Morgunblaðið - 16.02.2003, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. FEBRÚAR 2003 37
✝ Einar Jens Haf-berg fæddist í
Reykjavík 10. júlí
1927. Hann lést á
Landspítalanum 27.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Engilbert Ólafur
Einarsson Hafberg,
f. 9.9. 1890, d. 1.11.
1949, og Olga Magn-
úsdóttir Hafberg, f.
17.12. 1896, d. 18.9.
1930. Alsystkini Ein-
ars eru: Magnús
Finnur, f. 22.6. 1923,
Gunnar, f. 25.9.
1925, d. 25.7. 1943, Hulda Guð-
rún, f. 14.11. 1928, d. 10.4. 1988,
Olga, f. 8.6. 1930. Hálfsystkini,
samfeðra, eru: Þórarinn, f. 7.1.
1915, d. 9.3. 1988, Einar Eggert,
f. 18.11. 1918, d. 29.12. 1986,
Helga, f. 3.6. 1939, Eysteinn, f.
15.8. 1940, Ingibjörg, f. 30.10.
1947.
Börn Einars eru: 1) Olga Haf-
berg, f. 28.4. 1947, móðir: Ka-
milla Guðbrandsdóttir, börn Olgu
eru Einar Skúli Haf-
berg, kvæntur Tur-
id Hansen, þau eiga
tvö börn, Júlíönnu
Ósk og Svavar
Skúla; og Hrannar
Már Hafberg. 2)
Ingibjörg Hafberg,
f. 29.7. 1961, móðir:
Rósa Lúðvíksdóttir,
börn Ingibjargar
eru: Rúnar Logi,
Thelma Sylvía og
Gísli Logi. 3) Sigríð-
ur Hafberg, f. 23.6.
1966, gift Birgi
Hlíðari Guðmunds-
syni, þau eiga þrjú börn: Sigur-
björgu, Axel og Nönnu. 4) Hrafn-
hildur Hafberg, f. 1.11. 1967, hún
á eitt barn, Ísak. 5) Einar Þór
Hafberg, f. 3.3. 1978, móðir
þeirra er Nanna Þórsdóttir.
Einar ólst upp í Reykjavík og
Viðey, hann bjó á Akureyri á ár-
unum 1966 til 1995 þegar hann
flutti aftur til Reykjavíkur.
Útför Einars var gerð frá
Dómkirkjunni 3. febrúar.
Vorið 1937 urðu nokkur þáttaskil í
sögu Viðeyjar. Eggert Briem, sem
keypt hafði eyna um aldamótin 1900
og sett þar á stofn eitt stærsta og
fullkomnasta kúabú á Íslandi og var
einn af frumkvöðlum í framfarasókn
íslenskrar bændastéttar á þeirri tíð,
lét af búskaf og seldi eyna Engilbert
Hafberg, kaupmanni og auglýsinga-
stjóra Morgunblaðsins. Engilbert
hafði misst eiginkonu sína fyrir
nokkrum árum frá fimm börnum og
hugðist með kaupum á eynni og
flutningi þangað skapa þeim ákjós-
anlega aðstöðu utan borgarmúr-
anna, en þó svo nærri að hann gæti
samhliða búskapnum sinnt störfum
sínum í Reykjavík en falið daglega
umsjón heimilisins í hendur traustr-
ar ráðskonu og elstu barnanna. Ég
var ekki hár í lofti þegar Hafbergs-
fjölskyldan fluttist út í eyna þetta
veðurblíða vor og flest er gleymt af
því sem þá var að gerast en samt
man ég það, eins og gert hefði í gær,
þegar fundum okkar Einars bar
fyrst saman. Einar bar með sér
hreinan og drengilegan svip og það
kom brátt í ljós að hans innri maður
var í fullu samræmi. Hann var á ell-
efta ári, þremur og hálfu ári eldri en
ég og sá aldursmunur vegur þungt á
því aldursskeiði sem hér um ræðir,
en það breytti engu í því að við urð-
um góðir leikfélagar og með okkur
tókst einlæg vinátta sem aldrei hefur
borið skugga á. Fjölbreytt náttúra
eyjarinnar skóp okkur óteljandi æv-
intýri og við lifðum okkur jafnframt
inn í söguna og sérkenni henni
tengd. Klausturhólarnir og Virkis-
