Morgunblaðið - 17.07.2003, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 FIMMTUDAGUR 17. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jens Ingvi Ara-son fæddist í
Keflavík 21. janúar
1956. Hann lést
þriðjudaginn 8. júlí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Ari
Arnljóts Sigurðsson,
f. 11.5. 1933, og Hall-
dóra Ingibjörg
Helga Jensdóttir, f.
5.11. 1936. Bræður
Jens Ingva eru Jó-
hann Liljan, f. 8.4.
1957; Ágúst Guðjón,
f. 6.1. 1960; og Hall-
dór Ari, f. 19.8. 1963.
Hinn 4. desember 1980 kvænt-
ist Jens Helgu Guðrúnu Bjarna-
dóttur, f. 13.8. 1956. Þau slitu
samvistir. Börn þeirra eru: 1)
Halldóra Ingibjörg, f. 22.7. 1974,
maki Rúnar Jóhannes Garðars-
son, f. 5.10. 1971. Þeirra börn
eru: Helgi Rúnar, f. 21.5. 1993,
og Ingibjörg Jenný, f. 4.4. 1995.
2) Bjarney Rut, f. 4.11. 1976,
maki Jóhann Geir Hjartarson, f.
20.6. 1973. Barn þeirra er Egill
Máni, f. 25.3. 2003. Barn hennar
með Ólafi Sigurðs-
syni er Ólöf Björk,
f.15.3. 1995. 3)
Fanney, f. 28.3.
1990.
Kona 2) Rut Sig-
urgeirsdóttir, f.
24.3. 1954. Þau slitu
samvistir. Eftirlif-
andi eiginkona hans
er Hjördís Ólafs-
dóttir, f. 31.10. 1966.
Jens Yngvi ólst
upp í Keflavík en
var um tíma í sveit í
Skagafirði á yngri
árum og bjó erlend-
is nokkur ár. Eftir venjulega
skólagöngu sinnti hann ýmsum
störfum, meðal annars við bif-
reiðaakstur og verslunarstörf.
Hann var um árabil starfsmaður í
verslun fríhafnar í flugstöðinni á
Keflavíkurflugvelli þar til hann
missti heilsuna og var síðan
óvinnufær vegna langvarandi
veikinda.
Útför Jens Ingva verður gerð
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Hæ, elsku pabbi. Ég trúi ekki að
það sé komið að kveðjustund. Ég
elska þig og sakna þín alveg
óskaplega mikið, en ég vona að þér
líði vel þar sem þú ert og ég hugsa
mikið til þín. Loksins ertu frjáls
eins og fuglinn, þarft ekki að þjást
lengur.
Elsku, elsku pabbi minn, ég
mun aldrei gleyma minningunum
sem ég á um þig og þær eru marg-
ar og góðar, t.d. alltaf þegar við
fórum upp í sveit, sem var mjög
oft. Þá sagðir þú alltaf „prump“
áður en við keyrðum yfir ristar-
hlið. Okkur systrunum fannst
þetta svo sniðugt, þú varst bara að
passa upp á að okkur mundi ekki
bregða.
Svo er það margt, margt fleira
sem ég mun varðveita í hjarta
mér. Þú varst góður maður. Það
var bara síðast um daginn að þú
varst að gera eitthvað fyrir mig.
Ég kom til þín og af því að þú viss-
ir að ég væri að fara að flytja
varst þú búinn að geyma fullt af
kössum fyrir mig sem þú hafðir
notað þegar þú fluttir, og alveg
sama þótt þú hafir ekki verið í
ástandi til, þá varstu samt að
hugsa um mig. Ég gæti skrifað
endalaust ef ég ætti að skrifa allt
það góða um þig. Ég fæ í magann
þegar ég fatta það að ég get ekki
hitt þig né talað við þig aftur. Þess
vegna vona ég að þú eigir eftir að
heimsækja mig reglulega og ég
hlakka til að hitta þig aftur þegar
ég kveð þennan heim, því ég veit
að þú munt taka á móti mér.
Elsku pabbi, takk fyrir að hafa
eignast mig og mínar tvær ynd-
islegu systur. Án þín hefðum við
ekki fæðst né barnabörnin þín
fjögur.
Þú færðir okkur margt gott á
meðan þú lifðir og mér finnst við
vera heppin að hafa þekkt þig, en
nú þurfum við að kveðjast. Bless
pabbi minn. Saknaðarkveðja.
Þín elsta dóttir,
Halldóra.
„Guð gefi mér æðruleysi til að
sætta mig við það sem ég fæ ekki
breytt, kjark til að breyta því sem
ég get breytt og vit til að greina
þar á milli.“ (Æðruleysisbænin.)
Elsku pabbi minn. Þessi bæn á
við um okkur öll. Ég get endalaust
velt mér upp úr öllum EF-unum
en kemst ekki að neinni niður-
stöðu, nema það að þú ert kominn
á betri stað þar sem þér tekst
þetta. Það er ofboðslega erfitt að
kveðja þig og sérstaklega af því ég
hefði viljað biðja þig fyrirgefning-
ar á að hafa ekki séð þetta réttum
augum og fyrir að vera svona dóm-
hörð. Ég reyni að fyrirgefa sjálfri
mér og vona að þú gerir það líka.
Við eigum margar góðar minning-
ar sem ég veit að við geymum í
hjarta okkar. Ég veit þú vakir yfir
okkur og passar okkur.
Bless, pabbi minn.
Þín dóttir,
Bjarney Rut.
Elsku pabbi minn. Ég hef alltaf
elskað þig af öllu mínu hjarta og
mun alltaf gera. En ég hefði viljað
kynnast þér miklu meira og vera
miklu meira með þér en samt voru
stundirnar sem ég átti með þér al-
veg yndislegar. Ég vona að þér líði
nú bara miklu betur þar sem þú
ert núna og mun sakna þín það
sem eftir er af ævi minni.
Sorgarkveðja.
Þín dóttir
Fanney.
Elsku afi. Mér þykir innilega
leitt að þú sért dáinn. Ég elska þig
rosalega mikið og sakna þín. Ég
vildi að ég gæti séð þig meira í lífi
mínu.
Kveðja.
Ingibjörg Jenný.
Elsku afi. Mér þótti innilega
vænt um þig en ég skil það samt
að þú sért dáinn. Ég vildi endilega
geta séð þig. Ég vona að þú sért í
góðum höndum hjá Guði.
Þín
Ólöf Björk.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingib. Sig.)
JENS INGVI
ARASON
✝ Jónína Kristín Al-exandersdóttir
fæddist á Suðureyri
við Súgandafjörð 2.
apríl 1915. Hún lést á
heimili sínu á Dal-
braut 27 5. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Alex-
ander Jóhannsson,
sjómaður á Suður-
eyri, f. á Eyri í Ön-
undarfirði 31.10.
1892, d. 29.11. 1979,
og kona hans Berta
Daníelsdóttir, f. á
Sæbóli á Ingjaldssandi 6.8. 1893, d.
31.8. 1916. Alsystir Kristínar var
Mikkalína María, f.18.3. 1914, d.
29.9. 2001, maki Ingólfur Jónsson,
látinn. Seinni kona Alexanders var
Margrét Sigurðardóttir, f. 1900, d.
1943. Hálfsystkini Kristínar eru
Sigurður, f. 25.11. 1920, maki Krist-
ín Eyjólfsdóttir, látin, Björgvin, f.
17.9. 1923, maki Hrefna Jóhanns-
dóttir, látin, Guðmunda Berta, f.
11.3. 1926, látin, maki Þórir Daní-
elsson og Jóhann, f. 14.10. 1934,
maki Kristín Antonsdóttir, látin.
Er Kristín var rúmlega eins árs
lést Berta móðir hennar og er hún
Maggý Ásgeirsdóttir, f. 30.1. 1937,
d. 1.2. 1975, dætur þeirra eru tvær.
Börn Maggýjar frá fyrra hjóna-
bandi eru fjögur. Maki 3, 1.6. 1991
Rakel Sigurðardóttir, f. 19.12.
