Morgunblaðið - 29.06.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29. JÚNÍ 2003 35
Þökkum af alhug öllum þeim sem sýndu
okkur samúð við útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR ÓLAFAR SIGURÐARDÓTTUR,
Melbæ,
Heiðargerði 21,
Akranesi.
Valgerður S. Sigurðardóttir, Börkur Jónsson,
Jón S. Sigurðsson, Helga Hauksdóttir,
Guðrún H. Sigurðardóttir, Haukur M. Kristinsson,
Sigurður G. Sigurðsson, Margrét A. Jakobsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR HERMANNSSONAR
fyrrv. yfirlögregluþjóns,
Háagerði 87,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks sem
annaðist hann.
Herborg Júníusdóttir,
synir og fjölskyldur þeirra.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
JÓHANNS KRISTINS GUÐMUNDSSONAR,
Sóltúni 28,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheim-
ilisins Sóltúns fyrir hlýju og góða umönnun.
Guðríður Matthíasdóttir,
Erna Jóhannsdóttir, Jón Rúnar Kristjónsson,
Bergþóra Margrét Jóhannsdóttir, Björn Olsen,
Matthías Árni Jóhannsson, Guðrún Þórsdóttir
og barnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við and-
lát og útför okkar ástkæru
RAGNHEIÐAR ÞÓRUNNAR
GUÐMUNDSDÓTTUR,
Garðvangi,
Garði.
Sérstakt þakklæti færum við starfsfólki á
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Garðvangi.
Sigurlaug Kristjánsdóttir, Svavar Þorsteinsson,
Kristján R. Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir,
tengdafaðir og afi,
BIRGIR KRISTINN SCHEVING,
Birkiteigi 3,
Keflavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu fimmtudaginn
26. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ágústa Erlendsdóttir,
Sigmar Scheving, Linda Helgadóttir,
Davíð Scheving, Harpa Frímannsdóttir,
Erlendur Karlsson, Elísabet Andrésdóttir,
Vilborg Sigríður Tryggvadóttir, Christopher MacNealy,
Andri Scheving,
Andrés Már Erlendsson,
Linda Malín Erlendsdóttir
og Sandra Ösp MacNealy.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vináttu við andlát og
útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR Þ. MAGNÚSDÓTTUR
frá Viðey,
Laugarnesvegi 61,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks H-gæslu- og
lungnadeila Landspítala Fossvogi fyrir kærleiksríka umönnun.
Davíð Vilhelmsson, Ursula Vilhelmsson,
Guðbjartur Vilhelmsson,
Hafsteinn Vilhelmsson, Helga Georgsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Þorvaldur Krist-ján Jónsson
fæddist á Akureyri
11. október 1918.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 19. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
Þorvaldar voru Sig-
urlína Sigurgeirs-
dóttir, f. 1879, og
Jón Emil Tómasson,
f. 1870. Systkini Þor-
valdar voru Fjóla
Katrín, Karl Jóhann,
Páll, Sigurgeir,
Helga Ármann, Tóm-
as og hálfbróðir Jón Forberg.
Þau eru öll látin.
Árið 1940 kvæntist Þorvaldur
Maríu Stefaníu Stefánsdóttur, f.
20. febrúar 1920, d. 17. apríl
2003. Börn þeirra eru: 1) Bryndís
Ármann, f. 1940, maki Örlygur
Ívarsson og eiga þau þrjú börn
og sex barnabörn; 2) Ásdís Ár-
mann, f. 1944, maki
Kári Árnason og
eiga þau þrjár dæt-
ur og fjögur barna-
börn; 3) Stefán, f.
1949, maki María
Guðmundsdóttir og
eiga þau þrjú börn
og þrjú barnabörn;
4) Heiðdís Ármann,
f. 1953, maki Berg-
þór Erlingsson og
þau eiga þrjú börn
og þrjú barnabörn;
5) Valdís Ármann, f.
1955, maki Sigurður
Kristján Lárusson
og eiga þau fjögur börn og þrjú
barnabörn; 6) Hafdís Ármann,
fædd 1959, maki Tómas Lárus
Vilbergsson og eiga þau þrjú
börn.
Útför Þorvaldar fór fram frá
Höfðakapellu á Akureyri föstu-
daginn 27. júní, í kyrrþey að ósk
hins látna.
Elsku pabbi.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún.)
Guð geymi þig.
Börnin.
Það er komið að því að kveðja
tengdaföður minn og góðan vin, að-
eins tveimur mánuðum eftir að
tengdamóðir mín, María Stefáns-
dóttir, var kvödd. Það var stutt á
milli þeira heiðurshjóna.
Ég kom inn í þessa fjölskyldu fyrir
42 árum og alla tíð voru þau hjónin
okkur stoð og stytta ef á þurfti að
halda. Valdi stundaði lengi akstur og
bifreiðaútgerð og síðar gerðist hann
bóndi á Lundi hér á Akureyri. Hann
breytti síðan um og starfaði hjá ÚA í
mörg ár. Alltaf hafði hann yndi af bú-
skap og átti hænsn, kindur og hesta
lengst af. Síðastliðinn vetur sá hann
ennþá um hestana.
Árið 1956 flutti fjölskyldan í ný-
byggt tveggja hæða hús í Hrafna-
gilsstræti 32 sem síðan hefir verið
miðpunktur og athvarf allrar fjöl-
skyldunar. Þar var komið saman á
jólum, gamlárskvöldum, afmælum
og öðrum hátíðisdögum.
Svo eftir að börn og barnabörn
þeirra byrjuðu búskap eru ekki ófá
sem hafa flutt inn á neðri hæðina og
seinni ár efri hæð.
Allt þetta er ómetanlegt og hefur
haldið fjölskyldunni saman í sátt og
samlyndi.
