Morgunblaðið - 14.01.2003, Blaðsíða 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. JANÚAR 2003 31
✝ Anna JóhannaÓskarsdóttir
fæddist í Svefneyjum
á Breiðafirði 20. des-
ember 1929. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
3. janúar síðastliðinn.
Anna var dóttir
hjónanna Óskars
Níelssonar, hrepp-
stjóra og bónda í
Svefneyjum á Breiða-
firði, f. 1895, d. 1985
og Önnu Jóhönnu
Magnúsdóttur hús-
móður, f. 1894, d.
1930. Móðir Önnu lést 16 dögum
eftir fæðingu hennar og gekk þá
Ingibjörg Guðmundsdóttir hús-
móðir, f. 1883, d. 1958, henni í
móðurstað. Seinni kona Óskars
var Guðríður Sveinbjarnardóttir
húsmóðir, f. 1912 d. 1988. Alsystir
Önnu er Guðný Jóhanna, f. 1927.
Hálfsystkini samfeðra eru Jón, f.
1937, Þórkatla, f. 1939, Ólafur, f.
1942, d. 1953 og Níels, f. 1944.
Eftirlifandi eiginmaður Önnu er
Elís Kristjánsson, húsasmíða-
meistari, f. 8.5. 1926. Þau gengu í
hjónaband 8. nóvember 1952. Börn
Önnu og Elísar eru: 1) Ólafur,
sparisjóðsstjóri í Vestmannaeyj-
um, f. 24.7. 1953, kvæntur Stellu
Skaptadóttur, f. 11.9. 1953. Börn
þeirra eru: Sjöfn, f. 1976, Skapti
Örn, f. 1980 og Hlín, f. 1989. 2)
Anna Björg kennari, f. 10.2. 1959,
gift Stefáni Jóhanni Björnssyni, f.
10.11. 1957. Börn þeirra eru: Stef-
án Jóhann, f. 1997 og Anna Mar-
grét, f. 1998. 3) Atli Þór, f. 10.5.
1964. Sonur hans er Óskar Máni, f.
1992, en heimili Önnu og Elísar
hefur verið annað heimili hans. 4)
Hlynur, fjármála-
stjóri Flugfélags Ís-
lands, f. 22.11. 1965,
kvæntur Arndísi
Ólafsdóttur, f. 11.5.
1972. 5) Trausti,
deildarstjóri tölvu-
deildar VÍS, f. 25.11.
1966, í sambúð með
Sif Þórsdóttur, f. 6.9.
1966. Sonur þeirra
er Elís Þór, f. 2002.
Anna ólst upp til
níu ára aldurs í
Svefneyjum á
Breiðafirði hjá föður
sínum og stjúpu, en
þá flutti fjölskyldan til Flateyjar
og er Anna þar til 15 ára aldurs er
hún flutti til Reykjavíkur. Vetur-
inn 1945–46 stundaði Anna nám
við Húsmæðraskólann í Hvera-
gerði. Að námi loknu vann Anna
við saumaskap hjá saumastofunni
Feldinum í Reykjavík en hélt síðan
utan til Englands 1948 og var þar
au-pair í eitt ár. Er Anna kom
heim til Íslands hóf hún aftur störf
hjá Feldinum. Fljótlega veiktist
hún af berklum og fór á Vífilsstaði,
þar sem hún var á árunum 1950–
1951 og síðar á Reykjalundi á ár-
unum 1951–1953. Á Reykjalundi
kynntist Anna eftirlifandi eigin-
manni sínum og gengu þar í hjóna-
band árið 1952.
Anna var alla tíð mikil barna-
kona og unni fjölskyldu sinni ákaf-
lega mikið. Hún var heimavinn-
andi þar til yngstu strákarnir voru
komnir á unglingsár, eftir það
starfaði hún um árabil á leikskól-
anum Bakkaborg í Breiðholti.
