Morgunblaðið - 17.06.2003, Blaðsíða 37

ir það verðum við sem þess nutum,
nemendur og vinnufélagar, ævinlega
þakklát.
Aðalheiður var óhrædd við að takast
á við ný verkefni og orlofsári sínu varði
hún til að kynna sér betur kennslu
yngri barna. Það varð til þess að á
seinni árum sneri hún sér í auknum
mæli að almennri yngribarnakennslu
og naut sín þar vel sem vænta mátti.
Ég, ásamt svo mörgum öðrum, kveð
með þakklæti frábæran samstarfs-
mann sem alltaf var til staðar og jafn-
an traustastur þegar mest á reyndi. Öll
finnum við til sárs saknaðar þegar
kærir vinnufélagar kveðja, ekki síst
þegar brottkvaðningin er svo ótíma-
bær sem hér um ræðir. Við hjónin
vottum eiginmanni, fjölskyldu og vin-
um okkar kæru Aðalheiðar innilega
samúð.
Erling S. Tómasson.
Elsku Allý.
Við minnumst þín með gleði í hjarta,
þrátt fyrir að þú sért ekki lengur með
okkur. Minningin um þig mun ávallt
lifa í huga okkar. Við gleymum aldrei
stundunum sem þú varst með okkur,
bæði í skólanum og utan hans. Þú
hjálpaðir Höllu Sif að komast yfir
vatnshræðsluna, og aðstoðaðir Ólöfu
að tala rétt. Þegar þú hélst bekkjar-
kvöld fyrir okkur, þá bakaðirðu, fórst
með okkur í sund og í íþróttahúsið,
leyfðir okkur að gista hjá þér og ým-
islegt fleira skemmtilegt sem sex og
sjö ára grislingar hafa gaman af. Þú
gast alltaf fundið eitthvað skemmtilegt
fyrir okkur að gera og skólinn varð
skemmtilegur staður sem við hlökkuð-
um til að koma í á morgnana af því þú
varst þar. Þú varst besti kennarinn
sem við höfum haft, sveigjanleg og
skemmtileg en það var samt ekki hægt
að komast upp með allt hjá þér.
Elsku Allý, það er gott að vita að þú
ert laus við þjáningarnar og að þér líð-
ur vel núna.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Ólöf og Halla Sif,
Laugargerðisskóla.
Kynslóðir koma, kynslóðir fara,
allar sömu ævigöng.
Þessi sígildu orð skáldsins koma í
hugann, þegar góður vinur kveður
þennan jarðneska heim.
Hetjulegri baráttu við illvígan sjúk-
dóm er lokið.
Hugprýði og hjálpsemi voru þeir
eiginleikar sem einkenndu líf Aðal-
heiðar, þótt skin og skúrir skiptust á í
lífinu, eins og oft vill verða.
Hún var einstaklega ósérhlífin og
alltaf reiðubúin til að leggja öðrum lið
ef þörf var á.
Sælla er að gefa en þiggja gæti vel
átt við sem yfirskrift yfir lífi hennar.
Við hjónin þökkum trygga vináttu,
sem aldrei bar skugga á.
Við vitum, að hún var tilbúin að
mæta skapara sínum, og trúum því að
hennar bíði góð heimkoma.
Einkasyni, eiginmanni og öðrum að-
standendum sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hennar.
Edda og Birgir.
Guð vill að ég sé honum sólskinsbarn
er sé og æ skín fyrir hann
á heimili, í skóla, í hverjum leik,
sem honum geðjast kann.
Guð vill að ég reynist af hjarta hlýr
við hvern sem er með mér,
og geti æ sýnt hve glatt og ljúft
í geði barn hans er.
(Bjarni Jónsson.)
Sumarið er komið með öllum þeim
yndisleik sem því fylgir. En fljótt dreg-
ur ský fyrir sólu þegar góð vinkona er
kölluð burt á góðum aldri. Við vissum
um tíma að hverju stefndi. Við hjónin
kynntumst þessari góðu og hjarta-
hlýju konu vorið 1997 er við fluttum frá
Reykjavík vestur í Laugargerðisskóla
þar sem hún var kennari. Við gleym-
um aldrei því viðmóti sem við fengum
hjá Allý eins og hún var ávallt kölluð.
Og ekki má gleyma hjálpseminni og
umhyggju fyrir umhverfinu kringum
skólann og börnunum, alltaf tilbúin að
hjálpa og fegra. Við kveðjum nú ynd-
islega vinkonu með söknuði. Það er
mikill söknuður í hjörtum okkar og
tómleiki, en við erum Guði þakklát að
hafa notið samfylgdar þessarar góðu
konu, samfylgdar sem var þó allt of
stutt. Hún geislaði af lífi og sál í öllu
sem hún tók sér fyrir hendur og leysti
hvert verk af hendi eins og best varð á
kosið. Við áttum margar góðar stundir
saman sem ekki gleymast. En það er
sárt að hugsa til þess að sjá sætið
hennar Allýjar autt. Það verða þung
spor er við fylgjum henni síðasta spöl-
inn og felum hana Guði. En í hjörtum
okkar eigum við dýrmætar minningar
sem munu gleðja okkkur og styrkja í
sorginni, því við grátum yfir því sem
var gleði okkar.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson.)
Ættingjum og vinum vottum við
okkar dýpstu samúð.
Ragna og Baldur.