Ég vil þakka ykkur báðum, þér
Valdi, og þér, María, fyrir allt gott
sem þið gerðuð mér, Bryndísi, börn-
um okkar og barnabörnum. Einnig
vil ég þakka ykkur fyrir að hafa lýst
upp tilveru okkar og verið sannir for-
eldrar, afi og amma, langafi og
langamma og tengdaforeldrar.
Það er gæfa hvers manns að eign-
ast og umgangast slík ljúfmenni.
Guð veri með ykkur.
Örlygur Ívarsson.
Nú er afi Valdi dáinn líka, rétt
rúmum tveimur mánuðum á eftir
ömmu Maju. Okkur systrum þykir
mjög erfitt að hugsa til þess að þau
séu bæði farin. Amma Maja og afi
Valdi voru fastir punktar í tilveru
okkar systra í svo langan tíma og
okkur þótti svo vænt um þau bæði.
Afi var í okkar augum hið mesta
ljúfmenni. Hann var rólegur, yfir-
vegaður og með kímnigáfu sem við
áttuðum okkur betur á þegar við fór-
um að eldast. Það kom fyrir að við
systur vorum ekki alveg með á nót-
unum, samanber þegar við heim-
sóttum afa síðast þá kvartaði hann
yfir slorlykt. Við urðum hálfvand-
ræðalegar en áttuðum okkur svo,
þar sem ein okkar kom beint úr fiski-
þorpi að vestan. Við hlógum mikið og
afa þótti það gaman.
Amma rak heimilið öruggum og
hörðum höndum. Hún var stórglæsi-
leg kona og vildi alltaf vera fín. Hún
passaði líka alltaf upp á að hafa hárið
vel lagt og við munum vel eftir
fjólubláa hárlagningarvökvanum
sem mamma setti í hana. Okkur
fannst það sérstaklega flott. Amma
bar hag okkar allra barnabarnanna
fyrir brjósti og var ávallt reiðubúin
að aðstoða og vera til staðar.
Ein okkar spurði ömmu einu sinni
hvernig hún hefði kynnst afa. Þá
brosti hún og sagðist hafa verið mikil
skautadrottning í innbænum og
hann hefði orðið svo hrifinn þegar
hann sá hana skauta á pollinum að
hann bauð henni með sér í göngutúr.
Við ímyndum okkur að síðan þá hafi
þau alltaf verið saman og aðeins í
blíðu vegna þess að við upplifðum
aldrei neina stríðu þegar amma og
afi voru annars vegar.
Alla okkar tíð bjuggu amma og afi
í Hrafnó. Þau áttu stórt og fallegt
hús sem var ákaflega vel við haldið.
Garðurinn var alltaf vel hirtur og í
blóma öll sumur. Við erum allar sam-
mála um að hafa stoltar sagt frá því
að amma og afi ættu heima þar sem
fallegi garðurinn væri með litla
andapollinum. Bak við hús höfðum
við barnabörnin rólur, vegasalt og
dúkkuhús sem afi hafði smíðað. Það
var allt gert til að umhverfi okkar
væri bæði spennandi og skemmti-
legt. Öllum jólum og áramótum á
okkar yngri árum eyddum við saman
með allri fjölskyldunni heima hjá
ömmu og afa. Amma og afi sungu
mikið og þá tóku börn og tengdabörn
gjarnan undir svo úr varð heilmikill
kór heima í stofu. Við barnabörnin
létum okkur nægja að dansa kring-
um jólatréð með afa. Okkur er einnig
minnisstætt að þegar eitthvað stóð
fyrir dyrum, til dæmis sláturgerð
eða að heyja túnið sem amma og afi
áttu rétt fyrir ofan bæinn, þá tóku öll
börnin og tengdabörnin sig saman
og hjálpuðu til. Sérstaklega er okkur
minnisstætt hve samstiga allir voru
við þetta.
Við eigum dýrmætar minningar
frá þessum tímum sem við eigum eft-
ir að varðveita um ókomin ár. Við er-
um afskaplega þakklátar ykkur,
amma og afi, fyrir allar þessar góðu
minningar. Guð geymi ykkur.
Elva María, Katrín og Erna.
Það er svo stutt síðan þú varst við
hestaheilsu og sinntir þinni rútínu.
Fórst með Perlu á hverjum morgni,
hlustaðir á þáttinn þinn á föstudags-
morgnum, horfðir á fótbolta alla
laugardaga – sem oft og tíðum ég öf-
undaði þig af – og heimsóttir ömmu
ætíð á sunnudögum kl 4.
Alla tíð hefur Hrafnó verið mitt
annað heimili og nú síðustu tvö ár
hef ég búið uppi hjá þér með fjöl-
skyldunni minni. Í dag erum við
þakklát fyrir að hafa verið svo ná-
lægt þér og fyrir að Írena hafi
kynnst svona góðum langafa, en litli
nafni þinn mun að öllum líkindum
ekki muna eftir þér.
„Nú erum við ekki lengur 5 í fjöl-
skyldunni, heldur bara 4 núna eftir
að langafi er dáinn,“ sagði Írena eftir
að hún vissi að þú værir dáinn. Það
er erfitt að útskýra lífið fyrir fjög-
urra ára barni, en mikið á hún eftir
að sakna þín rétt eins og við öll. Við
getum huggað okkur við að þið
amma eruð saman og laus við öll
veikindi og ég veit að þið munið vaka
yfir okkur.
Elsku mamma og systkini, við
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur sem og öðrum ættingjum.
Jón Hrannar Einarsson og
Gígja Rut Ívarsdóttir.
ÞORVALDUR
KRISTJÁN JÓNSSON
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi. Einn-
ig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–
15 línur, og votta virðingu án
þess að það sé gert með langri
grein.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina