Morgunblaðið - 14.01.2003, Blaðsíða 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 14. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
NÚ er gamla árið liðið og eins og
venjan er komu áramótaávörp okkar
þriggja vitringa eins og rúsínan í
pylsuendanum. Þó þykir mér einn
þeirra hafa misstigið sig, jafnvel
brugðist. Leiðtogi helstu trúar-
bragða hér á Íslandi, Karl Sigur-
björn biskup, gleymdi sér í forn-
eskjulegri hræðslu yfir annarri trú
og sagði hana heimsógn sem yrði að
útrýma. Trú þessi er trúleysið sem
hann í orðum hæddi. Ljóst er að Karl
gerir sér ekki grein fyrir því að hinn
fullkomni afneitari er nær sannri trú
en sá, sem gerir hvorki að játa né
neita. Orðið trúleysi hefur því miður
blekkt margan og leitt þá á sömu
villuslóðir og Karl biskup. Trúlausir
hafa valið að leggja sína trú á það
sem hægt er að treysta á í stað þess
trúa í efa á eitthvað sem hugsanlega
mun bregðast. Við leggjum því trú
okkar á samfélagið og á náungann.
Þar er eina himnaríkið að finna, það
verðum við að skapa, og þangað get-
urðu leitað huggunar. Þegar við
hættum að elska tóma ímynd, heil-
aga bók og viðarkross þá myndast
loks nægilegt pláss í hjartanu til að
elska hvort annað. Því er það ekki
trúleysi sem ógnar mannlegu sam-
félagi heldur einmitt trúin; trúin á
trúarbrögð. Það er sú trú að þegar
þú tilheyrir einhverju ákveðnu
trúarbragði, einhverju ákveðnu liði,
þá sértu í raun æðri en hinir. Eins og
margoft hefur verið bent á eru trúar-
brögð, í mörgum tilfellum, rót heims-
vandans. Trúarbrögð skapa fordóma
og án fordóma gætu stríð vart geng-
ið. Við sem erum trúlaus trúum því
að allir menn séu jafnir, og erum trú
þeirri sannfæringu. Það gerir Karl
Sigurbjörnsson ekki, hvorki í orði né
hugsun. Hann talar um það að flestir
myndu að vel athuguðu máli velja
trúna. Því hafa þeir sem enga trú
bera valið trúleysi í einhverjum
æðibunugangi eða eru einfaldlega
ekki nógu skarpir til að sjá hina réttu
lausn. Því telur Karl okkur óæðri
samfélagsþegna og það sem meira
er; stórhættulega. Ég hef ávallt ver-
ið hrifinn af hinu kristna hugarfari
og tileinka mér það enn, því þykir
mér það miður ef það hefur rykast
eitthvað hjá biskupi okkar. Þó munu
trúlausir ætíð fyrirgefa þér þennan
misskilning, en hvenær ætlarðu að
biðjast fyrirgefningar?
Dýrð sé náunganum…
GUNNAR GUNNARSSON,
Reykjasíðu 1, 603 Akureyri.
Vitringarnir þrír
Frá Gunnari Gunnarssyni
ÉG hef leitað þín að undanförnu. Ég
hef flett dagblöðum, horft á sjón-
varpið og hlustað á útvarp. Mér hef-
ur gengið illa að finna þig á þeim
vettvangi. Ég hef hugsað mikið um
ástæðu þess að illa gekk í prófkjör-
inu og hvers
vegna þú ert ekki
fengin í viðtal í
fjölmiðlum þegar
verið er að ræða
þjóðfélagsmál.
Konur hafa
skoðanir á mál-
efnum líðandi
stundar. Þær
hafa sínar hug-
myndir um þjóð-
félagið sem þær búa í og hvernig
framtíð þær vilja. Þeirra skoðanir og
umræða ná einhverra hluta vegna
ekki í nægilegum mæli inn í opin-
bera umræðu. Raddir kvenna heyr-
ast mun síður en raddir karla þegar
kemur að þjóðfélagsmálum. Það er
með ólíkindum að þurfa að velta
þessu fyrir sér á árinu 2003 og má
segja að þessi þróun sé hálfvand-
ræðaleg fyrir lýðræðisþjóðfélagið. Í
gamlársþætti Silfurs Egils taldi ég
13 karla og 3 konur sem sögðu álit
sitt á stjórnmálum ársins sem var að
líða. Í umræðuþáttum er oft að sjá
eingöngu karlmenn eða kannski eina
konu, en helst alls ekki fleiri. Ef þær
eru fleiri er vísast verið að ræða svo-
kölluð „kvennamál“ sem ég kann
ekki að skilgreina hver eru.
Skortur á þátttöku kvenna í þjóð-
málaumræðu á Íslandi er svo áber-
andi og augljós að um tilvist þessa
vandamáls verður varla deilt. Þetta
er verðugt viðfangsefni fyrir fé-
lagsvísindafólk sem gæti reynt að
komast að hvað veldur. Það er nauð-
synlegt að hvetja konur áfram og
reyna að auka veg þeirra í opinberri
umræðu. Það ætti ekki að vera óyf-
irstíganlegt því konur hafa áhuga og
skoðun á því sem viðkemur okkar
samfélagi. Þær hafa skoðanir á
virkjunarframkvæmdum, kvótakerf-
inu, hvort Íslendingar eigi að ganga í
Evrópusambandið, o.s.frv. Kröftug-
ar konur koma að ýmsum þjóðþrifa-
málum sem snerta samtíma okkar
og móta hann. Þær eru t.d. öflugir
þátttakendur í störfum fjölmargra
frjálsra félagasamtaka og hafa þann-
ig áhrif á umhverfi sitt (Mæðra-
styrksnefnd, Íslandsdeild Amnesty
International, Hringurinn o.fl.). Þær
láta einnig til sín taka á vettvangi at-
vinnulífsins og munu vonandi halda
ótrauðar áfram að skipa sér í ríkari
mæli í framvarðasveit þess. Ekki er
vanþörf á því ef haft er í huga hversu
fáar þeirra hafa komist í valdastöður
innan stærri fyrirtækja. Það væri til
verulegra bóta og upplyftingar að fá
konur meira inn í umræðuna. Þann-
ig yrði hún áhugaverðari og eðli-
legri.
Ég ákalla konur þessa lands. Stíg-
ið fram og látið í ykkur heyra. Ef
ekki heyrist í ykkur, hækkið rödd-
ina! Einstaklingar eiga að segja
skoðun sína og hafa áhrif á samfélag
sitt. Ég hvet konur sérstaklega til
góðra verka á nýju ári og megi þátt-
taka þeirra í þjóðmálaumræðunni
skila sér í spennandi kosningum.
GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR,
Kaplaskjólsvegi 31, Reykjavík.
Kona, hvar ertu?
Frá Guðrúnu Ólafsdóttur
Guðrún Ólafsdóttir