1946. Dætur hennar eru tvær,
barnabörn Sigurðar eru alls 15. 2)
Ása Pálína, f. 21.11. 1938, d. 6.3.
1939. 3) Guðrún Ása Pálína, f. 25.9.
1941, maki 4.12. 1960 Angantýr Vil-
hjálmsson, f. 15.9. 1938. Börn
þeirra eru sjö og barnabörn 15. 4)
Daníel Guðmundur, f. 14.11. 1947,
maki 26.12. 1971 Jórunn J. Guð-
mundsdóttir, f. 19.8. 1949. Dætur
þeirrar eru þrjár og barnabörn sex.
5) Alexander Guðni, f. 24.1. 1949,
maki 1: Magnea Hrafnhildur Rafns-
dóttir, f. 27.12. 1949, d.11.10. 1977,
maki 2 14.9. 1991 Gyða Gorgonia
Björnsson, f. 9.12. 1969. Börn
þeirra eru tvö og barnabörn tvö. 6)
Björn Kristinn, f. 30.10. 1950, maki
21.3. 1970 Inga Þóra Lárusdóttir, f.
31.7. 1949, d.1.8. 2002. Börn þeirra
eru þrjú og barnabörn tvö. 7) Mar-
teinn Sigurbjörn, f. 4.1. 1954, maki:
14.12. 1974 Kristín Helgadóttir, f.
26.6. 1955. börn þeirra eru þrjú og
barnabörn þrjú.
Kristín var húsmóðir mestan
hluta starfsævi sinnar en vann þó
m.a. í fiskvinnslu hjá Alliance, einn-
ig í Sjóklæðagerðinni en síðustu
starfsár sín vann hún í Njarðarbak-
aríi.
Kristín bjó á Dalbraut síðustu 16
ár ævi sinnar.
Útför Kristínar fer fram í Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
þá tekin í fóstur til
móðursystur sinnar
Guðrúnar R. Daníels-
dóttur, f. 19.8. 1890, og
eiginmanns hennar
Jóns Sigurðar Jóns-
sonar, f. 6.6. 1889 á
Suðureyri og ólst hún
upp hjá þeim, fyrst á
Suðureyri og síðan á
Aðalbóli við Þormóðs-
staðaveg í Reykjavík
frá um níu ára aldri.
Dóttir Kristínar og
Björgvins Grímssonar,
f. 14.9. 1914, látinn, er
Berta Guðrún, f. 14.4. 1935, maki
Tómas Högnason, f. 27.5. 1933.
Þeirra börn eru sjö, barnabörn 27
og barnabarnabörn sex. Maki 2.10.
1936 Björn Steindórsson, bifreiða-
stjóri, f.5.5. 1915 á Vopnafirði, d.
15.9. 1988 í Reykjavík. Foreldrar
hans voru Steindór Jóhannesson,
verzlunarmaður, f. 6.7. 1876, d.
26.6. 1952, og kona hans Guðrún
Pálsdóttir, f. 7.10. 1875, d. 7.2. 1942.
Börn Kristínar og Björns eru: 1)
Sigurður Steindór, f. 28.11. 1936.
Maki 1. (skildu) Þórunn Ragna
Tómasdóttir, f. 14.8. 1938, látin,
þeirra börn eru þrjú. Maki 2 Jenný
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum mínum
í líknarmildum föðurörmum þínum
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að þínu föðurhjarta.
Æ, tak nú, Drottinn, föður og móður mína
í mildiríka náðarverndan þína,
og ættlið mitt og ættjörð virstu geyma
og engu þínu minnsta barni gleyma.
Ó, sólarfaðir, signdu nú hvert auga,
en sér í lagi þau, sem tárin lauga,
og sýndu miskunn öllu því, sem andar,
en einkum því, sem böl og voði grandar.
Þín líkarásján lýsi dimmum heimi,
þitt ljósið blessað gef í nótt mig dreymi.
Í Jesú nafni vil ég væran sofa
og vakna snemma þína dýrð að lofa.
(M. Joch.)
Elsku mamma, takk fyrir allt,
Björn og Ása.
Elsku amma mín, nú er víst kom-
ið að kveðjustund. Það er svo ótal
margs að minnast, bæði frá ykkur
afa í Leirubakkanum og þér á Dal-
brautinni.
Ég var sex ára þegar afi dó en
hann er mér ennþá mjög minnis-
stæður. Ég man sérstaklega vel eft-
ir einum degi þegar þið afi bjugguð í
Leirubakkanum. Mamma og pabbi
þurftu að fara fyrr í vinnuna en
vanalega og ég mátti fara í pössun
til ykkar. Það þótti mér ofsalega
gaman, að fá að vera hjá ömmu og
afa í heilan dag. Þar var algerlega
stjanað við mig. En þennan dag kom
afi og sótti mig klukkan sjö. Hann
hélt á mér hálfsofandi upp þar sem
þú hafðir sett marglitt cocoa puffs
(með engri mjólk) í skál fyrir mig
eins og svo oft áður. Síðan lögðum
við okkur aftur þangað til við treyst-
um okkur til að takast á við daginn.
Ekki löngu áður fenguð þið nýja
fína sófasettið í stofuna og dagurinn
fór að mestu í að raða púðunum sem
best í það og hlusta á sögur frá þér,
meðan þú sast í stólnum og heklaðir.
Veistu, amma, þessi minning verður
mér ætíð hugstæð.
Ég dáðist alltaf að handavinnunni
þinni. Þú varst afar flink í hönd-
unum, prjónaðir fjöldann allan af
vettlingum, sokkum, húfum og trefl-
um sem hafa komið sér mjög vel í
gegnum árin. Þegar ég var lítil lang-
aði mig til að geta prjónað og heklað
jafnfínt og þú. Það kemur eflaust
hjá mér einn góðan veðurdag.
Manstu þegar þú sagðir mér frá
draumnum þar sem þú hittir afa á
fallegum stað og allt var þakið blóm-
um? Loksins ertu búin að hitta afa
aftur, ég veit að hann er feginn að
sjá þig.
Þú hefur sagt mér óteljandi sögur
sem ég hef gaman af og ylja mér nú
við. Það var gaman að koma til þín á
Dalbrautina, fá mola og heyra sögu.
Eftir því sem maður eldist fer mað-
ur að meta heimsóknartímana bet-
ur, því þegar maður er lítill er mað-
ur yfirleitt að leika með dótið og fá
umhyggjuna sem ömmur og afar
sýna barnabörnum sínum. Síðan
þegar árunum fjölgar fær maður
áhuga á sögunum sem persónunni
sjálfri fylgja og sem einkenna hana.
Amma, þú kenndir mér margt og
þessar sögur munu fylgja mér um
ókomna tíð.
Guð geymi þig, elsku amma. Skil-
aðu kveðju til afa og mömmu frá
mér.
Þín sonardóttir,
Sólrún Dröfn.
Hún amma mín er búin að fá
hvíldina, 88 ára að aldri, hún er
komin í fangið hans afa og til ann-
arra ættingja og það er kannski lítil
sorg þótt söknuðurinn sé til staðar.
Sem barn var ég, ásamt föður mín-
um, afar heppin að hafa átt þau að
og voru þau stoð okkar og stytta
þegar kom að uppeldi mínu. Ég bý
vel að því að hafa alist upp með að-
stoð þeirra og ég finn til mikils
þakklætis þegar ég hugsa til baka.
Afi minn var yndislegur maður og
ég var lengi að jafna mig þegar
hann féll frá enda var ég aðeins 12
ára gömul og mikil afastelpa sem
naut þess öllum stundum að vera
undir leiðsögn hans. Það er svo
margt sem mér lærðist á heimili
þeirra, ást á hrossum, bænirnar
mínar, spil og margt fleira. Þær
voru ófáar stundirnar sem við afi
áttum við taflborðið og alla morgn-
ana sem ég kúrði á milli þeirra afa
og ömmu og hlustaði á afa lesa upp
úr myndasögunum í Mogganum. Ég
man tuskuhestinn hans afa sem mér
þótti svo vænt um og rauðu nátt-
borðsklukkuna. Allar þessar minn-
ingar eru mér afar dýrmætar.
