Morgunblaðið - 01.12.2002, Síða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. DESEMBER 2002 41
meti og lífið allt hjá honum og ömmu
í sveitinni. Okkur langar að láta
þessar ljóðlínur fylga með, sem
segja allt um hug okkar systra.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku amma, við hugsum mikið til
þín og þú veist af okkur í nágrenn-
inu, megi góður guð styðja þig og
styrkja á erfiðum stundum.
Þínar ömmustelpur
Hulda og Rannveig.
Svo er um ævi
öldungamanna
sem um sumar –
sól fram runna;
hníga þeir á haustkvöldi
hérvistardags
hóglega og blíðlega
fyrir hafsbrún dauðans.
Gráti því hér enginn
göfugan föður
harmi því hér enginn
höfðingja liðinn;
fagur var hans lífsdagur,
en fegri er upp runninn
dýrðardagur hans
hjá drottni lifanda.
(Jónas Hallgrímsson.)
Sólin kom upp, teygði sig í allar
áttir og teygði sig inn til afa. Hún
sagði „Eiríkur, í dag er þinn dagur“.
Afi sagði „nei lof mér að vera leng-
ur“.
Afi barðist áfram eins og honum
var lagið, þrjóskaðist og stóð fastur
á sínu. Hvergi var ský á himnum og
fallegri dag hefði varla verið hægt
að panta í lok nóvember. Sólin hélt
áfram að príla upp á himininn og
sagði um hádegisbilið „Eiríkur! Þú
veist að ég á að taka þig með mér í
dag!“ Afi sagði „nei lof mér að vera
aðeins lengur, það eru svo margir að
koma“! Ég fann þetta svo á mér og
ég flýtti mér til hans. Sólin reyndi
að tefja mig á heiðinni og skein í
augun á mér. Á Kambabrún horfði
ég á sólina teygja sig utan af hafi og
ég sá að hún var bara að bíða eftir
afa. Hún hékk á hádeginu úti fyrir
Eyrarbakka og kallaði í þriðja sinn.
„Eiríkur! Ætlarðu ekki að fara að
koma?“ Afi sagði aftur nei. Loksins
þegar ég kom settist ég við hliðina á
afa, þorði ekki strax að setjast fyrir
framan hann, ég sat fyrir aftan hann
og hélt í hann. Síðan vann ég í mig
þor og gekk framfyrir rúmstokkinn
og leit í augun á þessum mikla
manni.
Afi barðist fyrir hverjum andar-
drætti og aftur sagði sólin í gegnum
gluggann „Eiríkur, ég er að bíða eft-
ir þér, þín er vænst annars staðar í
dag“. Í augunum hans afa var mér
ljóst að hann heyrði vel í sólinni og
vissi hvað var í vændum. En afi, af
því að hann er eins og hann er, sagði
við sólina „ég er að deyja! Ekki þú!
Ég dey þegar mér hentar“. Ég hélt í
höndina á afa, horfði á fjölskylduna
okkar sem stóð allt í kring og við
hugsuðum öll til hinna sem voru
komin til okkar í huganum. Hvergi
ský á himni! Hurðin til himna stóð
opin upp á gátt.
Afi minn var þrjóskur og fylginn
sér, harður í horn að taka og mikill
baráttumaður. Þess vegna átti sólin
fullt í fangi þennan dag. En hann
gat nú samt aldrei alveg falið ljúf-
linginn sem hann var inn við beinið.
Ég gleymi því aldrei þegar ég var
lítill strákur í sveitinni uppi á Espó.
Ég lá á dýnunni við hliðina á rúminu
hans og ömmu og afi las fyrir ömmu,
framhaldssöguna úr Vikunni, þang-
að til amma sofnaði. Ég skildi ekki
söguna en ég skildi það að afi elsk-
aði ömmu. Hann var duglegur! Af
honum lærði ég að þeir uppskera
einir, sem einhverju sá.
Sólin var farin að síga og hún
sagði aftur þreytulega en ákveðin
„Eiríkur …“ „já ég veit“ sagði afi,
„ég er alveg að koma“. Síðustu gest-
irnir komu í flýti inn úr hversdags-
amstrinu og settust í kringum afa og
allir hinir sem áttu ekki heiman-
gengt voru komnir í huganum til
hans og sátu með okkur allt í kring-
um rúmið. Afi var of veikur til að
tala. Við hin, sem hefðum getað tal-
að, fundum engin orð. Svo við þögð-
um bara og héldum í hann og hvert
utan um annað.
Sólin var nú komin vestur að Þor-
lákshöfn og klukkan farin að síga í
fimm. Þá kom síðasta kallið og afa
var ljóst að það var annaðhvort að
fara í dag með sólinni eða taka
áhættuna á því að það yrði aftur sól
á morgun. En það spáði rigningu og
hver vill ferðast í rigningu? Afi var
búinn að vera veikur lengi og vildi
ekki ferðast í rigningu. Hann gat sig
hvergi hreyft en leit í huganum yfir
herbergið og sleppti takinu. Á sama
augnablikinu lagðist sólin niður í
hafið úti fyrir Selvoginum. Sólin var
farin með afa. Það var gott að afi fór
með sólinni, rigningin er ekki
spennandi ferðafélagi.
Við grétum öll aðeins, en kannski
mest yfir því að hann kvaldist ekki
lengur. Það tók örugglega gott fólk
á móti honum; Benjamín frændi,
Stígur langafi með tóbaksdósina og
fleiri. Þeir munu örugglega halda
áfram að rökræða það rauða og það
bláa og halda áfram að vera ósam-
mála. Afi ber þeim vonandi kveðju
mína. Ég kem þegar ég kem, en
þangað til lít ég eftir ömmu og
mömmu. Það var leiðinlegt að við
náðum aldrei að tefla á skákborðinu
sem ég gaf honum þegar ég kom frá
Taílandi í haust, en hver veit nema
við náum því næst þegar við hitt-
umst.
Svona upplifði ég 22. nóvember,
daginn sem afi dó, alveg eins og í
sögu!
Einar Bárðarson.
Marga dagana hef ég flýtt mér að
klára heimavinnuna svo ég geti
heimsótt langafa og langömmu og
vildi ég alltaf stoppa lengi. Langafi
fór út í búð eftir góðgæti handa mér
og búin var til veisla fyrir mig, sem
mér fannst oft klárast of fljótt þótt
hún væri búin að vera allan daginn.
Alltaf gat ég horft á myndbandi á
það sem mig langaði að sjá og
langafi las blöðin á meðan, sem ég
hafði komið með til hans.
Elsku langamma, ég ætla að vera
duglegur að heimsækja þig áfram.
Þinn
Böðvar Dór.
Vorið 1948 fluttu í Biskupstungur
ung hjón ásamt börnum sínum, þau
Eiríkur Sæland sem ráðinn var
garðyrkjumaður að Stóra-Fljóti og
kona hans Hulda Sæland og börn
þeirra Sigríður og Gústaf. Þá hófust
kynni mín af þessari fjölskyldu sem
stækkaði með árunum og eru nú
orðnir margir afkomendur þeirra
hjóna. Árið eftir hófst bygging
gróðrarstöðvarinnar Espiflatar þar
sem þau áttu heima um fimmtíu ára
bil.
Ég var svo lánsamur að fá að
vinna við byggingar og svo rekstur
oft þegar þurfti með. Þá kynntist ég
Eiríki mjög vel og tel hann hafa ver-
ið einn af mínum bestu vinum. Ei-
ríkur var framsækinn garðyrkju-
maður og skilaði sínu dagsverki vel.
Eiríkur var mikill bókamaður, víð-
lesinn og hafði gaman af að tala um
bækur. Marga góða bókina fékk ég
lánaða hjá honum fyrir daga sjón-
varpsins. Þá vorum við saman í
Bridgeklúbbi nokkur ár sem eru
ógleymanleg.
Eiríkur var formaður Ungmenna-
félags Biskupstungna um árabil og
var drífandi stjórnandi í íþróttum og
leikstarfsemi. Sá allra besti hvíslari
sem við höfðum á þessum góðu ár-
um. Þá sá hann um bókasafn félags-
ins um árabil og bókakaup. Eiríkur
var heiðursfélagi Ungmennafélags
Biskupstungna. Ég sakna góðs vin-
ar og samferðamanns í rúmlega
hálfa öld með þökk fyrir margar
góðar samverustundir. Mestur er
samt söknuður konu hans og barna.
Guð styrki aðstandendur alla á
sorgarstundu. Vertu sæll vinur og
góða ferð.
Sigurjón Kristinsson.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HÓLMFRÍÐAR MAGNÚSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Hornbrekku,
Ólafsfirði.
Anna Freyja Eðvarðsdóttir, Karl G. Þórleifsson,
Magnús Þorsteinsson, Erla Bára Gunnarsdóttir,
Björn Þorsteinsson, Silvia Kimworn,
Eiríksína Þorsteinsdóttir, Bessi Skírnisson,
ömmu- og langömmubörn.
Hugheilar þakkir fyrir auðsýndan hlýhug og
samúð við fráfall okkar ástkæru móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SVÖVU LÁRUSDÓTTUR,
Seljahlíð, Hjallaseli 55,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Seljahlíðar fyrir
umhyggju og alúð í umönnun.
Ragnheiður Kristín Karlsdóttir, Örn Árnason,
Svala Karlsdóttir,
Guðrún Hafdís Karlsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
RÖGNVALDUR BJARNASON,
Reynigrund 41,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Digraneskirkju miðviku-
daginn 4. desember kl. 15.00.
Stefán Rögnvaldsson, Herdís Jónsdóttir,
Birgir Rögnvaldsson, Guðrún Bergþórsdóttir,
Rósa Rögnvaldsdóttir, Magnús Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför ást-
kærs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
GUNNARS A. AÐALSTEINSSONAR
frá Brautarholti,
Kveldúlfsgötu 1,
Borgarnesi.
Steinunn Árnadóttir,
Sólrún Gunnarsdóttir, Gylfi Már Guðjónsson,
Hafdís Gunnarsdóttir, Nikulás Á. Halldórsson,
Trausti Gunnarsson, Ástríður Gunnarsdóttir,
Tryggvi Gunnarsson, Elsa Friðriksdóttir,
Ingileif Aðalheiður Gunnarsdóttir, Magnús Valsson,
Árný Guðrún Gunnarsdóttir, Guðjón Bjarnason,
barnabörnin og langafabörnin.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
LAUFEYJAR VALDEMARSDÓTTUR
SNÆVARR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
þjónustuíbúða á Dalbraut 27 fyrir einstaka
umönnun og aðhlynningu.
Birna H. Stefánsdóttir, Jón Bergsteinsson,
Pétur Stefánsson, Hlíf Samúelsdóttir,
Stefanía V. Stefánsdóttir,
Gunnsteinn Stefánsson, Helga Snæbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu
milli landa
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986