höfðinn vitnuðu um svipmikinn kafla
í sögu landsins og ömurleg endalok
með aftöku Jóns Arasonar og sona
hans í Skálholti. Viðeyjarstofa og
-kirkja minntu okkur á Skúla Magn-
ússon landfógeta, að ógleymdum
Skúlahól með minnisvarða um þenn-
an þrautseiga, kappsfulla baráttu-
mann fyrir bættum þjóðarhag. Það
er óhætt að fullyrða að Einar drakk í
sig sögu eyjarinnar og ekki dró það
úr áhuganum að Eggert Briem
heimsótti oft Engilbert Hafberg,
gekk með honum um eyna og fræddi
hann um örnefni og sögur þeim
tengdar. Einar fékk að fara með í
þessar fræðsluferðir og bjó að því
alla tíð. Þegar aldur færðist yfir og
um hægðist frá veraldarvafstrinu
varð Einari ljóst, að honum bæri að
koma staðfræðiþekkingu sinni um
Viðey í aðgengilegt form fyrir alla
sem þangað vildu leita. Hann tók því
til að skrá allt það sem hann best
vissi um örnefni eyjarinnar og leita
uppi og safna slíku efni hvar sem því
varð við komið. Að þessu starfaði
hann árum saman í frístundum sín-
um. Mér er þetta gjörla kunnugt því
mörg símtölin áttum við um þetta
sameiginlega áhugamál okkar. Ein-
ar var þeirrar gerðar að hann lokaði
sig ekki af með þessa þekkingu sína,
né taldi sig einan vita allt, þess í stað
var hann fús til að bera saman bæk-
urnar við aðra og sóttist raunar eftir
því. Það stóð svo á endum að Einar
var búinn að gera ítarlega örnefna-
skrá yfir Viðey og setja örnefnin á
kort, þegar Viðey varð þeirrar gæfu
njótandi að Davíð Oddsson tók hana
undir sinn verndarvæng. Í þeirri
miklu umbrotahrinu sem fylgdi yf-
irtöku Davíðs á eynni varð Einari
ljóst að borgin og starfsmenn hennar
þyrftu á örnefnakorti sínu að halda
og bauð það fram. Kortið var þegið
og hefur síðan verið undirstaða allr-
ar sérkorta- og bæklingaútgáfu fyrir
eyna, þótt þeir sem við það hafa
stuðst hafi oft á tíðum farið svo
frjálslega með staðsetningar að Ein-
ari ofbauð og sárnaði stórlega. Ein-
ari sárnaði líka þær fyrirætlanir ým-
issa ráðamanna að gera Viðey
landfasta og skapa perlunni á Sund-
unum einhvers konar Örfiriseyjarör-
lög. Um það ræddum við einnig oft
og vorum að vonum innilega sam-
mála.
Ég hefi dvalist við bernskuár okk-
ar Einars og svo fullorðinsárin eftir
að hann tók að vinna að örnefnasöfn-
uninni. Ástæða þess er sú að á at-
hafnaárum okkar áttum við ekki
samleið. Við vorum hvor á sínu
landshorninu og höfðum öðrum
hnöppum að hneppa. En „römm er
sú taug“ og auðvitað hlaut svo að
fara að við tækjum aftur upp þráðinn
vegna okkar sameiginlega áhuga-
máls.
Einar hafði frumkvæðið að okkar
síðara sambandi og fyrir það er ég
honum þakklátur. Þeir sem fara um
Viðey og fræðast um örnefni og sög-
ur þeim tengdar eru, án þess að þeir
e.t.v. viti það, að njóta leiðsagnar
drengs sem fluttist þangað á ellefta
ári á öldinni sem leið, varð strax
heillaður af sögu hennar og sérkenn-
um og átti þá ósk stærsta að Viðey
fengi áfram að vera eyja, útivistarp-
aradís, en hljóta ekki óafturkræf ör-
lög Örfiriseyjar.
Örlygur Hálfdanarson.
Nú er komið að leiðarlokum, kæri
frændi, eitthvað svo skrítið að þú
skulir ekki vera meðal okkar lengur.
Fyrstu minningarnar eru frá því
þegar við komum í heimsókn í bæ-
inn, þá var það þitt fyrsta að kaupa ís
handa okkur krökkunum og spjalla
við okkur. Upp frá þessum stundum
varst þú alltaf besti frændinn, það
entist út ævina. Þú dvaldir heima hjá
okkur á Skógum um tíma og ekki
sast þú auðum höndum, þú varst
með okkur systkinunum, teiknaðir
fyrir okkur allavegana teiknimynda-
fígúrur, sagðir okkur sögur, fóst í
göngutúra, allt þetta gerðir þú af
einlægni, þú varst svo sannur. Alltaf
heyrðum við hvor í öðrum, þótt þú
hafir flutt norður á Akureyri, og
ávörpuðum hvor annan alltaf
„frændi“. Svo styttist á milli okkar
er ég flutti norður á Hvammstanga.
Ég gisti oft hjá ykkur Nönnu er ég
kom til Akureyrar. Áttum við þá
góðar stundir saman fram á nætur.
Á sextugsafmælinu þínu komuð þið
Nanna og Einar Þór og dvölduð hjá
okkur á Hvammstanga. Ég man
hvað þú slóst okkur við í göngunni
upp að Torfustaðarvatni, þú blést
ekki úr nös, þrátt fyrir reykingarn-
ar. Þá varð mér það ljóst hvað þér
hefur verið gefinn sterkur líkami.
Frændi, þú varst alltaf svo teinrétt-
ur og myndarlegur, ég var alltaf jafn
stoltur af því að eiga svona flottan
frænda, svo ekki sé minnst á góða
skapið þitt.
Þú gekkst ekki heill til skógar, því
heyrnarleysið ágerðist og einangraði
þig, þú gast ekki tekið þátt í samræð-
um, það átti illa við þig sem skilj-
anlegt er. Þú reyndir margt í lífinu,
prófaðir margt, skiptir um starfs-
vettvang. Þú varst þriggja ára er þú
misstir móður þína og 22 ára þegar
pabbi þinn dó. Þú tókst þá við Tób-
akshúsinu í Austurstræti og rakst
það í einhvern tíma. Þú vannst
verkamannavinnu á Eyrinni, versl-
unarmaður á Hvolsvelli og Kirkju-
bæjarklaustri, símamaður í Eyja-
firði, kennari í Hrísey, hótelstjóri á
Hótel Akureyri, kennari á Akureyri,
starfsmaður á Bókasafni Akureyrar,
þar til þú fóst á eftirlaun. Þú endaðir
svo hér í Reykjavík, á staðnum sem
togaði alltaf svo sterkt í þig.
Ég held frændi, að þú hafir verið
sáttur við lífshlaup þitt og ávöxt
þess, sem eru börnin þín, öll mann-
vænleg og dugleg. Kæri frændi, ég
þakka fyrir þau áhrif sem þú hafðir á
mig. Ég minnist þín þegar ég horfi til
Viðeyjar en þar ólst þú upp og varðst
svo heillaður af. Megi góður guð
geyma minninguna um góðan dreng.
Engilbert Ó. Hafberg
Snorrason.
EINAR JENS
HAFBERG
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími 551 3485 • Fax 551 3645
Áratuga reynsla í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 896 8284
Eyþór Eðvarðsson
útfararstjóri
Sími 892 5057
Vaktsími allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, dóttir, amma og langamma,
MARGRÉT ÁKADÓTTIR,
Hofteigi 8,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Laugarneskirkju mánu-
daginn 17. febrúar kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent heimahlynningu
Karitasar og Krabbameinsfélag Íslands.
Jóhann Lárus Jónasson,
Áki Jóhannsson, Guðlaug Sturludóttir,
Jóhann Lárus Jóhannsson,
Jónas Jóhannsson, Dís Sigurgeirsdóttir,
Ólöf Áslaug Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.