Lífsþróttur fólks verður seint
mældur með mælitækjum okkar
mannanna enda er lífsorkan, sem sum-
ir virðast haldnir í ríkari mæli en aðrir,
sambland líkamlegs og andlegs at-
gervis einstaklings. Slík orka leiðir
sem vítamínsprauta til þeirra sem
hennar njóta og getur á svipstundu
myrkri í dagsljós breytt. Hún Allý
okkar kæra var einmitt ein þeirra sem
haldnir eru ómældum lífsþrótti, að
okkur fannst, jafnvel eftir að hún
veiktist af þeim landsins nýja fjanda
sem nú dregur hvað flesta til dauða.
Alltaf var hún jákvæð, með spaugsyrði
á vör og einhvernveginn að manni
fannst lifandi ímynd heilbrigðis í
hraustum líkama. Vel fór því á því að
hún helgaði sig því lífsstarfi að segja
ungu fólki til í íþróttaiðkun af marg-
víslegu tagi. Þar var réttur maður á
réttum stað.
Við kynntumst Allýju þegar við hóf-
um nám í Héraðsskólanum í Reyk-
holti. Hún hafði þá lokið þar námi vet-
urinn áður, en vann nú við símavörslu í
gamla skólahúsinu í Reykholti. Ungur
piltur þurfti oft að hringja heim þenn-
an vetur og var ósköp feiminn við
þessa veraldarvönu símastúlku sem
var svo hress og kát og algjör andstaða
við strákinn uppburðalitla sem þurfti
að hringja heim og láta sækja sig þeg-
ar helgarleyfi gekk í garð.
Skólavist í Reykholti lauk og tvær
ungar stúlkur fóru að vinna í Reykja-
vík og leigðu saman herbergi í Álf-
heimunum. Það voru skemmtilegir
tímar og margt sér til gamans gert.
Lifandi tónlist var á þessum árum á
boðstólum á flestum skemmtistöðum
og lífið dans á rósum. Fljótlega fóru
Allý og Diddi að búa og þar með varð
Allý hluti af fjölskyldunni okkar því
um líkt leyti rugluðum við tvö saman
reytum. Samgangur okkar á milli varð
mikill og vinskapur náinn. Kvöldin
mörg sem við eyddum saman og þar
var ýmislegt bollalagt sem sumt rætt-
ist en annað ekki, eins og gengur. Við
tók áratuga samband í saumaklúbbi
með öðrum góðum vinkonum og þar
eins og annarsstaðar var Allý ávallt
hrókur alls fagnaðar. Þar er nú aldeilis
skarð fyrir skildi þegar bæði Allý og
Didda, annar hress klúbbfélagi okkar,
eru farnar. Tvær sterkar raddir eru
hljóðnaðar. Þótt Allý hafi ekki getað
verið stöðugt með okkur um alllangt
skeið, bæði vegna vinnu sinnar við
Laugagerðisskóla á Snæfellsnesi og
nú síðustu vetur vegna erfiðra veik-
inda, verður skrýtið að hittast í haust
og skynja að hennar er ekki aftur von.
Svona er þetta líf, við heilsumst og
kveðjumst.
Við sem nutum af lífsorkumælum
Allýjar gerum það nú ekki lengur. Af
þeim mælum verður ekki lengur lesið
en því betur minnst hvað þeir gáfu
okkar í áralangri vináttu. Kæri Diddi,
Steinþór og þið öll sem næst henni
stóðuð, samhryggð okkar er með ykk-
ur öllum. Minning góðrar vinkonu er
blessuð í huga okkar.
Þuríður (Þurý) og Óli H.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚNÍ 2003 37
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi
og langafi,
STEFÁN EIRÍKUR SIGURÐSSON
fyrrv. verkstjóri,
Skipasundi 88,
Reykjavík,
sem andaðist föstudaginn 30. maí, verður
jarðsunginn frá Langholtskirkju fimmtudaginn
19. júní kl. 13.30.
Hanna Soffía Gestsdóttir,
Sigurður Stefánsson,
Svava Stefánsdóttir, Jón Garðarsson,
Hanna Sigríður Sigurðardóttir, Páll Þór Ármann,
Sara Margrét og Sólveig Íris Sigurðardætur,
Þórunn Eva Ármann.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elsku-
legs eiginmanns míns, föður, tengdaföður
og afa,
ÁRNA ÓLAFSSONAR,
Þórunnarstræti 110,
Akureyri.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki 12E
og 11E Landspítala Háskólasjúkrahúss, lyflækningadeildar F.S.A og
heimahlynningar á Akureyri.
Sveinfríður Kristjánsdóttir,
Erna G. Árnadóttir, Geir Jóhannsson,
Kristrún Árnadóttir, Lúðvík Lúðvíksson,
Ólafur Árnason,
Gunnar Árnason, Alma Oddgeirsdóttir
og afabörn.
Maðurinn minn,
GUÐMUNDUR HERMANNSSON
fyrrv. yfirlögregluþjónn,
Háagerði 87,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi sunnudaginn
15. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Herborg Júníusdóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
RÓSA EINARSDÓTTIR,
Litlu-Hlíð,
Höfðagrund 19,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness sunnudaginn
15. júní.
Björg Thomassen, Reynir Ásgeirsson,
Marinó Tryggvason, Margrét Magnúsdóttir,
Guðni Tryggvason, Hlín Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN EIRÍKSDÓTTIR,
Háaleitisbraut 22,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 21. maí.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Andrés Hafliðason,
Anna Hafliðadóttir, Sigfús Hreiðarsson,
Hafliði Sigfússon,
Hildur Sigfúsdóttir,
Edda Sigfúsdóttir.