Morgunblaðið - 17.06.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigríður ÓlöfSigurðardóttir
fæddist í Króki á
Skagaströnd 24.
september 1915.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 11.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Valgerður Pál-
ína Sigurðardóttir
og Sigurður Gísla-
son bændur í Króki.
Systkini Sigríðar
Ólafar sammæðra
voru Guðrún Odds-
dóttir, f. 1903, og
Sæmundur Ólafsson, f. 1908, þau
eru bæði látin. Alsystur Sigríðar,
sem báðar lifa hana, eru María
Margrét, f. 23. júní 1912, og Auð-
ur Lundfríður, f. 11. júní 1918.
Sigríður Ólöf giftist 17. júní
1944 Sigurði Guðna Jónssyni skip-
húsum, aðeins 9 ára gömul fór hún
í vist og upp úr því hófst hennar
starfsferill, sem var tákn þess
tíma. Hún var vinnukona á ýmsum
stöðum og hafði tengsl við það
fólk til dauðadags. Einnig var hún
þerna á Laxfossi.
Sigríður Ólöf hóf sinn búskap
ásamt eiginmanni sínum á Dynj-
anda í Arnarfirði hjá tengdafor-
eldrum sínum, síðan fluttu þau
suður með sjó þar sem Sigurður
var skipstjóri á bátum. 1947 fluttu
þau á Akranes. Eftir að Sigurður
féll frá keypti Sigríður Ólöf bæinn
Melbæ á Akranesi sem hún flutti í
1. maí 1952 og bjó þar alla tíð síð-
an. Eftir að hún varð ekkja vann
hún við hin ýmsu störf, þvotta, að-
hlynningu, fiskvinnslu og seinustu
tugi starfsævinnar vann hún á
Sjúkrahúsi Akraness. Hún tók
þátt í félagsmálum og voru verka-
lýðsmál og málefni fatlaðra henni
kær. Einnig söng hún um árabil í
kór eldri borgara á Akranesi.
Útför Sigríðar Ólafar verður
gerð frá Akraneskirkju á morgun,
miðvikudaginn 18. júní, og hefst
athöfnin klukkan 14.
stjóra frá Lokinhömr-
um, f. 21. október
1918. Hann drukknaði
með mb. Val AK 25 5.
janúar 1952. Börn
þeirra eru: 1) Jón Sig-
þór, f. 28. janúar
1944, d. 20. júlí sama
ár. 2) Valgerður Sól-
veig, f. 28. júní 1945,
maki Börkur Jónsson
og eiga þau fimm
börn og tíu barna-
börn. 3) Jón Sigþór, f.
3. október 1946, maki
Helga Hauksdóttir. 4)
Guðrún Helga, f. 22.
janúar 1949, maki Haukur Már
Kristinsson og eiga þau tvo syni
og eitt barnabarn. 5) Sigurður
Guðni, f. 14. september 1952, maki
Margrét A. Jakobsdóttir og eiga
þau þrjú börn.
Sigríður Ólöf ólst upp í föður-
Á morgun, 18. júní, kveð ég móður
mína á 88. aldursári. Margt kemur
upp í hugann á svona stundu, því öll
okkar samvera er mér svo í fersku
minni. Það er ekki ofsagt að tímana
marga lifðir þú. Ung að árum misstir
þú föður þinn, móðir þín hélt heim-
ilinu saman sem fátítt var á þeim
tíma. Þú fórst ung að vinna hjá öðrum
og seinustu æviárin hafðir þú gaman
af að segja frá bernskuárum þínum
sem þú færðir oft í skemmtilegan
búning með dillandi hlátri. Margt
þurftir þú að reyna í gegnum árin. Þú
misstir frumburð þinn, þú fékkst
berkla þegar þú gekkst með þitt ann-
að barn og nýbúin að missa drenginn
þinn, en ákvaðst að segja engum frá
því svo þú misstir það ekki líka og allt
fór vel.