Útför Önnu verður gerð frá
Breiðholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Það voru vissulega forréttindi að
fá að kynnast þér, Anna mín, og fæ
ég þér ekki fullþakkað fyrir þá ást
og umhyggju sem þú gafst mér. Ég
minnist þess ætíð er ég hitti þig
fyrst á afmælisdegi þínum fyrir sex
árum. Þessum óvænta gesti tókst þú
opnum örmum og frá þér streymdi
kærleikur og hlýja sem fékk mig
fljótt til að gleyma taugaóstyrk mín-
um. Síðar áttaði ég mig á því að
þessi stund var lýsandi fyrir þig, svo
opinská, einlæg og hjartahlý.
Fjölskyldan var þér afskaplega
mikilvæg og komstu fram við börnin
þín með ást og umhyggju, barna-
börnin áttu alltaf samastað hjá þér
og tengdabörnunum tókstu sem þín-
um eigin. Þú fylgdist áhugasöm með
lífi fjölskyldumeðlimanna, áttir allt
traust þeirra og til þín var gott að
leita ráða – þú aðstoðaðir okkur
hjónin þegar við fluttum í nýtt hús-
næði og af þinni smekkvísi gafstu
okkur góð ráð. Ánægjulegar minn-
ingar streyma fram, ótal stundir við
skrjáf og dundur í sumarbústaðn-
um, ógleymanleg hundasleðaferð á
Grænlandi, óborganleg helgarferð
til Færeyja og sá yndislegi tími sem
við áttum saman á Kanaríeyjum,
auk óteljandi stunda í Fitjasmáran-
um þar sem eftirminnilegir gullmol-
ar þínir hljómuðu – ekki er hægt að
laga kaffi án þess að hafa eftir þín
fleygu orð „eigum við ekki að laga
okkur gott kaffi“ eða kveðjuorð þín
hvern sunnudag „síðan er það alvara
lífsins á morgun“. Elsku Anna, þú
gafst mér svo mikið, þú mótaðir ým-
is viðhorf mín til góðs, gafst mér
skilyrðislausa ást og sýndir mér í
verki að fjölskyldan er það mikil-
vægasta sem til er í lífinu. Alvara
lífsins heldur áfram, þótt við sitjum
eftir með tómleikatilfinningu í hjört-
um okkar mun minningin um þig
verma okkur þar til við að lokum
komum öll saman á ný með viskuna
um leyndardóm lífsins, og þá von-
andi komumst við að því hvort gam-
alt eða nýtt brauð ristist betur.
Þín tengdadóttir,
Arndís (Addý).
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mun hverfa úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund.
Það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Með þessum orðum kveðjum við
ástkæra, hlýja og umhyggjusama
tengdamóður og ömmu.
Sif og Elís Þór.
Hún elsku amma Anna er dáin.
Ég á afar erfitt með að sætta mig við
það að hún sé farin og ég trúi því
varla. Ég átti dýrmæta stund með
ömmu á gamlársdag sem ég mun
aldrei gleyma. Við spjölluðum um
jólin og heima og geima, eins og
venjulega, svo faðmaði hún mig og
kyssti og hvíslaði í eyra mitt að ég
skyldi ekki gera neina vitleysu í líf-
inu. Hefði ég vitað að þetta yrði síð-
asta samtalið okkar ömmu þá hefði
ég sagt henni svo margt, en ég geri
það þegar við hittumst á ný. En ég
mun hugsa mig vel um í hvert skipti
sem ég tek einhverjar ákvarðanir
varðandi lífið og ekki gera neinar
vitleysur.
Þegar ég hugsa um ömmu koma
margar, fallegar minningar upp í
huga mér. Við amma og afi áttum
margar yndislegar stundir saman í
Forna og Fitja sem ég mun aldrei
gleyma og tilhugsunin um að amma
muni aldrei hringja í mig til að
spjalla eða bjóða mér í góðan kaffi-
sopa til sín, er nánast óbærileg. En
nú veit ég að hún amma Anna er hjá
honum Óla litla bróður sínum sem
hún talaði svo oft um og saknaði.
