Morgunblaðið - 04.03.2003, Side 25

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. MARS 2003 25
B ú s e t i h s f . S k e i f u n n i 1 9 s í m i 5 2 0 - 5 7 8 8
w w w . b u s e t i . i s
Fyrsta skrefið að öruggu húsnæði!
umsóknarfrestur til og með 11. mars nk.
Allar nánari upplýsingar fást á skrifstofu Búseta hsf. Opið virka daga frá 8:30 til 16:00. Með umsóknum
um íbúðir á lánum með tekjumarki þarf að skila: síðustu skattskýrslu og launaseðlum síðustu sex
mánaða. Úthlutun íbúðanna fer fram miðvikudaginn 12. mars kl. 12:00 - 12:30 að Skeifunni 19.
Umsækjendur verða að mæta á tilskyldum tíma og staðfesta úthlutun sína að öðrum kosti
gætu þeir misst réttindi sín og íbúðinni yrði úthlutað til annars félagsmanns.
N Ý T T H Ú S Kristnibraut 61-63, Reykjavík
Aðeins þrjár íbúðir eftir
Almenn lán - Afhending 16. maí 2003
3ja herb.2ja herb.
Miðholt 1, Mosfellsbæ
81m2 íbúð 103 Alm.lán
Búseturéttur frá kr. 1.474.129
til kr. 1.555.255
Búsetugjald kr. 58.259
Laus strax að ósk seljanda
Berjarimi 5, Reykjavík
72m2 íbúð 202 Lán með tekjum.*
Búseturéttur kr. 1.519.145
Búsetugjald kr. 45.350
Laus maí/júní að ósk seljanda
Miðholt 1, Mosfellsbæ
48m2 íbúð 202 Alm.lán
Búseturéttur frá kr. 825.414 til
kr. 907.551
Búsetugjald kr. 40.114
Laus strax að ósk seljanda
Miðholt 9, Mosfellsbæ
70m2 íbúð 302 Lán með tekjum.*
Búseturéttur frá kr. 1.325.022
til kr. 1.339.353
Búsetugjald kr. 36.439
Laus strax að ósk seljanda
Íbúð með almennum lánum
veitir rétt til vaxtabóta.
Íbúð á láni með tekjumarki
veitir rétt til húsaleigubóta.
4ra herb.
Lerkigrund 7, Akranesi
94m2 íbúð 301 Alm.lán
Búseturéttur kr. 1.340.858
eða 3.888.881
Búsetugjald kr. 77.222
eða 62.228
Laus strax að ósk seljanda
Breiðavík 9, Reykjavík
90m2 íbúð 301 Alm.lán
Búseturéttur frá kr. 1.145.316
til kr. 1.157.704
Búsetugjald kr. 67.294
Laus seinni part júní að ósk seljanda
Kirkjustétt 13, Reykjavík
112m2 íbúð 308 Alm.lán
Búseturéttur frá kr. 2.013.069
til kr. 2.186.593
Búsetugjald kr. 89.155
Laus júni/júlí að ósk seljanda
N Ý T T H Ú S - allir eiga möguleika
Þverholt 13-15, Mosfellsbæ
Fimm hæða lyftuhús í hjarta bæjarins, stutt í alla
þjónustu, gott útsýni af efri hæðunum.
Enn eru nokkrar íbúðir eftir.
Sex 2ja herb. 72-83m2, réttur 1.461.830-1.578.517, gjald 72.711-78.363
Sex 3ja herb. 82-90,3m2, réttur 1.571.263-1.756.028, gjald 78.013-86.963
Tvær 4ra herb. 100-119m2, réttur 1.850.485-2.125.303,
gjald 91.538-104.852
Almenn lán. Afhending 4. apríl 2003
*Lán með tekjumarki var
áður kallað leiguíbúðalán
Ein 4ra herb. 99m2
Búsetur. 1.965.632
Búsetugjald 85.310
Tvær 3ja herb. 89/91m2
Búsetur. 1.769.465 og 1.805.132
Búsetugjald 76.797 og 78.345
SNERTIFLETIR stóru stofnana-
leikhúsanna og áhugaleikhópa eru í
fljótu bragði ekki áberandi hér á
landi. Þjóðleikhúsið hefur nokkur síð-
ustu ár valið bestu áhugamannasýn-
ingu ársins og hún verið sett upp á
stóra sviðinu. Leikfélag Reykjavíkur í
Borgarleikhúsinu býr nú að reynslu
og þekkingu Sigrúnar Valbergsdótt-
ur sem hefur leikstýrt áhugamönnum
ótal sinnum auk starfa sinna í at-
vinnuleikhúsi. Þessi sýning á rætur
að rekja til þessarar tengingar. Það
er að vona að þessi sýning verði upp-
haf að víðtækara samstarfi áhugaleik-
hópa jafnt og einstaklinga úr þeim
geira og Borgarleikhússins.
Höfundurinn, Júlíus Júlíusson, er
formaður Leikfélags Dalvíkur, og
hefur áður komið að leik og leikstjórn
með áhugamönnum. Hann hefur
samið töluvert af styttri leikverkum;
tvö örleikrita hans, sem áður höfðu
verið sýnd á örleikjahátíð í Skorradal,
voru valin til sýningar á Menningar-
nótt Reykjavíkurborgar og sl. haust
voru sjö örleikrita hans sýnd á Dalvík.
Spunaleikritið Hann var áður flutt
af sjö áhugaleikurum víðs vegar að af
landinu á þingi Bandalags íslenskra
leikfélaga á Hallormsstað í maí í
fyrra. Þar gaf Júlíus leikurunum
sömu forsendur en eðli málsins sam-
kvæmt spannst verkið
töluvert á annan veg.
Borgarleikhúsið valdi
sjö leikara sem Júlíus
skipaði í hlutverkin.
Eftir föngum var því
haldið leyndu fyrir þátt-
takendum hverjir aðrir
skipuðu leikhópinn þar
til rétt fyrir sýningu.
Júlíus gaf þeim
ákveðnar upplýsingar
um einkenni hverrar
persónu og einstaka
leikari bjó yfir upplýs-
ingum um einhvern þátt
í framvindu leiksins.
Það var vægast sagt
sérkennilegt að fylgjast með þessari
sýningu verða til. Það verður að taka
fram að flestir í leikhópnum hafa
mikla reynslu af leikspuna, sem skil-
aði sér í miklu öryggi þeirra. Leik-
stíllinn var töluvert frábrugðinn
venjulegum sviðsleik; leikararnir
urðu að nema hvert tilsvar mótleikara
sinna til að geta spunnið upp andsvar
svo þeir léku mjög ákveðið hver á
móti öðrum. Hópurinn varð fyrir vik-
ið lokaðri frá áhorfendum séð og á
stundum var leikurinn meira í ætt við
það sem tíðkast fyrir framan kvik-
myndatökuvélar. Tilsvörin skiluðu
sér misvel fram til áhorfenda, sér-
staklega framan af, en þegar leikar-
arnir höfðu vanist leiknum gáfu þeir
meira af sér út í salinn.
Forsendur þær sem höfundur gaf
sex leikaranna voru þær að persón-
urnar hefðu allar fengið boð um að
mæta á veitingastað án frekari skýr-
inga. Er gestirnir, þrír karlmenn og
þrjár konur, koma á staðinn ber sjö-
unda persónan, þjónn, fyrir þá máltíð
og smám saman kemur í ljós að eitt
eiga þeir sameiginlegt – að hafa átt
nótt með sama manni.
Nær leikslokum kemur
þjónninn inn með bréf
frá huldumanninum,
ástmanni þeirra, sem
skýrir út hvers vegna
hann kallaði þau saman.
Harpa Arnardóttir
og Valur Freyr Einars-
son gerðu sér mikinn
mat úr sínum persónum
enda þær dregnar hvað
skýrustum dráttum frá
höfundarins hendi.
Bergur Þór Ingólfsson,
Sveinn Þórir Geirsson
og Gunnar Hansson
voru hvað leiknastir að
bregðast við nýjum aðstæðum og
spinna út frá þeim. Minna bar á Kötlu
Margréti Þorgeirsdóttur og Arn-
björgu Hlíf Valsdóttur enda erfitt að
spila úr þeim forsendum sem þeim
voru gefnar nema í nærmynd á hvíta
tjaldinu eða í innhverfu eintali.
Það var ákaflega gaman að fylgjast
með hve vel leikurunum tókst að
vinna saman að því að skapa þessa
sýningu. Það var erfitt að trúa því að
textinn hefði ekki verið skrifaður og
æfður fyrirfram, svo leikandi létt varð
hann til í munni þeirra. Ef einhvern
tímann hefur verið hægt að notast við
hugtakið leikhúsgaldur þá er það hér
þar sem rúmlega klukkutíma löng
sýning með öllum þeim sjónarhorn-
um sem fylgja sjö ólíkum persónum
og útúrdúrum sem geta fylgt einni
kvöldstund varð til eins og af sjálfri
sér. Sýningin var ekki tekin upp og
verður ekki endurtekin svo hér var
list augnabliksins í hávegum höfð –
þessi sýning mun einungis lifa í end-
urminningu áhorfenda og leikara.
List augnabliksins
Júlíus Júlíusson
LEIKLIST
Borgarleikhúsið
Höfundur og leikstjóri: Júlíus Júlíusson.
Ljósamaður: Kári Gíslason. Svið og leik-
munir: Christopher Ian Astridge. Bún-
ingar: Leikarar og leikstjóri með aðstoð
búningadeildar Borgarleikhússins. Leik-
arar: Arnbjörg Hlíf Valsdóttir, Bergur Þór
Ingólfsson, Gunnar Hansson, Harpa Arn-
ardóttir, Katla Margrét Þorgeirsdóttir,
Sveinn Þórir Geirsson og Valur Freyr Ein-
arsson. Sunnudaginn 2. mars.
HANN
Sveinn Haraldsson
Listasafn Íslands Hádegisleiðsögn
um sýninguna Á mörkum málverks-
ins kl. 12.10-12.40, í fylgd Rakelar
Pétursdóttur, deildarstjóra fræðslu-
deildar.
Sigrún Sigurðardóttir sagnfræð-
ingur heldur fyrirlestur í Norræna
húsinu kl. 12.05-13 í í hádeg-
isfundaröð Sagn-
fræðingafélags
Íslands sem hald-
in er í samstarfi
við Borg-
arfræðasetur.
Erindið nefnist
„Fruma í borg-
arlíkama. Um
Walter Benjamin
og Paul Virilio“.
Sigrún fjallar um
einstaklinginn sem ferðast um í nú-
tímaborginni þar sem vélrænar og
skilvirkar athafnir eru hafðar að
leiðarljósi. Á undanförnum árum
virðast arkitektar og skipulagsfræð-
ingar hafa veitt þörf fólks til að
draga sig í hlé frá skilvirkni og hraða
stórborgarlífsins aukna athygli og
hafa brugðist við með því að skapa
rými í borgarlíkamanum þar sem
borgarbúar geta komið saman og
deilt reynslu sinni með öðrum, svæði
sem í fyrirlestrinum verða nefnd
„rými frásagnarinnar“. Einnig verð-
ur þessi þörf borgarbúans fyrir það
næði sem þessi rými skapa tengd við
hugmyndir þýska heimspekingsins
Walters Benjamins og franska
menningarrýnisins Pauls Virilios um
nútímann og stórborgina.
Í DAG

Sjá einnig Staður og stund á mbl.is
Sigrún
Sigurðardóttir
SIGRÍÐUR Aðalsteinsdóttir,
messósópran syngur við píanóund-
irleik Daníels Þorsteinssonar á
Háskólatónleik-
um í hádeginu á
morgun, kl.
12.30, í Norræna
húsinu. Á efnis-
skránni eru verk
eftir Johannes
Brahms og þrjú
íslensk þjóðlög í
útsetningu
Snorra Sigfúsar
Birgissonar.
Aðgangseyrir er 500 kr., ókeypis
er fyrir handhafa stúdentaskír-
teina.
Söngur við pí-
anóundirleik
Sigríður
Aðalsteinsdóttir
Viðhorf útlend-
inga á námskeiði
NÁMSKEIÐIÐ Ímynd Íslands að
fornu og nýju fer fram í fyrirlestra-
sal Þjóðarbókhlöðu miðvikudagana
5. og 12. mars. Á námskeiðinu verður
fjallað um viðhorf útlendinga til Ís-
lands frá miðöldum til samtímans og
tekin valin dæmi frá tímabilinu.
Markmið þess er m.a. að auðvelda
fólki að átta sig á hvernig ímynd Ís-
lands hefur orðið til og þróast. Í
Þjóðarbókhlöðu stendur nú sýningin
Ísland – Skrif erlendra manna um
Ísland og Íslendinga fyrri alda“ sem
tengist efni námskeiðsins.
KVIKMYNDIN Sólon
Íslandus, sem kvik-
myndaleikstjórinn
Margrét Rún Guð-
mundsdóttir hefur nú
unnið að í hartnær fjög-
ur ár, er komin í fram-
leiðslustöðvun. Að sögn
Margrétar mun hún nú
snúa sér að öðrum og
vonandi farsælli verk-
efnum. Ástæða þess að
lengra verður ekki
haldið um sinn er skort-
ur á fjármagni, tveir
styrkir frá Þýskalandi
töpuðust og því neyðast
aðstandendur til að
skila inn styrk frá Kvikmyndasjóði
Íslands.
Margrét segir að á tímabili hafi
verið útlit fyrir að þetta næðist í höfn.
„Engin íslensk mynd hefur fengið
eins mikið fé í Þýskalandi eða um 90
milljónir kr. Í byrjun október 2002
héldum við að við hefðum náð að full-
fjármagna myndina. Síðastliðinn
október misstum við svo annan þýska
styrkinn. Ég skar fjárhagsáætlunina
niður í þá upphæð sem eftir var,
fækkaði starfsliði og tökudögum til
muna og einfaldaði brelluskotin. En
framleiðendur sögðu að þetta væri
sjálfsmorð og ekki forsvaranlegt að
gera mynd um stórmennskubrjálæð-
inginn Sölva Helgason af tómum van-
efnum. Við börðumst hins vegar hart.
Af því að Kvikmyndasjóður Íslands
hafði styrkt Sólon aðeins um sem
nam 18% af heildarframleiðslukostn-
aði urðum við að finna a.m.k. 60%
fjármagnsins erlendis. Samtals sótt-
um við a.m.k. átján sinnum um styrk í
kvikmyndasjóðum, nítján sinnum um
meðframleiðslu sjónvarpsstöðva og
höfðum samband við tuttugu og þrjú
dreifingarfyrirtæki.“
Margrét lýsir því að sex til átta
aðrar leiknar íslenskar myndir hafi
verið að leita í svipaða sjóði og þau á
sama tíma.
„Það segir sig sjálft að slíkt gengur
ekki upp. Það er nefnilega ekki hlaup-
ið að því að fjármagna íslenska kvik-
mynd erlendis. Fyrir u.þ.b. fimm ár-
um var fjármögnunin auðveldari, þá
gátu íslensk kvik-
myndaverkefni sem
fengu vilyrði fyrir háum
styrk hjá Kvikmynda-
sjóði nánast gengið að
því vísu að fá í kjölfarið
styrk úr evrópska
sjóðnum Eurimages og
úr Norræna sjóðnum
NTFT. En nú hefur
Evrópa opnast í austur-
átt og Pólland, Búlg-
aría, Tékkland, Sló-
vakía, Rúmenía,
Slóvenía, Lettland og
Króatía eignast aðild að
Eurimages og þessar
þjóðir því komnar með
bónusinn sem Íslendingar höfðu áð-
ur. Samkeppnin er sumsé orðin eit-
ilhörð og sárafáar íslenskar myndir
hljóta nú styrk úr Eurimages. Svip-
uðu gegnir um norræna sjóðinn.“
Margrét álítur það hafa verið hálf-
gerðan bjarnargreiða á sínum tíma er
kvikmyndasjóður ákvað að styrkja
margar myndir með litlum styrkjum.
„Íslendingar verða að stefna að því
að verða sjálfum sér nógir ef ís-
lensk kvikmyndamenning á að eiga
sér framtíð,“ segir Margrét. „Þetta
betl erlendis gengur ekki lengur, sér-
staklega af því að það er heldur ein-
hliða. Íslendingar þiggja gjarnan fé
erlendis, en eru ófúsari að gjalda líku
líkt.“
Kostnaður við íslenska kvikmynda-
gerð hefur aukist undanfarin ár segir
Margrét. „Hjálpsemi og fórnarlund
leikara, starfsfólks og fyrirtækja á
sér líka eðlilega einhvers staðar tak-
mörk,“ segir hún. „Ef menn vilja gera
metnaðarfullar íslenskar kvikmyndir
sem geta stoltar staðið sig í alþjóð-
legri samkeppni, hreppt verðlaun og
viðurkenningar, slegið í gegn, notið
almennrar hylli og jafnvel aðsóknar
og þá aukið hróður okkar Íslendinga
erlendis verður að leggja eitthvað í
þær. Í lokin langar mig af öllu hjarta
að þakka innilega öllum þeim fjöl-
mörgu Íslendingum, leikurum, vænt-
anlegu teymi, vinum og velunnurum
sem hjálpuðu mér og Íslensku kvik-
myndasamsteypunni við ítarlegan
undirbúning myndarinnar á Íslandi.“
Hætt við kvikmyndina Sólon Íslandus
Ekkert fjármagn
– engin mynd
Margrét Rún
Guðmundsdóttir
♦ ♦ ♦