Aðeins 36 ára misstir þú manninn
þinn frá þremur litlum börnum og
gekkst með það fjórða og eins og
móðir þín gerði hélst þú heimilinu
saman. Þú ákvaðst að kaupa þér hús,
og valdir Melbæinn, það voru nú ekki
allir sáttir við þá ákvörðun þína en þú
varst ákveðin og ólst okkur öll upp í
bænum þínum. Óhætt er að segja að
Melbærinn hafi alltaf verið þér til
sóma og var þér veitt sérstök viður-
kenning fyrir hann. Þú ræktaðir
garðinn þinn, settir niður tré og blóm.
Þetta gerðir þú með mikilli ánægju
alla tíð og varla leið sá dagur meðan
heilsan leyfði að þú gengir ekki um
garðinn þinn og hlúðir að gróðrinum.
Þú lagðir mikla vinnu á þig til að
koma barnahópnum þínum upp og
alltaf varstu stolt af honum. Auðvitað
kostaði það þig mikla fjarveru frá
heimilinu að vinna fyrir þessari stóru
fjölskyldu en þú sinntir heimilinu af
mikilli kostgæfni. Bernskuminning
mín er sterk þegar þú bakaðir pönnu-
kökur, lagðir hvítan dúk á borðið og
kallaðir á okkur systkinin í nýbakað-
ar pönnukökur. Í Melbænum voru oft
margir og finnst manni ótrúlegt í dag
hvernig þú auðveldlega gast bætt við
þig fólki til lengri eða skemmri dvalar
á heimilinu, ekkert var sjálfsagðara í
þínum huga.
Nú ert þú búin að fá hvíldina
mamma mín og ég veit að þú ert sátt
við það enda búin að skila góðu ævi-
starfi og orðin þreytt. Einnig veit ég
að feðgarnir sem þú þráðir að hafa
hjá þér í lífinu taka á móti þér opnum
örmum. Svo bið ég góðan guð að
geyma þig elsku mamma mín.
Þín dóttir,
Valgerður Sólveig.
Ég hef ekki verið iðinn við að skrifa
þér bréf um ævina, mamma mín, og
þetta verður víst það síðasta. Þegar
ég lít yfir samvistir okkar þessi rösk-
lega fimmtíu ár rifjast ótal margt
upp. Það eru þó ekki einstakir at-
burðir sem eru mér efstir í huga, það
er lífsviðhorf þitt og hugarþel til
manna og náttúru. Að sameina það
stolt að þurfa aldrei að sækja á náðir
annarra náungakærleik, þar sem
aldrei var hikað við að aðstoða aðra,
er undursamlegur eiginleiki. En jafn-
framt stoltinu gladdist þú hvert eitt
sinn sem þú naust hjálpar samferða-
fólks sem studdi þig af hjartahlýu og
vinsemd. Þessi viðhorf þín skópu það
umhverfi að við börnin urðum að vera
sjálfbjarga snemma en jafnframt var
alltaf vissa fyrir því að stuðnings og
huggunar var að leita í móðurfaðmi.
Ég minnist ekki að það hafi komið
upp þau vandræði hjá okkur systk-
inunum að þú sæir ekki úrlausn. Þú
gladdist með okkur við hvern áfanga í
lífi okkar og varst alltaf þakklát fyrir
þær gjafir sem þú jafnan eignaðir
skaparanum. Þig skort aldrei neitt.
En sagt er að Guð hjálpi þeim sem
hjálpa sér sjálfir og það er mín vissa
að hann hefur haft fáa betri en þig til
að aðstoða. Orkan sem knúði þig
áfram var óvenjuleg. Umhverfið var
þér sífellt verkefni til athafna. Þegar
þú keyptir Melbæinn 1952 var þar
moldargólf í kjallaranum, fjós áfast
og hlaða. Í tímans rás hefur húsið
breyst og umhverfi þess. Útihúsin
hurfu en garður fyrir kartöflur og
aðrar nytjajurtir tóku yfir megin-
hluta lóðarinnar. Húsið hefur tekið
framförum og eftir að munnum fækk-
aði breyttist lóðin í fallegan grasflöt
með blómabeðum, trjágróðri og
runnum. Þú hélst þó alltaf garðhol-
unni fyrir kartöflur og rabarbara. Þú
varst stolt þegar þú tókst á móti við-
urkenningu fyrir frábært viðhald
hússins árið 1992.
