Morgunblaðið - 05.04.2003, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 LAUGARDAGUR 5. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurður Jóhann-esson frá Þor-
valdsstöðum í Hvítár-
síðu fæddist á
Hallkelsstöðum 17.
október 1912. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni í
Reykjavík 29. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Jóhann-
es Benjamínsson, f.
26. desember 1872, d.
24. mars 1958, og
Halldóra Sigurðar-
dóttir, f. 27. maí
1876, d. 8. júní 1972.
Systkini Sigurðar eru Guðný, f.
1904, d. 1979, Aðalheiður Helga, f.
1906, Benjamín Nikulás, f. 1909,
d. 1991, Erlingur, f. 1915, og Þór-
hildur, f. 1917, d. 2000.
Unnusta Sigurðar var Þorbjörg
Jónsdóttir frá Bjarnastöðum, f. 7.
desember 1919, d. 15. febrúar
1941 ásamt stúlku-
barni þeirra. Sigurð-
ur kvæntist Sturlínu
Sturludóttur í maí
1947 og áttu þau
saman þrjá syni sem
eru: 1) Ásgeir, f.
1946, kvæntur Sig-
rúnu Finnjónsdótt-
ur, f. 1948. Börn
þeirra eru Finnjón,
f. 1967, dóttir hans
er Eva María, f.
1991, Eva, f. 1974,
maki Ágúst Frið-
riksson, f. 1968, dótt-
ir þeirra er Ragn-
heiður, f. 2002, Kristín, f. 1988. 2)
Kristján, f. 1952, maki Sigurveig
Einarsdóttir, f. 1955, dóttir hans
er Ína Dóra, f. 1975. 3) Halldór, f.
1958.
Útför Sigurðar fer fram frá
Reykholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin kukkan 14.
Látinn er sómamaðurinn Sigurð-
ur, tengdafaðir minn, á 91. aldurs-
ári. Sigga sá ég í fyrsta sinn sum-
arið 1966 er ég kom að
Þorvaldsstöðum sem tilvonandi
tengdadóttir. Margar góðar minn-
ingar á ég um Sigga sem ég á eftir
að ylja mér við í framtíðinni. Alltaf
voru móttökurnar jafn ljúfar þegar
við komum í heimsókn, sama hver
tími sólarhringsins var eða hvort
sem var sumar, páskar eða á jólum,
þá var alltaf sami hlýleikinn sem tók
á móti manni. Fastur liður var að
spyrja hvort eitthvað væri títt hjá
okkur, tekið hraustlega í nefið og
öllum boðið með. Siggi var hógvær
og traustur, aldrei heyrði ég hann
hallmæla öðru fólki, hann var ákaf-
lega hagmæltur og fór létt með
vísnagerð en vildi lítið úr þeim hæfi-
leikum gera og sagði sem svo að það
væru aðrir sér betri í að hnoða sam-
an vísu. Það var fróðlegt að hlusta á
hann segja frá ferðum sínum um
landið en Siggi var vel minnugur á
alla staðhætti úr sínum ferðum og
eftir frásögnum annarra.
Elsku Siggi, nú hefur þú fengið
langþráða hvíld og það var bjart yfir
ásjónu þinni þegar þú sofnaðir
svefninum langa. Mér er efst í huga
þakklæti og virðing. Takk fyrir allt
og allt, ég mun sakna þín.
Fjalladrottning, móðir mín,
mér svo kær og hjartabundin,
sæll ég bý við brjóstin þín,
blessuð aldna fóstra mín.
Hér á andinn óðul sín
öll sem verða á jörðu fundin.
Fjalladrottning, móðir mín,
mér svo kær og hjartabundin.
Fagra, dýra móðir mín,
minnar vöggu griðastaður,
þegar lífsins dagur dvín,
dýra, kæra fóstra mín,
búðu um mig við brjóstin þín.
Bý ég þar um eilífð glaður.
Fagra, dýra móðir mín,
minnar vöggu griðastaður,
(Sigurður Jónsson frá Arnarvatni.)
Hvíl í friði.
Þín tengdadóttir,
Sigrún.
Elsku afi. Laugardaginn 29. mars
rann upp stór stund, það var kveðju-
stund, þú kvaddir þennan heim og
fórst yfir í þann næsta. Þú áttir
langa, góða og friðsama ævi þar sem
þú mættir bæði sorg og gleði, horfð-
ir á líf koma og fara og á þínu ævi-
skeiði leystir þú margar þrautir sem
lífið lagði fyrir þig. Stærsta hluta
ævi þinnar var Lína amma þér við
hlið og tókust þig á við það verkefni
saman að koma upp heimili og búi
en einnig ólu þið upp þrjá syni og
komuð þeim til manns. Á stundum
sem þessum, þegar ástvinur kveður,
fer hugurinn á flakk og margar
minningar koma í kollinn. Núna fyll-
ist hugur minn af hlýjum, vinaleg-
um, traustum og sumum hverjum
broslegum minningum um þig. Í
huga mér sé ég þig að störfum á
Þorvaldsstöðum, umkringdan kind-
unum þínum og stundum voru heim-
alningar sem hændust að þér og
komu hlaupandi á móti þér þegar þú
komst færandi hendi til þeirra. Þú
varst þó í essinu þínu þegar þú fórst
upp að Hólmavatni að leggja net.
Þar var svo bjart yfir þér að draga
inn veiðina, spjalla og jafnvel reyna
að plata okkur krakkana til að taka í
nefið með þér. Það var greinilegt á
tali þínu síðustu mánuði og ár að
hugur þinn fór oft upp að vatni og
það er ég viss um að þar verður
hægt að finna fyrir nærveru þinni í
framtíðinni.
Við gerum okkur ekki alltaf grein
fyrir því hversu heppin við erum og
hvað við eigum góða að. Ég verð að
viðurkenna að það er svo í mínu til-
felli. Þegar ég var yngri þótti mér
sjálfsagt að eiga afa og ömmu sem
bjuggu í sveit. Í mínum huga áttu
allir að eiga afa og ömmu í sveit. Afa
sem hugsaði um kindur, lagði kapla,
tók í nefið og lagði sig í hádeginu og
ömmu sem prjónaði sokka og peys-
ur, eldaði besta ömmumat í heimi og
steikti kleinur. En það eru ekki allir
eins heppnir og ég. Ég er bara að
sjá það betur og betur eftir því sem
ég eldist að ég var virkilega heppin
og hafði aðgang að miklum auði. Það
að fá sem barn og unglingur að
kynnast sveitinni og náttúrunni er
mikið og gott veganesti sem ég hef
heft með mér út í lífið. Takk afi,
takk amma. Takk fyrir það sem þið
hafið gefið mér.
Elsku amma. Guð styrki þig og
veri með þér alltaf.
Eva.
Örfá orð að leiðarlokum: Á Þor-
valdsstöðum fyrir meira en sjötíu
árum. Fyrstu minningar
strákhnokka á fimmta ári í fangi
Sigga, vetrarmannsins á bænum,
sem kennir honum lag eða vísu.
Strákhnokkinn og Siggi tengjast
síðar sterkum böndum hinnar
hljóðu sorgar. „Þær stundir koma,
er ræna manninn máli.“ H.H.
Á Þorvaldsstöðum tuttugu árum
seinna. Vetrarmaðurinn var orðinn
bóndi þar og strákhnokkinn kall á
Bjarnastöðum. Þeir voru að bjástra
með eitthvert drasl á nýþvegnu eld-
húsgólfinu.
Lína hin bráðmyndarlega hús-
freyja, hafði brugðið sér af bæ.
Því féll það í hlut nýkomnu kaup-
unnar að sunnan að bera á borð fyr-
ir þá kaffi og meððí. Það voru áreið-
anlega til margir stampar af
allskonar kökum í búrinu hennar
Línu, en kaupan staflaði bara Frón-
kexi á disk og bókstaflega hellti því
(mundi ekki eftir þröskuldinum) yfir
húsbónda sinn og Bjarnastaðakarl-
inn, sem hún sá þarna í fyrsta sinn.
Nú, eftir meira en hálfa öld, sitja
þau saman, kaupan og Bjarnastaða-
kallinn og reyna að koma á blað ör-
fáum orðum til að þakka Sigga fyrir
allt sem hann hefur gert fyrir þau
og hana Lóu litlu sem kallaði hann
afa alla tíð. Margs er að minnast frá
liðnum samverustundum. Söngurinn
hennar Línu og hlátrar ómuðu oft í
bláa tandurhreina eldhúsinu, ekki
síst þegar hún reyndi af mikilli þol-
inmæði að kenna kaupunni rétt
handtök við húsverkin.
Þá brosti Siggi inn í sig og fór
stundum með viðeigandi vísu. Hann
opnaði dyrnar inn í ljóðaveröldina
og sagnaheiminn, sem Hallkels-
staðafólkinu var næstum eins sjálf-
sagður og að draga andann.
Siggi var prúður og orðvar mað-
ur, sem bar með sér hlýju og gæsku
til manna og málleysingja.
Þökkum við hverja stund með
honum.
Já, við höfum margt að þakka
ykkur, Lína mín. Þessi fátæklegu
orð eru kveðjuorð að leiðarlokum til
Sigga og samúðarkveðjur til þín og
þinna.
Edda og Páll Jónsson.
Kæri vinur. Nú er komið að því
að við kveðjumst og ekki er það létt.
Ég veit að þú ert hvíldinni feginn og
þakklátur því að vera kominn á
þann stað þar sem þú getur fylgst
með náttúrunni. Mig langar að fá að
þakka okkar kynni sem voru mér til
happs og vonandi þér til góðs einn-
ig. Ég man þegar ég fékk að koma
fyrst í sveitina til þín. Það var mér
„borgarbarninu“ mikið afrek að fara
í sveit en pabbi hafði verið hjá þér
og því þótti gott fyrir mig að fara.
Ég var búin að koma til ykkar Línu
á sumrin í heyskap áður með for-
eldrum mínum en nú var það öðru-
vísi. Ég átti að koma ein og vera yfir
sauðburðinn og hjálpa til. Þú tókst
mér að sjálfsögðu vel, eins og þér
var lagið, þegar þú náðir í mig að
Hreðarvatnsskála í rútuna. Á leið-
inni heim að Þorvaldsstöðum léstu
mig fá tóbaksklút sem þú sagðir að
allir sveitamenn hefðu til að snýta
sér í. Þennan klút gekk ég ávallt
með síðan þó að Lína væri ekki par
ánægð með að þú værir að hafa
þetta fyrir stelpunni. En svona
varstu. Þetta var partur af sveita-
mennskunni og þetta var eitthvað
sem ég þurfti að læra enda var ég
ekki nema átta ára þegar ég tók
fyrst í nefið við mikla hrifningu þína
enda hnerraði ég einhver ósköp og
grét í marga tíma. Eftir þetta var
það árlegur viðburður að þú réttir
mér tóbaksklútinn þegar ég kom
svo ég gæti verið viðbúin skælunum
sem fylgja því að fara í fjárhúsin og
taka í nefið.
Elsku Siggi minn, ég vil fá að
þakka þér fyrir þá blessun að leyfa
mér að taka þátt í hversdagslífi ykk-
ar og fá að kynnast því hvernig al-
vara lífsins er. Mér hefur oft orðið
hugsað til þess hvernig þú nenntir
að vera með mig sífellt á hælunum
við öll þín verk og alltaf á hverju
sumri að fá heimalninginn til þín
sem vék ekki frá þér. Þegar var
komið að því að taka það rólega
gastu spilað við mig svo tímunum
skipti til þess að mér leiddist ekki.
Ekki gerðir þú mig síður stolta þeg-
ar þú sagðir mér af ef næsta lamb
yrði gimbur þá yrði það mitt. Borg-
hatta gerði mig að ríkri manneskju
sem gerði mér kleift að taka bílpróf
enda var ég sauðfjárbóndi mikill að
mínu mati.
Mig langar, elsku Siggi minn, að
fá að þakka þér fyrir hversu mikið
þú hafðir að gefa þessari stelpukind
sem kom til ykkar á sumrin. Fyrir
mér var þetta ævintýri sem ég veit
að hefur gert mig að betri persónu
en ég hefði nokkurn tímann geta
orðið án þess að fá að þekkja þig.
Okkar stundir og samvera veittu
mér meira en nokkur önnur lífs-
reynsla sem ég hefði getað orðið
fyrir á þessum árum.
Ég vildi að mín börn gætu verið
eins lánsöm og ég og fengið að
kynnast þínum persónuleika og
njóta handleiðslu þinnar í gegnum
þessi ár sem svo oft verða ungling-
um erfið. Elsku Siggi minn, ég veit
að núna sérðu bæði fjöllin og túnin
sem þér voru svo mikilvæg og þú
getur fylgst með því hvernig sauð-
burðurinn gengur í Hvítársíðunni,
núna líður þér vel.
Elsku Lína, Ásgeir, Kristján,
Dóri og fjölskyldur, megi guð blessa
ykkur í söknuði ykkar.
Kveðja,
Borghildur Sigurðardóttir.
SIGURÐUR
JÓHANNESSON
JÓHANNA HENDEN ELLERTSSON
SANDANE,
Noregi,
lést laugardaginn 15. mars.
Jarðsett var mánudaginn 24. mars í Noregi.
Vandamenn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, bróðir, afi og mágur,
SØREN STAUNSAGER LARSEN,
Víkurgrund 8, Bergvík,
Reykjavík,
lést föstudaginn 28. mars.
Útför hans verður gerð frá Fossvogskirkju
mánudaginn 7. apríl kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á líknarstofanir.
Sigrún Ólöf Einarsdóttir,
Anders Staunsager Larsen,
Martin Staunsager Larsen,
Lóa Katrín Biering,
Jens Staunsager Larsen
og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
HELGI JÓHANNSSON,
Þingholtsstræti 30,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans föstu-
daginn 4. apríl.
Rannveig Laxdal,
Agnar B. Helgason, Kristín E. Hólmgeirsdóttir,
Berglind Helgadóttir, Jónas Friðbertsson,
Hildigunnur Hilmarsdóttir, Gauti Grétarsson
og barnabörn.
Eiginmaður minn,
KRISTINN BJÖRNSSON
frá Fáskrúðsfirði,
Bólstaðarhlíð 46,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi LSH við Hringbraut sunnu-
daginn 23. mars.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að hans
ósk.
Innilegar þakkir til hjúkrunarfræðinga Karitas og allra, sem sýnt hafa
samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurbjörg Benediktsdóttir.
Eiginkona mín,
HÓLMFRÍÐUR HÓLMGEIRSDÓTTIR,
Byggðavegi 136a,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
fimmtudaginn 3. apríl.
Fyrir hönd fjölskyldunnar
Níels Krüger.
Frænka mín og vinkona,
MARGARET E. KENTTA,
lést í Edinborg mánudaginn 31. mars.
Fyrir hönd dætra hinnar látnu,
Elisabeth og Alison Dodds,
Ragnheiður Ólafsdóttir.