Ég kveð elsku ömmu mína með
miklum söknuði. Ég þakka fyrir allt
sem hún gaf mér og allar stundirnar
sem við áttum saman. Í minningunni
eru þær ómetanlegar. Ég bið góðan
guð að passa og styrkja elsku afa
Ella minn á erfiðum tímum.
Þín sonardóttir,
Sjöfn.
Elsku amma.
Nú ert þú farin til englanna og
hætt að vera veik. Okkur fannst allt-
af svo gaman að fara í heimsókn til
þín og afa. Við vitum að þú fylgist
með okkur hjá Guði og englunum.
Með þessu fallega ljóði viljum við
kveðja þig.
Fallin er hjartans fögur rós
og föl er kalda bráin.
Hún sem var mitt lífsins ljós
ljúfust allra er dáin.
Þú ert laus frá lífsins þrautum
og liðin jarðarganga.
En áfram lifir á andans brautum
ævidaga langa.
Þú alltaf verður einstök rós
elsku vinan góða.
Í krafti trúar kveiki ljós
og kveðju sendi hljóða.
(Jóna Rúna Kvaran.)
Við söknum þín.
Anna Margrét og
Stefán Jóhann.
Elsku amma mín.
Núna ertu farin til Guðs, og ég
veit að þér líður betur þar en hérna
niðri hjá okkur. Það verður samt
svolítið skrítið að koma í heimsókn
til afa Ella í Fitjasmárann því þú
verður ekki þar að prjóna, hekla eða
bara að dunda þér eitthvað eins og
þú varst alltaf vön að gera þegar við
komum til þín. Mér finnst ég vera
svo heppin að hafa fengið að kynnast
þér svona vel því ég á eftir að geta
montað mig af þér vegna þess að þú
varst ein af merkilegustu manneskj-
unum í lífi mínu. Þú varst svo flink í
höndunum og það varst þú sem
kenndir mér allan saumaskap. Þú
munt alltaf vera fallegasta og flink-
asta amman í öllum heiminum.
Ég man þegar ég, mamma og
pabbi komum í heimsókn til þín ann-
an janúar áður en við fórum heim til
Vestmannaeyja. Þá vorum við að
tala við þig og þú brostir svo fallega
til mín og horfðir á mig, það þótti
mér mjög dýrmætt. Um nóttina
fórst þú til himna. Þegar mamma
sagði mér frá því varð ég rosalega
sorgmædd og döpur. En svo hugsaði
ég til allra góðu minninganna sem
við áttum saman og þannig hugsa ég
enn til þín.
En núna verð ég að kveðja þig í
síðasta sinn og geri ég það með
söknuði í hjartanu mínu. Þú þarft
ekki að hafa neinar áhyggjur af hon-
um afa Ella því við munum öll hugsa
vel um hann.
Góða ferð og sjáumst seinna elsku
amma mín.
Ástarkveðja.
Þín sonardóttir.
Hlín.
Með hækkandi sól og nýju ári eru
ákveðnar væntingar varðandi fram-
tíðina í huga okkar mannanna. Við
lítum jafnframt yfir farinn veg og
minnumst lifandi og liðinna sam-
ferðamanna. Þegar ég frétti að
Anna Björg vinkona mín hefði misst
elskulega móður sína og nöfnu 3.
janúar setti mig hljóða um leið og
ómetanlegar og sérstæðar minning-
ar um Önnu sóttu á hugann.
Ég kynntist fjölskyldu Önnu í
uppvexti mínum í Breiðholtinu þeg-
ar ég varð vinkona Önnu Bjargar
dóttur hjónanna Önnu og Elísar. Á
þeim árum bjó fjölskyldan fyrst á
Tungubakka en síðar var tekið í
hamar og sög og byggt hús við
Fornastekk 3 og hvíldi þungi bygg-
ingarinnar á Önnu og Elís sjálfum
enda dugnaðarfólk og framsýnt.
Þetta framtak þeirra hjóna kom síð-
ar tveim elstu börnum þeirra vel
þegar þau hófu búskap í lítilli kjall-
araíbúð hússins. Átti ég sjálf eftir að
eiga margar eftirminnilegar stundir
með fjölskyldunni í þessu ágæta
húsi enda ríkti einhugur og virðing
meðal heimilisfastra.