Amma mín var góð kona, hún var
ekki bara amma mín því eftir að ég
stálpaðist urðum við líka góðar vin-
konur og mér þótti gott að leita til
hennar. Hún studdi mig í öllu og
hvatti mig í því sem ég tók mér fyrir
hendur. Hún varð ánægð fyrir mína
hönd þegar mér gekk vel og hún
stappaði í mig stálinu þegar erfið-
leikar steðjuðu að. Við barnabörnin
erum afar lánsöm að hafa notið
þeirra og mér þykir miður að Björn
bróðir og strákarnir mínir hafi ekki
fengið tækifæri til að kynnast afa
því ég veit að þeir hefðu notið sömu
ástúðar og ég, en ömmu þekktu þeir
vel og henni þótti vænt um þá og
spurði alltaf um þá þegar ég talaði
við hana.
Amma hafði gaman af því að
prjóna og þeir voru ófáir ullarsokk-
arnir, vettlingarnir og ungbarna-
teppin sem hún gaukaði að bróður
mínum og sonum. Það var gott að fá
að kveðja þig, amma mín, í þínu um-
hverfi, þú varst svo friðsæl og falleg
og það gerir mér þetta auðveldara.
Ég veit að pabbi saknar þín og afa
og hann er ykkur þakklátur fyrir
alla hjálpina sem þið veittuð honum.
Hvíldu í friði, amma mín, og von-
andi vakirðu yfir okkur. Kæra fjöl-
skylda, ég votta ykkur samúð mína.
Kveðja,
Inda Björk og fjölskylda.
Elsku amma, í dag kveðjum við
þig með söknuði.
Amma var alveg ótrúleg kona, hjá
henni leið manni eins og maður væri
eina barnabarnið þó að hún ætti um
30 önnur, hún var svo hlý og góð.
Það var bara þannig með þau bæði,
afa og ömmu, enda fannst mér ég
eiga þau alein þegar ég var yngri,
þau létu manni líða nákvæmlega
þannig, voru svo barngóð og alltaf
tilbúin að hlusta.
Amma vann lengi hjá pabba í
bakaríinu og ég vann þess vegna oft
með henni. Það er mér mikils virði.
Hún kenndi mér að vinna, hún var
svo ótrúlega dugleg og lét aldrei
deigan síga. Amma var mjög dugleg
að sauma út, hekla og prjóna og var
heimilið prýtt alls kyns útsaumuð-
um myndum sem fáir hafa þolin-
mæði til að gera. Auk þess fengu
börnin að njóta allra húfanna, vett-
linganna og sokkanna sem hún
prjónaði og leyfði þeim svo að velja
það sem þeim leist best á. Þetta
fannst Ásu langbestu gjafirnar sem
hún fékk og hún var ekki ein um
það.
Amma fylgdist alltaf vel með Ásu,
hvað hún væri að gera og hvernig
gengi hjá henni og sagði oft: „Hann
afi þinn væri nú stoltur af þér
núna.“ Það var nefnilega stundum
eins og hún væri að fylgjast með
henni fyrir afa, eitthvað sem hún
hafði kannski lofað honum.
Amma var vinur vina sinna. Hún
var svo góð við fólkið á Dalbraut og
hún var líka vinsæl í bakaríinu þar
sem hún bjó í hverfinu. Hún var líka
mjög dugleg að fylgjast með sínu
fólki.
Það var svo gaman hjá okkur
þegar ég var yngri og við fórum öll
upp í bakarí að baka fyrir jólin. Það
vorum við öll systkinin, mamma,
pabbi, afi og þú og þú komst með
hakkavélina þína og öll piparköku-
formin þín og við vorum þarna heil-
an dag og fram á kvöld og allir lögðu
sitt af mörkum. Það jafnast ekkert á
við þessa minningu þar sem þrjár
kynslóðir unnu saman og stundum
fjórar.
Takk fyrir allar stundirnar sem
við áttum saman.
Björk og Ása Dögg.
JÓNÍNA KRISTÍN
ALEXANDERS-
DÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Jónínu Kristínu Alexand-
ersdóttur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.