Þú vildir alltaf búa að þínu og skild-
ir ekki þennan nýja hugsunarhátt þar
sem hagfræðingar hafa fundið það út
að það borgi sig ekki að skapa verð-
mæti með iðjusemi og nýtni. Nýting
gæða lands og sjávar var þér ævin-
lega hugleikin. En þar eins og í öllu
þínu fari var virðingin fyrir verðmæt-
um og náttúrunni grundvöllur nýt-
ingarinnar. Það er til nóg handa okk-
ur öllum ef við förum vel með.
Þegar ég eignaðist eigin fjölskyldu
var eins og þú eignaðist fleiri börn.
Tengslin sem sköpuðust milli þín og
hennar Margrétar minnar eru mér
einstaklega kær. Þar bar aldrei
skugga á.
Þessi síðasti vetur reyndist þér
erfiður. Heilsunni hrakaði og þú
þurftir sífellt meiri aðstoð. Það var
þér sárt að geta ekki haldið áfram að
sinna öllum störfum. Um leið og ég
þakka þér samfylgdina mamma mín
óska ég þess að við sem eftir lifum
reynum að rækta þá eiginleika sem
þú stóðst fyrir; sjálfstæði, heiðar-
leika, hjálpsemi og kærleika.
Með kærri kveðju.
Þinn sonur
Sigurður Guðni.
Mig langar að kveðja sómakonuna
hana ömmu mína, Sigríði Ólöfu Sig-
urðardóttur, Heiðargerði 21, Akra-
nesi. Hún amma mín var sterk al-
þýðukona sem vissi vel hvað það var
að þurfa að berjast áfram í lífinu en
þar var hún fremur veitandi en þiggj-
andi og það þarf enginn að efast um
það að hún skilaði sínu og vel það,
annar eins dugnaðarforkur og hún
var og hörð af sér.
Þrjátíu og sex ára gömul missti
hún manninn sinn og tókst hún ein á
við uppeldið á fjórum börnum sínum
og fórst það vel úr hendi enda mikil
fyrirmyndarkona, hún amma.
Hún keypti Melbæinn sinn sem
var í niðurníðslu fljótlega eftir fráfall
afa, hún byggði hann upp og bjó í
honum allar götur síðan og þar leið
henni rosalega vel og undi glöð við
sitt.
Hún hlúði vel að húsinu og garð-
inum sínum sem var kletturinn í lífi
hennar og margra annara og henni til
mikils sóma og ekki vantaði hvað allt-
af var gott að koma í heimsókn til
hennar í Melbæinn.
Hún amma mín var vel máli farin
og víðlesin og kunni mikið af sögum
sem hún kryddaði mál sitt með og
alltaf var stutt í spaugsemina.
Kærleika til fólks og skilning á
kjörum þess átti hún í ríkum mæli og
kom hann ævinlega fram í viðhorfum
hennar og umgengni, enda naut hún
mikillar virðingar og velvilja annara.
Hún glímdi við ýmis veikindi á
sinni ævi og má þar nefna bæði lömun
og berkla, sem hún sigraðist á af
miklum dugnaði en einnig má segja
það sigur í sjálfu sér hvað hún tókst á
við endalokin í sínu lífi af miklum
virðuleik.
Elsku amma mín, mig langar að
þakka þér fyrir fjörutíu ára samleið,
en seint fæ ég fullþakkað þér allan
þann stuðning sem þú veittir mér
þegar ég þurfti mest á að halda, en á
vissum skeiðum í lífi mínu kom það
ansi oft fyrir og þá varst þú til staðar
og studdir mig með ráð og dáð og eins
áttu þær Adda mín og Monika alltaf
skjól hjá þér og vil ég þakka þér það.
Guð blessi minningu þína og í mín-
um huga verður þú alltaf eins og
bestu ömmur eiga að vera.
Þinn dóttursonur.
Freysteinn B. Barkarsson.
Nú er elsku amma Sigríður lögst
til hvílu. Mér finnst ég vera langt í
burtu, þegar upp kemur svona stund,
en hún amma Sigríður, eins og mér
hefur alltaf fundist hún bara heita, er
nær mér en mig grunar. Hún er kom-
in á „góða staðinn“ og það á hún svo
sannarlega skilið.
Loks hefur blessað vorið völdin fengið,
varpar á landið fagurgrænum lit.
Safarík störin bylgjast út um engið,
angan úr grasi leggur fyrir vit.
Harðindatíð og hafþök inn að sandi
hertu þitt skap á fyrstu þroskabraut.
Sögur þú reist, er vetur lá í landi.
Ljóðin þú kvaðst, er napur stormur þaut.
Undir þeim kufli óx og greri vorið.
Eldurinn kvikur þér í brjósti lá.
Aldrei þú hefur út á torgið borið
andvörp þín sjálfs né hjartans duldu þrá.
Strengdir þú heit á þínum æskuárum.
Aldrei frá stefnu þeirri síðan vékst.
Sæmdir þú hlaust með silfurgráum hárum.
Sigur þú vannst, og þá til hvílu gekkst.
(Heiðrekur Guðmundsson.)
Ég sagði alltaf þegar við kvödd-
umst að ég elskaði þig, amma mín, og
þú svaraðir alltaf „sömuleiðis Mjöllin
mín“, og með þeim orðum kveð ég þig
líka í hinsta sinn, „ég elska þig, amma
mín“.
Mjöll B. Barkardóttir.
SIGRÍÐUR ÓLÖF
SIGURÐARDÓTTIR
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, bróðir, afi og langafi,
GUNNAR JÓNSSON
bifreiðastjóri,
Dalvík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 15. júní.
Emma Björg Stefánsdóttir,
G. Erla Gunnarsdóttir, Eiríkur Ágústsson,
Jón Kr. Gunnarsson, Elfa Heiðrún Matthíasdóttir,
Ásdís Gunnarsdóttir, Eyjólfur Sigurðsson,
Stefán Svanur Gunnarsson, Guðrún Þorsteinsdóttir,
Kristín Björk Gunnarsdóttir, Valur Freyr Halldórsson,
Kristinn Jónsson,
Sólveig Jónsdóttir,
Jónína Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartkær móðir okkar,
GUÐLAUG SVEINSDÓTTIR,
Klausturhólum 2,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Klaustur-
hólum á Kirkjubæjarklaustri laugardaginn
14. júní.
Útför hennar fer fram frá Prestsbakkakirkju á
Síðu laugardaginn 21. júní kl. 14.00.
Þeir, sem vilja minnast hennar, láti Velunnarasjóð Klausturhóla njóta
þess, reikningsnúmer 317-13-771176.
Margrét Einarsdóttir,
Skúli Magnússon.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og bróðir,
BRAGI HÓLM KRISTJÁNSSON,
Hverfisgötu 68a,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut, laugar-
daginn 7. júní 2003.
Útförin hefur farið fram.
Sigurður Bragason, Viktoría Tómasdóttir,
Helgi Bragason,
Arnar Bragason, Andrea Sompit Siengboon,
Linda Björk Bragadóttir, Einar E. Þorsteinsson,
barnabörn og systkini.
Elskulegi drengurinn okkar, bróðir og barna-
barn,
DAÐI HJARTARSON,
Borgarholti 6,
Ólafsvík,
andaðist sunnudaginn 8. júní síðastliðinn.
Útför hans hefur farið fram.
Sendum okkar bestu þakkir til alls starfsfólks
vöku- og barnadeildar Barnaspítalans.
Sigrún Þórðardóttir, Hjörtur Ragnarsson,
Rakel Sunna, Selma Marín,
Petrína Haraldsdóttir, Þórður Kristjánsson,
Sigrún Ólafsdóttir, Ragnar Ágústsson.
Elskuð eiginkona mín, móðir, dóttir, tengda-
dóttir, systir og mágkona,
LONE KASTBERG REBSDORF,
Sdr. Mosevej 40,
8543 Hornslet,
Danmörku,
andaðist á sjúkrahúsi í Hamborg, Þýskalandi
föstudaginn 13. júní.
Jarðsett verður frá Hornslet kirkju föstudaginn 20. júní kl. 13.00.
Páll M. Ríkharðsson,
Jóhanna og Emma,
Laura, Ejlif, Niels, Lena,
Hulda, Örn, Lisbet, Jens,
Karen, Óskar,
Þór Melsteð.