Anna var mikil móðir og húsmóðir
enda afar óeigingjörn og kærleiks-
rík. Á þessum árum var algengt að
mæður væru heimavinnandi og nutu
börn Önnu þess í ríkum mæli og við
vinir þeirra líka. Það er mjög mikils
virði og verður seint fullþakkað að
eiga athvarf hjá góðu fólki. Anna var
af þeirri kynslóð kvenna sem sá til-
gang í húsmóðurhlutverkinu og vildi
að börnin hennar ættu öruggt og
friðsælt skjól í ylríkum móðurfaðmi
á heimili þar sem ríkti samlyndi á
milli foreldra og barna. Það er mik-
ilvægt að gæta bús og barna og
Anna og Elís skildu bæði tilgang
þannig lífsstíls.
Fjölskyldusamheldni og velferð
barna þeirra var þeim hjónum mik-
ilvægt kappsmál. Elís og Anna voru
mjög samrýnd. Hann hæglátur og
dulur, reyndar einstakt ljúfmenni
auk þess að vera listasmiður og hag-
ur mjög. Anna var einnig hæglát en
hafði gaman af broslegum hliðum
tilverunnar og listamaður í höndum
þegar kom að hvers kyns hannyrð-
um og listmunum. Anna hafði mikla
yfirsýn enda afar skarpur og athug-
ull einstaklingur. Bæði höfðu gaman
af veru í góðra vina hópi og hin síð-
ari ár áttu Anna og Elís það til að
bregða sér til sólarlanda og nutu vel.
Anna starfaði um tíma sem dag-
móðir í uppvexti eigin barna auk
þess að gæta barna á leikskóla eftir
að hennar börn uxu úr grasi. Ást
hennar og virðing við börn kom ekki
bara fram við eigin börn heldur jafn-
framt við þau börn sem henni var
trúað fyrir eða komu á annan hátt
inn í tilveru hennar. Í seinni tíð
komu barnabörnin hvert af öðru og
nutu kærleika Önnu og lífsþroska.
Ég hitti Önnu á heimili Önnu Bjarg-
ar og gat Anna ekki leynt gleði sinni
yfir barnabörnunum Stefáni Jó-
hanni og Önnu Margréti og naut
hún þess að fylgjast með vexti
þeirra og þroska.
Ég minnist þess þegar ég hitti
Önnu eitt sinni á gangi alsæla með
Stefán Jóhann dótturson sinn í
vagni að talið barst að Önnu Björgu.
Anna trúði mér fyrir því að það hefði
glatt sig meira en orð fá lýst þegar
dóttir hennar hefði ákveðið að ger-
ast kennari þar sem Anna áleit að
hún hefði kannski ofboðið henni með
öllum áhuga sínum fyrir börnum í
gegnum tíðina. Þær mæðgur voru
mjög nánar og miklar vinkonur enda
ríkti á milli þeirra einstakur skiln-
ingur og virðing.
Sökum breyttra aðstæðna okkar
allra hefur verið minna um heim-
sóknir í seinni tíð en ég hefði kosið.
Síðast hitti ég þær mæðgur saman
ásamt barnabörnunum og tengda-
móður Önnu Bjargar á sólríkum
vordegi í garðinum hjá Stefáni og
Önnu Björgu. Við horfðum á börnin
leika sér og spjölluðum um lífið og
tilveruna. Ég frétti ekki af erfiðum
veikindum Önnu fyrr en fyrir
skömmu og því ekki ljós örðug eft-
irmál þeirra. Mér datt því ekki íhug
á þessum vordegi að þetta yrði í síð-
asta skipti sem við tækjum tal sam-
an. Þessi stund í garðinum var mér
afar kær og ég mun geyma hana í
minningunni eins og gull væri.
Vegna mikilla anna minna leið oft
langur tími á milli þess sem ég hitti
Elís og Önnu. En það virtist ekki
breyta gildi vináttu okkar. Þau tóku
mér alltaf eins og ég hefði staðið á
tröppunum hjá þeim síðast í gær.
Þau sýndu mér óvenjulegt vinarþel
og létu mig alltaf finna að til þeirra
var ég velkomin, ekki einungis sem
vinur og félagi Önnu Bjargar heldur
þeirra líka.
Fráfall Önnu breytir miklu í lífi
Önnu Bjargar og föður hennar Elís-
ar og fjölskyldunnar allrar. Anna
var ósérhlífin og ástrík móðir og eig-
inkona sem sá tilgang í því að
vernda sitt lið og breiða úr kærleiks-
vængjum sínum þeim til skjóls af
reisn og umhyggju þess sem elskar
maka sinn og afkomendur. Með
Önnu er ekki einungis gengin ástrík
móðir og maki heldur jafnframt ein-
stök persóna. Anna var traustur og
kærleiksríkur vinur vina sinna og
góð fyrirmynd samferðafólki sínu og
fjölskyldu.
Ég vil gera þessar litlu ljóðlínur
að mínum til Önnu við viðkvæman
viðskilnað.
Guð veri með þér
í nýrri framtíð
fjarri ástvinum
en þó svo nærri
í heimi andans.
Farðu frjáls
áfram veginn
til góðra verka
í eilífðarfaðmi
um aldir alda.
(Jóna Rúna Kvaran.)
Ég óska Önnu blessunar Drottins
og kveð hana þakklát en hnípin. Ég
sendi fjölskyldu hennar mitt dýpsta
samúðar- og vinarþel við fráfall
ógleymanlegrar sálar.
Jóhanna Björg Magnúsdóttir.
Kynni okkar Önnu mömmu hófust
áður en ég man eftir mér, því tengj-
ast mínar fyrstu minningar henni
Önnu mömmu eins og ég kalla hana
alltaf. Hún var eins og klettur í hafi,
svo traust og sterk en um leið svo
hlý og góð. Hún náði fram því besta í
öllum með sinni yndislegu nærveru.
Fjölskyldan skipti hana miklu máli
og leið henni aldrei betur en með
hana í kring um sig. Heimilið hennar
bar vott um einstaka smekkvísi og
snyrtileika og þar náðu kraftar
þeirra hjóna að njóta sín því natnari
heimilisföður en Ella pabba hef ég
aldrei kynnst.
Þegar ég sit hér og hugsa um
þessa samrýndu, sterku og heil-
steyptu fjölskyldu hellast yfir mig
góðar minningar liðinna daga og
ára. Ánægjustundir eins og þegar
verið var að taka eldhúsið í Forna-
stekk í notkun, sólríkir dagar þegar
lítil stelpa hljóp niður göngustíginn
til hennar Önnu mömmu, fermingar
strákanna, brúðkaup Önnu Bjargar,
skemmtilegir páskar í leit að páska-
eggjum, sunnudagsmorgnar með
heitu kakói, fermingunni minni,
brúðkaupinu mínu og þegar þú
gekkst inn svo tignarleg og falleg á
30 ára afmælinu mínu og sást ný-
fæddu stelpuna mína sem ber nú
nafnið þitt. Elsku Anna mamma, ég
sakna þín svo mikið, allra morgn-
anna sem við áttum saman og spjöll-
uðum um allt milli himins og jarðar
allt frá sjónvarpsdagskránni í okkar
dýpstu tilfinningar og málefni. Ég
vildi að allir væru jafn víðsýnir og
réttsýnir á lífið og tilveruna og þú
varst, þá væri heimurinn annar en
hann er.
Elsku Elli pabbi og þið öll hin. Ég
og fjölskyldan mín sendum ykkur
okkar dýpstu samúðarkveðjur. Megi
góður guð vera með okkur öllum.
Elsku Anna mamma, það var
gæfa mín að fá að kynnast þér. Takk
fyrir allt, þín
Soffía Dóra.
ANNA
ÓSKARSDÓTTIR
Látið minninguna lifa um ókomna tíð á gardur.is!
upplýsingar í síma 585 2700 eða hjá útfararstjórum.
gardur.is
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar