buðu ferðamönnum upp á gist- ingu með heimilislegum blæ við sjávarkambinn á Eyrarbakka og um það átti viðtalið að fjalla. Ég heillaðist strax af þeim hjónum enda móttökurnar slíkar og hlýlegt viðmót þeirra beggja sem snart mig djúpt. Mér fannst ég hafa fundið fjársjóð og naut þess að hlusta á Ása Markús segja frá lífi sínu og hugsjónum sem voru miklar og ætíð Eyrarbakka til fram- dráttar. Honum þótti vænt um bæj- arfélagið sitt og lét sig það varða eins og hann sýndi í verki marg- sinnis og ávallt þegar á reyndi. Það er mikill sjónarsviptir að Ása Markúsi enda átti hann fáa sína líka. Ég kveð hann með virð- ingu og þakklæti fyrir ógleymanleg kynni. Allý eiginkonu hans og eft- irlifandi fjölskyldu votta ég samúð mína. Blessuð sé minning Ása Mark- úsar. Soffía M. Gústafsdóttir. Ási Markús var atorkumaður með stóran faðm og víðan sjóndeildar- hring. Hann var ekki maður smá- muna en þó glöggur á fegurð og þýð- ingu þess smáa. Hann var góður maður með sterka hugsun gagnvart samfélagi sínu og þeim tækifærum sem buðust. Hann var frumkvöðull í eðli sínu og hratt í framkvæmd því sem honum datt í hug og hann sá sóknarfæri í. Sneri framkvæmdin að honum sjálfum hætti hann ekki fyrr en því var lokið. Sneri málið að sam- félaginu fylgdi hann því eftir af festu, allt til loka, og þoldi illa vífilengjur. Þessu bera vitni athafnasemi hans í útgerð, verslun, ferðaþjónustu, mál- efnum eldra fólks á Eyrarbakka og hin ýmsu mál sem hann lét til sín taka. Það var gaman að ræða málin við Ása og taka snerpuspjall um ýmis mál. Eitt sinn benti hann mér á að brimið væri einkenni Eyrarbakka og það mætti koma Bakkanum á kortið með briminu. Þetta fannst mér nýtt sjónarhorn og ég sagðist tilbúinn að leggja þessu lið. Flug- unni um brimið var skotið á loft í stuttu blaðaviðtali sem vakti athygli og viti menn, eftir að það birtist var Ási Markús kallaður í viðtal í öllum útvarpsstöðvum, hvar hann lýsti einkennum brimsins við ströndina ásamt mörgu fleiru, svo sem því þegar einn gesta hans stóð frammi á sjávarkambinum, breiddi faðminn móti sunnanúðanum, teygaði að sér sjávarloftið og sagði: „Þetta er betra en nokkurt vín.“ Í ólgusjó lífsins sigldi Ási Mark- ús beinn í baki með heillandi lífs- viðhorf og með Aðalheiði Sigfús- dóttur, konu sína, sér við hlið tókst hann af æðruleysi á við brimskafla lífsins. Undir niðri fann maður að bjó sú hugsun að lífið héldi alltaf áfram hvað sem á dyndi. Og þannig var Ási Markús, hann var lifandi í hverju sem hann tók sér fyrir hendur og þar sem honum fannst eitthvað á vanta hafði hann orð á því þannig að menn mundu eftir og fannst vont að fá slíkar athuga- semdir aftur og aftur. Allt var þó sagt með góðum hug því undir niðri bjó hugsunin um að gera betur en gert hafði verið áður. Ási Markús var mikill áhugamað- ur um að rækta ættartengslin og gekkst fyrir því af kappi að ná sam- an systkinunum frá Hurðarbaki í Flóa á meðan þau voru á lífi. Og það var handagangur í öskjunni þegar hann ýtti því ætlunarverki úr vör, dreif fólk með sér og sam- koman sannarlega lífleg og eftir- minnileg öllum. Það var gott að koma til Ása og Allíar og það þurfti ekki endilega eitthvert erindi. Alltaf var eitthvað til umræðu, smátt eða stórt, og allt- af á þeim nótum að rétt væri að drífa í þessu eða hinu. Ási hafði lag á að hrífa menn með sér og það var svo að um leið og maður ók á brott frá einni heimsókninni hlakkaði maður til þeirrar næstu. Maður hélt svo sannarlega upp á þennan karl – og það er gott að hugsa til samtala og samverustunda með honum. Blessuð sé minning hans. Inni- legar samúðarkveðjur til Aðalheið- ar og allra aðstandenda. Sigurður Jónsson. Blómastofa Friðfinns, Suðurlandsbraut 10, sími 553 1099, fax 568 4499. Opið til kl. 19 öll kvöld Kransar • Krossar • Kistuskreytingar Elsku Unnur. Ég gleymi því aldrei hvað þú varst góð mann- eskja og það er varla hægt að ímynda sér betri manneskju eða betri vin. Þeir tímar sem við eyddum saman voru ógleymanlegir og ég þakka guði fyrir að hafa fengið að kynnast þér. Ég sendi foreldrum þínum, Guðrúnu og Bjarna, og systur þinni Þorgerði samúðarkveðjur Hólmfríður V. Sævarsdóttir. Unnur Helga, dáin. En hvað það er óréttlátt, voru fyrstu orðin sem flugu í gegnum huga okkar. Hvers vegna er verið að taka unga stúlku, sem varla hafði fengið tækifæri til að lifa, frá öllum sem elska hana. Hvaða minningar eru það sem standa upp úr í huganum þegar litið er yfir farinn veg? Fermingardagur- inn í vor, þá var hún svo falleg og þann dag sáum við vel hversu mynd- arleg hún ætti eftir að verða sem full- orðin kona. Sá dagur kemur hins vegar aldrei. Í staðinn berum við mynd hennar í huga okkar. UNNUR HELGA BJARNADÓTTIR ✝ Unnur HelgaBjarnadóttir, Borgarvík 12 í Borg- arnesi, fæddist á Akranesi 20. mars 1988. Hún lést á barnadeild Landspít- alans við Hringbraut miðvikudaginn 14. ágúst síðastliðinn og var útför hennar gerð frá Borgarnes- kirkju 24. ágúst. Við eigum öll eftir að muna eftir Unni, hún var svo lífsglöð og ánægð, og það var mjög gaman og gott að tala við hana. Hún var mjög vitur og gáfuð stúlka. Hún vissi alveg hvað hún vildi og var ekkert feimin við að láta sum orð falla af vörum sér. Hún var sú manneskja sem ég leitaði oftast til ef eitthvað var að. Ég man vel eftir því hve opin hún var yfir veik- indum sínum við okkur, krakkana. Við vorum oft samferða í íþróttir og það var mjög gaman að tala við hana. Við munum öll minnast hennar af því hve náin og opin hún var við okkur öll. Ég á margar minn- ingar frá því að við vorum að leika okkur saman, t.d. þegar við drösluð- umst um allan bæinn með dúkku- vagninn minn, gerðum dyraat með strákunum og spreyjuðum veggina uppi í sveitinni hjá henni, það er enn þá smásprey þar. Þegar við vorum uppi í sveit hjá henni og sáum kind- arhaus og öskruðum eins og fífl og hlupum svo skíthræddar í burtu. Við ætluðum alltaf að gista saman vin- konurnar í tjaldi einhvern tímann í sumar en það varð aldrei neitt úr því, það verður heldur ekkert næsta sumar eða þau sem á eftir koma. En við getum alltaf munað eftir henni þegar við förum að tjalda saman. Gunna, Bjarni og Þorgerður, ég votta ykkur innilega samúð mína. Íris Dögg.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.