Morgunblaðið - 11.04.2003, Qupperneq 38

Morgunblaðið - 11.04.2003, Qupperneq 38
MINNINGAR 38 FÖSTUDAGUR 11. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Stefán Jónssonfæddist á Fossi í Hrútafirði 14. janúar 1923. Hann varð bráðkvaddur á heim- ili sínu 3. apríl síðast- liðinn. Foreldrar hans voru hjónin Sig- ríður Björnsdóttir, húsfrú á Fossi, f. 29.10. 1884 á Óspak- sstöðum í Hrútafirði, d. 10.7. 1952, og Jón Marteinsson, bóndi og hliðvörður á Holtavörðuheiði, f. 26.9.1879 á Reykjum í Hrútafirði, d. 25.6. 1970. Börn þeirra voru auk Stefáns: Anna Sig- ríður, f. 1910, d. 1925, Björn, f. 1912, d. 1912, Pétur, f. 1913, d. 1953, Björn, f. 1915, Sesselja, f. 1916, d. 1924, Karólína Soffía, f. 1917, d. 1992, Gunnlaugur, f. 1919, d. 1998, Valdimar, f. 1921, d. 1983, Sesselja Gíslína, f. 1924, d. 2001, og Ólafur, f. 1927. Hinn 21.desember 1957 kvæntist Stefán eftirlifandi eiginkonu sinni Halldóru Sigurðardóttur, f. í Reykjavík 18.8. 1918. Foreldrar hennar voru Sigurður E. Ingi- mundarson vélstjóri, f. 21.8. 1895, d. 12.4. 1979, og Lovísa Árnadóttir, f. 21.12. 1897, d. 2.3. 1973. Barn Stefáns og Halldóru: Stefán, f. 1958, kvæntur Erlu Gunnarsdótt- ur, f. 1962. Börn þeirra eru Sig- urður Lúðvík, f. 1987, og Rúna Sif, f. 1989. Fyrir átti Stefán Katrínu Sif, f. 1979. Börn Halldóru frá fyrra hjónabandi, sem Stefán gekk í föðurstað: 1) Sigurður Lúðvík, f. 1941, d. 1986, kvæntur Kristínu Huld Harðardóttur, f. 1941. Börn þeirra Sigurður, f. 1970, og Jón Andri, f. 1972. Fyrir átti Sigurður Lúðvík Þorgerði, f. 1966. 2) Arnór, f. 1948, kvæntur Rósu Pálsdóttur, f. 1944. þeirra börn Þorgeir f. 1971, og Halldóra Ósk, f. 1977. 3) Þorgeir A., f. 1953, kvæntur Jónu Rebekku Högnadótt- ur, f. 1956. Börn þeirra: Högni Stefán, f. 1973, Eva Dögg, f. 1978, og Halldóra, f. 1981. Fyrir átti Stef- án: 1) Sævar Örn, f. 1947, börn hans Þór, f. 1969, Helga Hrefna, f. 1970, Ólafía Lilja, f. 1973, og Steinunn Þórdís, f. 1982. 2) Guðrún, f. 1950, dóttir hennar: Ólöf Guðrún, f. 1978. Stefán ólst upp á Óspaksstöðum til 11 ára aldurs hjá Ingþóri Björnssyni móðurbróður sínum og konu hans Hallberu Þórðardóttur. Vorið 1935 fór hann til foreldra sinna að Fossi og var þar fram að fermingu. Eftir fermingu vann hann á sumrin við vega- og síma- vinnu en á veturna vann hann fyrir fæði og húsnæði sem vetrarmaður. 1942 fer hann til Reykjavíkur og hefur nám í veggfóðrun og dúk- lögn í maí 1945, lauk því námi 1949 og hóf fljótlega sjálfstæðan at- vinnurekstur í iðn sinni, sem hann stundaði allan sinn starfsaldur. Stefán var virkur í félagsmálum og var meðal annars valinn til trún- aðarstarfa í Félagi dúklagninga og veggfóðrarameistara, Oddfellow- reglunni á Íslandi, Knattspyrnu- félaginu Þrótti, Framsóknar- flokknum í Reykjavík og Félagi eldri borgara í Reykjavík Útför Stefáns fer fram frá Graf- arvogskirkju í dag og hefst athöfn- in klukkan 15. Að leiðarlokum kveð ég föður minn, samstarfsfélaga og vin með ljóði Oddfellowbróður okkar Ágústs Böðvarssonar: Nú sit ég hérna’ er sólin skín og sál mín full af trega. Leitar hljóðum hug til þín sem hvarfst svo skyndilega. Þú fylltir líf mitt ást og yl, svo aldrei bar á skugga. Hvort á nú lífið ekkert til sem auma sál má hugga? Það friðar, gleður, léttir lund og lokar hjartans undum að eiga’ í hug sér helgan fund, með horfnum ævistundum. Myndin þín hún máist ei mér úr hug né hjarta. Hún á þar sæti uns ég dey og auðgar lífið bjarta. (Ágúst Böðvarsson.) Stefán Stefánsson. Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína Sem hefði klökkur gígjustrengur brostið. Og enn ég veit margt hjarta harmi lostið sem hugsar til þín alla daga sína. (Tómas Guðm.) Þegar ég minnist tengdaföður míns Stefáns Jónssonar er mér efst í huga þakklæti fyrir að hafa átt hann að en kynni okkar hófust þeg- ar ákveðin kaflaskipti áttu sér stað í lífi mínu, námi var að ljúka og fyrstu búskaparárin með yngsta syni hans voru framundan. Þá var gott að eiga þau Halldóru að í Nökkvavoginum og tókst með okkur vinátta sem aldrei bar skugga á. Einkenni Stefáns voru tryggð við þá sem hann kynntist, samstarfs- menn sína og samferðamenn og öll- um störfum sinnti hann af vand- virkni, árverkni og trúmennsku. Það markaði hann alla ævi að tæplega árs gamall fékk hann löm- unarveiki og gekk haltur allar götur síðan, þessi veikindi og erfiðar heimilisaðstæður í æsku mótuðu mjög persónuleika hans. Hann var ósérhlífinn og harður af sér og bað ekki um aðstoð ef hann sá fram á að geta bjargað sér með hlutina sjálf- ur, það var hans lag og hann hélt reisn sinni allt fram á síðasta dag. Það minnir okkur á að mannsævin er fjöldi sundurleitra brota sem safnast saman í eina myndræna heild sem sýnir okkur heilsteyptan og traustan einstakling. Í vinahópi var Stefán hrókur alls fagnaðar, gamansamur og næmur á spaugilegar hliðar tilverunnar, hann var fróður um marga hluti og hafði sínar ákveðnu skoðanir um menn og málefni og lét hvergi undan síga þó andmælum væri hreyft. Kvæðum og vísum kunni Stefán mikið af enda vel hagmæltur sjálfur og varð margt fast í munni sem honum þótti fallega sagt í bundnu máli og því til- tækt er hann vildi til þess grípa. Hann sá líka um að tengja börnin mín við þann tíma sem hverfur með hans kynslóð, um leið og hann tók þátt í hraða nútímans og fylgdist vel með þeirra áhugamálum. Munu þau búa að því alla tíð. Að leiðarlokum þakka ég Stefáni samfylgdina. Hann var góður eig- inmaður, faðir, tengdafaðir, afi og félagi. Minning hans mun geymast sem dýrmætar perlur með ástvinum og samferðamönnum. Erla Gunnarsdóttir. Elsku afi. Að missa þig á sama augnabliki og við systurnar vorum sameinaðar í Kaupmannahöfn, full- ar eftirvæntingar, var mér óhugs- andi. Símtal frá Högna bróður og táraflóð fylgdi, ég veit að þú ert hamingjusamur þar sem að þú ert niðurkominn og vakir yfir okkur með bros á vör. Það fyllir mig ham- ingju og létti í hjarta að þú skulir hafa fengið að fara á þínum eigin skilmálum. Uppáklæddur og ánægður eftir gott kvöld hjá Odd- fellow, þar sem þú varst heiðraður og eins og ávallt hrókur alls fagn- aðar. Þú hafðir áhyggjur af kveðju- stundinni og varst ákveðinn í að láta krabbann ekki buga þig. Það gekk vel og stóðst þú sterkur og lifðir líf- inu lifandi. Þú varst mikil félagsvera og tókst virkan þátt í því sem heillaði þig. Á áttræðisaldri varst þú meðlimur í hljómsveit, hinum ýmsu kórum, gafst út geisladisk og tókst virkan þátt í félagslífi eldriborgara. Ef það var fagnaður í gangi varst þú syngj- andi á svæðinu eða að fara með ljóð fyrir gesti en þegar kom að eldhús- umræðum þá voru gátur í hávegum hafðar. Upphafið að nánu sambandi okk- ar var þegar ég var fyrsta og eina barnabarnið þitt sem þú skiptir á kúkableiu. Frá fimm ára aldri eyddi ég sumrum mínum á Neskaupstað og á þeim tíma gerðumst við penna- vinir og á ég enn bréfið sem þú sendir mér austur þegar amma var á Ítalíu með Diddu. Pennavinir er- um við enn í dag, ég bý erlendis og skrifa ykkur ömmu reglulega til þess að láta ykkur vita hversu mikið ég elska ykkur og hvað ég er að bauka og bralla í lífinu. Ég veit að þú skrifar mér bréf til baka í hug- anum því að mér berast bréf þín með hugsunum þínum og í bænum. Góður og mikill maður var tekinn frá okkur en þú munt ávallt verða á meðal okkar og ert fastur punkur í hjarta mínu. Ég mun passa upp á ömmu og ég veit að þú hjálpar mér við það. Ég sakna þín mikið og hlakka til þess að heyra nýjar skrýtlur og gátur þegar við hittumst á nýjan leik en þangað til þá ertu í bænum mínum. Láttu þér líða vel og málaðu bæinn rauðan. Ég elska þig. Eva Dögg. Við viljum þakka afa fyrir allar góðu stundirnar sem við áttum með honum. Hann sýndi öllu sem við vorum að gera svo mikinn áhuga, hvort sem það var fótboltinn, skól- inn eða félagslífið. Hann elskaði að koma fram fyrir fólk, sama hvort hann var að lesa ljóð, syngja eða halda ræður. Afi geislaði þegar hann spilaði á trommurnar sínar og söng með þeim svo falleg ljóð. Við eigum svo margar góðar minningar um hann þar sem hann stóð frammi fyrir fólki og með því kenndi hann okkur að vera óhrædd við að halda ræður, lesa ljóð eða segja það sem okkur lá á hjarta. Þannig var hann okkur góð fyrirmynd í lífinu. Einnig hafði hann mikinn áhuga á fótbolta og missti varla af leik þegar liðið hans Manchester United átti í hlut, og alltaf var gaman að vera með honum að horfa á leiki og tala við hann um fótbolta, þótt honum hafi fundist svolítið gaman að gera grín að okkur þegar Liverpool gekk illa. Var hann mikill kokkur og skemmti- legast fannst honum þegar einhver hrósaði honum fyrir pönnukökurn- ar, en þær voru svo sannarlega hróssins verðar. Afi var mikill sæl- keri og alltaf var jafngaman að fylgjast með honum á jólunum þeg- ar hann fékk sér heitu súkkulaðisós- una hennar mömmu og borðaði hana eintóma með skeið upp úr bolla. Hann og pabbi voru miklir Þróttarar og smituðu þeir okkur svo hjarta okkar er einnig orðið svolítið röndótt. Á efri árum þegar hann hætti að fara á völlinn fylgdist hann með úrslitunum á textavarpinu, það var sama hvort Þróttur var á toppn- um eða botninum, þá var afi alltaf jafntryggur sínu liði. Við munum ávallt minnast afa með mikilli gleði og ánægju enda var hann alltaf kátur og góður afi og kveðjum við hann með söknuði og þessari fallegu bæn: Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni. Sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sig. Jónsson.) Sigurður Lúðvík og Rúna Sif. Elsku afi. Við munum seint gleyma þeim degi, þegar pabbi hringdi og tilkynnti okkur lát þitt. Þótt við hefðum vitað að þú værir veikur, þá er maður aldrei undirbú- inn fyrir svona fréttir. Við hittumst sjaldnar í gegnum árin en við hefð- um viljað. En við eigum þó fullt af minningum um þig, hressan og kát- an. Þannig ætlum við að muna þig. Við munum varla eftir þeirri veislu, sem þú hélst ekki ræðu í eða söngst. Það var alltaf líf og fjör þar sem þú varst, og ekki vantaði rökræðurnar um hin ýmsu mál. Okkur langar að kveðja þig með bút úr ljóðinu Kveðja eftir Bubba Morthens: Þar sem englarnir syngja sefur þú, sefur í djúpinu væra. Við hin, sem lifum, lifum í trú, að ljósið bjarta skæra veki þig með sól að morgni, veki þig með sól að morgni. Drottinn minn réttu sorgmæddri sál svala líknarhönd og slökk þú hjartans harmabál, slít sundur dauðans bönd. Svo vaknar hann með sól að morgni. Svo vaknar hann með sól að morgni. Farðu í friði, vinur minn kær, faðirinn mun þig geyma. Um aldur og ævi þú verður mér nær. Aldrei ég skal þér gleyma. Elsku Halldóra amma, pabbi, Stefán, Guðrún og aðrir ástvinir, guð gefi okkur styrk á þessum erf- iðu tímum. Minning afa mun lifa með okkur. Saknaðarkveðjur. Lóa og Steinunn Sævarsdætur. Elsku afi minn. Ég veit ekki alveg hvar ég á að byrja. Þegar Högni bróðir hringdi til mín og sagði mér að þú værir farinn varð ég alveg andlaus, missti símann og hágrét, og pantaði fyrsta flug heim til Ís- lands. Eins og þú hefur alltaf verið mikið fyrir að vera hápunktur alls fagnaðar, afi minn, þá var þessi dag- ur engu frábrugðinn að því leyti. Alltaf mikið fyrir söng og ljóð, og þegar þú last „Rósina“ í brúðkaupi okkar Anders Bo fékk ég gæsahúð og tár í augun, mér þótti svo vænt um það að þú skyldir lesa þitt uppá- haldskvæði til okkar á brúðkaups- degi okkar, og ég mun ávallt varð- veita þá minningu. Þó svo að ég búi ekki á landinu, hugsa ég til ykkar ömmu á hverjum degi, ég hlakkaði svo til að þið kíktuð í heimsókn til okkar og sæjuð hvar, og hvernig ég bý, og hvernig ég reyni að fóta mig í lífinu. Þó svo að þú hafir kvatt okk- ur að þessu sinni, þarftu ekki að hafa áhyggjur af ömmu, því ég mun ávallt reyna að passa uppá hana eins vel og ég get fyrir þig, og okkur öll. Ég sakna þín, afi minn, og mun ávallt elska þig. Þín Halldóra Þorgeirs. Elsku afi minn, nú er víst komið að því að kveðja. Eigingirnin í manni gerir mann svoltið ósáttan við kveðjuna en eftir smá umhugsun er ég sáttari og samgleðst þér að allt gerðist þetta eins og þú vonaðist eftir. Fyrstu minningar mínar af samverustundum okkar var að horfa á enska boltann í Nökkvavogi á hverjum laugardegi og eftir leik var amma tilbúin með grjónagraut og súrt slátur handa okkur, við ræddum leikinn og mötuðumst vel. Í seinni tíð var mér mikils virði að geta komið í heimsókn til ykkar ömmu í leit að ráðum eða leiðsögn við hinar ýmsu ákvarðanir sem ég stóð frammi fyrir hverju sinni. Þegar ég kvaddi hafði ég góð ráð, eina gátu og góðar sögur í fartesk- inu. Alltaf var gaman að heyra þínar lausnir á lands- og heimspólitíkinni; „ef þú værir forsetisráðherra, kóng- ur á Íslandi eða bara réðir, þá…“ Þínar skoðanir og viðhorf á mál- efnum líðandi stundar heilluðu alltaf og var ég ávallt spenntur að setjast niður með þér, ræða og rökræða allt um heima og geima. Nú situr þú á þingi ættarhöfðingjanna og lætur þínar skoðanir hljóma og hefur þitt til málanna að leggja eins og ávallt á meðal okkar. Þessi örfáu orð segja ekki allt um okkar samveru sem spannaði yfir þrjátíu ár, þú veist það jafnvel og ég. Þú ert mér mikils virði jafnt í lifanda lífi sem nú. Ég elska þig, afi minn. Þinn Högni Stefán. Þú kvaddir þennan heim á ör- skotsstundu eftir gleðistund með fé- lögum þínum. Svona geta skilin milli lífs og dauða verið skörp. Við höfðum að vísu fengið við- vörun og ég trúi því, að þú hafir ver- ið búinn að búa þig undir þetta ferðalag. Þú skilur eftir í huga mér góðar minningar um mann, sem hafði áhuga á öllum hliðum tilverunnar. Hvort sem rædd voru heimsmálin eða dægurmál okkar litla lands, hafðir þú alltaf eitthvað fram að færa. Þú varst óhræddur við að láta skoðanir þínar í ljós, en kallaðir líka eftir skoðunum þeirra, sem þú varst að tala við og kunnir að hlusta. Eftir langa starfsævi hafðir þú á efri árum tækifæri til að sinna því áhugamáli, sem átti stóran hlut í hjarta þínu; söngnum. Þú varst í hljómsveit , Sléttubandinu, í kórum, fórst í söngnám og söngst einsöng við ýmis tækifæri. Ég á í mínum fórum áþreifanlega minningu um þetta; fallega diska með ljúfum söngperlum, sem ég met mikils. Þakka þér fyrir allt ,sem þú gafst mér. Halldóra mín, megi Guð gefa þér styrk og frið. Þakklæti til þín er mér ofarlega í huga á þessari stundu. Guðrún Stefánsdóttir. Það er skarð fyrir skildi þegar lit- rík persóna hverfur úr jarðlífs amstrinu. Þarna erum við að minn- ast okkar kæra kórfélaga Stefáns Jónssonar sem ávallt var viðbúinn að framkvæma hlutina, lét ekki sitja við orðin tóm. Við kórfélagarnir höf- um formann, gjaldkera og fjármála- ráðherra en það voru ekki allir sátt- ir við störf formannsins, þ.e.a.s. að koma kórnum á framfæri. Kom þá tillaga um að Stefán yrði formaður sem hann baðst undan þar sem ekki stóð yfir stjórnarkjör en væri sjálf- sagt að vera framkvæmdastjóri og fljótlega komu hans eiginleikar í ljós. Þar sem Stefán tók að sér gekk eftir. Meðal annars að auglýsa kór- inn og koma honum á framfæri. Oft lagði hann hjól undir fót til að ræða við fólk og félög um ágæti kórsins og var ávallt til reiðu að syngja við uppákomur. Stefán var þeim eig- inleika gæddur að vera félagslyndur og naut sín vel í mannfagnaði og þar sem mannlíf var. Þá var hann húm- oristi og gæddur mikilli frásagnar- gáfu. Einnig var hann frambærileg- ur söngmaður og er okkur ávallt minnisstæður flutningur hans á lag- inu Rósin eftir Jóhann Ólaf Har- aldsson. Innileg samúðarkveðja frá Karlakórnum Kátir karlar. Jón Magnússon, formaður. Í dag er til moldar borinn vinur og Oddfellowbróðir um áratuga skeið. Við hittumst í hinsta sinn á fundi í stúkunni okkar, Ara fróða, miðvikudaginn 2. apríl. Þar mætti hann uppá kjól og hvítt, hnarreist- ur, spaugsamur og ungur í anda, að veita viðtöku viðurkenningu og þakklætisvotti fyrir 40 ára starf inn- an Oddfellowreglunnar. Minningin um þetta einstæða kvöld er meitluð í hugi okkar Ara- bræðra. Stefán hélt leiftrandi ræðu í kaffisamsæti að loknum fundi og fór á kostum líkt og ævinlega. Hann andaðist örskömmu síðar á heimili sínu – með þeirri virðulegu reisn sem einkenndi hann alla tíð. Hann var meðalmaður á hæð, grannur en stæltur, glæstur í fasi, snarpur í hugsun, söng alla tíð, m.a. í karlakór; spaugsamur, orðheppinn, mælskur og beinskeyttur án þess þó að særa né meiða; hreinskiptinn, sannmáll, einlægur og hjartahlýr. Sögur og tilsvör geymast til betri tíma. Fyrir fimm árum, 1999, tilkynnti hann mér að nú væri hann loksins búinn að syngja uppáhaldslögin sín inná snældu. Þegar þetta er ritað er snældan komin á geisladisk og við njótum sem lifum. Að loknum jólafundi 2001 særði ég hann lögeggjan, fyrirvaralaust, að syngja stúkubræðrum og eigin- konum eitt af sínum uppáhaldslög- um, Rósina, eftir Friðrik Jónsson STEFÁN JÓNSSON
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.